tag:blogger.com,1999:blog-4385075656090525562024-02-20T18:01:27.683+05:30ചാമ്പയ്ക്ക!!!!!Unknownnoreply@blogger.comBlogger22125tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-57108821952533604652013-02-03T22:56:00.004+05:302013-02-03T22:56:47.507+05:30ചില നാട്ടുവിശേഷങ്ങള്.. ....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
"കുട്ട്യേ...."<br />
<br />
വിളിക്കേട്ട് നോക്കിയപ്പോള് ഭാസ്ക്കരേട്ടനാണ്. ബാല്യകാലത്തും കൌമാരനാളുകളിലും അദ്ദേഹം എന്റെ സഖാവായിരുന്നു. ഇപ്പോള് ഏതാണ്ടൊരു അറുപതഞ്ച് വയസ്സ് പ്രായംക്കാണും.<br />
ബ്രൂസ്ലി ഒരു വികാരമായിരുന്ന ബാല്യകാലത്ത്, ഭാസ്കരേട്ടന് നാട്ടിന്പുറത്തെ പൊതുവേദികളില് ഇരുന്ന് ഇടയ്ക്കിടെ പറയാറുള്ള ബ്രൂസ്ലി കഥകള് കേട്ടാണ് ഞാന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു ആരാധകനായി മാറിയത്.<br />
<br />
ബ്രൂസ്ലിയോടൊപ്പം സ്റ്റണ്ട് സീനുകളില് അഭിനയിക്കാന് വരുന്ന നടീനടിന്മാരുടെ മാതാപ്പിതാക്കളില്നിന്നും സമ്മതപത്രം ഒപ്പിട്ട് വാങ്ങാറുണ്ടെന്നും, യുവാക്കളായ മക്കളെ സിനിമാ സെറ്റില് കൊണ്ടാക്കുന്ന മാതാപ്പിതാക്കള് പലപ്പോഴും കരഞ്ഞുക്കൊണ്ടാണ് തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാറ് എന്നും, പത്തും പതിനഞ്ചും ചെറുപ്പക്കാരാണ് ഓരോ ചിത്രത്തിന്റെ ഷൂട്ടിംഗ് കഴിയുമ്പോഴും ബ്രൂസ്ലിയുടെ ഇടിക്കൊണ്ട് മരിക്കുന്നത് എന്നും അറിഞ്ഞപ്പോള് നിസാരക്കാരനായ ഒരു നടനെയല്ല ഞാന് ആരാധിക്കുന്നത് എന്നോര്ത്തു എനിക്ക് എന്നോട്തന്നെ ഒരു ആരാധനതോന്നി.<br />
<br />
ഈന്തപ്പഴം അടുക്കിവച്ചപ്പോലെ, ബ്രൂസ്ലിയുടെ ദേഹംമുഴുവന് നിറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന മസ്സിലുകള് കണ്ട് അദ്ധേഹത്തെ പോസ്റ്റ്മോര്ട്ടം ചെയ്ത ഡോക്ടര് ബോധംക്കെട്ട് വീണു എന്ന് ഭാസ്കരേട്ടനില് നിന്നും അറിഞ്ഞപ്പോള് ബ്രൂസ്ലി മരിച്ചതില് എനിക്ക് ആത്മാര്ഥമായി ദുഖം തോന്നി.<br />
<br />
ഭാസ്കരേട്ടന് പറയുന്നത് സാമാന്യം ഭേദപ്പെട്ട നുണകള് അല്ലേയെന്ന് എനിക്ക് സംശയം തോന്നാന് ഇടവന്നത് ഗാന്ധിജിയുടെ മരണസാമയത്തെ കുറിച്ച് അദ്ദേഹം നടത്തിയ ചില പരാമര്ശങ്ങളിലൂടെയാണ്. പലപ്പോഴും അദ്ദേഹം, താന് സ്വാതന്ത്ര സമരത്തില് പങ്കെടുത്തിട്ടുണ്ടെന്നും ഗാന്ധിജിയുമായി വ്യക്തിപരമായ അടുപ്പം തനിക്കുണ്ടെന്നും അവകാശപ്പെടാറുണ്ട്.<br />
<br />
അതെല്ലാം എനിക്ക് വിശ്വാസമായിരുന്നു. പക്ഷെ, ഗാന്ധിജിയുടെ മരണസമയത്ത് താന് കൂടെയുണ്ടെന്നും, വെടി കിട്ടിയ ഉടന് തന്റെ കൈ പിടിച്ചുക്കൊണ്ട് ഗാന്ധിജി , "ചതിച്ചു ഭാസ്കരാ...." എന്ന് പറഞ്ഞെന്നും എന്നെ അറിയിച്ചപ്പോള് ചെറുപ്രായമായിരുന്നിട്ടും അത് വിശ്വസിക്കുവാന് എനിക്ക് വല്ലാതെ ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നി.<br />
<br />
ഇക്കാര്യങ്ങള് അമ്മയോട് പറഞ്ഞപ്പോള്, അയാള് വെറുതേ നുണകള് പറയുന്നതാണെന്നും മേലാല് അയാളുടെ വീട്ടില്പോയിരിക്കരുത് എന്നുമുള്ള നിര്ദേശം കിട്ടി.<br />
<br />
പിന്നീട് കുറച്ചുക്കാലത്തെ ഇടവേളക്ക് ശേഷം എന്റെ കൌമാരത്തിന്റെ അവസാന നാളുകളിലാണ് ഞാന് ഭാസ്കരേട്ടന്റെ കഥകളുടെ കേള്വിക്കാരന് ആകുന്നത്. നാട്ടിലും സമീപദേശങ്ങളിലുമായി ഭാസ്കരേട്ടന് നടത്തിവരുന്ന അവിഹിത ബന്ധങ്ങളുടെ നീലകലര്ന്ന വിവരണമാണ് ആ സമയങ്ങളില് ഭാസ്കരേട്ടനില്നിന്നും ലഭിക്കാറ്. നാട്ടിലെ പല മാന്യന്മാരുടെയും തനിനിറം ബോധ്യപ്പെടുത്തിത്തന്നത് ഭാസ്കരേട്ടനാണ്. പിന്നീട് ജീവിത പ്രാരബ്ധങ്ങള് ആയപ്പോള് ഭാസ്ക്കരേട്ടന്റെ കഥകള്ക്ക് ചെവികൊടുക്കുവാനുള്ള സമയം ഇല്ലാതെയായി. നാട്ടില്നിന്നും അടര്ന്ന് മാറിയപ്പോള് ഏറെ വര്ഷങ്ങളായി ഭാസ്ക്കരേട്ടനെ കാണാറും ഇല്ലായിരുന്നു.<br />
<br />
ഇന്ന്, രാവിലെ ജോഗ്ഗിംഗ്ന് ശേഷം റോഡിന്റെ അരിക് പറ്റി നടന്ന് വരുമ്പോള് പറമ്പില്നിന്നും ഒരു വിളി,<br />
"കുട്ട്യേ...."<br />
<br />
വിളിക്കേട്ട് നോക്കിയപ്പോള് ഭാസ്ക്കരേട്ടനാണ്.<br />
പ്രായം ആയെങ്കിലും ഇപ്പോഴും ആരോഗ്യത്തിന് ഒട്ടും കുറവില്ല. കുറച്ചു സമയംക്കൊണ്ട് കുറേഏറെ കാര്യങ്ങള് ആള് പറഞ്ഞു.<br />
<br />
"ഈ മൊബീല് ഫോണില് ഇടണ ഒരു ഇച്ചിരിപ്പോന്ന തുണ്ടില്ലേ.... അതൊരെണ്ണം കിട്ടാന്വല്ല വഴീം ഇണ്ടോ? "<br />
<br />
വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു കാര്യം എന്ന കരുതലോടെയാണ് ഭാസ്കരേട്ടന് അത് ചോദിച്ചത്. ഒരു പുതിയ സിം എടുക്കുന്നതിനെ കുറിച്ചാകാം പുള്ളി പറയുന്നതെന്ന് കരുതി ഞാന് പറഞ്ഞു,<br />
<br />
" ഭാസ്കരേട്ടന് ഒരു ഫോടോയും എന്തെങ്കിലും തിരിച്ചറിയല് രേഖകളുമായി നമ്മടെ വേണൂസില് ചെന്നാല് മതി. അവിടന്ന് കിട്ടും."<br />
<br />
" അതിന്റെയൊക്കെ ആവശ്യണ്ടോ അതൊരെണ്ണം കിട്ടാന്.... ? ഇവിടെ എല്ലാ പിള്ളേര്ടേം കയ്യില് അതിണ്ടേ. ഞാന് ഉദ്ദേശിച്ച സാധനം തന്ന്യല്ലേ കുട്ടീം പറയണത്, കറുത്ത നിറത്തില് ഇച്ചിരിപോന്ന ഒരു സാധനം... ഈ സിനിമ്യോക്കെ നെറച്ചിടണത്..."<br />
<br />
മെമ്മറി കാര്ഡിനെ കുറിച്ചാണ് പുള്ളി പറയുന്നതെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.<br />
<br />
"ഭാസ്കരേട്ടന് എന്തിനാ അത്?"<br />
<br />
പണ്ട്, നീലകഥകള് പറയുമ്പോള്മാത്രം ഭാസ്കരേട്ടന്റെ മുഖത്ത് പ്രകടമാകുന്ന കുസൃതി കലര്ന്ന ചിരി പുറത്തെടുത്ത് ആള് പറഞ്ഞു,<br />
<br />
"ചെക്കന് ഗള്ഫീന്ന് ഒരു മൊബീല് കൊണ്ടോന്നിട്ട്ണ്ടേ... ഈ സാധനം അതിലിട്ടാ സിനിമ കാണാന് പറ്റൂന്ന് ചെലര് പറഞ്ഞു. കൊറച്ച് ഇംഗ്ലീഷ് സിനിമോള് കിട്ട്യാല് കൊള്ളാം. കാശ് എത്രാച്ചാലും വേണ്ടില്ല. പക്ഷെ നെറക്കുംമ്പോ പരമാവുധി നെറക്കണം. കാരണം ഇടക്കടെക്ക് മാറ്റി നെറക്കാന് പോവാന് ഇന്നേക്കൊണ്ട് പറ്റില്ല."<br />
<br />
ഇന്നേവരെ ഫോണിന്റെ മെമ്മറി കാര്ഡില് ഞാന് ഇത്തരം സിനിമകള് സൂക്ഷിച്ചിട്ടില്ല. കുറേകാലം എന്റെ ലാപ്ടോപില് ഇത്തരം സിനിമകളുടെ ഒരു നല്ല കളക്ഷന് ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ, കുറേ നാള് മുന്പേ അത് മൊത്തം ഞാന് നിര്ദയം ഡിലിറ്റ് ചെയ്തു കളഞ്ഞു.<br />
<br />
പെട്ടെന്ന് എനിക്കൊരു കുസൃതി തോന്നി. ഇന്നലെ ഇടവക പള്ളീലെ ഒരു പ്രമാണി എന്നെ റോഡില്വച്ച് കണ്ടപ്പോള് പിടിച്ചുനിര്ത്തി കുറച്ചുസമയം ഉപദേശിച്ചിരുന്നു. എന്റെ എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങള്ക്കുമുള്ള പരിഹാരത്തിനായി ദിവസവും രണ്ട് മണിക്കൂര്വീതം ശാലോം ടിവി കാണണം എന്നും അങ്ങേര് നിര്ദേശിച്ചിരുന്നു. അപ്പന്റെ പ്രായമുള്ള മനുഷ്യനായതിനാല് തിരിച്ച് ഞാനൊന്നും പറഞ്ഞിരുന്നില്ല. അയാളുടെ മൂത്തമകന് ദുബായിയില് നല്ലൊരു ജോലിയിലാണ്. മകള് ലണ്ടനില് നെഴ്സാണ്. ഇയാള്ക്ക് മിലിട്ടറിയില് നിന്നുമുള്ള പെന്ഷന് ലഭിക്കുന്നുണ്ട്. ഇക്കാരണങ്ങളാല് മറ്റുള്ളവരെ ഉപദേശിക്കാനും, ഏതു പ്രശ്നത്തിന്റെയും പരിഹാരത്തിനായി ദിവസവും രണ്ട് മണിക്കൂര്വീതം ശാലോം ടിവി കണ്ടാല്മതി എന്ന തരത്തിലുള്ള മാര്ഗ്ഗങ്ങള് നിര്ദേശിക്കാനും അയാള്ക്ക് വേണ്ടുവോളം സമയവും മനസും ഉണ്ടാകും. എന്തായാലും അയാള്ക്കൊരു ചെറിയ പണി ഇരിക്കട്ടേയെന്ന് കരുതി ഞാന് ഭാസ്ക്കരേട്ടനോട് പറഞ്ഞു,<br />
<br />
" ഭാസ്കരേട്ടന് ഒരു നൂറു രൂപയുംക്കൊണ്ട് നമ്മുടെ മിലിട്ടറി ജോണിയുടെ വീട്ടില് ചെന്നാല് മതി. ആവശ്യംപ്പോലെ വിവിധ തരത്തിലുള്ള സിനിമകളും നിറച്ച് തിരിച്ചു പോരാം."<br />
<br />
"അയാള്ക്ക് ഇമ്മാതിരി ഏര്പ്പാടുകള് ഉണ്ടോ...?<br />
<br />
ഞാന് പറഞ്ഞത് ഭാസ്കരേട്ടന് വിശ്വാസമായില്ല.<br />
<br />
"പിന്നല്ലാതെ...., അയാള് വീട്ടില് കമ്പ്യൂട്ടറും വച്ച് ഇത് തന്ന്യാണ് പരിപാടി. ഇന്നാട്ടിലെ എല്ലാ പിള്ളേരും അയാള്ടെ കയ്യീന്നാ ഇതൊക്കെ നിറക്കണത്. പിന്നെ, പുത്യേ ഒരാള് ചെന്ന് ചോദിച്ചാ പറ്റില്ലാനും, ഇവിടെ അമ്മാതിരി പണികളൊന്നും ഇല്ലെന്നും ഒക്കെ പറയും. പക്ഷെ കാര്യാക്കണ്ട. അവിടെന്ന് എഴുന്നേറ്റ് പോരാണ്ട് കുറച്ചുനേരം ഇരുന്നാ സംഭവം നടക്കും. ഭാസ്കരേട്ടനോട് ഇതെല്ലാം ആരാ പറഞ്ഞതെന്ന് ചോദിച്ചാല് ധൈര്യമായി എന്റെ പേര് പറഞ്ഞോ. ഇനിയും ഇത്തരം ചില ആവശ്യക്കാരെ ഞാന് അയാളുടെ വീട്ടിലേക്ക് വിടാനായി ഉദ്ദേശിക്കുന്നുണ്ട് എന്നതുംക്കൂടെ ഒന്ന് പറഞ്ഞേക്ക്... അത് കേള്ക്കുമ്പോള് ചിലപ്പോള് ഭാസ്ക്കരേട്ടന് കാശില് എന്തെങ്കിലും കുറവ് കിട്ട്യേക്കും"<br />
<br />
" കാശിലൊന്നും കൊറവ് വേണന്നില്ല്യാ.... ഇക്ക് കാര്യം നടന്നാ മതി."<br />
<br />
ഭാസ്ക്കരേട്ടന് സംഗതി വിശ്വസിച്ചെന്ന് എനിക്ക് ബോധ്യമായി. ഞാന് വീട്ടിലേക്കുള്ള നടത്തം ആരംഭിച്ചപ്പോള് ഭാസ്ക്കരേട്ടന് എന്നോട് ചോദിച്ചു,<br />
<br />
" കച്ചോടൊക്കെ എങ്ങനെ പോണു? അല്ല, കച്ചോടം തന്ന്യല്ലേ ഇപ്പോഴും?"<br />
<br />
മറുപടിയായി ഒന്ന് ചിരിച്ച് ഞാന് നടത്തം തുടര്ന്നു.<br />
<br />
ഭാസ്ക്കരേട്ടന് ഇത്തരം ആവശ്യങ്ങള് ഇനി എന്റെ മുന്നില് അവതരിപ്പിക്കാന് ഇടയില്ല, മിലിട്ടറി ജോണി ഉപദേശിക്കാനും.<br />
<br />
<br />
<br />
</div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-86141869449897048772012-11-07T19:07:00.000+05:302012-11-07T19:07:32.059+05:30ഇത്തരം പെണ്ക്കുട്ടികളോട് ദേഷ്യപ്പെടുന്നതില് തെറ്റുണ്ടോ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<span style="font-size: large;">ജന്മദിന ആശംസകള് അറിയിക്കുന്നതിനായാണ് ഫിദയെ വിളിച്ചത്. ഇന്ന് ക്ലാസ്സില് പോകുന്നില്ലെന്നും, ഏറ്റവും അടുത്ത രണ്ട് സ്നേഹിതമാരോടൊപ്പം കായിക്കയുടെ ഹോട്ടലില്നിന്നും ബിരിയാണി കഴിക്കാന് പോകുന്നതായും അവള് അറിയിച്ചു. നല്ല രണ്ട് ചുരിദാറിനും, സ്നേഹിതമാര്ക്ക് ട്രീറ്റിനും ഉള്ള കാശ് കെട്ട്യോന് അയച്ച്ക്കൊടുത്തിട്ടുണ്ടത്രേ... പിറന്നാള് പ്രാമാണിച്ച് നല്കുന്ന ട്രീറ്റിന്റെ ഭാഗമാകാന് അവള് എന്നേയും ക്ഷണിച്ചു. തിരക്കുകളില്നിന്നും ഒഴിഞ്ഞുനില്ക്കാന് സാധിക്കുമെങ്കില് തീര്ച്ചയായും എത്തിയിരിക്കുമെന്ന് ഞാന് അവള്ക്ക് വാക്ക്നല്കി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">നെടുമ്പാശ്ശേരി എയര്പോര്ട്ടില് വച്ചാണ്, തലശ്ശേരി ദേശത്തെ ഉമ്മച്ചിക്കുട്ട്യോള്ടെ മൊഞ്ചിന്റെ പര്യായം ആക്കാവുന്ന റൂഫീദ എന്ന സുന്ദരിക്കുട്ടിയെ കാണുന്നതും പരിചയപ്പെടുന്നതും. ഏറണാകുളത്ത് അയാട്ട കോഴ്സ് പഠിക്കുന്ന ഫിദ, പഠനത്തിന്റെ ഭാഗമായുള്ള ട്രെയിനിംഗിനാണ് അന്ന് എയര്പോര്ട്ടില് എത്തിയത്. ഫിദയുമായുള്ള പരിചയം വളരെ വേഗംതന്നെ നല്ലൊരു സൗഹൃദത്തിലേക്കെത്തി. പിന്നീട് ഫിദയുടെ ഭര്ത്താവും സഹോദരങ്ങളും കുടുംബാങ്ങങ്ങളും എല്ലാവരുമായി നല്ലയൊരു സൌഹൃദം വളര്ത്തിയെടുക്കുവാനും സാധിച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ജി സി ഡി എ കോംപ്ലക്സില് മറൈന്ഡ്രൈവിനോട് അഭിമുഖമായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന അമുല് ഐസ് ക്രീം പാര്ലറില്നിന്നും നാല് ഐസ് ക്രീമുകള് വാങ്ങി ഞാനും ഫിദയും അവളുടെ രണ്ട് സ്നേഹിതമാരും മറൈന്ഡ്രൈവിലെ ഒരു തണല്മരത്തിന് ചുവട്ടില് ഇരുന്നു. ക്ലാസിലും ഹോസ്റ്റ്ലിലും നടക്കുന്ന തമാശകളും, ഫേസ്ബുക്കില് ഷെയര് ചെയ്യപ്പെടുന്ന പോസ്റ്റുകളെക്കുറിച്ചും, മറൈന്ഡ്രൈവില് തണല്മരചുവട്ടില് ഇരുന്ന് കഥപറയുന്ന കമിതാക്കളെക്കുറിച്ചുമെല്ലാം സംസാരിച്ച് ഞങ്ങള് രസംക്കൊണ്ടിരിക്കുംമ്പോഴാണ് രണ്ട് പെണ്ക്കുട്ടികള് ഫിദയെയും കൂട്ടുക്കാരികളെയും കണ്ട് ഞങ്ങള് ഇരിക്കുന്നിടത്തേക്ക് വന്നത്. വന്ന പെണ്ക്കുട്ടികളില് ഒരുവള് എന്നോടൊപ്പം ഇരുക്കുന്ന സ്നേഹിതമാരെ അഭിസംബോധനചെയ്ത രീതി എനിക്കൊട്ടും സുഖകരമായി തോന്നിയില്ല. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">എന്റെ ഒരു സുഹൃത്തിനെ മറ്റൊരു വ്യക്തിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തുംമ്പോഴോ, എന്റെ ഏതെങ്കിലുമൊരു സുഹൃത്ത് അയാളുടെ പരിചയക്കാരോടൊപ്പം നില്ക്കുന്ന സമയത്ത് ആ വ്യക്തിയോട് എനിക്ക് സംസാരിക്കേണ്ടിവരികയാനെങ്കിലോ ആ സുഹൃത്തിനെ അങ്ങേയറ്റം ബഹുമാനിച്ചുക്കൊണ്ട് മാത്രമേ ഞാന് അത് ചെയ്യാറുള്ളൂ. ഒരുപക്ഷെ, ഞങ്ങള് തനിച്ചായിരിക്കുമ്പോള് അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും വിളിക്കുന്നത് പച്ചത്തെറി ആയിരിക്കും! എങ്ങില്പ്പോലും മറ്റൊരാളുടെ സാനിധ്യത്തില് ഞാന് എന്റെ സ്നേഹിതര്ക്ക് അര്ഹിക്കുന്നതിലുമധികം ബഹുമാനം നല്കാറുണ്ട്. അതാണ് ശരി എന്ന വിശ്വാസം ഉള്ളതിനാലാകാം ഒട്ടും മര്യാദയോ ബഹുമാനമോ ഇല്ലാത്ത വാക്കുകളോടെ എന്റെ സ്നേഹിതമാരെ ആ പെണ്ക്കുട്ടികള് സമീപിച്ചതില് എനിക്കല്പ്പം നീരസം തോന്നി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">വന്നവരില് ഒരുവള് ആ കുറഞ്ഞ സമയംക്കൊണ്ട് വളരെ ഉച്ചത്തില്, ഏതൊക്കെയോ സഹപാഠികളായ ആണ്ക്കുട്ടികളെക്കുറിച്ച് എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞുക്കൂട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവളോടൊപ്പം ഉള്ള പെണ്ക്കുട്ടി അല്പ്പം മര്യാദയുള്ളവള്ആയി തോന്നി... അവള് സംസാരത്തിലും പെരുമാറ്റത്തിലും മിതത്വം പാലിക്കുകയും കൂടെയുള്ളവളുടെ സംസാരം ഇടയ്ക്കിടെ അലര്ച്ചയായി മാറുമ്പോള് അവളെ ചുറ്റുപാടുകളെകുറിച്ച് ബോധ്യപ്പെടുത്തുവാന് ശ്രമിച്ചുക്കൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്തു. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ബഹളം കൂട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന ആ പെണ്ക്കുട്ടിയെ ഒരുതരത്തിലും പരിചയപ്പെടെണ്ടിവരരുതെന്ന് ഞാന് ആഗ്രഹിച്ചു. ഇത്തരത്തില് പലപ്പോഴും എന്റെ മനസ്സ് ചില തീരുമാനങ്ങള് എടുക്കാറുണ്ട്. അപൂര്വ്വം ചില വ്യക്തികളെ കണ്ടുമുട്ടുംമ്പോഴേ, ഇവര് ഒരു കാരണവശാലും എന്റെ ജീവിതത്തില് കടന്നുവരുവാന് പാടില്ലാത്തവര് ആണെന്ന് ഞാന് മാനസികമായി തീരുമാനിക്കും. പിന്നീട് അവരുമായി സംസാരിക്കുവാന് ഇടവരുന്ന എല്ലാ സാഹചര്യവും ഞാന് പരമാവുധി ഒഴിവാക്കും. അഥവാ, സംസാരിക്കേണ്ടി വരികയാണെങ്കില് എന്റെ സമീപനം ഒട്ടും സൌഹാര്ദ്ദപരവും ആയിരിക്കാറില്ല. എന്നാല് മറ്റ്ചിലരുമായി ഇടപ്പെടുമ്പോള്, ഇവര് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ നിര്ണ്ണായകമായ ഒരു വ്യക്തിയാണെന്ന് നമ്മള് സ്വയം പറയും. അത് അങ്ങിനെത്തന്നെ ആയിരിക്കുകയും ചെയ്യും. അവര് നമ്മളെ ഓര്ക്കാത്ത ദിവസങ്ങള് ഉണ്ടായിരിക്കില്ല, നമ്മള് അവരെയും. അതിനായി അവരെ നമ്മള് സ്ഥിരമായി വിളിക്കുകയോ മെയില് ചെയ്യുകയോ ഒന്നും വേണ്ട. ഇതൊന്നും ഇല്ലാതെതന്നെ ഇരുവര്ക്കിടയിലും നിശബ്ദമായ ഒരു ആശയവിനിമയം നടക്കുന്നുണ്ടായിരിക്കും. പരസ്പരം എന്തും തുറന്നുപറയുവാന് ഇരുവര്ക്കും മനസ്സും വിശ്വാസവും ഉണ്ടായിരിക്കും. സമയമാകുമ്പോള് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ നിറസാനിധ്യമായി അവര് കടന്നുവരികതന്നെ ചെയ്യും.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഇത്രത്തോളം, മറ്റ് വ്യക്തികളെ പുച്ചിച്ചുക്കൊണ്ട് മാത്രം സംസാരിക്കുന്ന ഒരാളോട് സംസാരിക്കേണ്ടിവരികയെന്നാല് എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ആത്മഹത്യാപരമാണ്. എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളുടെ അടുത്തുനിന്നും, പ്രത്യേകിച്ച് അവരുടെ രണ്ട് സുഹൃത്തുക്കള് വന്ന് സംസാരിച്ചുക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു സാഹചര്യത്തില് വ്യക്തമായ ഒരു കാരണമില്ലാതെ മാറിപ്പോവുന്നത് തികച്ചും മര്യാദക്കേടാണ്. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഇത്തരം സന്ദര്ഭങ്ങളില് സാധാരണയായി ഞാന് ചെയ്യാറുള്ള ഒരു കാര്യമാണ് “ഫെയ്ക് കോള്” ആക്ടിവേറ്റ് ആക്കുക എന്നത്. ഫോണിലെ ഫെയ്ക് കോള് ആക്ടിവേഷന് ബട്ടണ് അമര്ത്തിയാല് ഏതാനും നിമിഷങ്ങള്ക്കകം ഫോണില് ചെയര്മാന് എന്ന പേരില് ഒരു കോള് വരും. ഉടനെ ഞാന് അത് അറ്റന്ഡ് ചെയ്ത് വളരെ ഗൌരവമുള്ള ഏതോഒരു വിഷയം സംസാരിക്കുന്നതായി ഭാവിക്കുകയും, “ ദാ, ഞാന് പതിനഞ്ചു മിനിറ്റിനകം അവിടെ എത്തിയേക്കാം... “ എന്ന് ഫോണിലൂടെ പറഞ്ഞ്, ആരില്നിന്നാണോ എനിക്ക് ഒഴിഞ്ഞുമാറണ്ടത് ആ വ്യക്തിയോട്, വിളിച്ചത് കമ്പനി ചെയര്മാന് ആണെന്നും വളരെ അത്യാവശ്യമായി അദ്ധേഹത്തെ കാണേണ്ടതായുണ്ടെന്നും ബോധ്യപ്പെടുത്തി, ക്ഷമാപണം ചെയ്താണ് ഞാന് രംഗം വിടാറുള്ളത്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">എന്നാല് നിര്ഭാഗ്യവശാല് ഈ സന്ദര്ഭത്തില് എനിക്ക് ഫെയ്ക് കോള് സംവിധാനം ഉപയോഗിക്കുവാനാകാതെപ്പോയ്... കാരണം, മൊബൈല്, ജീന്സ്ന്റെ പോക്കെറ്റില് കിടന്നമര്ന്ന് ഇടയ്ക്കിടെ ഫെയ്ക് കോള് തനിയെ ആക്ടിവേറ്റ് ആകുന്നതിനാല് “ചെയര്മാന് കോളിംഗ്” എന്ന് സ്ക്രീനില് കാണുമ്പോള് അദ്ദേഹം ശെരിക്കും വിളിക്കുന്നതാണോ അതോ ഫെയ്ക് കോള് ആണോ എന്ന് ഞാന് കണ്ഫ്യൂസ്ഡ് ആയിപ്പോകുക പലപ്പോഴും പതിവായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പലപ്രാവശ്യം സംഭവിച്ചപ്പോള് ഫെയ്ക് കോള് സംവിധാനം ഞാന് ഡിയാക്റ്റിവെയ്റ്റ് ചെയ്തു. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഇനിയെന്ത്ചെയ്യും എന്നോര്ത്ത് ഇരിക്കുമ്പോഴാണ്, “ ഇതാരാ?” എന്ന് എന്നെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയുള്ള ആ പെണ്ക്കുട്ടിയുടെ ചോദ്യം. ഫിദ അതിന് മറുപടി നല്കുന്നതിന് മുന്പേ അവളുടെ അടുത്ത ചോദ്യം വന്നു, “ ഇന്നത്തെ സ്പോണ്സര് ആണോ?”. അതിന്, ജീവിതത്തില് അവള് ഒരിക്കലും മറക്കാന് ഇടയില്ലാത്ത തരത്തിലൊരു മറുപടി എന്റെ വായില് വന്നതാണ്... പക്ഷെ ഞാന് അത് പറഞ്ഞില്ല. പകരം ഫിദ ഈ ചോദ്യത്തെ എങ്ങിനെ കൈക്കാര്യം ചെയ്യുന്നു എന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. അവളുടെ ആ ചോദ്യത്തോടെ ഫിദയുടെയും അവളുടെ രണ്ട് സ്നേഹിതമാരുടെയും മുഖത്ത് ഇരുള്വീണു. ഒരു നിമിഷത്തെ നിശബ്ധക്ക് ശേഷം ഫിദ ആ രണ്ട് പെണ്കുട്ടികളോടായി പറഞ്ഞു, ഇത് ബിജുചേട്ടന്. എന്റെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് ആണ്. ഉടന്തന്നെ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന പെണ്ക്കുട്ടികളില് ഒരുവള് “ ഇപ്പോള് ഞങ്ങളുടെയും ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് ആണ്.” എന്നുംക്കൂടെ അതില് കൂട്ടിചേര്ത്തു. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">വലിയൊരു അത്ഭുതം കേട്ടമട്ട് “ ഓഹോ!” എന്ന് ശബ്ദമുണ്ടാക്കിയതിനുശേഷം എനിക്ക്നേരെ തിരിഞ്ഞ് അവള് സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്താന് ഉദ്ദേശിച്ചുക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു, “ അയാം സാന്ദ്ര മാത്യു.” ഫിദയോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന സ്നേഹിതമാര് അത്ക്കേട്ട് പെട്ടെന്ന് ചിരിച്ചു. ഉടനെ അവള് പറഞ്ഞത് തിരുത്തിക്കൊണ്ട് ഫിദ പറഞ്ഞു, “സന്ധ്യാ.., സന്ധ്യാ ടി എം ന്നാണ് ഇവളുടെ പേര്”. ഫിദയെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കിക്കൊണ്ട് അവള് എന്നോട് തുടര്ന്നു, “ആക്ച്വലി അതെന്റെ ഒഫീഷ്യല് നെയിം ആണ്. പക്ഷേ, വീട്ടിലും ഫ്രണ്ട്സെര്ക്കിളിലും എല്ലാം സാന്ദ്ര എന്നാണു എന്റെ പേര്.” </span><br />
<span style="font-size: large;">നിന്റെ പേര് എന്ത് മൈരാണെങ്കിലും എനിക്കെന്താ എന്ന മട്ടില് ഞാന് തലയാട്ടി. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">അവളോടോപ്പമുള്ള പെണ്ക്കുട്ടിയുടെ പേര് പാര്വതി എന്നാണെന്ന് അറിയാന് സാധിച്ചു. എന്റെ വിരലിലെ വെഡിംഗ് റിംഗ് കണ്ടിട്ടാകാം, “ ചേട്ടന് മാര്യേഡ് ആണോ..?” എന്ന് അവള് ചോദിച്ചു. അതെയെന്നു ഞാന് മറുപടിയും നല്കി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“ അല്ലെങ്കിലും കല്യാണം കഴിഞ്ഞോര്ക്കാ ഇപ്പോള് സൂഖേട് കൂടുതല്. പെണ്മ്പിളെരോടൊപ്പം കുറുങ്ങികൂടിയിരിക്കുന്നവന്മാരെ നോക്കിയാല് അതില് ഭൂരിഭാഗവും കല്യാണം കഴിഞ്ഞവരായിരിക്കും.” ഇത്രയും പറഞ്ഞുക്കൊണ്ട് കൂടെയുള്ള പാര്വതി എന്ന പെണ്ക്കുട്ടിയെ ഉദ്ദേശിച്ചു അവള് തുടര്ന്നു, </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“ ദാ ഒരുത്തി കണ്ടില്ലേ, കൊച്ച് ഒരെണ്ണം ഉണ്ട് പക്ഷെ സിംകാര്ഡ് രണ്ടെണ്ണമാ.... കെട്ട്യോന് ബീവറേജസ് ഷോപ്പിലെ കാച്ചോടോം കഴിഞ്ഞ് രാത്രി വന്ന് ഒരു നമ്പറിലേക്ക് വിളിയോട് വിളിയാ... പക്ഷെ ആശാത്തി ഫോണ് എടുക്കില്ല. എന്താ കാരണം..., കെട്ട്യോന് അറിയാത്ത മറ്റേ ഫോണില് ക്ലാസ്സിലെ ആമ്പിള്ളാരും ബസ് സ്റ്റോപ്പില് വച്ച് പരിചയപ്പെട്ടോരും എല്ലാം മാറി മാറി വിളിചോണ്ടിരിക്കായിരിക്കും. എന്നിട്ട് പിറ്റേന്ന് ക്ലാസ്സില് കയറുന്നതിനുംമുന്പേ കേട്ട്യോനെ വിളിച്ചുപറയും, ‘ചേട്ടാ.. ഞാന് ഇന്നലെ ഉറങ്ങിപ്പോയി’ എന്ന്.... പാവം കെട്ട്യോന് അതും വിശ്വസിച്ചിരിക്കും. വീട്ടില് നിന്നാല് ഇതൊന്നും നടക്കില്ല, അതുക്കൊണ്ട് ഇല്ലാത്ത കാരണങ്ങളും പറഞ്ഞ് ഹോസ്റ്റലില് നില്ക്കുന്നു. എന്ത് വേണമെങ്കിലും കാണിച്ചുക്കൂട്ടാം... എന്തെങ്കിലും പറ്റിപ്പോയാലും പേടിക്കണ്ട. മാര്യേഡ് ആണല്ലോ, സെയ്ഫാ....”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">കൂടെ ക്കൊണ്ട്നടക്കുന്ന കൂട്ടുക്കാരിയെ കുറിച്ചാണ് അവള് ഇത്രയും പറഞ്ഞത്. ഒരു ലോക്ലാസ്സ് തേവിടിശ്ശിക്ക് ആവശ്യമായ എല്ലാ സ്വഭാവ വിശേഷങ്ങളും തനിക്കുണ്ട് എന്ന് ഓരോ വാക്കുകള് പറയുന്നതിലൂടെയും ആ പെണ്ക്കുട്ടി വ്യക്തമാക്കികൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അത്തരം സ്വഭാവക്കാരുടെ പ്രകടമായ ലക്ഷണമാണ് എല്ലാവരെയും മോശക്കാരായി അവതരിപ്പിക്കല്. എല്ലാവരുടെയും ഉള്ളതും ഇല്ലാത്തതുമായ അസാന്മാര്ഗിക (?) പ്രവര്ത്തനങ്ങളെ ഹൈലൈറ്റ് ചെയ്ത് അവതരിപ്പിച്ചുക്കൊണ്ട്, സ്വന്തം മനസ്സില്, താന് ചെയ്തുക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന വൃത്തിക്കേടുകളെക്കുറിച്ചോര്ത്ത് പെരുകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവനവനോടുള്ള പുച്ഛം കുറച്ചുക്കൊണ്ടുവരുവാന് ഇത്തരക്കാര് വ്യഥാ ശ്രമിച്ചുക്കൊണ്ടേ ഇരിക്കും. എന്തായാലും പാര്വതി എന്ന പെണ്ക്കുട്ടി ഇതുതന്നെ കേള്ക്കണം എന്ന് ഞാന് മനസ്സില് കരുതി. ഇത്തരം ചവറുകളോടൊപ്പം നടക്കുമ്പോള് ഇതിനുമപ്പുറത്തേക്ക് മറ്റൊന്നും ലഭിക്കുവാന് ഇടയില്ലെന്ന് അനുഭവംക്കൊണ്ട്തന്നെ ബോധ്യപ്പെടണം.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">പിന്നീട്, എനിക്കും ഫിദക്കും ഇടയിലായുള്ള സ്ഥലത്ത് ഇരുന്നായി അവളുടെ സംസാരത്തിന്റെ തുടര്ച്ച. അതോടെ അവള് ഉടനെയൊന്നും വിട്ടുപ്പോകാന് ഇടയെല്ലെന്നു എനിക്ക് ബോധ്യമായി. അവളുടെ സംസാരങ്ങളില് ശ്രദ്ധിക്കാതെ, വിനോദ സഞ്ചാരികള്ക്കായുള്ള ബോട്ടില് യാത്രക്കായി ആളുകളെ ക്യാന്വാസ് ചെയ്യുന്നവരുടെ പ്രവര്ത്തനങ്ങള് വീക്ഷിച്ച് ഞാന് ഇരുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">അവള് ഏതൊക്കെയോ ആളുകളെ കുറിച്ചുള്ള സംസാരം തുടര്ന്നുക്കൊണ്ടെയിരുന്നു. ഫിദയുടെയും മറ്റ് സ്നേഹിതമാരുടെയും മുഖത്തുള്ള നീരസഭാവം എനിക്ക് വ്യക്തമാണ്. പക്ഷെ അവള് അതൊന്നും ഗൌനിക്കാതെ അവളുടെ സംസാരം തുടരുന്നു. സംസാരത്തിനിടക്ക് അവളുടെ ഫോണ് ഇടയ്ക്കിടെ ശബ്ദിക്കുകയും, വല്ലാത്തൊരു ശല്ല്യം എന്ന രീതിയില് അവള് അത് കട്ട് ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. പലപ്രാവശ്യം ഇത് ആവര്ത്തിച്ചപ്പോള് വന്നുക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ആരുടെ കോള് ആണെന്ന് പാര്വതി അന്വേഷിച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“ ഇത് ആ മറൈന് എഞ്ചിനീയറിംഗ് നു പഠിക്കണ ചെക്കനാടീ..., നമ്മള് സുഭാഷ് പാര്ക്കില് വച്ച് പരിചയപ്പെട്ടില്ലേ...” ഇങ്ങനെ പാര്വതിക്ക് മറുപടി നല്കിക്കൊണ്ട് അവള് ഞങ്ങളോടെല്ലാമായി തുടര്ന്നു, “ കുറച്ചുദിവസായി അവന് വിളീം കഥപ്പറച്ചിലും തുടങ്ങീട്ട്. ഒരു മൂന്നാല് പ്രാവശ്യം ഞാന് അവനെക്കൊണ്ട് റീചാര്ജ് ചെയ്യിപ്പിച്ചു. ഇപ്പൊ റീചാര്ജ് ചെയ്യാന് പറയുമ്പോ അവനൊരു വെഷമം... നമുക്കെന്തിനാ ഈ എരപ്പകളെ. പറഞ്ഞാല് ഉടന് ചാര്ജ് ചെയ്തുതരുന്നവന്മാര് നമ്മളെ വിളിക്കാന് ക്യു നില്ക്കാ....”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">അതെന്തായാലും എനിക്ക് നന്നേ ബോധിച്ചു. ഇങ്ങനെ മിനക്കെട്ടിരുന്ന് ഇവള്മാരെ വിളിച്ച് ആണുങ്ങളുടെ പേര് കളയുവാന് ഇറങ്ങിതിരിച്ചിരിക്കുന്ന കുറേ ഡാഷ്കളുണ്ട്. അവറ്റകള്ക്ക് ഇവളെപ്പോലുള്ളവരുടെ കയ്യില്നിന്നും ഇമ്മാതിരി പണിതന്നെ കിട്ടണമെന്ന് ഞാന് മനസ്സില് കരുതി. പണ്ട്, ഞങ്ങളുടെ ഫാന്സി ഷോപ്പില് ഞാന് വൈകുന്നേരങ്ങളില് പോയിരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ മൊബൈല് റീചാര്ജ് കൂപ്പണുകളും വില്പ്പനക്കായി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഐഡിയയുടെ പത്തുരൂപ വിലയുള്ള രണ്ട് റീചാര്ജ് കൂപ്പണുകള് സ്ഥിരമായി ചില പ്ലസ്ടു പയ്യന്മാര്വാങ്ങുന്നത് ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചുതുടങ്ങി. ഇരുപത് രൂപയുടെ കൂപ്പണ് നല്കിയാല് അവര് വാങ്ങാറില്ല. അവര്ക്ക് രണ്ട് പത്തിന്റെ കൂപ്പണുകള്തന്നെ വേണം. ഇവന്മാര് രണ്ട് പത്തിന്റെ കൂപ്പണുകള് വാങ്ങുന്നതിന്റെ കാരണം അതിലൊരുത്തന് രഹസ്യമായി എനിക്ക് പറഞ്ഞുതന്നു. ഇവരെല്ലാവരും മാറി മാറി ഏതോ ഒരു പെണ്ണിനെ രാത്രി വിളിക്കാറുണ്ട്. അവള്ക്ക് പത്തുരൂപ വിലവരുന്ന റീചാര്ജ് കൂപ്പണ്ന്റെ പിന് നമ്പര് മെസ്സേജ് ചെയ്തുകൊടുത്താല് അവള് ആ പിന് നമ്പര് ഉപയോഗിച്ച് അവളുടെ മൊബൈല് ചാര്ജ് ചെയ്തതിനുശേഷം ആ അയച്ചുക്കൊടുത്തവന് ഒരു മിസ്സ്കോള് അടിക്കും. അപ്പോള് ആ മിസ്സ്കോള് ലഭിച്ചവന് അവളെ വിളിക്കുകയും, കുറച്ച് സമയത്തേക്ക് എന്ത് തോന്നിവാസവും പറയുകയും ആവാം. ഈ അനുവദിച്ചുക്കിട്ടിയ സമയംക്കൊണ്ട് അവന്റെ കഴിവ്പ്പോലെ ഒന്നോ രണ്ടോ ഈങ്ക്വുലാബ് വിളികളും ആവാം! ഈ സന്ധ്യ എന്ന് പറഞ്ഞവളുടെ സംസാരം കേട്ടപ്പോള് എനിക്കോര്മ്മ വന്നത് ഈ സംഭവമാണ്. ഇനി അവള്തന്നെയോ ഇവള് എന്ന് ആശങ്കയും തോന്നാതിരുന്നില്ല. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">എല്ലാവരെയും നിശബ്ദ കേള്വിക്കാര് ആക്കിക്കൊണ്ട് അവള് അവളുടെ വൃത്തിക്കെട്ട സംസാരം തുടര്ന്ന്കൊണ്ടേയിരുന്നു. അവള് പറഞ്ഞുക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പലതിനും നല്ല മറുപടികള് നല്കുന്നതിനായി എനിക്ക് തീവ്രമായ ആഗ്രഹം തോന്നുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവളോട് സംസാരിക്കുന്നതിനായുള്ള താല്പ്പര്യക്കുറവ് മൂലവും, അവള് പറയുന്ന ഒന്നുംതന്നെ എന്നെ നേരിട്ട് ബാധിക്കാത്ത കാര്യങ്ങള് ആയതിനാലും ഞാന് നിശബ്ദത തുടര്ന്നു. പിന്നെയും കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോള് എനിക്ക് ജന്മനാ ലഭിച്ച ഭ്രാന്ത് ഒന്ന് ഉഷാറാവാന് തുടങ്ങി. ഇനിയും അവളുടെ സംസാരം കേട്ടുള്ള ഇരുപ്പ് തുടര്ന്നാല് ഞാന് ആ കായലിലെ വൃത്തിക്കെട്ട വെള്ളത്തിലേക്ക് എടുത്തുചാടിയെക്കുമോ എന്നുപ്പോലും ഞാന് ഭയന്നു. ഞാന് മറ്റുള്ളവര് കാണാതെ നോട്ടത്തിലൂടെ ഫിദയെ എന്റെ കടുത്ത അതൃപ്തി അറിയിച്ചു. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഫിദ എന്റെ മനസ്സ് ഉള്ക്കൊണ്ടു. സന്ധ്യയുടെ സംസാരത്തിനിടയില് ഇടപ്പെട്ടുക്കൊണ്ട്തന്നെ ഫിദ ചോദിച്ചു, “നിങ്ങള് ഇനിയെന്താ പരിപാടി?”</span><br />
<span style="font-size: large;">സന്ധ്യ, പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന വിശേഷങ്ങള് നിര്ത്തിക്കൊണ്ട് ഫിദയുടെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടിയായി പറഞ്ഞു, “ഞങ്ങള്ക്കിനി എന്താ.... വൈകീട്ട് ആവുന്നതുവരെ സമയംപ്പോണം. നേരത്തെ ഹോസ്റ്റലില് ചെന്ന് കേറിയാല് മനുഷ്യന് ബോറടിച്ച് വട്ടാവും.” പിന്നീട് അവള് ഞങ്ങളോട് എല്ലാവരോടുമായി ചോദിച്ചു, “ നിങ്ങള് എന്ത്ചെയ്യാന് പോവാ?”</span><br />
<span style="font-size: large;">“ ഞങ്ങള് കായിക്കേടെ ഹോട്ടലീന്ന് ബിരിയാണി കഴിക്കാന് പോവാ...” ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിലുള്ള ഒരുവള് മറുപടിനല്കി. അത് പറഞ്ഞവളെ ഞാനും ഫിദയും ഒന്നിച്ചാണ് രൂക്ഷമായി നോക്കിയത്. ഇനി ഹോട്ടലിലേക്കുംക്കൂടെ ഇവളെ എഴുന്നുള്ളിച്ചാല് പൂര്ത്തിയായി. ഇവളോടൊപ്പം പോകേണ്ടി വരികയാണെങ്കില് സംഭവം ക്യാന്സല് ചെയ്തേക്കാമെന്ന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഞങ്ങളോടൊപ്പം ഉള്ളവളുടെ മറുപടി കേട്ടതും സന്ധ്യ ചാടിയെഴുനേറ്റു. പിന്നെ എന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഒരു വൃത്തിക്കെട്ട ചിരിയോടെ അവള് പറഞ്ഞു, “വെറുത്യല്ല ഇവര് ചേട്ടനെ ഇവടെ പിടിച്ചിരുത്തിയിരിക്കുന്നത് ല്ലേ? എന്തായാലും ഞങ്ങളിവിടെ വന്നത് ചേട്ടന് നന്നായി. ഞങ്ങളെപ്പോലുള്ള രണ്ട് സുന്ദരിമാര്ക്കുംക്കൂടെ ബിരിയാണി വാങ്ങിതരുവാനുള്ള ഒരു യോഗം ചേട്ടന് കിട്ടീലോ.... ഇനി ഒരു മാസത്തേക്ക് അതിനെക്കുറിച്ചോര്ത്തു ചേട്ടന് പുളകംകൊള്ളാം.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">എന്റെ ബ്ലഡ് പ്രഷര് കൂടിവരുന്നത് എനിക്ക് വ്യക്തമായി അറിയാം. അവളുടെ തന്തക്കും തള്ളക്കും തെറിവിളിക്കാനാണ് ഞാന് തീവ്രമായി ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. പിന്നെതോന്നി എന്തിനു വീട്ടിലിരിക്കുന്നവരെ പറയണം, പറയേണ്ടത് ഇവളെക്കുറിച്ച്തന്നെ പറഞ്ഞെക്കാമെന്ന്. എന്റെ ഈ തോന്നലുകളെ ഒന്നുംക്കൂടെ പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതരത്തില് അവള് സംസാരം തുടര്ന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“ കുറച്ച് ദിവസം മുന്പ് ഒരുത്തന് ചെലവ് ചെയ്യാന് വന്നു, അഞ്ഞൂറ് രൂപേം കൊണ്ട്. അത്തരം എച്ചിക്കാശ് വച്ചുള്ള ചിലവാണേല് പോന്നുചേട്ടാ ഇപ്പോഴേ പറയാം നമ്മള് അതില് ഒതുങ്ങില്ല. അങ്ങിനെയുള്ള ചെലവ് ഇവര്ക്കൊക്കെതന്നെ കൊടുത്താല് മതി. നമ്മള് നല്ലയൊരു നിലവാരത്തിലെ പോകു...”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“ എങ്ങിനെയാണ് നിന്റെ നിലവാരം?” ഞാന് ചോദിച്ചു. ചോദിക്കുന്നതിനൊപ്പം എന്റെ സമീപത്തായി വച്ചിരിക്കുന്ന അവളുടെ പേഴ്സ് ഞാന് എടുത്ത് തുറന്ന് നോക്കുകയും ചെയ്തു. പണ്ട് കേരളവര്മ കോളേജില് വച്ച് ഞങ്ങള് ഒരു കൂട്ടമായി ഇരിക്കുമ്പോള് എന്റെ അടുത്തിരുന്നിരുന്ന ഒരു പെണ്ക്കുട്ടിയുടെ ബാഗ് ഞാന് തുറന്നു. ഞാന് തുറക്കുന്നത് അവള് കണ്ടില്ല. അതിലെ ഒരു കടലാസുപൊതി ഞാന് തുറന്നു നോക്കിയപ്പോള് അതില് വിസ്പെര് ന്റെ സാനിട്ടറി പാഡ്. അത് എല്ലാവരും കണ്ടു. ചില മറ്റവന്മാര് അതുംപറഞ്ഞ് അവളെ കുറേ കളിയാക്കി. അവള് കരച്ചിലോട് കരച്ചില്. അതിനുശേഷം ആദ്യമായാണ് ഒരു പെണ്ക്കുട്ടിയുടെ പേഴ്സ് തുറക്കുന്നത്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“നിലവാരം എങ്ങിനെയാണെന്ന് ചോദിച്ചാല്.... അത്യാവശ്യം നല്ലയൊരു ട്രീറ്റ് തരാന് ശേഷി ഉള്ളവരോടൊപ്പം മാത്രമേ ഞങ്ങള് പോകാറുള്ളൂ.” അവള് പറഞ്ഞു. ഈ സമയം അവളുടെ പേഴ്സില് എത്ര രൂപയുണ്ട് എന്ന് ഞാന് നോക്കി. ഒരു പത്തിന്റെ നോട്ടും, പഴയൊരു അഞ്ചിന്റെ നോട്ടും രണ്ട് രൂപക്കുള്ള ചില്ലറകളും അതിലുണ്ട്. അത് ഞാന് ഞങ്ങള് ഇരിക്കുന്നിടത്ത് കുടഞ്ഞിട്ടു. പിന്നീട് അവളോട് ഞാന് ചോദിച്ചു, </span><br />
<span style="font-size: large;">“ സ്വന്തമായി വല്ലതും വാങ്ങണമെങ്കില് അതിന് നിവൃത്തിയൊന്നും ഇല്ല, അല്ലെ?” </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“ചേട്ടനെപ്പോലുള്ളവര് ഇങ്ങനെ ഞെരംമ്പടിച്ച് കയ്യില് കാശുംവച്ച് ചെലവുചെയ്യാന് പെണ്പില്ലേരെ അന്വേഷിച്ച് നടക്കുമ്പോ ഞങ്ങളെന്തിനാ കാശുംക്കൊണ്ട് നടക്കുന്നെ? നിങ്ങളെപ്പോലുള്ളവരുടെ കയ്യിലുണ്ടെല് അത് ഞങ്ങളുടെ കയ്യില് ഉള്ളപ്പോലെതന്നെയല്ലേ..”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“അത് ശരിയാ... ചെലവ് ചെയ്യാന് ആളുണ്ടങ്കില് പിന്നെ കയ്യില് കാശ് വക്കേണ്ട കാര്യം ഇല്ല്യ. ചെലവ് ചെയ്യാന് ഞങ്ങള് ആണുങ്ങള് തയ്യാറാണ്താനും. പക്ഷെ, എന്ത് ചെലവ് നിങ്ങള്ക്ക് ചെയ്യണം എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത് നിങ്ങളുടെ റേഞ്ച് വച്ചായിരിക്കും. അതല്ലാതെ നിന്റെയൊക്കെ ആവശ്യം പരിഗണിച്ചല്ല. നീയെന്റെ കൂടെ വരികയാണെങ്കില് ഈ കാഴ്ചപ്പാടിലും പെരുമാറ്റത്തിലുമുള്ള നിന്റെ റേഞ്ച് കണക്കാക്കിയാല് നിനക്ക് എന്ത് വാങ്ങിത്തരാമെന്ന് ഞാന് പറയട്ടെ...? </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഇത് ഞാന് പറഞ്ഞപ്പോള്, ഇനിയെന്താണ് ഞാന് പറയുവാന്പോകുന്നത് എന്ന ഭാവത്തില് ഫിദയും കൂട്ടുക്കാരികളും എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“ആ, പറയൂ പറയൂ... കേള്ക്കട്ടെ.” സന്ധ്യ ഒരുതരം ചമ്മലും പുച്ഛവും കലര്ന്ന ഭാവത്തില് എന്നോട് പറഞ്ഞു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“ ഗോലിയുള്ള കുപ്പിയില് നിറച്ച സോഡാ നീ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?”</span><br />
<span style="font-size: large;">“ഉണ്ടെങ്കില്?” അവള് ഗൌരവത്തില് ആയിതുടങ്ങി. ഞാന് തുടര്ന്നു,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“ എനിക്ക് അറിയാവുന്നതില്വച്ച് ഏറ്റവും വിലക്കുറഞ്ഞ സോഡാ ആ കുപ്പിയില് കിട്ടുന്നതാണ്. നീ എന്റെയൊപ്പം വെറുതേ വരികയാണെങ്കില് അങ്ങിനെ ഒരുകുപ്പി സോഡാ വാങ്ങിത്തരാം. അതല്ല, കൂടെ കിടക്കാന് തയ്യാറായാണ് വരുന്നതെങ്കില് ആ സോഡയില് ഒരു പകുതി നാരങ്ങേം പിഴിഞ്ഞ് ഇത്തിരി ഉപ്പും ഇട്ടുതരാം. ഇതിനും അപ്പുറത്തേക്ക് എന്തെങ്കിലും തരുവാനുള്ള റേഞ്ച് നിനക്കുണ്ടെന്ന് ഞാന് എന്നല്ല, എല്ലിനുറപ്പുള്ള ഒരാണും പറയില്ല.”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഞാന് ഇത് പറഞ്ഞതും അവളുടെ മുഖത്ത് എന്നോടുള്ള വെറുപ്പും ദേഷ്യവും നിറഞ്ഞു. അവള് ഫിദയോടായി പറഞ്ഞു,</span><br />
<span style="font-size: large;"> “ ഇത്രേം സ്റ്റാന്ഡെഡ് ഉള്ളവരാണ് നിന്റെ ഫ്രണ്ട്സ് എന്ന് ഞാന് അറിഞ്ഞില്ല.” </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“ഇതിനേക്കാള് വല്ല്യ സ്റ്റാന്ഡെഡോന്നും നിന്നോട് കാണിക്കേണ്ട കാര്യം ബിജുവേട്ടനില്ല. ഇത്രപ്പോലും കാണിക്കേണ്ട കാര്യവും ഇല്ല. അത്രേം തറ ആയിരുന്നു നിന്റെ സംസാരം.” അവള്ക്കുള്ള ഫിദയുടെ മറുപടി!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഫിദ ഇതുപ്പോലെ ഒരു മയമില്ലാതെ മറുപടി നല്കുമെന്ന് ഞാന് പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. ഫിദയുടെ മറുപടിക്കേട്ട് അവള് വര്ദ്ധിച്ച ദേഷ്യത്തോടെ ഞങ്ങള് ഇരിക്കുന്നിടത്ത് വച്ചിരിക്കുന്ന അവളുടെ കുടയും പേഴ്സും എടുത്ത് പോകാന് തയ്യാറായിനിന്നുക്കൊണ്ട് ഫിദയോട് പറഞ്ഞു,</span><br />
<span style="font-size: large;"> “ഈ വക തെണ്ടികളുടെ കൂട്ട് നിനക്കൊക്കെതന്നേ പറ്റൂ... കൊണ്ട് നടന്നോ, കെട്ട്യോന് ഗള്ഫീന്ന് എത്തണവരെ സൂഖേട് തീര്ക്കണല്ലോ...” </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">വായില്വന്ന ഒരു മുട്ടന്തെറി വിളിച്ച് ഇരുന്നിടത്ത്നിന്ന് എഴുനേറ്റതു മാത്രമേ പിന്നീടുള്ള ഒരു മുപ്പതു സെക്കന്റ് സമയത്തെക്കുറിച്ച് എനിക്കൊര്മയുള്ളൂ. എന്തൊക്കെയോ ഞാന് വിളിച്ച് പറഞ്ഞു. എനിക്ക് അങ്ങിനെ ഒരു പ്രശ്നമുണ്ട്. ചിലപ്പോള് വളരെപ്പെട്ടെന്ന് ഞാന് ദേഷ്യപ്പെട്ട്പ്പോകും. ഏതാനും സെക്കന്റ്കള് മാത്രമാണ് ആ ദേഷ്യം ഉണ്ടാകുക. പക്ഷെ ആ സമയം എന്തെല്ലാമാണ് പറയുന്നതെന്ന് എനിക്കുതന്നെ യാതൊരു ഐഡിയയും ഉണ്ടാവില്ല.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഫിദ എന്റെ കയ്യില്പ്പിടിച്ചു ശക്തമായി വലിച്ചപ്പോഴാണ് എനിക്ക് പരിസരബോധം ഉണ്ടായത്. ഞങ്ങള് ഇരിക്കുന്നതിന്റെ സമീപപ്രദേശത്തായി ഇരിക്കുന്ന എല്ലാവരും ഞങ്ങളെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഞാന് ഒന്ന് ശാന്തമായി. സന്ധ്യയും പാര്വതിയും ഞങ്ങള്ക്കടുത്തുനിന്നും നടന്നുപോയി. എന്റെ കയ്യില്പ്പിടിച്ച് ഉന്തിക്കൊണ്ട് എന്നെ മറൈന്ഡ്രൈവില്നിന്നും പുറത്തേക്ക് കടത്തുവാന് ഫിദ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഒരിക്കല്, ഓഫീസ് ക്ലീന് ചെയ്യുവാന് വരുന്ന സ്ത്രീ, ഓഫീസിലെ സ്ത്രീകളായ സ്റ്റാഫ്കളെ കുറിച്ച് എന്തൊക്കെയോ വാസ്തവവിരുദ്ധമായ മോശം കാര്യങ്ങള് സമീപ ഓഫീസുകളില്പ്പോയി പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതായി അറിഞ്ഞപ്പോള് അവരെ പുറത്താക്കുവാന് ഞാന് എച്ച് ആര് മാനേജര്ക്ക് നിര്ദേശം നല്കി. അത് ഒഴിവാക്കുന്നതിനായി ആ സ്ത്രീ ഞങ്ങളുടെ ചെയര്മാന് ഡോ: ബിജു കര്ണനെ കണ്ട് കുറേ കരയുകയും, താന് ഒരു രോഗിയാണെന്നും ഈ ജോലി നഷ്ട്ടപ്പെട്ടാല് മറ്റൊന്ന് ലഭിക്കുക എളുപ്പമല്ലെന്നും അറിയിക്കുകയും ഉണ്ടായി. ചെയര്മാന് നല്ലയൊരു മനുഷ്യനാണ്. ഒപ്പം നല്ലയൊരു മനുഷ്യസ്നേഹിയുമാണ്. അദ്ദേഹം എന്നെവിളിച്ച് ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളെല്ലാം അറിയിക്കുകയും, ഒരു സ്ത്രീ എന്ന നിലയില് അവര്ക്ക് ഒരു പരിഗണന കൊടുക്കാം എന്ന് നിര്ദേശിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്, തന്റെ മേലുധ്യോഗസ്ഥരായ സ്ത്രീകളെ കുറിച്ച് അപവാദപ്രചരണം നടത്തുകയെന്നത് ഒരുതരത്തിലും അവഗണിക്കപ്പെടേണ്ട ഒരു തെറ്റല്ല എന്ന കര്ശന നിലപാട് ഞാന് എടുത്തതിനാല്, ആ സ്ത്രീയെ ഒഴിവാക്കുകതന്നേ ചെയ്തു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">പിന്നീട് ഈ സംഭവത്തെക്കുറിച്ച് ഞാനും ബിജു കര്ണ്ണനും തമ്മില് സംസാരിച്ചപ്പോള് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത് ഇപ്രകാരം ആയിരുന്നു, “ നമ്മളുമായി ഇടപ്പെടുന്ന സ്ത്രീകള്, അവര് ആരുമായിക്കൊള്ളട്ടെ... ചെറുപ്രായക്കാരോ വൃദ്ധകളോ, സമ്പന്നരോ ദരിദ്രരോ... എന്തുമായിക്കൊള്ളട്ടെ, ഒരിക്കലും ത്രിപ്തമല്ലാത്തതോ വിഷമിക്കുന്നതോ ആയ മനസ്സോടെ അവര് നമ്മളെ വിട്ടുപ്പോകരുത്. എന്തു കാര്യത്തിനായി അവര് നമ്മളെ സമീപിച്ചാലും തിരിച്ചുപ്പോകേണ്ടത് നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ ആയിരിക്കണം. അവരുമായി എന്ത് ഇടപാടുകള് നടത്തേണ്ടിവന്നാലും ലാഭം അവര്ക്ക്തന്നേ ആയിരിക്കട്ടെ. അതിനുള്ള ഫലം നമുക്ക് ഈശ്വരന് തരും. നമ്മള്മൂലം ഒരു സ്ത്രീ വിഷമിചിട്ടുണ്ടെങ്കില്, അവളുടെ കണ്ണീരു വീണിട്ടുണ്ടെങ്കില് ഒരുക്കാലത്തും നമ്മുടെ മനസ്സിനോ, ബിസിനസ്സിനോ, കുടുംബത്തിനോ സമാധാനം ലഭിക്കില്ല.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">അതിന്ശേഷം എന്നാല് കഴിയാവുന്നവിധത്തിലെല്ലാം ബിജു കര്ണ്ണന്റെ വാക്കുകളെ പിന്തുടരാന് ഞാന് ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. എത്രത്തോളം പ്രകോപനപരമായ സാഹചര്യത്തിലായാലും സ്ത്രീകളോട് ഞാന് കയര്ത്ത് സംസാരിക്കാറില്ല. അവര്ക്കെതിരായി ഒരു തീരുമാനവും എടുക്കാറില്ല. അതുക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞപ്പോലെ എന്തെങ്കിലും ലാഭം ഉണ്ടായോ എന്ന്ചോദിച്ചാല് ഇല്ല. എന്നാല് പ്രത്യേകമായി ഒരു നഷ്ട്ടവും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. എന്തുക്കൊണ്ടോ ഈയൊരു സാഹചര്യത്തില് എനിക്ക് നിയന്ത്രിക്കാനായില്ല. ചെയര്മാന് പറഞ്ഞത് സത്യമാവുകയാണെങ്കില് ഇപ്പോള് വളരെ സമാധാനത്തില്പോകുന്ന ജീവിതത്തില് എന്തെങ്കിലുമെല്ലാം സംഭവിച്ചേക്കാം. അത്തരത്തില് എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാല് ഉടന് അറിയിക്കാം. പിന്നീട് നിങ്ങളും സ്ത്രീകളുമായി ഇടപെഴുകുമ്പോള് സൂക്ഷിച്ചെക്കുമല്ലോ...</span><br />
<div>
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-55785999907574401392011-08-14T00:43:00.000+05:302015-03-24T21:35:36.591+05:30അവിഹിതം. (A)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px;"></span><br />
<div style="line-height: 1.5em;">
(തികഞ്ഞ അശ്ലീലവും, സദാചാരവിരുദ്ധവും ആയതിനാല് ഈ പോസ്റ്റിന്റെ വായന പ്രായപ്പൂര്ത്തിയായ സദാചാരവിരുദ്ധര്ക്ക് മാത്രമായി പരിമിതപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.)</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
രാത്രിയില് അന്യ വീടിന്റെ മതില് ചാടുവാനായി ആദ്യമായി എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് ജെയിന് ചേച്ചിയാണ്. പള്ളിയില്നിന്നും മടങ്ങിവരുന്ന ജെയിന് ചേച്ചിയെ കാണുന്നതിനായി ഗീവറുഗീസ് പുണ്ണ്യവാളന്റെ പ്രതിഷ്ട്ട കുടിയിരുത്തിയ കപ്പേളയുടെ വിശാലമായ പടികളില് ഞെരുങ്ങിയിരിക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തില് ഞാനും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
സിനിമാനടി പത്മപ്രിയ്യ നന്നായി വെളുത്താല് എങ്ങനെയിരിക്കും, അതാണ് ജെയിന് ചേച്ചി. കൃത്യതയോടെ വരിഞ്ഞ്ചുറ്റിയുടുത്തിരിക്കുന്ന സാരി ഒഴിഞ്ഞ് നില്ക്കുന്ന, പാല്പോലുള്ള വയറിന്റെ ദര്ശനം നല്കുന്ന സുഖത്തിനായാണ് ഞാനടക്കമുള്ള വായില്നോക്കികള് കപ്പേളക്ക് മുന്പില് വരിയിട്ടിരിക്കുന്നത്.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
അന്നൊന്നും ഒരിക്കലും കരുതിയിട്ടില്ല ജെയിന് ചേച്ചിയുമായി ഇത്രയും അടുത്ത ഒരു സൌഹൃദം എനിക്കുണ്ടാകുമെന്ന്. ഒരു പ്രത്യേക കാരണത്താല് പരിചയപ്പെട്ട അവരോട്, പല കാരണമില്ലായ്മയും കാരണമാക്കി എന്തും പറയാവുന്ന ഒരു സൌഹൃദ തലത്തിലേക്ക് ഞാന് എത്തിച്ചേരുകയായിരുന്നു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
രാത്രിയില് സാധിക്കാവുന്നയത്രനേരം ഫോണില് സംസാരിക്കുന്നതാണ് ഞങ്ങളുടെ പ്രധാന കലാപരിപാടി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
മരണത്തിനും അപ്പുറത്തെ നിത്യജീവന്, സാന്മാര്ഗികതയുടെ നിര്ബന്ധകത,റോമിലിരിക്കുന്ന പോപ്പ്, ഇറാക്കും ജോര്ജ്ജ് ബുഷും, യുദ്ധഭൂമിയിലെ വിലാപങ്ങള്, വൈദേശിക കുത്തകകള്, ഇങ്ങനെ വിവിധ മേഘലകളെ ബന്ധിപ്പിചെത്തുന്ന ഞങ്ങളുടെ സംസാരം പാതിരാവോടടുക്കുമ്പോള്,</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
സാനിയ മിര്സയുടെ തുട, രേഷ്മയുടെ പെര്ഫോമന്സ്, വൈവിധ്യ അനുഭൂതികള്, സ്വയം ഭോഗത്തിന്റെ ആവശ്യകത എന്നിങ്ങനെ വികാരവല്ക്കരിക്കപ്പെടുകയാണ് പതിവ്.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
അവസാനം പറഞ്ഞ വിഷയങ്ങളിലുള്ള ജെയിന് ചേച്ചിയുടെ വര്ണനാ മികവ് എടുത്ത് പറയേണ്ടതാണ്.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ആ മികവില് ലയിച്ച്, മൂലളുകള്ക്ക് കനം കുറഞ്ഞ്, ശ്വാസഗതി വര്ദ്ധിച്ച അവസ്ഥയില് ഞാന് എത്തിച്ചേരുമ്പോള് പൊടുന്നന്നെ ആ സംസാരം അവിടെവച്ച് അവസാനിപ്പിച്ച് ജെയിന്ചേച്ചി പറയും,</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ ഇങ്ക്വിലാബ് വിളിക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലാണ് പൊന്നുമോനെങ്കില് അതിന്റെ ക്രെഡിറ്റ് എനിക്ക് വേണ്ട. തന്നത്താനങ്ങ് ചെയ്താല് മതി.”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
പിന്നീട്, “ പ്ലീസ്...” എന്ന്പോലും പറയുവാനുള്ള സമയം എനിക്ക്തരാതെ ഫോണ് കട്ടാക്കി സ്വിച്ച് ഓഫ് ആക്കുകയും ചെയ്യും.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ഞാന് എന്തോപ്പോയ അണ്ണാന്റെ കൂട്ട് ഹിറ്റ്ലര് സിനിമയില് മച്ചാന് വര്ഗീസ് കിടക്കുന്നപ്പോലെ മേലോട്ട്നോക്കി കിടക്കും.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
നല്ല തണുപ്പുള്ള ഒരു മഴക്കാല രാത്രിയില് ജെയിന്ചേച്ചിയുടെ സംസാരംകേട്ട് ചൂടുപ്പിടിച്ച് കിടക്കുമ്പോള് അപ്രതീക്ഷിതമായി ജെയിന്ചേച്ചിയില്നിന്നും ആ ചോദ്യമുണ്ടായി,</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ നീയിങ്ങോട്ട് വരുന്നോ?”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ഞാന് പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന ചോദ്യം. എങ്ങിനെ അങ്ങോട്ട് ചോദിക്കും എന്നതിനെക്കുറിച്ച് നിരന്തരം ആകുലപ്പെട്ടിരുന്ന ചോദ്യം. ഇപ്പോഴിതാ ഒട്ടുംഅങ്ങട് നിരീക്കാത്ത നേരത്ത് മുന്പിലവതരിച്ചിരിക്കുണു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ആ ചോദ്യം കേട്ടനിമിഷം മുതല് മണ്ണുത്തിയിലെ നേഴ്സറികളില്, ചെടികള്ക്ക് വളമിടാനായി ആട്ടിന്ക്കാട്ടം വല്ല്യ കല്ലൊരലുകളില് ഇട്ട് ഇടിക്കുന്ന കൂട്ടാണ് എന്റെ നെഞ്ച് ഇടിക്കുന്നത്. എങ്കിലും ഒന്നുമേ മനസ്സിലാകാത്തപോലെ നിഷ്കളങ്കമായി ഞാന് ചോദിച്ചു, “എങ്ങോട്ട്?</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ഈ ചോദ്യംചോദിച്ച സമയംക്കൊണ്ട് ഞാന്, വീട്ടുക്കാരറിയാതെ ബൈക്ക് ഉന്തി പുറത്തേക്ക് ഇറക്കുന്നതുമുതല് ജെയിന് ചേച്ചിയുടെ വീട്ടില് എത്തിച്ചേരുന്നവരേക്കുള്ള കര്മ്മപരിപാടികളുടെ കാര്യത്തില് ഏകദേശധാരണയില് എത്തിയിരുന്നു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“അതിവേഗം ബഹുദൂരം” എന്ന ഉമ്മന്ചാണ്ടി ലെയനില് ആ സമയത്ത് പെട്ടെന്നൊരു വിശ്വാസം തോന്നിയതിനാല്, സാധാരണ രീതിയില് ആവശ്യമായി വരുന്നതിന്റെ നാലിലൊന്ന് സമയംക്കൊണ്ട് ഞാന് ജെയിന്ചേച്ചിയുടെ വീടിനടുത്തെത്തി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
അസമയത്ത് റോഡ്സൈഡില് ബൈക്ക്കണ്ട് ആളുകള് സംശയിക്കെണ്ടെന്നു കരുതി, റോഡിനിരുവശവും പരന്നുകിടക്കുന്ന പാടത്തിനരികിലായുള്ള ഒരു വൈക്കോല് കൂനയില് ബൈക്ക് ചാരിയിട്ട് അതില് വൈക്കോല് ഇട്ട് മൂടിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് ജെയിന്ചേച്ചി വിളിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“നീ വരുന്നില്ലേ?”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
വീടിനടുത്തുതന്നെ ഉണ്ടെന്നും, ബൈക്ക് വൈക്കോല്ക്കൊണ്ട് മൂടുകയാണെന്നും ഞാന് അറിയിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“പിന്നേ..., വരുമ്പം മുന്വശത്തെ റോട്ടിലൂടെ വരരുത്, ആ വര്ക്ക് ഷോപ്പില് ചെലപ്പോ ആളുകളുണ്ടാകും.”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“പിന്നെ എതിലൂടെ വരും?”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“പിന്വശത്തൂടെ, പാടം വഴി വന്നാല് മതി.”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“പാടത്ത് മുഴുവന് വെള്ളല്ലേ? ആകെ ചളിക്കെട്ടി കെടക്കായിരിക്കും”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“നീ വേണോങ്കില് വാ, അല്ലേല് തിരിച്ച്പ്പൊക്കോ...”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
കുറെയേറെ കഷ്ട്ടപ്പെട്ടാലും ജെയിന്ചേച്ചിയുടെ അടുത്ത് എത്തണം എന്നുതന്നെ ഞാന് തീരുമാനിച്ചു. കാരണം, ഈ ശുഷ്ക്കാന്തിയുംക്കൊണ്ട് നടക്കാന് തുടങ്ങീട്ട് ഇശ്ശി കാലായി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ഇതൊന്ന് എവിടേലുംക്കൊണ്ട് പ്രയോഗിക്കാന് ഇക്കാലമത്രയും തരപ്പെട്ടിരുന്നില്ല.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ഈ ഫോണ് സംസാരവും ഈങ്ക്വിലാബ് വിളിയും മാത്രമായി എത്രക്കാലംന്നച്ചാ... എന്ന് ചിന്തിക്കാന് തുടങ്ങീട്ട് കുറച്ചായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് നേര്ക്ക്നേര് ഏറ്റുമുട്ടാന് ഇങ്ങനെ ഒരു അവസരം ഒത്തത്. അത് പ്രയോചനപ്പെടുത്താതിരിക്കരുതല്ലോ.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
നിലാവെളിച്ചത്തില് പാടംമൊത്തമായി ഞാന് ഒന്ന് വിലയിരുത്തി. ഉഴുതുമറിച്ച് നല്ല വൃത്തിയായി വരമ്പ് കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
വരമ്പിലൂടെ നേരെ കുറേ നടന്ന്, പിന്നെ വലത്തോട്ട്തിരിഞ്ഞ് വീണ്ടും കുറേ നടന്നാല് ജെയിന്ചേച്ചിയുടെ വീടിന് പുറകുവശം എത്താം. പക്ഷേ, വരമ്പ് ഒഴിവാക്കി പാടം മുറിച്ചുകടന്നാല് ഇതിന്റെ പകുതി സമയംമതി എന്നതിനാല് ഞാന് ആ വഴി തീര്ച്ചപ്പെടുത്തി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
റോഡിനെയും വയലിനെയും ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന കൊച്ചു കരിങ്കല്ഭിത്തിയില് കയറിനിന്ന്, മൊബൈല്ഫോണില് നിന്നുമുള്ള അല്പ്പ പ്രകാശത്തിന്റെ സഹായത്താല് ഇഴജന്തുക്കള് ഒന്നും സമീപത്തില്ലെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തി, ഞാന് പാടത്തെക്കിറങ്ങി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
വളരെ അടുത്തദിവസങ്ങളിലാണ് പാടം ഉഴുതിരിക്കുന്നത്. മണ്ണെല്ലാം ഇളകിക്കിടക്കുന്നു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
കൂട്ടിന് ചെറിയ നിലാവെളിച്ചമുണ്ട്. ഞാന് ഓരോ കാല്വൈപ്പും വളരെ ശ്രദ്ധാപൂര്വ്വമാണ് നടത്തുന്നത്. എന്നിട്ടും ഒരുപാടിടങ്ങളില് കാല് ചെളിയില് പൂഴ്ന്നു. അവ വലിചെടുക്കുവാനുള്ള ശ്രമത്തിനിടയില് ഞാന് ചെളിവെള്ളത്തില് കുളിക്കുകയും ചെയ്തു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“എന്തായി?” പാടം ഏതാണ്ട് തീരാറായപ്പോള് ജെയിന്ചേച്ചിയുടെ അന്വേഷണം.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
‘കള്ളി, ഞാന് എത്താണ്ട് തിരക്കായി....’ എന്ന് ഒരു ഉള്ക്കുളിരോടെ ചിന്തിച്ചുക്കൊണ്ട് ഞാന് മറുപടി കൊടുത്തു, “പാടം തീരാറായി. ഇപ്പൊ എത്തും.”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“പാടം കഴിഞ്ഞാല് പിന്നങ്ങട്, കൊറച്ച് ഭാഗം നെറയെ പൊന്ത്യാ...”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“വല്ല പാമ്പും ഇണ്ടാവോ?” അല്പ്പം ശങ്കയോടെ ഞാന് അന്വേഷിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ഇണ്ടാവാണ്ടിരിക്കില്ല്യ.” ജെയിന്ചേച്ചിയുടെ വളരെ കൂള് ആയുള്ള മറുപടി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“പിന്നേ.....,” ജെയിന്ചേച്ചി തുടര്ന്നു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ പൊറകിലെ മതിലിന്റെ അടുത്തായിട്ട് ഒരു കിണറ്ണ്ട്”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“കിണറോ.....??” ഞാന് നടത്തം നിര്ത്തി ചോദിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ആ... കിണറ്. ഇങ്ങനെ വട്ടത്തില്, നല്ല ആഴായിട്ട്.... ആളുകള് അതീന്ന് വെള്ളോംക്കെ കോരി എടുക്കും......”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“വിസ്തരിക്കണ്ട, കിണറ് എന്താണെന്ന് എനിക്കറിയാം. അതിവടെക്കൊണ്ട് പണ്ടാറടങ്ങീത് എന്തിനാന്നാ ചോദിച്ചത്?” അല്പ്പം ഈര്ഷ്യത്തോടെ ഞാന് ചോദിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“അവടെ കിണറ് കുഴിച്ചേന്റെ കാരണം പറയാനല്ല ഞാന് വിളിച്ചത്. കിണറിനു ചുറ്റുമതിലില്ല, ആ ഭാഗത്ത് നെറയെ പൊന്ത്യായതോണ്ട് അത് പെട്ടന്ന് കാണേം ഇല്ല. അതില് ചെന്ന്ചാടി ആ വെള്ളം നാശാക്കണ്ട.”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“അപ്പൊ എങ്ങനെ മനസ്സിലാകും കെണറാണോ അല്ലയോഎന്ന്?” ഞാന് ആശങ്കപ്പെട്ടു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“അതിനൊരു വഴീണ്ട്... നീ നേരങ്ങട് നടക്കാ.. അതിനെടക്ക് കാല് നെലത്തൊറക്കാണ്ട് ഒരു കുഴീല്ക്ക് ‘പൊതോം’ ന്നന്നെ വീഴണപോലെ തോന്ന്യാ, ഒറപ്പിച്ചോ കെണറന്യാ..”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
അതിന് മറുപടിയായി BIS 916 മുദ്രയുള്ള നല്ല ലേറ്റസ്റ്റ് ഒരു തെറിയാണ് എന്റെ വായില് വന്നത്. പക്ഷേ അങ്ങേതലയ്ക്കല് ജെയിന്ചേച്ചി ആയതിനാല് അത് ഞാന് വായില് ഒതുക്കി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ജെയിന്ചേച്ചി തുടര്ന്നു:</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“വീടിന്റെ പിന്ഭാഗത്തിന്റെ മേപ്പ് ഇണ്ടാക്കി, അതില് കെണറിരിക്കണ സ്പോട്ട് അടയാളപ്പെടുത്തിട്ട് നിന്റെ കയ്യില് കൊണ്ട്തരാന് ഇപ്പൊ എനിക്ക് സൌകര്യപ്പെടില്ല. നീയാ കെണറ്റില് വീഴാണ്ട് ഇവിടെ എത്താണെങ്കില് നമുക്ക് കാണാം. അല്ലെങ്കീ, ഞാന് നാളെ വീട്ടിലോ, പള്ളീലോ വന്ന് കണ്ടോളാം.”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ചുറ്റുമതിലില്ലാത്ത കിണറില് വീഴാതെ, പാമ്പിന് കടിക്കൊടുക്കാതെ ഞാന് ജെയിന്ചേച്ചിയുടെ വീടിന്റെ മതിലെടുത്ത് ചാടി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ജെയിന്ചേച്ചിയുടെ ഭര്ത്താവിന്റെ മാതാപിതാക്കള് ഈ വീട്ടില്തന്നെയാണ് താമസം.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ഭര്ത്താവിന്റെ അപ്പന് ആജാനുബാഹുവായ ഒരു എക്സ് മിലിട്ടറിക്കാരനാണ്. മാത്രവുമല്ല, അയാള്ക്ക് രാത്രിയില് ഉറക്കമില്ലെന്നും വീടിനകത്തും പുറത്തുമായി റോന്തുചുറ്റലാണ് സ്ഥിരമായ ഏര്പ്പാടെന്നും ജെയിന്ചേച്ചി പറഞ്ഞ് അറിവുണ്ട്.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
നല്ല ഒന്നാന്തരം ഒരു തോക്ക് കൈവശമുള്ള അയാള്ടെ മുന്പിലെങ്ങാനും ചെന്നുപ്പെട്ടാല്,</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“പുരുഷു എന്നെ അനുഗ്രഹിക്കണം” എന്ന് മീശമാധവന് സിനിമയില് ജഗതി പറയുന്നപോലെ ഡയലോഗടിക്കാന് ചിലപ്പോള് സമയം കിട്ടിയെന്ന് വരില്ല.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
അതിനാല് വളരെ ശ്രദ്ധാപൂര്വ്വം, പതിഞ്ഞ കാല്വൈപ്പുകളോടെ ഞാന് വീടിന്റെ വര്ക്കേരിയക്കടുത്ത് ഏതാണ്ട് എത്തിയതും, അടുക്കളയിലെ ലൈറ്റ് തെളിഞ്ഞു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
വെടിപ്പൊട്ടുന്നതിന് മുന്പേ മതിലിനപ്പുറം എത്തിപ്പെടുന്നതിനായി ഞാന് ജീവനുംക്കൊണ്ട് തിരിച്ചോടി. ഓട്ടത്തിനിടക്ക് എന്റെ ഒരു ചെരുപ്പ് എവിടെയോ പോയി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
പോയ ചെരുപ്പ് എടുക്കുവാന് ശ്രമിക്കാതെ ഞാന് മതിലില് കഷ്ട്ടപ്പെട്ട് വലിഞ്ഞു കയറി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ഇങ്ങോട്ട് ചാടാനായി മതിലില് കയറിയപ്പോള് മതിലിനു ഇത്രയും വലുപ്പം തോന്നിയിരുന്നില്ല. മതിലില്നിന്നും ഞാന് താഴേക്ക് ചാടി.പക്ഷേ, നിലംത്തൊട്ടില്ല. മതിലിന്മുകളില് ഉയര്ന്ന്നില്ക്കുന്ന കമ്പിയില് മുണ്ട് കുരുങ്ങി ഞാന് തൂങ്ങിക്കിടന്നു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
അരക്കെട്ടില്നിന്നും മുണ്ടിന്റെ കുത്തഴിച്ച്മാറ്റിയപ്പോള് മാത്രമാണ് ഞാന് ആ നിലയില്നിന്നും സ്വതന്ത്രനായത്. മുണ്ട് നടുഭാഗം മൊത്തം കീറിപോയിരിക്കുന്നു. എന്നാലും സാരല്ല്യ, വെടിക്കൊണ്ടില്ലല്ലോ എന്ന് ആശ്വസിച്ചിരിക്കുമ്പോള് ജെയിന്ചേച്ചിയുടെ കോള് വന്നു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“നീയെന്തേ തിരിച്ചോടി പോയത്?”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“നിങ്ങളെന്നെക്കണ്ടോ?” ഞാന് ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ച് ചോദിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“പിന്നല്ലാതെ, നീ വരുന്നത്ക്കണ്ടല്ലേ ഞാന് ലൈറ്റ് ഇട്ടത്.”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ഞാന് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.ഫോണ് കട്ട്ചെയ്ത്, മതിലില് ചാരി കുറച്ച്സമയം ഇരുന്ന് കിതപ്പണച്ചു. ജെയിന്ചേച്ചി ഇങ്ങനെ ലൈറ്റ്ഇട്ട് വരവേല്ക്കും എന്ന് ഞാന് വിചാരിച്ചിരുന്നില്ല.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
സിനിമകളിലെല്ലാം കാണുന്നപ്പോലെ, അതി നിഗൂഡവും, കൂരിരുട്ടും, ചീവീടുകളുടെ വൃത്തിക്കെട്ട ശബ്ദവും ഇടയ്ക്കിടെ വിദൂരതയില്നിന്നും കേള്ക്കുന്ന തെരുവ് നായ്ക്കളുടെ ഓരിയിടലും എല്ലാം ചേര്ന്ന ഒരു സിനിമാറ്റിക് പശ്ചാത്തലത്തില് ഇലയനക്കാതെ മന്ദംമന്ദം പ്രവേശിക്കുന്ന ജാരന്. ഇരുട്ടിന്റെ മറവുപ്പറ്റി, അവനായി വാതില് താഴുതിടാതെ കാത്തിരിക്കുന്ന ജാരി. ഇതായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സില് രാത്രിക്കാലങ്ങളിലെ അവിഹിത ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചുണ്ടായിരുന്ന ഒരു പിക്ച്ചര്. അതിന്റെ ഇടയിലാണ്, കപ്പലനിടക്ക് കൈലുംകണാ എന്ന് പറഞ്ഞകൂട്ട് ലൈറ്റ്ക്കൊണ്ട് വിതാനിച്ചിരിക്കണത്.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ഇത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തില് ഏതു പോലീസുക്കാരനയാലും കരുതിപ്പോകും, സ്വന്തമായി തോക്കുള്ള ജാരിയുടെ അമ്മാനപ്പനാണ് ലൈറ്റ് ഇട്ടതെന്ന്.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
കിതപ്പണഞ്ഞപ്പോള് ഞാന് വീണ്ടും മതിലെടുത്ത്ചാടി, ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ വീടിന് പുറകുവശത്തായുള്ള പൈപ്പില്നിന്നും കാലും മുഖവും കഴുകി, പുറകിലെ ഗ്രില് ഡോര്നരികില് നിലയുറപ്പിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
അടുക്കളയുടെ വാതില് പാതിതുറന്ന് ജെയിന്ചേച്ചി നിന്നു. അടുക്കളയില് തെളിച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന ബള്ബിന്റെ പ്രകാശത്തില് അവരുടെ പാതിമുഖം ജ്വലിച്ച്നിന്നു. അവരെക്കാള് സുന്ദരിയായ മറ്റൊരു സ്ത്രീയെ ഞാന് ഇതിനുംമുന്പേ കണ്ടിട്ടില്ലെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
അടുക്കളവാതിലിന്റെ കട്ടിളപ്പടിയില് ചാരിനിന്ന് ജെയിന്ചേച്ചിയും ഗ്രില്ലിനോട് ചേര്ന്ന്നിന്ന് ഞാനും പരസ്പരം അല്പ്പസമയം നോക്കിനിന്നു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“അവസാനം എത്തി, അല്ലേ?” അവര് ചോദിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
എത്തിപ്പെട്ടതിനെക്കുറിച്ച് ഒരു ലഘുവിവരണം ഞാന് അവര്ക്ക് നല്കി. അമ്മാനപ്പനും അമ്മായിയമ്മയും വീട്ടിലില്ല എന്ന വിവരം അറിഞ്ഞപ്പോള് എനിക്കൊരു സമാധാനം തോന്നി. ഒപ്പം ഞാനൊന്ന് ഉഷാറാവുകയും ചെയ്തു. ഗ്രില്ലിന് അപ്പുറവും ഇപ്പുറവുമായിനിന്ന് സംസാരം പുരോഗമിക്കവേ, ഇനിയുള്ള സംസാരം അകത്തിരുന്നാവാം എന്നൊരു നിര്ദേശം ഞാന് മുന്നോട്ട് വച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“അകത്തിരുന്ന് സംസാരിക്കാറായില്ല. ആദ്യം നമുക്ക് പുറത്തിരുന്ന് കുറേനേരം സംസാരിക്കാം. എന്നിട്ടാവാം അകത്തിരുന്ന്.” ജെയിന്ചേച്ചി പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ഗ്രില്ലിന് പുറത്തുനിന്ന് ചുറ്റുംനോക്കിക്കൊണ്ട് ഞാന് ചോദിച്ചു,</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ഇവിടെ എവിടിരിക്കും?”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ദാ അതുമ്മേ കേറി ഇരുന്നോ..” അരികത്തായി കിടക്കുന്ന അമ്മി ചൂണ്ടിക്കാട്ടിക്കൊണ്ട് ജെയിന്ചേച്ചി പറഞ്ഞു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ഇതിന്മേലോ!!” ഞാന് ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ ആ.. അതെ. അമ്മീമ്മേ ഇരുന്നാ എന്താ കുഴപ്പം? നിന്റെ ഈ ശരീരം താങ്ങാനുള്ള കെല്പ്പൊക്കെ അതിന്ണ്ട്. പിന്നെ, മുണ്ട് കീറീട്ട്ണ്ടെങ്കില് സൂക്ഷിക്കണം. മൊളകരച്ച അമ്മ്യാ...”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
വര്ക്ക് ഏരിയയില് കിടന്ന ഒരു മരക്കസേര ഗ്രില്ലിനടുത്തെക്ക് നീക്കിയിട്ട്, അതില് ഇരുന്ന് ജെയിന്ചേച്ചിയും, ഗ്രില്ലിനിപ്പുറം അമ്മിക്ക് മുകളില് കയറിയിരുന്ന് ഞാനും ഏറെനേരം സംസാരിച്ചു. ഫോണിലൂടെ ഇടയ്ക്കെല്ലാം ഞാന് പാടിക്കൊടുക്കാറുള്ള ചില പാട്ടുക്കള് എന്നെക്കൊണ്ട് പതിയെ പാടിപ്പിച്ചു. ഒരു പാട്ടിന്റെ നാല് വരി എനിക്കും പാടിത്തന്നു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
കഥപ്പറച്ചിലും പാട്ടുംചേര്ന്ന് സമയം ഏറെ കഴിഞ്ഞപ്പോള് ജെയിന്ചേച്ചി ഇരിപ്പിടത്തില്നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. എന്റെ മനസ്സില് ലഡുപ്പൊട്ടി. ഞാനും അമ്മിയുടെ മുകളില്നിന്നും എഴുനേറ്റ്, ഗ്രില്ലിന്റെ വാതില് ജെയിന്ചേച്ചി തുറന്ന്തരുമ്പോള് അകത്തേക്ക് കടക്കുവാന് തയ്യാറായി നിന്നു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“എന്നാ ഇനി പിരിയല്ലേ?”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“പിരിയേ?” ജെയിന്ചേച്ചി പറഞ്ഞത്കേട്ട് ഞാന് അത്ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ആ... കെടന്നൊറങ്ങണ്ടേ.., നേരം എന്തോരായിന്നാ വിചാരം?”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“അപ്പോ..... ലൈഗീക ബന്ധം... ഇല്ലേ?” എങ്ങാനും വര്ത്തമാനത്തിനിടക്ക് ജെയിന്ചേച്ചി അക്കാര്യം മറന്നുപോയതാണെങ്കിലോ എന്നോര്ത്ത് ഞാന് ചോദിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“എന്ത്!!!” വലിയൊരു അതിശയം കേട്ടപോലെ ജെയിന്ചേച്ചി എന്നോട് ചോദിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“അല്ല, ഈ ലൈഗീക ബന്ധം...... ശാരീരികമായി... ബന്ധപ്പെടണ്ടേ നമുക്ക്...” ഞാന് അല്പ്പം മടിച്ച്മടിച്ച് വിശദമാക്കി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
അത്ക്കേട്ട് അല്പ്പം ഉറക്കെത്തന്നെ അവര് ചിരിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“അയ്യടാ... ചെക്കന്റെ പൂതിക്കൊള്ളാം... നീ ഇതും മനസ്സില്ലിട്ടാണോ ഇങ്ങട് വന്നത്?”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“പിന്നെ ഈ പാതിരാത്രി നിങ്ങളെന്നെ വിളിച്ച് വരുത്തീത് ഒരുമിച്ചിരുന്ന് കൊന്തചൊല്ലാനാണോ?” ഞാന് അല്പ്പം അരിശപ്പെട്ട് ചോദിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ഞാന് പറഞ്ഞോ നിന്നോട് നിന്നെ എന്റെ കൂടെ കിടത്താന്ന്? ഇങ്ങോട്ട് വന്നാ കാണാന്ന് പറഞ്ഞു. നമ്മള് കണ്ടു, ഇത്രേം നേരം മിണ്ടി. ഇനി എന്റെ പൊന്നുമോന് പോയിക്കിടന്ന് ഒറങ്ങാന് നോക്ക്.”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br />
“ഇത് ഭയങ്കര കഷ്ട്ടാണെ ചേച്ചി... ഞാന് എത്ര പ്രതീക്ഷയോടെ ആണെന്നറിയാമോ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്. ഇനി പോയിക്കിടന്നാല് എനിക്ക് ഉറക്കോം വരില്ല.” ഞാന് ദയനീയമായി പറഞ്ഞു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ജെയിന്ചേച്ചി അല്പ്പംകൂടി എന്റെ അരികിലെക്കായിനിന്ന് ചോദിച്ചു,</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“നിനക്ക് ‘ചാഞ്ചാടിയാടി ഉറങ്ങുനീ’ എന്ന പാട്ട് അറിയോ?”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“എന്തിനാ?” ഞാന് അല്പ്പം സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“മുഴുവന് അറിയോ? അത് പറയ്..”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“അറിയാം.” ഇനിയൊരു പാട്ടുംക്കൂടെ പാടിക്കൊടുത്താലും വേണ്ടില്ല കാര്യം നടക്കട്ടെ എന്ന് കരുതി ഞാന് പറഞ്ഞു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ആ എന്നാലേ..., വല്ല്യ തെരക്ക് ക്കൂട്ടാണ്ട്, ആ പാട്ട് ആദ്യംത്തൊട്ട് സാവധാനം പാടീട്ട് ഒരരൂത്തോടെ നടന്നാ ബൈക്കിന്റെ അടുത്തെത്തും. ബൈക്ക്എടുത്ത് കത്തിച്ചുവിട്ടാ പാട്ട് തീരണെക്കാട്ടുംമുന്പ് വീട്ടിലെത്താം. എന്നിട്ട് കേറിക്കിടന്നോ, നല്ല ഒറക്കം കിട്ടും.”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“മനുഷ്യന് ഇവടെ ചൂട്പ്പിടിച്ച് നിക്കണനേരത്ത് തമാശിക്കല്ലേ....” ഞാന് അല്പ്പം ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“പോയിക്കിടന്ന് ഒറങ്ങടാ ചെക്കാ” എന്ന് എന്നോട് പറഞ്ഞ്, അടുക്കളയില്നിന്നും അകത്തേക്കുള്ള വാതില് തുറന്ന് ജെയിന്ചേച്ചി പോകാനൊരുങ്ങി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ജെയിന്ചേച്ചി, നിങ്ങളെന്നോട് ഇങ്ങനെ ചെയ്യരുതായിരുന്നു. ഞാന് എന്നും നിങ്ങളെ സ്നേഹിച്ചിട്ടെയുള്ളൂ... നിങ്ങള്ക്ക് ഇഷ്ട്ടക്കേടുണ്ടാക്കുന്ന ഒരു വാക്ക് പോലും ഞാന് ഇന്നേവരെ പറഞ്ഞിട്ടില്ല. നിങ്ങള്ക്കറിയോ, പട്ടാപ്പകല്പോലും ഞാന് വല്ലോടത്തും നിക്കാണെങ്കില് ഒരു മൂന്ന്വട്ടം ചുറ്റിനും നോക്കും, വല്ല പാമ്പും ഇണ്ടോന്ന്. പാമ്പിനെ അത്രേംപ്പേടിള്ള ഞാന് ഈ കുറ്റാകൂരിരുട്ടത്ത് കാട്പ്പിടിച്ച് കെടക്കണ സ്ഥലത്തോടെ നടന്ന്വന്നു. എന്താ കാരണം..? നിങ്ങളോട് എനിക്ക് അത്രേം ഇഷ്ട്ടള്ളതോണ്ട്. ആ എന്നോട് നിങ്ങള് ഇങ്ങന്യല്ലേ കാട്ടണേ.....”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
വളരെ ദയനീയത തുളുമ്പുന്ന ശബ്ദത്തില് ഞാന് ഇത്രേം പറഞ്ഞു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
വര്ക്ക് ഏരിയയില്നിന്നും അകത്തേക്ക് കടക്കുന്നതിനായി തുറന്നവാതില് അടച്ച്, അതില് ചാരിനിന്ന് ജെയിന്ചേച്ചി എന്നെ ഇമവെട്ടാതെ നോക്കി. ആ നോട്ടം നേരെ എന്റെ കണ്ണിലൂടെ ഹൃദയത്തില് പ്രവേശിച്ച് ആത്മാവിനെ കുളിരണിയിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
‘സംഗതി ഏറ്റിരിക്കുന്നു...’ ഞാന് മനസ്സില് കരുതി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
എന്നെ നിരാശപ്പെടുത്തുന്ന, അവഗണിക്കുന്ന ഒന്നുംതന്നെ ജെയിന്ചേച്ചി ചെയ്യുകയില്ല എന്ന എന്റെ വിശ്വാസത്തെ ഞാന് ഒന്നുംക്കൂടെ ബലപ്പെടുത്തി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
കണ്ണിമയ്ക്കാതെയുള്ള ആ നോട്ടം ജെയിന്ചേച്ചി അല്പ്പംനേരം തുടര്ന്നു. ഞാനും ഒട്ടും മോശമാക്കിയില്ല. എന്നാല് കഴിയാവുന്നയത്ര വികാരനിര്ഭരതയോടെതന്നെ ഞാനും പോസ് ചെയ്തു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
വാതില്ക്കല്നിന്നും എന്റെ അടുത്തെത്തിയ ജെയിന്ചേച്ചി, ഗ്രില്ലില് പിടിച്ച നിലയിലിരിക്കുന്ന എന്റെ രണ്ട് കൈകള്ക്കുംമേലെ പതിയെപിടിച്ചമര്ത്തി, എന്റെ കണ്ണിലേക്കുള്ള കണക്ഷന് വിടാതെ രണ്ടോ മൂന്നോ നിമിഷങ്ങള് നിന്നു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ഈ സമയം, തനിക്കുണ്ടെന്ന് രണ്ട്മൂന്ന് തവണ ജെയിന്ചേച്ചി അവകാശപ്പെട്ടിട്ടുള്ള, മീശമാധവന് സിനിമയില് കാവ്യമാധവന് ധരിച്ചിരുന്നപോലത്തെ അരഞ്ഞാണം ചുറ്റിക്കിടക്കുന്ന ജെയിന്ചേച്ചിയുടെ അരക്കെട്ട്, വായുവില് ഉയര്ന്ന് നില്ക്കുന്ന പാദസരം ഇട്ട കാല്, ചുമരിനോട് ചേര്ത്തിട്ടിരിക്കുന്ന മേശമേല് അമര്ത്തിവച്ചിരിക്കുന്ന തടവളയിട്ട കൈകള് ഇങ്ങനെ വളരെ സിമ്പോളിക്കായ ചില ചിത്രങ്ങള് എന്റെ മനസ്സില് മിന്നിമറഞ്ഞു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“വൈകീട്ട് നീ വിളിച്ചപ്പോള് ഞാന് എന്താ ഫോണ് എടുക്കാതിരുന്നതെന്ന് അറിയാമോ?”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
മനസ്സിലെ സിമ്പോളിക് ചിത്രപ്രദര്ശനം അവസാനിപ്പിച്ച്ക്കൊണ്ട് ജെയിന്ചേച്ചിയുടെ തരളിതമായമായ ശബ്ദത്തിലുള്ള ചോദ്യം.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ഇല്ല.” ഗ്രില്ലിനകത്ത്ക്കൂടെ ജെയിന്ചേച്ചിയുടെ കൈവിരലില് പതിയെ തലോടിക്കൊണ്ട് ഞാന് പറഞ്ഞു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“വൈകീട്ട് ഈ ചുറ്റുവട്ടത്തുള്ള മുഴുവന് ആണുങ്ങളും ഇവിടെ ഇണ്ടായിരുന്നു.”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“എന്തിന്” എനിക്ക് ജിജ്ഞാസയായി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ഏതാണ്ട് സന്ധ്യനേരത്ത്........ നമ്മടെ മാളൂണ് കണ്ടത്( മാളു എന്നത് ജെയിന്ചേച്ചിയുടെ മകളുടെ ചെല്ലപ്പേരാണ്)... നീ ഇപ്പൊ നിക്കണ അതേസ്ഥലത്ത്.... നല്ല മുട്ടനൊരു പാമ്പ്!”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ഹെന്ത്!!” ഈ ചോദ്യം എന്നില്നിന്നും ഒരു അലര്ച്ചയായി പുറപ്പെട്ടു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ആന്നേ......”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“വല്ല ചേരയും ആവും” ഞാന് ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചുക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“കണ്ടോര് എല്ലാവരും പറഞ്ഞു......, ചേര്യല്ലാന്ന്.”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ചെര്യല്ലേ...... പിന്നെ?” മൊബൈലില്നിന്നുമുള്ള ഇത്തിരി വെളിച്ചത്തില് എന്റെ കാലിനുചുറ്റിലുംപരതിക്കൊണ്ട് ഞാന് ചോദിച്ചു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ ചെലര്പറഞ്ഞു പുല്ലാനിമൂര്ഖനാന്ന്. പക്ഷെ ആ വര്ക്ക്ഷോപ്പിലെ പിള്ളേരൊക്കെ പറയണത് അണലിണ്ന്നാ...”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“എന്നിട്ട് കൊന്നില്ലേ?”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ഇല്ല്യ. വന്നോരോക്കെ കൊറേ നോക്കി, പക്ഷെ.... പാമ്പിന് സമയില്ല്യാത്തോണ്ട് അത് നിന്നുക്കൊടുത്തില്ല കൊല്ലാന്.” ഇതും പറഞ്ഞ് ജെയിന് ചേച്ചി വീണ്ടും അകത്തേക്കുള്ള ഡോര് തുറന്നു ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ ദേ വിളിച്ച് വരുത്തീട്ടു ഒരുമാതിരി കോപ്പിലെ സ്വൊഭാവം കാണിക്കരുത്ട്ടാ. മനുഷ്യനെ പേടിപ്പിക്കാനായിട്ട് ഓരോരോ തോന്ന്യാസങ്ങള് പറഞ്ഞ് ഇണ്ടാക്ക്യാലുണ്ടല്ലോ... ഞാന് ഇവിടെ നിക്കണത് നിങ്ങള്ക്ക് ഇഷ്ടല്ല്യ എങ്കില് അത് പറഞ്ഞാമതി. ഞാന് പൊയ്ക്കോളാം....” ഞാന് പറഞ്ഞു. പറഞ്ഞത് ഇങ്ങനെ ആണെങ്കിലും അത് ഏതാണ്ട് കരച്ചില് പോലെ ആയിരിക്കും കേള്ക്കുന്നവര്ക്ക് ഫീല് ചെയ്യുക.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ജെയിന് ചേച്ചി, തിരിഞ്ഞ്നിന്ന് എന്തോ പറയാനായിതുടങ്ങിയത് നിര്ത്തി എന്നോട് ചോദിച്ചു, “നീയിത് എന്തുന്നാ കാണിക്കണേ?”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ഒരുകാല് അമ്മിക്കല്ലിനു മുകളിലും മറ്റെകാല് പരമാവുധി അകത്തി ചുമരിന്റെ ഒരു മൂലക്കലും ചവിട്ടി, ഗ്രില്ലില് തൂങ്ങി, സണ് ഷെയ്ട്ന്റെ ഉയരത്തോളം തലയുയര്ത്തിനില്ക്കുന്ന എന്നെക്കണ്ട് ചിരിയോടെ ജെയിന്ചേച്ചി വീണ്ടും ചോദിച്ചു,</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“അല്ല, ചേട്ടന് നേരംവെളുക്കുംവരെ ഇവടെഇങ്ങനെ തൂങ്ങിനില്ക്കാനാണോ ഉദ്ദേശം?”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“പോയൊരു ടോര്ച്ച് എടുത്തിട്ട് വാ, നിന്ന് കിണിക്ക്യാണ്ട്” കുറച്ചു ദേഷ്യത്തോടെ ഞാന് പറഞ്ഞു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
“ ടോര്ച്ചും, പെട്രോള്മാക്സൊന്നും ഇവടില്ല്യ. വന്നത് എങ്ങന്യാണെങ്കില് അങ്ങനെന്നെ തിരിച്ചുപോയാമതി. പിന്നെ, എങ്ങാനും ഇവിടെവച്ച് നിന്നെ പാമ്പ് കടിക്കാണെങ്കില് പൊന്നുമോന് എത്രേംപ്പെട്ടെന്നു മതില്ചാടി പുറത്തേക്ക് കടക്കണെ..... നീയെങ്ങാനും ഇവിടെകെടന്ന് അടിച്ച്പോയാ..... ഹോ എനിക്കത് ഓര്ക്കാനേവയ്യ! കെട്ട്യോനും പിള്ളേരും ഒക്കെയായി ജീവിക്കുന്ന ഒരു പാവം വീട്ടമ്മയാണെ ഞാന്...”</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ഇത്രയും പറഞ്ഞ് ആ ദുഷ്ട്ട അകത്ത്കയറി വാതിലും ലോക്ക്ചെയ്ത് പോയി....</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
എന്റെ കാര്യം ആകെ എടങ്ങേറായി. നേരം വെളുക്കുന്നവരെ ഈ സ്ഥിതിയില് തുടരാനാകില്ലല്ലോ. ഞാന് താഴെയിറങ്ങി, ഇരുകാലുകളുടെയും തള്ളവിരല് മാത്രം നിലത്ത്ക്കുത്തി, മൊബൈല്ഫോണ്ന്റെ ഉള്ള വെളിച്ചത്തില് ചുറ്റുവട്ടത്തായി വിഷജന്തുക്കളൊന്നും ഇല്ലെന്ന് ഉറപ്പ്വരുത്തി.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em;">
ശേഷം, കളരിദൈവങ്ങളെ മനസ്സില് ധ്യാനിച്ച് ലോകനാര്കാവിലമ്മയെ നമിച്ച്, വലത്തുവച്ച് ഇടത്ത്മാറി കറങ്ങിതിരിഞ്ഞ് ഓതിരം കടകം മറുകടകം ഇവയെല്ലാം മിക്സ്ചെയ്ത് ഒരു പിടിപ്പിടിച്ച് ബൈക്കില് ചെന്ന് വീണു.</div>
<div style="line-height: 1.5em;">
കുറച്ചുംക്കൂടെ വിശദമായി പറഞ്ഞാല്, മണിച്ചിത്രത്താഴ് സിനിമയില് വെള്ളം വെള്ളം എന്ന് കേള്ക്കുമ്പോള് കുതിരവട്ടം പപ്പു ചാടുന്നപ്പോലെ ചാടിചാടി ബൈക്കിനടുത്തെത്തി. മരിക്കാതെ വീടെത്തുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
<br />
<div style="line-height: normal;">
................................................................................................................................................</div>
<div style="line-height: normal;">
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.<br />
താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</div>
</div>
<div style="font-size: 11px;">
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com79tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-41244843294544354092011-07-28T13:22:00.004+05:302012-05-28T20:21:46.178+05:30എല്ലാവര്ക്കും എന്റെ ജന്മദിനത്തിന്റെ ആശംസകള്!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;"></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="EN-US">1979,</span><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ജൂലായ് മാസം 27- തീയതി. മേനാച്ചേരി അന്തോണിയുടെ മകളും, മാളിയേക്കല് പാപ്പച്ചന് മകന് ജോര്ജ്ജ്ന്റെ ഭാര്യയുമായ മേരിക്ക് രാവിലെ ആറുമണിയോടെ പ്രസവവേദന ആരംഭിച്ചു.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആ സമയം അവര് ഭര്തൃഗൃഹത്തില് അവിടുത്തെ പതിനഞ്ചോളം വരുന്ന അംഗങ്ങള്ക്കായുള്ള പ്രഭാതഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika, serif;">മേരിയുടെ ഭര്ത്താവിനാല് ആ കുടുംബത്തിലേക്ക് യാതൊരുവിധത്തിലുമുള്ള പ്രയോജനങ്ങളും ലഭ്യമാകാത്തതിനാല് കുടുംബത്തിലെ എല്ലാ ജോലികളുടെയും ബാധ്യത ആ സാധു സ്ത്രീക്കായിരുന്നു. പുലര്ക്കാലംമുതല് പാതിരാവ്വരെ നീളുന്ന വിശ്രമമില്ലാത്ത ജോലികള്. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika, serif;">ഗര്ഭകാലത്തും അതിന് മാറ്റമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അസഹനീയമായ വേദനയാല് മേരി തൃശ്ശൂര് മെഡിക്കല്കോളേജില് എത്തിക്കപ്പെട്ടു. ഗര്ഭിണികളുടെ നീണ്ടവരിയുടെ അവസാനം വരാന്തയുടെ അരികുപറ്റി അവള് തളര്ന്ന് കിടന്നു. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ മെഡിക്കല്കോളേജിലെ ബാത്ത്റൂമിന്റെ വാതില്ക്കല്വരെ തനിയെ നടന്നെത്തിയ അവര് അവിടെ ബോധമറ്റു വീണു. അല്പ്പസമയത്തിന് ശേഷം ബാത്റൂമില് എത്തിയ മറ്റാരൊക്കെയോചേര്ന്ന് അബോധാവസ്ഥയില് കിടക്കുന്ന മേരിയെ ലേബര് റൂമില് എത്തിച്ചു. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഡോക്ടറുടെ നിര്ദേശപ്രകാരം ഹലോജന് ലൈറ്റിന്റെ കനത്ത വെളിച്ചത്തിന് താഴെ, ഓപ്പറേഷന് ടേബിളില് കിടത്തപ്പെട്ട മേരി അധികം വൈകാതെതന്നെ പ്രസവിച്ചു.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇറുക്കിയടച്ച കുഞ്ഞിക്കണ്ണ് ഇടയ്ക്കിടെ ചിമ്മി തുറന്ന് ഞാന് ആദ്യമായി ഈ ലോകത്തെ കണ്ടു. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">മാളിയേക്കല് ജോര്ജ്ജ് ഭാര്യ മേരി എനിക്കമ്മയായി, എനിക്കറിയാവുന്ന ഏക ദൈവമായി.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ശെരിക്കും ഞാന് ജനിക്കില്ലായിരുന്നുവത്രേ..... കാരണം, എനിക്ക്മുന്പേ എന്റെ അമ്മയുടെ ഒരു പുത്രന് പ്രസവത്തില് മരണപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അവന്, എന്റെ ജേഷ്ട്ടന് ജീവനോടെ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നെങ്കില് അമ്മ പ്രസവം നിര്ത്തുകയും, ആ അമ്മയുടെ മകനാവാനുള്ള ഭാഗ്യം എനിക്ക് നഷ്ട്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. അങ്ങിനെ എന്റെ ജനനത്തിനുമുന്പേ, എന്റെ ജനനത്തിനായ് ഒരു രക്തസാക്ഷി ജനിച്ചു.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇഡ്ഡലി എന്റെ പ്രിയ്യപ്പെട്ട ആഹാരമായിരുന്ന ബാല്യകാലത്തിലെ ഒരുനാള്, പുലര്ച്ചെ എന്നെ വിളിച്ചുണര്ത്തി കുളിപ്പിച്ച്, അധികം പഴയതല്ലാത്ത, കല്യാണങ്ങള്ക്കും മറ്റും പോകുമ്പോള് മാത്രം എന്നെ ധരിപ്പിക്കാറുള്ള ട്രൌസറും ഷര്ട്ടും ഇടുവിച്ച് അമ്മ എന്നെ പള്ളിയില് കൊണ്ടുപ്പോയി. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അവിടെനിന്നും തിരിച്ച്വരുമ്പോള് വീടിനടുത്തുള്ള സീതമ്മയുടെ ചായക്കടയില്നിന്നും എനിക്ക് ഇഡ്ഡലി വാങ്ങിത്തന്നു. രുചിയോടെ ഞാന് അത് കഴിച്ചുക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് വാത്സല്ല്യപ്പൂര്വ്വം നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന അമ്മ, ഇടയ്ക്ക് എന്റെ മുടിയിഴകളില് തഴുകി മൂര്ദ്ധാവില് ചുംബിച്ച് പറഞ്ഞു, </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">“ ഇന്നാണ് മോന് ജനിച്ചത്. മോന്റെ ബര്ത്ത്ഡേ!!” </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അതായിരുന്നു എന്റെ ഓര്മ്മയില് എനിക്ക് ലഭിച്ച ആദ്യ ജന്മദിന സമ്മാനം.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ചെറുപ്പക്കാലത്ത് അമ്മയല്ലാതെ മറ്റാരും എന്റെ ജന്മദിനങ്ങള് ഓര്ത്തുവെയ്ക്കുകയോ, ആശംസനേരുകയോ ചെയ്യാറില്ലായിരുന്നു. അമ്മയുടേത് ആശംസ എന്നതിനപ്പുറം ഒരുതരം ഓര്മ്മപ്പെടുത്തല് ആയിരുന്നു. വളരുമ്പോള് ഏറ്റെടുക്കേണ്ട ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളെകുറിച്ച്, ഞാന് മൂലം കുടുംബത്തിന് ഉണ്ടാകേണ്ട ഉയര്ച്ചകളെകുറിചെല്ലാമുള്ള ഓര്മപ്പെടുത്തല്.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ക്ഷണിക്കപ്പെട്ടിരുന്നുവെങ്കിലും, നാലാള്ക്ക്മുന്പാകെ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ പോയിനില്ക്കുവാന് സാധിക്കാവുന്ന തരത്തിലുള്ള വസ്ത്രമൊന്നും ഇല്ലാതിരുന്നതിനാല് പങ്കെടുക്കാനാകാതെ, വീടിന്റെ അരമതിലില് കയറി ഒരുഭാഗത്ത് കൂട്ടംകൂടിയിരിക്കുന്ന ഇരുട്ടിന്റെ മറവുപറ്റി നോക്കിക്കണ്ട, അയല്ക്കാരനായ സമ്പന്നപ്പുത്രന്റെ ബര്ത്ത്ഡേ പാര്ട്ടിയാണ് ഇത്തരത്തിലും ജന്മദിനങ്ങള് ഓര്ക്കപ്പെടാം എന്നെനിക്ക് പറഞ്ഞ്തന്നത്. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പിറ്റേന്ന് അവനു ലഭിച്ച സമ്മാനങ്ങള് അല്പ്പം അഹങ്കാരത്തോടെ അവന് എനിക്ക്മുന്നില് പ്രദര്ശിപ്പിച്ചപ്പോഴാണ് എനിക്ക് ലഭിക്കാതെപ്പോയ സമ്മാനങ്ങളെകുറിച്ച് ഞാന് ബോധവാനായത്.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">തുടര്ന്നുവന്ന രണ്ട് വര്ഷങ്ങളില് എന്റെ ജന്മദിനം ഞാന് ഓര്ത്ത്വക്കുകയും, സമ്പന്നപ്പുത്രന്റെതു പോലെയുള്ള, അല്ലെങ്കില് ഏതാണ്ട് അതുപോലെയുള്ള ഒരു ബര്ത്ത്ഡേ ആഘോഷം എന്റെ പേരില് നടത്തണമെന്ന് വാശിപ്പിടിക്കുകയും ചെയ്തു. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">കുഞ്ഞുകുഞ്ഞു കള്ളികളോ, കൊച്ചുകൊച്ചു പൂക്കളോ നിറഞ്ഞ വര്ണ്ണകടലാസില് പൊതിഞ്ഞ പെട്ടികളില് ആരെങ്കിലുമെല്ലാം എനിക്കും സമ്മാനങ്ങള് നല്കുമെന്ന് ഞാന് പ്രതീക്ഷിച്ചു. രണ്ടും നടന്നില്ല.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">സ്കൂള് പഠനക്കാലത്ത് എന്റെ എല്ലാ ജന്മദിനത്തിനും സ്കൂള് അവധി ആയിരുന്നു, എനിക്ക് മാത്രം. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">സഹപാഠികളെല്ലാം അവരുടെ പിറന്നാള്ദിവസം പുതിയ ഉടുപ്പൊക്കെ ധരിച്ചുവന്ന് ക്ലാസ്സിലെ എല്ലാവര്ക്കും മിട്ടായി വിതരണം ചെയ്യുന്ന ഒരു ചടങ്ങ് നടക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. പുതിയ ഉടുപ്പിനും, വിതരണം ചെയ്യുവാനുള്ള മിട്ടായിക്കും സ്കോപ്പില്ലാതതിനാല് പിറന്നാള്ദിനത്തില് ഞാന് സൌകര്യംപ്പോലെ വീട്ടിലിരിക്കും.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അമ്മക്ക് ശേഷം ആദ്യമായി എനിക്ക് പിറന്നാള് ആശംസ നേര്ന്നതും, മധുരം നല്കിയതും മറ്റൊരു മേരിയായിരുന്നു, വീടിനടുത്തുള്ള കൊച്ചുമേരി ചേച്ചി. സ്റ്റെഫി ഗ്രാഫ് എന്നാണ് അവരെ നാട്ടിലെ ചെറുപ്പക്കാര് വിളിച്ചിരുന്നത്. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">മേരിചേച്ചി കാഴ്ച്ചയില് ഏതാണ്ട് സ്റ്റെഫിഗ്രാഫ്നെ പോലെയായിരുന്നു. അവര് സ്റ്റെഫിഗ്രാഫ്നേക്കാള് സുന്ദരിയും ആയിരുന്നു. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">മേരി ചേച്ചിയുടെ മകന്റെ സുഹൃത്ത് എന്നനിലയില് ആ വീട്ടില് എനിക്ക് തികഞ്ഞ സ്വാതന്ത്രവും, കുടുംബാംഗങ്ങളുമായി വളരെ അടുത്ത ആത്മബന്ധവും ഉണ്ടായിരുന്നു. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എന്റെ പതിനേഴാമത്തെതോ, പതിനെട്ടാമത്തേതോ ജന്മദിനംനാള് മേരിച്ചേച്ചി എന്നെ അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. വാങ്ങിവച്ചിരുന്ന വലിയ പ്ലംകേക്കില് അവര് തെളിച്ചുതന്ന തിരി എന്നെക്കൊണ്ട് ഊതിക്കെടുത്തിച്ചു. ചുവന്ന റിബണ് കെട്ടിയ സ്റ്റെയിന്ലെസ്സ് സ്റ്റീലിന്റെ കത്തി ഉപയോഗിച്ച് ആ കേക്ക് ഞാന് മുറിച്ചെടുക്കുമ്പോള് മേരിചേച്ചിയും, ഭര്ത്താവും, എന്നെക്കാള് ഒന്നോ രണ്ടോ വയസ്സിനുമാത്രം ഇളയതായ അവരുടെ മകളുംചേര്ന്ന് എനിക്ക് വേണ്ടി ഹാപ്പി ബര്ത്ത്ഡേ പാടി. അതായിരുന്നു ഈ മുപ്പത്തിരണ്ട് വര്ഷത്തിനിടക്ക്നടന്ന എന്റെ ഏറ്റവും ലാവിഷായ പിറന്നാള് ആഘോഷം. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">കൊച്ചുമേരി ചേച്ചിയുടെ മരണവാര്ത്ത അറിഞ്ഞതിന്ശേഷം കാണുന്ന ഓരോ പ്ലം കേക്കും എന്നെ ആ ജന്മദിനത്തിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോകാറുണ്ട്.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇങ്ങനെ, പ്രതീഷിച്ചവരില്നിന്നും ആശംസകളും വര്ണ്ണക്കടലാസില് പൊതിഞ്ഞ സമ്മാനങ്ങളും ഓരോവര്ഷവും ലഭിക്കാതെവന്നതിനാല് ക്രമേണ ഇത്തരം കാര്യങ്ങളെല്ലാം വെറും ബൂര്ഷ്വാ സങ്കല്പ്പങ്ങള് ആണെന്ന് ഞാന് സ്വയം വിശ്വസിക്കാനും മറ്റുള്ളവരെ വിശ്വസിപ്പിക്കാനും തുടങ്ങി. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ലഭിക്കാതെവരുമ്പോഴുള്ള ദുഖം ഒഴിവാക്കുന്നതിനായി ഞാന് ജന്മദിനങ്ങളെ മനപ്പൂര്വ്വം മറക്കുവാന് തുടങ്ങി, എന്റെയും മറ്റുള്ളവരുടെയും.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അത്തരത്തിലൊരു മറവിക്കാരണം ബംഗ്ലൂര് ജീവിതത്തിനിടക്ക് ലഭിച്ച കെനിയക്കാരിയുമായുള്ള പ്രണയം പ്രണയമോചനത്തില് കലാശിക്കുമായിരുന്നു. അവളുടെ നാട്ടിലെ ബര്ത്ത്ഡേ വിശേഷങ്ങള്, അവളുടെ ബര്ത്ത്ഡേക്കും കുറേ നാളുകള്ക്ക്മുന്പേ അവള് മനോഹരമായി വര്ണ്ണിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. ഒപ്പംത്തന്നെ, ബര്ത്ത്ഡേക്ക് അവളെ വളരെ സന്തോഷപ്പൂര്വ്വം വിഷ് ചെയ്യണമെന്നും, ചെറുതാണെങ്കിലും ഒരു ഗിഫ്റ്റ് അവള്ക്ക് നല്കണമെന്നും എന്നെ ഓര്മിപ്പിക്കാറും ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ, ആ ദിവസം എത്തിയപ്പോള് ഞാന് അത് മറന്നു. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആ ഒരൊറ്റ കാരണത്താല് അവള്ക്ക് എന്നോട് എത്രത്തോളം വെറുപ്പ്തോന്നിയെന്ന് അവളുടെ കൂട്ടുക്കാരി ബര്ത്ത്ഡേയുടെ പിറ്റേന്ന് വിളിച്ച്പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഞാന് അറിഞ്ഞത്. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഞങ്ങള് മലയാളികള് ഒരിക്കലും, പ്രിയ്യപ്പെട്ടവര്ക്ക് അവരുടെ ജന്മദിനത്തിന്റെ അന്ന് ആശംസകള് നെരാറില്ലെന്നും പിറ്റേന്ന് വൈകീട്ട് ഏഴുമണിക്ക് വെടിക്കെട്ടോടുക്കൂടിയാണ് ആശംസകള് അര്പ്പിക്കാറുഎന്ന് ഞാന് കൂട്ടുക്കാരിയെ പറഞ്ഞു ബോധ്യപ്പെടുത്തി. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ബര്ത്ത്ഡേ ആഘോഷിക്കുന്ന പ്രിയ്യപ്പെട്ട വ്യക്തിയില് പോയവര്ഷത്തില് സന്നിവേശിച്ചിരിക്കാന് ഇടയുള്ള ഭൂത, പ്രേതാധി പിശാചുക്കളെ ഓടിക്കാനാണ് വെടിക്കെട്ട് നടത്തുന്നതെന്നും, അതിനാല് വൈകീട്ട് കൃത്യം ഏഴുമണിക്ക് എന്റെ കാമുകിയെ ഫ്ലാറ്റിന്റെ ടെറസ്സില് എത്തിക്കണമെന്നും ഞാന് കൂട്ടിക്കാരിയെ ചുമതലപ്പെടുത്തി.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അഞ്ഞൂറ് രൂപയ്ക്കു വാങ്ങിയ ഒരുപ്പെട്ടി ചൈനീസ് അമിട്ട് വൈകീട്ട് കൃത്യം ഏഴുമണിക്ക്ത്തന്നെ നല്ല ഗംഭീരമായി പൊട്ടി. മാനത്ത് നിറഞ്ഞ ആ വര്ണ്ണവെളിച്ചത്തിന് താഴെ നിന്നുക്കൊണ്ട് ഞാന് അവള്ക്ക് ബര്ത്ത്ഡേ ആശംസകള് നേര്ന്നു. കൂട്ടുക്കാരിയുടെ സാമിപ്യത്തില്ത്തന്നെ ലാവിഷ്ആയി ഒരു കിസ്സും കൊടുത്തു. കാമുകി ഹാപ്പി, അവളുടെ കൂട്ടുക്കാരി ഹാപ്പി, ഞാന് ഡബിള് ഹാപ്പി. അവളുടെ ബര്ത്ത്ഡേനാള് പകല് മുഴുവന് സെന്റ്. ജോന്സ് പള്ളിയില് പോയി അവള്ക്ക് വേണ്ടി പ്രാര്ഥിക്കുകയായിരുന്നു എന്നുക്കൂടെ അല്പ്പം സെന്റി കലര്ത്തി ഞാന് പറഞ്ഞപ്പോള്.... പിന്നീടുള്ള കുറെ നാളുകള് ജീവിതം ജിങ്കാ ലാ ലാ .</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇന്നലെ എനിക്ക് മുപ്പത്തിരണ്ട് വയസ്സ് തികഞ്ഞു. ഒരുപാട്പേര് ആശംസകള് അറിയിച്ചു. എല്ലാവര്ക്കും നന്ദി. </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഓരോ വയസ്സ് കൂടുംതോറും എനിക്കും കുടുംബത്തിനും പുരോഗതിമാത്രമേ സംഭവിച്ചിട്ടുള്ളൂ. പിതാവായ ദൈവത്തിന്റെ മഹത്ത്വം!! </span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ജീവനും ആയുസ്സും നല്കിയ യാഹോവക്കും, ജീവിക്കാന് കരുത്ത് നല്കിയ അമ്മയ്ക്കും, ജീവിക്കാന് പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന സ്നേഹിതര്ക്കും, കാലിടറിയപ്പോള് താങ്ങായിനിന്ന ലോലിതക്കും, സ്വപ്നങ്ങളെ സാക്ഷാത്ക്കരിക്കുവാന് പ്രതീക്ഷ നല്കിയ ബിജു കര്ണ്ണനും എന്റെ ഹൃദയം പകുത്തെടുത്ത നന്ദി.</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br /></span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"></span><br />
<div style="font-family: 'Times New Roman';">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"> ................................................................................................................................................</span></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman';">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</span></div>
</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-16760402109264981522011-07-14T22:08:00.002+05:302018-05-19T23:20:41.891+05:30അരമനവാസികള് അറിയുവാന്..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;">ദൈവം തമ്പുരാന്റെ അനുഗ്രഹ ആശിസ്സുകളുടെ റീട്ടയില് വിതരണക്കാര് ആണത്രേ പാതിരിമാര്. അനുഗ്രഹം പങ്കുവൈക്കപ്പെടുമ്പോള് ഒരുപിടി കൂടുതല് ലഭിക്കുവാനായി ഇടവകക്കാരായ കുഞ്ഞാടുകള് പെടുന്നപ്പാട് ചില്ലറയല്ല.</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;">പള്ളീലച്ചനെ കാണുമ്പം കാണുമ്പം സ്തുതി പറയുക, സെല്യുട്ട് അടിക്കുക, ‘റാന്’ മൂളുക ഇങ്ങനെ പലതും അതിന്റെ ഭാഗമാണ്. ഇടയ്ക്കിടെ മ്രിഷ്ട്ടാന ഭോജനത്തോടെ പള്ളീലച്ചന് ഇടവക കുടുംബങ്ങളില് മാറിമാറി നല്കുന്ന സല്ക്കാരവും പള്ളി സംബന്ധമായ കാര്യങ്ങള്ക്കായി വാരിക്കോരി നല്കുന്ന സംഭാവനയും ഇതില്പ്പെടും . ഇതൊന്നും പോരാതെ പള്ളി കമ്മറ്റിയുടെ പേരില് കുറി, തെറി തുടങ്ങി ചക്രം വീഴ്ത്താവുന്ന പണികള് കുറെ ഉണ്ടാകും. ഇതിനെല്ലാം ഇടവകാംഗങ്ങള് തലവരി നല്കണം. “ദൈവത്തിനുള്ളത് ദൈവത്തിന് നല്കുക. അല്ലാത്തപക്ഷം അതിന്റെ ഇരുപതിരട്ടി ആശുപ്പത്രിയില് നല്കേണ്ടിവരും” എന്ന ദൈവീകമായ ഭീഷണി അച്ഛന്റെ ഭാഗത്ത്നിന്നും ഇടയ്ക്കിടെ ഉണ്ടാകുന്നതിനാല് ദരിദ്രര് പോലും എല്ലാംക്കൂടെ തട്ടിക്കൂട്ടി ഇടയ്ക്കിടെ പള്ളിയിലേക്ക് തള്ളിക്കൊടുത്തുക്കൊണ്ടിരിക്കും</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><wbr></wbr></span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;">. എന്നെങ്കിലും തിരിച്ചിങ്ങോട്ട് തള്ളിക്കിട്ടും എന്ന് ആരെങ്കിലും സ്വപ്നം കാണുന്നുണ്ടെങ്കില് അത് എന്നും സ്വപ്നം മാത്രമായിരിക്കും.</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;">അരമനകളും പള്ളികളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് നാട്ടുപ്രമാണിമാരുടെ ഒരു സംഘം സദാ സജീവമായിരിക്കും. ഇവാരാണ് തത്പരക്കാരായ അച്ചന്മാരുടെ “എടുത്തുവൈപ്പുക്കാര്”. ഇവര്ക്ക് അനിഷ്ട്ടമുള്ള ഇടവകാംഗങ്ങളെ കുറിച്ച് പരദൂഷണം പരത്തുക, വിശ്വാസപ്പൂര്വ്വം പള്ളിയിലെത്തുന്ന സ്ത്രീകള്ക്കിടയില് ഇവര്ക്ക് പരിഹരിച്ച് നല്കുവാനാകുംവിധത്തില് സുഖക്കുറവുള്ള ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോയെന്ന് വിലയിരുത്തുക, പള്ളിമേടയില് ഇരുന്ന് മദ്യപിക്കുക ഇവയെല്ലാം ഇവരുടെ ഭാരിച്ച ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളാണ്. ഇത് നിരൂപിച്ച് പറയുന്നതല്ല. കണ്ടും അനുഭവിച്ചും ഉള്ള അറിവുകളാണ്.</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;">ഈ രണ്ട് കൂട്ടരെയും ഒരുകാരണവശാലും ചോദ്യംചെയ്തുക്കൂട. അത് ഗുരുതരമായ ദൈവകോപത്തിനും സ്വര്ഗ്ഗത്തില് സ്ഥാനം നഷ്ട്ടപ്പെടുന്നതിനും ഇടയാക്കിയേക്കും. ദൈവത്തിന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും കിട്ടിയേക്കും എന്ന് പറയപ്പെടുന്ന പ്രതികാരനടപടികള് ഇതില് അവസാനിക്കും. പക്ഷെ ഇവരുടെ ഉഗ്രകോപത്താല് ഉണ്ടാകുന്ന പ്രശ്നങ്ങള് വളരെ വലുതാണ്. അത് നേരിടേണ്ടിവരുന്ന ഹതഭാഗ്യന്റെ കുടുംബത്തിന് പള്ളിവക കാര്യത്തിലെല്ലാം അടിക്കടി, ഖേദപ്രകടനങ്ങള് ഒന്നുമില്ലാത്ത തടസ്സം നേരിട്ടേക്കാം. മാത്രമല്ല, മരിച്ചാല് പള്ളിവക ശ്മശാനത്തില് പോലും അടക്കംചെയ്യാന് സമ്മതിക്കാതെയും വന്നേക്കാം. ഇതിനു പുറമെയാണ് ഇടവകാംഗങ്ങളുടെ മുഴുവന് പരിഹാസം.</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;">വീട്ടില് സന്ദര്ശനത്തിന് എത്തിയ പള്ളിവികാരിയോട് കുമ്പസ്സാരമെന്ന ഏര്പ്പാടിനോട് എനിക്കുള്ള അഭിപ്രായഭിന്നത ഞാന് പങ്കുവച്ചു. ഒരു തെറ്റ് ചെയ്തിട്ട് നേരെ കുമ്പസ്സാരിക്കാന് ചെന്നോളൂ.. ചെയ്തപാപങ്ങളുടെ പരിഹാരമായി പത്ത് ‘നന്മനിറഞ്ഞ മറിയമേ’ എന്ന് തുടങ്ങുന്ന പ്രാര്ത്ഥന മുട്ടുമേല് നിന്ന് ചൊല്ലുവാന് വൈധീകന് ആവശ്യപ്പെടും. തെറ്റാതെ അത് നിങ്ങള് ചെയ്യുന്നപക്ഷം നിങ്ങളുടെ ഏതു കടുത്തപാപവും ക്ഷമിക്കപ്പെട്ടു. സ്വര്ഗ്ഗത്തില് ഒരു ഡണ്ലപ്പ് മെത്ത നിങ്ങള്ക്കുറപ്പ്, സോ സിമ്പിള്!! ഞാന് മൂലം ഒരു വ്യക്തിക്ക് ശാരീരികമായോ മാനസികമായോ വിഷമം അനുഭവിക്കേണ്ടിവരുന്നുവെങ്കില്</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><wbr></wbr></span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;">, ആ പാപക്കറ എന്നില്നിന്നും തുടച്ചുനീക്കുവാന്, എന്റെ ഹൃദയത്തില്നിന്നുണ്ടാകുന്ന ആത്മാര്ഥമായ മനസ്താപത്താലും പ്രാശ്ചിത്തത്താലും ആ വ്യക്തിയില് എന്നോടുണ്ടാകുന്ന സ്നേഹത്തിന് മാത്രമേ കഴിയു എന്ന് ഞാന് വിശ്വസിക്കുന്നു. അതിനായി ഒരു ഇടനിലക്കാരനെ എനിക്ക് ആവിശ്യവും ഇല്ല. കുളക്കടവിലും, കിടപ്പുമുറികളിലും എത്തിനോക്കുന്നവന് ലഭിക്കുന്ന വിലക്കുറഞ്ഞ സുഖത്തിനായി പ്രാചീന പൌരോഹിത്യസമൂഹം ഏര്പ്പെടുത്തിയ ഒരു സംവിധാനമായി മാത്രമേ എനിക്ക് കുമ്പസ്സാരത്തെ കാണുവാനാകു. അന്യന്റെ, പ്രത്യേകിച്ചും സ്ത്രീകളുടെ പാപങ്ങള്, (അവ ലൈഗീക പരമെങ്കില് വളരെ സന്തോഷം,) കേള്ക്കുമ്പോള് ലഭിക്കുന്ന ഒരു കുളിരിനായി മാത്രമുള്ള ഒരു ഏര്പ്പാട്. അല്ലെങ്കില് എന്തുക്കൊണ്ട് കന്യാസ്ത്രീകള് കുമ്പസാരിപ്പിക്കുന്നില്ല? കര്ത്താവില് മനസ്സും ജീവിതവും അര്പ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു പുരുഷന് പാപമോചനം നല്കുവാനാകുമെങ്കില് എന്തുക്കൊണ്ട് അതേ ഗുണങ്ങള് കൈമുതലായുള്ള സ്ത്രീക്ക് അതിന് സാധിക്കില്ല? പുരുഷന്മാരെ അച്ചന്മാരും, സ്ത്രീകളെ കന്യാസ്ത്രീകളും കുമ്പസാരിപ്പിച്ചാല് മതി എന്നൊരു നിയമം ഉണ്ടായാല് എത്ര അച്ഛന്മാര് കുമ്പസാരിപ്പിക്കുവാന് ഇപ്പോള് കാണിക്കുന്ന താത്പര്യം അപ്പോള് കാണിക്കും? ഇത്രയെല്ലാം ചോദിച്ചതിനാല് അച്ഛന് ഇപ്പോള് എന്നെ വല്ല്യക്കാര്യാ... കണ്ടാല് മിണ്ടാറില്ല.</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;">കോണ്ഗ്രസ് പാര്ട്ടിയിലെ ഗ്രൂപ്പുകള് പോലെയാണ് കര്ത്താവിന്റെ പേരിലുള്ള തിരുസഭകള്. ഇവയെല്ലാം വിശ്വാസങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തില് രൂപപ്പെട്ടതാണെന്ന് ആരും ധരിച്ചേക്കരുത്. സംഭവം ഇത്രയേ ഉള്ളൂ, എല്ലാവര്ക്കും മെത്രാനാകണം! സഭ ഒന്നേ ഉള്ളൂവെങ്കില് മെത്രാന്മാര്ക്ക് ഒരു പരിധി കാണുമല്ലോ. അതിനാല് മെത്രാന്പൂതിയുള്ളവര് നിലനില്ക്കുന്ന സഭയില് അതിനുള്ള സ്കോപ്പില്ലെന്നുക്കണ്ടാല് പുത്തന്പുതിയൊരു സഭയങ്ങോട്ട് പ്രഖ്യാപിച്ച് അതിന്റെ മെത്രാനായി സ്വയം അവരോധിക്കുന്നു. കച്ചോടം കര്ത്താവിന്റെ പേരില് ആയതിനാല് സഭാങ്ങങ്ങളായി കുഞ്ഞാടുകളെ കിട്ടുവാന് വല്ല്യ വിഷമം കാണില്ല.</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;">തിരുസഭകള് ഇനിയും ഉണ്ടാകട്ടെ, അവക്കെല്ലാം ആവശ്യത്തിലും അധികം മെത്രാന്മാരും ഉണ്ടാകട്ടെ. ഇവരെല്ലാം ചേര്ന്ന്, മരണാനന്തരസ്വര്ഗ്ഗ ലബ്ധിക്കായി സഭയോട് ചേര്ന്നുനില്ക്കുന്ന വിശ്വാസികളുടെ കണക്കുക്കാട്ടി വിലപ്പേശി സ്കൂളുകളും, കോളേജ്കളും, ആശുപ്പത്രികളും, മെഡിക്കല് - എഞ്ചിനീയറിംഗ് സ്ഥാപനങ്ങളും ആവശ്യമെങ്കില് ബാര് ലൈസന്സും അടക്കം നേടിയെടുത്ത് കച്ചവടം നടത്തട്ടെ. ഇവിടെ ആര്ക്കും അതിന് പരാധിയില്ല. അതുതന്നെയാണല്ലോ ഇവിടെ നടക്കുന്നത്. പക്ഷേ, അന്നമില്ലാത്തവന്റെതടക്കം വിയര്പ്പിന്റെ വില കുന്നുക്കൂട്ടിയിട്ട്, മതിവരുവോളം ഭോജിച്ചും, ഭോഗിച്ചും, മദ്യപിച്ചും, ലക്ഷ്വറി കാറുകള് വാങ്ങിക്കൂട്ടിയും അരമനകളില് വാഴുന്ന ****മക്കള് ഒന്ന് മനസ്സിലാക്കണം, നിലവിലെ സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥയില് സത്യാന്വേഷികളായ സാധാ പൌരന്മാരുടെ ഏക പ്രതീക്ഷയും ആശ്രയവുമാണ് പത്രമാധ്യമങ്ങള്. കോടതികള്പ്പോലും നിഷ്ക്ക്രിയ്യമാക്കപ്പെടുന്ന ഇക്കാലത്ത് സമൂഹത്തിന്റെ നീധിപ്പാലകരും, സത്യത്തെ മറനീക്കിയെടുക്കുന്നവരുമാണ് പത്രപ്രവര്ത്തകര്. നിനക്കൊക്കെ പെണ്ണ്ക്കൂട്ടിതരാനും, കള്ളോഴിച്ചു തരാനും അരമനകളിലിട്ട് നീ വളര്ത്തിയെടുക്കുന്ന തെമ്മാടികളെക്കൊണ്ടും, പോലീസിലെ പരനാറികളായ ചെറ്റകളെക്കൊണ്ടും പത്ത്രപ്രവര്ത്തകര്ക്കെതിരെ ഇന്ന് നീ നടത്തിയ ആക്ക്രമണത്താല് ചോരചിന്തിയത് നിയമ വ്യവസ്ഥിതിയിലും, കേരള സമൂഹത്തിന്റെ ആത്മാവിലുമാണ്. നിന്റെയൊക്കെ ദൈവീകമായ ഭീഷണികളാല് പ്രതികരണശേഷി നഷ്ട്ടപ്പെട്ട് നിന്റെ കാലിനിടയില് തലവച്ച് തന്നിട്ടുള്ള കുഞ്ഞാടിന്ക്കൂട്ടം മാത്രമല്ല കേരള സമൂഹത്തിലുള്ളത് എന്നറിഞ്ഞിരിക്കുക</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "lucida grande" , "tahoma" , "verdana" , "arial" , sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">.</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-40129030175080219222011-06-23T17:07:00.000+05:302011-06-23T17:07:15.507+05:30ആരാണ് സദാചാര സംരക്ഷകര്?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഏറണാകുളം സൗത്ത് മേല്പ്പാലം എത്തുന്നതിനും മുന്പായി ഒരു അമ്പലമുണ്ട്. വളഞ്ഞമ്പലം. അമ്പലത്തിന്റെയും അമ്പലം ഇരിക്കുന്ന സ്ഥലത്തിന്റെയും പേര് അതാണ്. ഒരിക്കല് സുഹൃത്തിനോടൊപ്പം അതുവഴി ബസ്സില് പോകുമ്പോള് അമ്പലത്തിനു കുറച്ചു മുന്പായി ബസ്സ് നിറുത്തി, കുറച്ചുപേര് അവിടെ ഇറങ്ങി. മുന്സീറ്റില് ഇരുന്ന് മൊബൈല്ഫോണില് സംസാരിക്കുകയായിരുന്ന <span class="text_exposed_show" style="display: inline;">ഒരു പെണ്ക്കുട്ടി ബസ്സ് നിറുത്തിയ ഇടം ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചതിനു ശേഷം ഫോണില് സംസാരം തുടര്ന്നു. ബസ്സ് അമ്പലത്തിന് മുന്പിലുള്ള സ്റ്റോപ്പില് നിര്ത്താതെ മുന്നോട്ടു നീങ്ങുവാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് പെണ്ക്കുട്ടി അതിനെ കുറിച്ച് ബസ്സ് കണ്ട്ടക്ടര്നോട് ചോദിക്കുകയും, അവര്ക്ക് അവിടെ ഇറങ്ങണമെന്നു ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു. എന്നാല് അയാള് ബസ്സ്നിര്ത്തുവാന് ഡ്രൈവറെ അനുവദിച്ചില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, സൗത്ത് പാലം കഴിഞ്ഞ് ബസ്സ് നിര്ത്തുന്നവരേയ്ക്കും ചെറുപ്പക്കാരുടെ മൊബൈല് കിന്നാരങ്ങളെ കുറിച്ച് നെടുവീര്പ്പിട്ട് സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തു, അസൂയയോടെ. പാലത്തിന് ഇപ്പുറം ഇറങ്ങേണ്ട ആ പാവം പെണ്ക്കുട്ടിയെ പാലത്തിന് അപ്പുറം ഇറക്കിയപ്പോള് അയാള് അനുഭവിച്ച നിര്വൃതി ആ മുഖത്ത്നിന്നും വേര്തിരിച്ചുഎടുക്കാമായിരുന്നു<wbr></wbr><span class="word_break" style="display: block; float: left; margin-left: -10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"></span>.<br />
<br />
ചീട്ടുക്കളി കഴിഞ്ഞ് പാതിരാത്രിയില് കൂട്ടുക്കാരോടൊപ്പം നടന്ന് വരുമ്പോഴാണ് ഒരുത്തനെ മറ്റു ചില സുഹൃത്തുക്കള് ചേര്ന്ന് ഇലട്രിക് പോസ്റ്റില് കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നത് കണ്ടത്. മര്ദ്ദനമേറ്റ ആ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ മൂക്കില്നിന്നും വായില് നിന്നും ചോര കിനിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്നിന്നും കുറച്ച് ദൂരെയായാണ് ആ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ വീട്. അവനോടൊപ്പം ജോലിചെയ്യുന്ന, ഞങ്ങളുടെ നാട്ടുക്കാരിയും ഭര്തൃമതിയുമായ ഒരു യുവതിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പാതിരാ സന്ദര്ശനത്തിന് എത്തിയതാണ് അയാള്. “ഇത്തരം വൃത്തിക്കേടുകള് ഈ നാട്ടില് നടക്കില്ല” എന്ന് ആക്രോശിച്ച നാട്ടുക്കാരായ യുവാക്കളില് പലരും ഈ വിഷയത്തില് നാട്ടിലെ പല സ്ത്രീകളുടെയടുത്തും ശ്രമിച്ച് പരാജയപ്പെട്ടവര് ആയിരുന്നു.<br />
<br />
ഈ രണ്ട് സംഭവങ്ങളില് ആദ്യത്തെതിലെ ബസ്സ് കണ്ടക്ടര്ടെ കാര്യം വളരെ ദയനീയമാണ്. കക്ഷത്തില് വച്ചിരിക്കുന്ന ബാഗാണ് അയാളെ താഴെവിഴാതെ ബാലന്സ് ചെയ്ത് നിര്ത്തിയിരിക്കുന്നത് എന്ന കാര്യത്തില് എനിക്ക് സംശയമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അസമയത്ത് വാര്ധ്യക്ക്യം ഭാധിച്ച ആ സാധുവിന്, മുരിങ്ങാക്കോലിനു ഞരമ്പ് ഓടിയപ്പോലുള്ള ശരീരവുംവച്ച് ഒരു സ്ത്രീയോട് കാണിക്കാവുന്നതിന്റെ പരമാവുധി പൌരുഷമാണ് അയാള് അവിടെ കാണിച്ചത്. അതിനപ്പുറത്തേക്കുള്ള ഒരു ക്രിയ്യകള്ക്കും ശരീരം ഉണരില്ല. ഇത്തരക്കാര് ലഭിക്കുന്ന അവസരങ്ങളിലെല്ലാം സ്ത്രീകളോട് ക്ഷോപിക്കുകയും, മറ്റുള്ളവര്ക്ക്മുന്പില് അവരെ ആക്ഷേപിക്കുകയും, സദാചാര ഭ്രംശനത്തെക്കുറിച്ച് പരസ്യമായി ആകുലപ്പെടുകയും പതിവാണ്. അത്തരം സന്ദര്ഭങ്ങളില് അവര്ക്ക് സ്ഖലനം പോലും സംഭവിക്കാറുണ്ടെന്ന് സംശയിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. കാരണം, ഇത്തരം പ്രകടനങ്ങളാണ് അവരുടെ ലൈഗീകത. അതല്ലാതെ ശരിയായ രീതിയില് ഒരു സ്ത്രീക്ക് മാനസികവും, ശാരീരികവുമായ തൃപ്തി നല്കി, താന് ഒരു ഉത്തമ പുരുഷന് ആണെന്ന് കൂടെകിടന്ന സ്ത്രീയെക്കൊണ്ട് ( അവര് ആരുമായിക്കൊള്ളട്ടെ, കാമുകിയോ, ഭാര്യയോ, കൂട്ടുക്കാരിയോ, അതോ വെറുമൊരു സെക്ഷ്വല് പാട്ട്ണറോ..... ) മനസുതുറന്നു അംഗീകരിപ്പിക്കുവാന് അവര്ക്കൊരിക്കലും കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ല, ഇനിയൊട്ടു കഴിയുകയും ഇല്ല. ഇത്തരക്കാരുടെ പ്രശ്നപരിഹാരത്തിനായി തത്ക്കാലം ഒറ്റമൂലികളൊന്നും നിര്ദേശിക്കാനില്ല. കഴുതകാമം കരഞ്ഞു തീരട്ടെ....<br />
<br />
ഇനി, മേല്പറഞ്ഞതില് രണ്ടാമതായി വരുന്ന സംഭവത്തിലെ സദാചാരത്തിന്റെ കണ്ണിമയ്ക്കാത്ത കാവല്ക്കാര്....<br />
ഇത്തരക്കാര് മഹാഭൂരിപക്ഷവും സമുദായത്തിന്റെയോ ദേശത്തിന്റെയോ പേരിലാണ് രംഗത്തിറങ്ങാറ്. സ്വന്തം സമുദായത്തിലെയോ നാട്ടിലെയോ പെണ്ക്കൊടിമാരുടെ സദാചാര ജീവിതം വിലയിരുത്തുന്നതിനുള്ള അവകാശം മൊത്തമായോ ഭാഗികമായോ ഇവര് അവനാവന് സ്വയം കല്പ്പിച്ചുനല്കാറുണ്ട്. ചില മിക്സ്ഡ് കോളേജ്കളിലും ഇങ്ങനെയുള്ളവരെ കണ്ട്മുട്ടിക്കൂടായ്കയില്ല.<br />
ഒരു സ്ത്രീ ഒരു പുരുഷനുമായി സംസാരിച്ചാല് ( അത് സ്വന്തം സമുധായത്തിനോ, നാടിനോ പുറത്തുള്ള ഒരു പുരുഷനാണെങ്കില് പറയുംവേണ്ട) ഉപദേശം, താക്കീത്, ഭീഷണി, മര്ദനം എന്നിവ പ്രതീക്ഷിക്കാവുന്നതാണ്.<br />
ഈ വിഷയത്തില് ഇവന്മാര് ചാടി മറിഞ്ഞ് ഇടപ്പെടുന്നതിന് ഒരൊറ്റ കാരണമേയുള്ളൂ, സ്വന്തം സമുധായക്കാര്ക്കും, നാട്ടുക്കാര്ക്കും കൊടുത്ത് ത്രിപ്ത്തിപ്പെടുത്തിയിട്ട് മതി ഇവളുമാരുടെ പുറമേക്കുള്ള കൊടുപ്പ് എന്ന ലളിതമായ സോഷ്യലിസ്റ്റ് ചിന്ത.<br />
ഈ മഹാനുഭാവന്മാര്ക്ക് പരീക്ഷിച്ച് നോക്കാവുന്ന ഒരു വിദ്യ, എന്റെ യവ്വനാരംഭത്തില് എനിക്ക് അറിയുമായിരുന്ന ഏക പണ്ഡിതനും, സാത്വികനുമായ സ്ഥലബ്രോക്കെര് പരശുവേട്ടന് പറഞ്ഞ് ഞാന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്, നാട്ടില് സ്ത്രീകള്ക്കെല്ലാം ശല്ല്യമായിനടക്കുന്ന ഒരുവനോട് “ പോയിവല്ല വാഴക്കും ഓട്ടിണ്ടാക്കി വയ്ക്കഡാ.....” എന്ന് ഉപദേശിച്ചപ്പോള് ആ പ്രായത്തില് എനിക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായില്ല. പക്ഷെ, പിന്നീട് പലരുമായി ചര്ച്ചചെയ്ത് കാര്യം ഞാന് മനസ്സിലാക്കി. നിങ്ങളില് കാര്യം മനസ്സിലാകാത്ത ആരെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കില് നിങ്ങളും ചര്ച്ചകള് നടത്തു.... ഇങ്ങിനെ ചര്ച്ചകളിലൂടെയാണ് പല സംശയങ്ങളും ഒരു വഴിക്കായിട്ടുള്ളത്. അപ്പോള് പറഞ്ഞ് വന്നത്, മേല് വിവരിച്ചപോലുള്ള പോലീസുകാര്ക്ക് വല്ല വാഴക്കും ഓട്ട ഉണ്ടാക്കല് പരീക്ഷിക്കാവുന്നതാണ്. ( പ്രതേക ശ്രദ്ധക്ക്, വാഴക്ക് തുളയിട്ടു വയ്ക്കണ്ട ഗതിക്കേട് എനിക്കുണ്ടായിട്ടില്ല.)<br />
<br />
ഇതെല്ലാം ഞാന് എന്തിനിവിടെ വിളിച്ചുകൂവുന്നു എന്ന് ചിന്തിക്കുന്നവരോടായ്..., ഇത് എനിക്ക് അപരിചിതയായ തസ്നി ഭാനു എന്ന കൂട്ടുക്കാരിയോടു ഞാന് കാണിക്കുന്ന ഐക്യദാര്ഡ്യമാണ്.<br />
പ്രിയ്യപ്പെട്ട കൂട്ടുക്കാരി, പ്രതികരിക്കാന് നിങ്ങള് കാണിച്ച ചങ്കൂറ്റത്തിന് എന്റെ നമോവാകം!!<br />
ഷണ്ഡന്മാരുടെ ഒരു ന്യൂനപക്ഷ സമൂഹം മത, ദേശ, സാന്മാര്ഗിക ചിന്തകളുടെ നിഴല്പ്പരത്തുന്ന ഇരുളില് പതുങ്ങി ഏതുനിമിഷവും നിങ്ങള്ക്ക്നേരെ ചാടി വീണേക്കാംഎന്ന് ഒരു ഉള്പ്പിടപ്പോടെ ഞാന് തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ട്. നിങ്ങള് എന്ന് ഞാന് പറയുമ്പോള് നിങ്ങള് ഒരുവളെയല്ല ഞാന് കാണുന്നത്, അപമാനിക്കപ്പെട്ട അപമാനിക്കപ്പെടാവുന്ന പതിനായിരക്കണക്കിന് സ്നേഹിതമാരെക്കൂടിയാണ്. ഞാനോ, എനിക്ക് സ്വാധീനം ചെലുത്തുവാന് കഴിയുന്നവരോ ഒരിക്കലും ഇത്തരത്തില് പെരുമാറുകയില്ല എന്ന് മാത്രമേ ഇപ്പോള് എനിക്ക് ഉറപ്പു നല്കാനാകൂ....</span></span></span></div>Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-79361302133219127842011-04-01T21:09:00.000+05:302012-02-23T15:50:51.320+05:30എത്തിപ്പെടേണ്ടയിടം..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></span><br />
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">അമ്മയുടെ വാക്കുകള് കേട്ടാണ് ഞാന് ആദ്യമായി മരണത്തെ ഭയപ്പെട്ടത്.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">മദ്യപിച്ച്, ദിനവും അമ്മയെ മൃഗീയമായി ഉപദ്രവിക്കുന്ന അപ്പച്ചനില് നിന്നും രക്ഷക്കായി അമ്മ ആദ്യം എത്തിയത് അമ്മയുടെ സ്വന്തം വീട്ടിലായിരുന്നു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">അമ്മയുടെ സഹോദരഭാര്യയുടെ അനിഷ്ട്ടത്താല് ആ വീടുവിട്ടു ഞങ്ങള്ക്ക് ഇറങ്ങേണ്ടി വന്നു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ആ സമയത്ത് എന്റെ ചേച്ചി ഞങ്ങളുടെ ഒരു കുഞ്ഞമ്മായിയുടെ വീട്ടില് നിന്ന് പഠിക്കുന്നു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഒരു പൊടികുഞ്ഞായ എന്നെയുംകൊണ്ട് ബന്ധുത്വം അവകാശപ്പെടാവുന്ന എല്ലാ വീടുകളിലും അമ്മ, ഒരു അഭയാര്ഥിയെ പോലെ താമസിച്ചു, അവരുടെ മുഖത്ത്നിന്നും ചിരിമായുന്നവരെ.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഉച്ചകഴിഞ്ഞ ഒരു നേരത്ത്, ചെറിയച്ഛന്റെ വീട്ടിലെ അടുക്കള വരാന്തയില് ഇരുന്നുക്കൊണ്ട് അമ്മ എന്നോട് മരണത്തെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">എന്റെ മരണം പ്രഖ്യാപിച്ച്, എന്നെ മൊത്തമായി മണ്ണിട്ട് മൂടുവാന് വരുന്നവരെ ഞാന് ചവിട്ടി വീഴ്ത്തും എന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചപ്പോള് അമ്മയില് നിന്നും ഞാന് അറിഞ്ഞു, മരണം കണ്ണിമപോലും അനക്കുവാന് ആകാത്ത നിശ്ചലാവസ്ഥയാണെന്ന്....</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ആ അറിവില്നിന്നും ഞാന് മരണത്തെ ഭയപ്പെടുവാന് ആരംഭിച്ചു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഒന്നനങ്ങുവാന് പോലുമാകാത്ത, ചുറ്റുമുള്ള ലോകത്തെ കാണുവാനാകാത്ത അവസ്ഥ എനിക്ക് ഭീകരമായിരുന്നു...</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">കാരണം, പണ്ടാരന്മാരുടെ വീടുമുതല് വെള്ളയും പിങ്കും നിറത്തിലുള്ള കടലാസുപൂ ചെടികള് ഭ്രാന്തമായി പടര്ന്നുകയറിയ മാഞ്ചുവട് വരെ എനിക്ക് ഇടയ്ക്കിടെ ഓടണം..,</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ജോണ്ചേട്ടന്റെ വീട്ടിലെ വലിയ അക്വേറിയത്തിലെ കുഞ്ഞു ഗോള്ഡ്ഫിഷ്കള് നീന്തി തുടിക്കുന്നത് രഹസ്യമായി പോയി നോക്കണം...,</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഗോസായിക്കുന്നിന്റെ മുകളിലിരുന്ന് താഴെ ടാറിട്ട റോട്ടിലൂടെ തിരക്കിട്ട് പോകുന്ന വണ്ടികള് എണ്ണി തിട്ടപ്പെടുത്തണം....</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">അതിനാല് അന്നുമുതല്, സോഫക്ക് അടിയിലും, അലമാരയുടെ മൂലക്കലും, അമ്മൂമ്മയുടെ പിറകിലും മറഞ്ഞിരിക്കുവാന് ഞാന് ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു, മരണത്തിന്റെ കണ്ണില് പെടാതെ ജീവിക്കുവാന്....</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">മരണഭയം, പ്രളയജലം പോലെ എന്റെ വളര്ച്ചക്കൊപ്പം പെരുകിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു... ഉടല്നിവര്ത്തി ഉയരുവാനുള്ള എന്റെ ഓരോ ശ്രമങ്ങളെയും പാഴാക്കിക്കൊണ്ട് എന്റെ കാല്പ്പടികളില് അത് ചുഴികള് തീര്ത്തു. ആ ചുഴികളില് അകപ്പെട്ട ഞാന് വൃത്തമിട്ട് കറങ്ങി, മുങ്ങിതാണ്, അവശേഷിക്കുന്ന പ്രാണന് വേണ്ടി ഓരോ പുല്നാമ്പുകളിലും ഇറുകെ പിടിച്ച്, കാലുറക്കുന്നിടത്ത് നിവര്ന്നുനിന്ന് ശ്വാസമെടുത്ത് എന്റെ പാതി ജീവന് നഷ്ട്ടം വരാതിരിക്കാന് ശ്രമിച്ചു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഭൂമിയിലെ എന്റെ ഓരോ ബന്ധങ്ങളും, സ്നേഹവും, പ്രണയവും, നേട്ടങ്ങളും മരണത്തോടെ എനിക്ക് എന്നെന്നേക്കുമായി നഷ്ട്ടപ്പെടുന്നു എന്നോര്ത്തപ്പോള്, ‘മരിക്കുവാന് വേണ്ടിയെങ്കില് പിന്നെന്തിന് ദൈവങ്ങളേ നിങ്ങളെന്നെ സൃഷ്ട്ടിച്ചു’ എന്ന് ഞാന് വിലപിച്ചു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ജനിക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ലെന്നു ആത്മാര്ഥമായി ആഗ്രഹിച്ചു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ആയിടക്കാണ് എന്റെ പ്രിയ്യ സ്നേഹിതന് നൈബി ഒരു അപകടത്തില്പ്പെട്ട് മരിക്കുന്നത്.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ബാല്യത്തില്, ഭ്രാന്തന്റെ മകനെന്ന് ആക്ഷേപിച്ച് സമകാലികര് എന്നെ കളിക്കളത്തില്നിന്ന് അകറ്റിനിര്ത്തിയപ്പോള്, ഉണക്കമടലില്നിന്നും ചെത്തിയെടുത്ത ബാറ്റും, കൊന്നവടി മുനകൂര്പ്പിച്ച സ്റ്റമ്പും തയ്യാറാക്കിവച്ച് സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് എന്നെ കളിക്കുവാന് ക്ഷണിച്ച, എന്റെ കൈക്കോര്ത്ത്പിടിച്ച് “നീ തനിച്ചല്ല” എന്ന് എന്നോട് ആദ്യമായി പറഞ്ഞ എന്റെ സതീര്ത്യന്ആണ് നൈബി.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">പുഷ്പാലന്കൃതമായ അവന്റെ ശവമഞ്ചത്തിനു അരികില് നില്ക്കുമ്പോള്പോലും അവന് മരിച്ചിട്ടില്ലെന്നും, അവന് കാണിക്കുന്ന കുറേ കുസൃതികളില് ഒന്നുമാത്രമാണ് ഇതെന്നും ഞാന് വിശ്വസിച്ചു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">പിന്നീട് ഒരുപാട് രാത്രികളില് അവന്റെ പുത്തന് യമഹാ ബൈക്കിന്റെ ശബ്ദം എന്റെ വീട്ടുവഴിയില് എത്തിയതിനാല്, ഉമ്മറത്തെ ലൈറ്റ് തെളിച്ച്, വരാത്ത അവനെ കാണുന്നതിനായി ഞാന് പടിക്കലേക്ക് ചെന്നു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">നിലാ രാത്രികളില് എന്റെ വീടിനോട് ചേര്ന്ന പാടത്തിന്റെ കരയിലെ കലുങ്കിന്റെ മുകളില് മാനംനോക്കി കിടന്ന്, അവന്റെ പ്രണയത്തെക്കുറിച്ച് വാചാലനാകുവാന് അവന് വരുമെന്ന് ഞാന് ഉറപ്പിച്ചു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ആ വിശ്വാസത്താല് ഇടവകപള്ളിയില് ആളൊഴിയുന്ന നട്ടുച്ചകളില് അവന്റെ കല്ലറക്കരികില് ഞാന് കാത്തിരുന്നു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">അവനെ ഞാന് മറന്നുകഴിഞ്ഞപ്പോള് മറ്റൊന്നും ഓര്ക്കാനില്ലാത്ത എന്റെ ചിന്തകളില് മരണഭയം വീണ്ടും സജീവമായി.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ആ ഭയത്താല് കണ്ണ് തുറന്ന് വെളിച്ചം കാണാനാവാതെ, ഹൃദയം കരയുന്ന ഒരു സന്ദര്ഭത്തില് എനിക്ക് തോന്നി, മരണം ഒരു ആരംഭം ആണെങ്കിലോ....</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഭൂമിയിലെ മരണം നമ്മളെ കൊണ്ടെത്തിക്കുന്നത് ഭൂമിയെക്കാള് കളര്ഫുള് ആയ മറ്റൊരു ലോകത്തായിക്കൂടെ... അവിടെ എന്നെ സ്വീകരിക്കുവാന് നൈബിയും, എന്റെ ചെറുപ്പത്തില്ത്തന്നെ മരണത്തില്പ്പെട്ട വല്യപ്പനും, അപ്പൂപ്പനും ഒക്കെ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കില്.....</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">പിന്നെന്തിനു ഞാന് മരണത്തെ ഭയപ്പെടണം..??</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഭൂമിയില് ദാരിദ്ര്യവും, അവഗണനയും, പരിഹാസവും അനുഭവിച്ചവര്ക്ക് അവിടെ വലിയ പരിഗണന കിട്ടും എന്നുതന്നെ ഞാന് എന്റെ മനസ്സിനെ വിശ്വസിപ്പിച്ചു. കാരണം, അങ്ങിനെയെങ്കില് എനിക്കവിടെ മികച്ച സ്ഥാനമായിരിക്കും ലഭിക്കുകയെന്ന് എനിക്കുറപ്പുണ്ടായിരുന്നു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">മനസ്സെന്ന ഇന്ദ്രജാലക്കാരന് കാട്ടിയ ഈ എസ്കെയ്പ്പിസം എന്നെ ധരിപ്പിച്ചത് ഉറപ്പേറിയ ഒരു ആശ്വാസ കവചമായിരുന്നു, എനിക്ക് നേരെ നീട്ടിയത് തുടര്ന്നുള്ള ജീവിതത്തില് കൂടെകരുതുവാനുള്ള ആത്മവിശ്വാസം ആയിരുന്നു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">അധികം വൈകാതെത്തന്നെ എനിക്കേറെ പ്രിയ്യപ്പെട്ട കുറച്ചുപേര് ഭൂമിയിലെ ജീവിതത്തോട് സുല്ല് പറഞ്ഞ് യാത്രയായി. ഒരു മകനെപോലെ എന്നെ സ്നേഹിച്ച കൊച്ചുമേരി ചേച്ചി, റിട്ടയേര്ഡ് കായികാധ്യാപകന്ആയ എന്റെ പ്രിയ്യ സ്നേഹിതന് ചാക്കോമാഷ്, ജീവിതത്തില് ആദ്യമായി എന്നോട് പ്രണയം പ്രകടിപ്പിച്ച കൂട്ടുക്കാരി അമ്പിളി, എന്നെ ഏറ്റവും അധികം സ്നേഹിച്ച, ഞാന് വേദനമാത്രം തിരികെ നല്കിയ എന്റെ അമ്മൂമ്മ..... പിന്നെയും കുറേപേര്</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഈ മരണങ്ങള് എന്നെ ജീവിതത്തിന്റെ നിസാരത ബോധ്യപ്പെടുത്തി. ഭൂമിയില് നിക്ഷേപങ്ങള് ഇല്ല എന്ന വിശ്വാസത്താല് മരണം എനിക്ക് ഒരുറക്കംപോലെ നിസ്സാരമായി തോന്നി. യൌവ്വനാരംഭം വരെ എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തിയ, ഭീഷണിയില് നിറുത്തിയ മരണഭയം എന്ന ശത്രുവിന് നേരെ ഞാന് ആദ്യമായി നെഞ്ചും വിരിച്ച് എതിരിടാന് തയ്യാറായി നിവര്ന്നു നിന്നു.</span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">മനസ്സില്നിന്നും പടിയിറക്കിയ ഭയത്തിന്റെ ആഫ്റ്റര് എഫെക്റ്റ് ഞാന് ആദ്യമായി പ്രകടിപ്പിച്ചത് തൃശൂര് നഗരത്തിലെ ഒരു ബാറില് വച്ചായിരുന്നു. </span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">(തുടരും......)</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<br />
<div style="line-height: normal;">
................................................................................................................................................</div>
<div style="line-height: normal;">
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.<br />
താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</div>
</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-4366701379023000642011-03-13T18:40:00.002+05:302012-02-23T15:51:16.111+05:30എത്രതരം മനുഷ്യര് ഉണ്ട്??<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="color: #4e2800; line-height: 18px;"><span style="color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: #333333; line-height: 18px;">ഫ്രണ്ട്ലൈന് എന്ന മാഗസിനില് വായിച്ച ഒരു സംഭവം പറയട്ടെ....<br />
രണ്ടു കുട്ടികള്. ഏഴു വയസ്സായ ആണ്ക്കുട്ടിയും പതിനൊന്ന് വയസ്സായ പെണ്ക്കുട്ടിയും.<br />
ദൂരെയൊരു നഗരത്തില് ഫാക്ടറി തൊഴിലാളി ആയിരുന്ന അച്ഛന് ക്ഷയം ബാധിച്ചും,</span><br />
<span style="color: #333333; line-height: 18px;"> മറ്റെന്തോ ശാരീരിക ബുദ്ധിമുട്ടിനാല് അമ്മയും ജോലി ചെയ്യുവാന് ആകാതെ വീട്ടിലിരിക്കുന്നു.<br />
അച്ഛന് ജോലിച്ചെയ്യുന്ന കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന,</span><br />
<span style="color: #333333; line-height: 18px;"> ഫാക്ടറിയിലെ യൂണിഫോം ഷേട്ട് ധരിച്ച്,ആണ്ക്കുട്ടി ,</span><br />
<span style="color: #333333; line-height: 18px;"> വീട്ടില് ആകെയുള്ള ഒരു പ്ലൈറ്റ്മായി രാവിലെ സ്കൂളില് പോകും.</span><br />
<span style="color: #333333; line-height: 18px;"> ഉച്ചക്ക്, സ്കൂളില്നി്ന്നും ലഭിക്കുന്ന ഭക്ഷണം ആ പ്ലൈറ്റില് ആക്കി ഓടി വീട്ടിലെത്തും.</span><br />
<span style="color: #333333; line-height: 18px;"> ആ പ്ലൈറ്റ് കൂടാതെ വീട്ടിലുള്ളത് പഴകി ദ്രവിച്ച മറ്റൊരു പാത്രം മാത്രമാണ്. </span><br />
<span style="color: #333333; line-height: 18px;">തനിക്ക് ലഭിച്ച ഉച്ചഭക്ഷണം ആ പാത്രത്തിലേക്ക് മാറ്റി, പ്ലൈറ്റ് അവന് തന്റെ ചേച്ചിക്ക് കൈമാറും.</span><br />
<span style="color: #333333; line-height: 18px;"> ഒപ്പം അവന് ധരിച്ചിരിക്കുന്ന ഷേട്ടും!!! </span><br />
<span style="color: #333333; line-height: 18px;">അവന് വരുന്നത് വരെ ആ പതിനൊന്നുവയസ്സായ പെണ്ക്കുട്ടി അവളുടെ കുടിലിന്റെ ഇരുണ്ട മൂലയില് ഒരു പഴന്തുണി മാത്രം ദേഹത്തിട്ട് പുറത്തിറങ്ങാന് ആവാതെ ഇരിക്കുകയാണ്.<br />
ആണ്ക്കുട്ടി കൈമാറിയ പ്ലൈറ്റ്മായി, അവന് ഊരി നല്കിയയ ഷേട്ടും ധരിച്ച്</span><br />
<span style="color: #333333; line-height: 18px;"> അവള് സ്കൂളിലേക്ക് ഓടും, ഉച്ചഭക്ഷണം കൊടുത്ത് തീരുന്നതിന് മുന്പേ അവിടെ എത്തുന്നതിനായി......<br />
ആണ്ക്കുട്ടി കൊണ്ടുവന്ന ഭക്ഷണം അവനും അച്ഛനും പങ്കിട്ടു കഴിക്കും.</span><br />
<span style="color: #333333; line-height: 18px;"> സ്കൂള് വിട്ട് വൈകീട്ട് വീട്ടിലെത്തുന്ന പെണ്ക്കുട്ടി, തനിക്ക് ലഭിച്ച ഉച്ചഭക്ഷണവും ഒപ്പം കൊണ്ടുവരും. അത് അവളും അമ്മയും ചേര്ന്ന് കഴിക്കും....<br />
ഇതാണ് ആ ബീഹാറി കുടുംബത്തിന്റെ ഒരു ദിവസത്തെ ഭക്ഷണം!!!<br />
ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ.......,<br />
ഒരു നേരത്തെ ഭക്ഷണം കഴിക്കുവാന് നിവൃത്തിയില്ലാത്ത കുട്ടികള് പോലും നമുക്ക് ചുറ്റും ഉള്ളപ്പോള് ഭക്ഷണം കഴിക്കുവാന് നമുക്ക് എന്താണ് അവകാശം??</span></span></span><br />
<div>
<span class="Apple-style-span" style="color: #4e2800; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span style="color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #4e2800; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span style="color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;"><br /></span></span><br />
<br />
................................................................................................................................................<br />
<div>
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.<br />
താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</div>
</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-62218331830158977792011-03-13T18:39:00.003+05:302012-02-23T15:52:48.106+05:30സമയമില്ലാത്തവര്ക്ക് വായിക്കാന്...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="color: #4e2800; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഇന്നലെ രാത്രിയില് ലോലിത വിളിച്ചിരുന്നു. ലോലിത, എനിക്ക് ഓര്ക്കുട്ടില് നിന്നും ലഭിച്ച എന്റെ പ്രിയ്യപ്പെട്ട കൂട്ടുക്കാരിയാണ്. കുടുംബത്തോടൊപ്പം യുകെ യില്, ബ്രിസ്റ്റോള് എന്ന നഗരത്തില് താമസം. മിക്കവാറും എല്ലാ ദിവസങ്ങളിലും അവള് വിളിക്കുവാറുണ്ട്. കഴിഞ്ഞ ഒരാഴ്ച്ചയായി, നാട്ടില് വരുന്നതിന്റെ കുറെയേറെ തിരക്കുകള് മൂലം അവള് വിളിച്ചിരുന്നില്ല. എനിക്ക് പനിയാണെന്ന് അറിഞ്ഞതിനാലാണ് ഇന്നലെ അവള് വിളിച്ചത്. ഇന്നലെ ഞങ്ങള് ഏതാണ്ട് ഒരു മൂന്ന് മണിക്കൂറുകളോളം സംസാരിച്ചു. അവള് വിളിച്ചാല് പനിയൊന്നും എനിക്കൊരു പ്രശ്നമേ അല്ല. കാരണം അവളുടെ സംസാരം പോസറ്റീവ് എനര്ജിയുടെ ഒരു പ്രവാഹമാണ്. മനസിലുള്ള ചെറിയ ചെറിയ നിരാശകളും, ആത്മവിശ്വാസകുറവും, സംശയങ്ങളും എല്ലാം അവളുമായി പങ്കുവയ്ക്കാം...<br />
യുക്തമായ പരിഹാരവും, ആത്മാര്ഥമായ ആശ്വാസവാക്കുകളും അവളില്നിന്നും ഉറപ്പ്. സംസാരത്തിനിടക്ക് ലോലിത പറഞ്ഞ ഒരു സംഭവം കേട്ടപ്പോള് അത് പങ്കുവയ്ക്കപെടെണ്ടതാണ് എന്നെനിക്ക് തോന്നി.<br />
<br />
<br />
ബ്രിസ്റ്റോള് ഉള്ള ഒരു മലയാളി കുടുംബം. ഭാര്യ, ഭര്ത്താവ്, ഒരു മകള്. ഈ കുടുംബത്തിന്റെ ഫോട്ടോ ഞാന് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഒരു മാലാഖകുഞ്ഞ് പോലെ സുന്ദരിയായ അവരുടെ മകള്ക്ക് ഏതാണ്ട് ഒരു മൂന്ന് വയസ്സ് പ്രായം കാണും.<br />
മൂന്നോ നാലോ വാക്കുകള് മാത്രമാണ് ഈ കുഞ്ഞുമകള്ക്ക് അറിയാവുന്നത്. അതും അവള് സ്ഥിരം കാണുന്ന ഒരു കാര്ടൂണ്ലെ ചില കഥാപാത്രങ്ങള് എപ്പോഴും ഉപയോഗിക്കുന്ന ചില വാക്കുകള്.<br />
അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ഈ കുഞ്ഞിനോട് സംസാരിക്കുവാന് സമയമില്ല. നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞു വരുന്ന അച്ഛന്, പകല് മുഴുവന് കിടന്നുറങ്ങും. ഉറക്കത്തിനിടക്ക് മകള് ശല്ല്യപ്പെടുത്താതിരിക്കുന്നതിനായി അവള്ക്കു ഏറ്റവും ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട കാര്ട്ടൂണ് വച്ച്നല്കും. പകല് സമയത്തെ ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞ് അമ്മ വീട്ടില് എത്തുമ്പോള് മകള് ഉറങ്ങി കാണും.<br />
ഒരാഴ്ച്ചമുന്പ് ഈ കുടുംബം ലോലിതയുടെ വീട്ടില് എത്തിയിരുന്നു. രാത്രി ആ പെണ്കുട്ടിക്ക് നന്നായി പനിക്കുവാന് തുടങ്ങി. ലോലിതയും ആ പെണ്ക്കുട്ടിയുടെ അമ്മയും ചേര്ന്ന്, നനച്ചു പിഴിഞ്ഞ തുണിക്കൊണ്ട് അവളുടെ ദേഹം ഒപ്പിക്കൊടുക്കുമ്പോള് വിറച്ചുകൊണ്ട് ആ പാവം പറഞ്ഞത്രേ,<br />
"ഓ.... ഡി..യര്..." എന്ന്. "ഓ ഡിയര്" എന്നത് ആ കാര്ട്ടൂണ് ലെ രണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങള് പരസ്പരം എപ്പോഴും ഉപയോഗിക്കുന്ന വാക്കാണ്.<br />
<br />
<br />
എന്റെ അമ്മ എനിക്ക് രണ്ടോ, മൂന്നോ കഥകള് പറഞ്ഞ്തന്നതായി മാത്രമേ ഞാന് ഓര്ക്കുന്നുള്ളൂ. അവ കള്ളംപറയരുത്, സത്യസന്ധനായിരിക്കുക.... ഇത്തരം സന്ദേശങ്ങള് നല്കുന്നതായിരുന്നു. അമ്മൂമ്മയും, വല്ല്യമ്മയുമാണ് എനിക്ക് കഥപറച്ചിലിന്റെ വിസ്മയലോകം കാട്ടി തന്നത്. എഴുപതും എണ്പതും വര്ഷം മുന്പുള്ള, കാളവണ്ടികള് നിറഞ്ഞോടുന്ന ചെമ്മണ്പാതകളിലൂടെയും, വണിക്കുകളും എളളണ്ണയുടെ നിറമുള്ള ചെട്ടിച്ചിപെണ്ണുങ്ങളും വിഹരിക്കുന്ന ചന്തകളിലൂടെയും, മാടയും മറുതയും ചുടലപിശാചുക്കളും വാഴുന്ന വസൂരിപറമ്പുകളിലൂടെയും അവരെന്നെ കൈപ്പിടിച്ചു നടത്തിയപ്പോള് അറിഞ്ഞ കഥകള് ഞാനും പറയുവാന് തുടങ്ങി.<br />
<br />
<br />
ഇന്ന്, മക്കള്ക്ക് ആരെങ്കിലും കഥപറഞ്ഞു നല്കുന്നുണ്ടോ എന്നെനിക്ക് അറിയില്ല. കാരണം എല്ലാവര്ക്കും തിരക്കാണ്. 'എല്ലാം മക്കള്ക്ക് വേണ്ടിയല്ലേ' എന്ന ന്യായവും അതിനു പറയുവാനുണ്ട്. മക്കളുടെ ഭാവിയില് ജാഗ്രത കാണിക്കുന്നത് വളരെ നല്ല കാര്യംതന്നെ. പക്ഷെ ഒന്നോര്ത്തോളൂ, അവരുടെ ശൈശവത്തിലും ബാല്യത്തിലും അവരെ കൊഞ്ചിക്കുവാനും, സ്നേഹിക്കുവാനും, ലാളിക്കുവാനും, മാറോടുചേര്ത്ത് ഉറക്കുവാനും സമയം ലഭിക്കാതെയാണ് നിങ്ങള് അവരുടെ ഭാവി ഭദ്രമാക്കുന്നതെങ്കില് ഒന്നുറപ്പ്, അവരുടെ കൌമാരം മുതല് അവര് നിങ്ങള്ക്ക് അപരിചിതരായിരിക്കും. </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #4e2800; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span><br />
<br />
................................................................................................................................................<br />
<div>
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.<br />
താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-5015234816616840042011-03-13T18:38:00.002+05:302011-03-13T18:38:48.095+05:30നിയമം മനുഷ്യന് വേണ്ടിയല്ലേ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="color: #4e2800; line-height: 18px;"></span><br />
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഒരു വ്യാഴാഴ്ച രാവിലെയാണ് പ്രിയ്യ സുഹൃത്ത് രഞ്ജിത്ത് എന്നെ വിളിച്ചത്. തിരക്കില്ലെങ്കില്, ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്ത ഉത്തരവാദിത്വം ഒന്നും ഇല്ലെങ്കില് ഒന്ന് പുറത്തുപോകാം എന്ന് പറഞ്ഞു. അവന്റെ മനസ്സ് ഒരുപാട് പ്രശ്നങ്ങളാല് സങ്കര്ഷത്തിലാണ്, കുറച്ചു സമയത്തെക്കെങ്കിലും ഒരു മാറ്റം അവനു ആവശ്യമാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയതിനാല് ഞങ്ങള് മൂന്നു സുഹൃത്തുക്കള് ചേര്ന്ന് നെല്ലിയാമ്പതിയില് എത്തി. നല്ല സുന്ദരമായ സ്ഥലം. മല കയറുമ്പോഴും, വൈകീട്ട് തിരിച്ചിറങ്ങുമ്പോഴും എന്നെ വിസ്മയിപ്പിച്ച ഒരു കാര്യം, അവിടെ പ്രണയിതാക്കള് ആരെയും കണ്ടില്ല എന്നതാണ്. സാധാരണയായി ഇത്തരം ഹൈറേഞ്ച് സുഖവാസകേന്ദ്രങ്ങളില് ഇത്തരക്കാരെ ധാരാളമായി കാണാറുണ്ട്. ഈ അടുത്തക്കാലത്ത് യെര്ക്കാട് പോയപ്പോള് അവിടെയും ഇത്തരക്കാര് ധാരാളം ഉണ്ടായിരുന്നു. മലയിറങ്ങി, താഴെ ഒരു ഡാമിന്റെ അരികത്തു വിശ്രമിക്കുവാന് ഇരുന്നപ്പോള് അവിടുത്തെ ഒരു നാട്ടുക്കാരന് എന്റെ സംശയത്തിന് മറുപടി തന്നു.</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">കുറച്ചു നാളുകള്ക്കു മുന്പ്, പാലക്കാടിനടുത്തുനിന്ന് രണ്ടു യുവതീയുവാക്കള് നെല്ലിയാമ്പതിയില് എത്തി. ആ യുവതിയെ അവിടെയുള്ള ചില യുവാക്കള്ചേര്ന്ന് കാട്ടിലേക്ക് വലിച്ചിഴച്ചുകൊണ്ടുപോയി മൃഗീയമായി ബലാത്സംഗം ചെയ്തു. തന്നെ വിശ്വസിച്ച്, തന്നോടൊപ്പം കൈപ്പിടിച്ചിറങ്ങിയ ആ പെണ്ക്കുട്ടിയെ രക്ഷിക്കുവാന് ത്രാണിയില്ലാതെപ്പോയ ആ ചെറുപ്പക്കാരന്, തന്റെ ഹൃദയത്തിനോട് ആ കാട്ടാളക്കൂട്ടം ചെയ്തുക്കൂട്ടുന്നതൊന്നും കണ്ടു നില്ക്കുവാന് ആകാതെ അവര്ക്ക്മുന്നില് ഉടുമുണ്ടില് കെട്ടിതൂങ്ങി മരിച്ചു. വിറകു പെറുക്കുവാന് എത്തിയ ആദിവാസി സ്ത്രീകള് ഈ പെണ്ക്കുട്ടിയെ കണ്ടെത്തി ആശുപത്രിയില് എത്തിച്ചുവെങ്കിലും മൂന്നാംനാള് അവള് മരിച്ചു.</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">അറിഞ്ഞു കാണുമല്ലോ?? ആ പെണ്ക്കുട്ടിയും മരിച്ചു. ഒരു കുടുംബത്തെ മാറോടടുക്കിപിടിച്ച്, വിവാഹ സ്വപ്നങ്ങളുമായി, വീട്ടിലേക്ക് ഓടിയെത്തുവാന് കൊതിച്ച സൌമ്യ എന്ന സഹോദരി.</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഒരു റെയില്വേ ഗാര്ഡുകളും അവള്ക്കു വേണ്ടി ഇനി ട്രെയിന് നിര്ത്തുവാന് നിര്ദ്ദേശം നല്കേണ്ടതില്ല. ഇനി ഒരു പുരുഷകേസരികള്ക്കും, സഹയാത്രികരായ മാന്യന്മാരുടെ ഇഷ്ട്ടക്കെടിനെ ഭയന്ന് അവള്ക്കു വേണ്ടി അപായച്ചങ്ങല വലിക്കുന്നതില്നിന്നും പിന്മാറേണ്ടിവരില്ല. ട്രെയിനില് നിന്നും പുറത്തേക്ക് വീണ ആ പെണ്ക്കുട്ടി "മരിച്ചോന്നും പോകില്ല" എന്ന് അഭിപ്രായപ്പെട്ട മാന്യദേഹം ഇപ്പോള് ദുഖിക്കുന്നുണ്ടാകും, ഒരു പ്രവചനം പാഴായി പോയതോര്ത്ത്. പോലീസിനെ സമ്മതിക്കണം. ഇതാണ് കൃത്ത്യനിര്വഹണം. പ്രതിക്ക്നേരെ ആക്രമണം ഉണ്ടായെക്കാംഎന്ന കാരണത്താല് പോലീസ് പ്രതിയുമായുള്ള തെളിവെടുപ്പ് ഒഴിവാക്കിയിരിക്കുന്നു, മഹനീയം!!! കാരണം, അപലയായ ആ പെണ്കുട്ടിയുടെ സ്വപ്നങ്ങളെക്കാളും മാനത്തെക്കാളും വിലയുണ്ടല്ലോ ആ പന്ന പുലയാടിമോന്റെ ജീവന്. ഇവര്ക്കെല്ലാം സ്വന്തമായി ഒരു അമ്മയോ, സഹോദരിയോ, ഭാര്യയോ, മകളോ കാണുമോആവോ....</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">പേടിച്ച് അലറിക്കരയുന്ന ഒരു സ്ത്രീയോടും, ശൈശവ നിഷ്കളങ്കതയുമായി നില്ക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞിനോടും കാമാഗ്നിയുമായി സമീപിക്കുന്നവന്റെ എന്ത് വികാരമാണ് ശമിക്കുന്നത് എന്ന്മാത്രം മനസിലാക്കുവാന് ആകുന്നില്ല.</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">മറന്നുവോ ഒരു സെബാസ്റ്റ്യനെ...? മൂന്ന് കൊച്ചുമക്കളെ പീഡിപ്പിച്ചുക്കൊന്ന ഒരു സെബാസ്റ്റ്യനെ?? ആദ്യം കോടതി അവനെ വെറുതെ വിട്ടിരുന്നു. അന്ന് ഞങ്ങള് സുഹൃത്തുക്കള് ഒരു തീരുമാനമെടുത്തു. കോടതി വിചാരണ അവനു ലഭിക്കുന്ന വലിയൊരു ആനുകൂല്യമാണ്, വിധി അനുകൂലമായാലും പ്രതികൂലമായാലും.കാരണം, കോടതിക്ക് മുന്പാകെ അവന് എത്തിയാല് അവനെ മനുഷ്യനായി നമ്മള് അംഗീകരിച്ചു എന്ന് സാരം. നിയമം മനുഷ്യനള്ളതാണല്ലോ.. അതിനാല് അവന് അത് അര്ഹിക്കുന്നില്ല എന്നും, അവന് കോടതിക്ക് പുറത്തു തീരേണ്ടവന് ആണ് എന്നും ഞങ്ങള് ഉറപ്പിച്ചു. അത് ഒരു പെയ്പ്പട്ടിയെ കൊല്ലുന്നതുപോലെ സമൂഹത്തോട് ചെയ്യേണ്ട കടമയാണെന്നും ഞങ്ങള് വിശ്വസിച്ചു. അന്ന് അത് നടന്നില്ല. പക്ഷെ നടക്കാഞ്ഞതില് ഇപ്പോള് ഞങ്ങള്ക്ക് ദുഖമില്ല. കാരണം കോടതി അവന് നല്കിയതും വധശിക്ഷയാണ്. ഇപ്പോള് വീണ്ടും ഒരു തോന്നല്.... അവന്, ആ ഒറ്റകയ്യന് തമിഴന് നിയമത്തിനുമുന്പില് എത്തേണ്ടതുണ്ടോ?????</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: medium;">?</span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-65842095192231128572011-03-13T18:37:00.001+05:302012-02-23T15:53:26.954+05:30പെണ്ണ്കാണല് പരിപാടി ഞാന് ഉപേക്ഷിച്ചു.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="color: #4e2800; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഈ കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു നാളുകളായി ഓടിനടന്ന് പെണ്ണുകാണല് ആയിരുന്നു പരിപാടി. വിവാഹ ബ്യുറോകളിലും പത്രപരസ്യങ്ങളിലും വല്ല്യ താത്പര്യം ഇല്ലാതിരുന്നതിനാല് എന്റെ പതിമൂന്ന് സഹോദരിമാരോട്, എന്റെ ഇഷ്ട്ടാനിഷ്ട്ടങ്ങള് എല്ലാം ഞാന് വെളിപ്പെടുത്തി, അതുമായി ചേര്ന്ന് പോകുന്ന ഒരു പെണ്ക്കുട്ടി ഇന്നാട്ടില് എവിടെയെങ്കിലും ഉള്ളതായി അറിവുണ്ടെങ്കില് അറിയിക്കുവാന് ഏല്പ്പിച്ചു.<br />
പലവീടുകള്, അപരിചിതമായ ഭാവങ്ങള് മുഖത്തെഴുതുവാന് ശ്രമിക്കുന്ന പെണ്ക്കുട്ടികള്, ചൂഴ്ന്നറിയുവാന് വ്രതമെടുത്ത "കുട്ടീടെ വല്യപ്പന്മാര്...", ചായയുടെ രുചി വൈവിധ്യങ്ങള്... അവസാനം, അറിയിക്കാം എന്നും പറഞ്ഞുള്ള ഒരു ഇറക്കവും. മടുത്തു എനിക്ക്.<br />
വല്യമ്മയുടെ മൂത്തമകള് കണ്ടുവച്ച പെണ്കുട്ടിയെ ആയിരുന്നു ഞാന് അവസാനം കണ്ടത്. വാതില്കര്ട്ടന് നീക്കി, ഹാളിലേക്ക് അവള് കടന്ന് വന്നപ്പോഴേ എനിക്ക് അവളോടൊരു ഇഷ്ട്ടം തോന്നി. ടെറസിനു പന്തലിട്ടപോലെ വിടര്ന്നുനില്ക്കുന്ന ചന്ദ്രകാരന് മാവിന്റെ തണലുപറ്റി ഞാന് അവളെ ഇന്റെര്വ്യൂ ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് എന്റെ ചോദ്യങ്ങളുടെ ഇടയ്ക്കു കയറി അവള് പറഞ്ഞു,<br />
" ഞാന് ഒരാളെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു." തുടര്ന്ന് പറയുവാന് വന്നത് മുഴുമിപ്പിക്കുവാന് അനുവദിക്കാതെ ഞാന് പറഞ്ഞു,<br />
"അതിനെന്താ, ഞാനും പ്രണയിച്ചിട്ടുണ്ട്."<br />
"എനിക്ക് പറയുവാനുള്ളത് മുഴുവനും കേള്ക്കു..." എന്നെന്നോട് അഭ്യര്ത്ഥിച്ച്ക്കൊണ്ട് അവള് തുടര്ന്നു,<br />
"അഞ്ചുവര്ഷത്തോളം നീണ്ട ഒരു ബന്ധമായിരുന്നു ഞങ്ങള്ക്കിടയില് ഉണ്ടായിരുന്നത്. വളരെ അടുത്ത ബന്ധം..... എല്ലാത്തരത്തിലും."<br />
അവസാനത്തെ വാക്ക് ഒന്ന്നിര്ത്തി, അല്പ്പം ബലംകുറച്ചാണ് അവള് പറഞ്ഞത്. പിന്നെയും ചുരുങ്ങിയ വാക്കുകളില് അവള് പറഞ്ഞു, പ്രണയം.. അതിന്റെ തീവ്രത, തകര്ക്കപ്പെട്ട വിശ്വാസം, നിരാശ... അങ്ങിനെ സാര്വത്രികമായ ചിലതെല്ലാം...<br />
തിരിച്ചു വീട്ടില് എത്തിയപ്പോള് എന്റെ മനസ്സറിയുവാന് ചുറ്റുംകൂടിയ സഹോദരിമാരോടും അമ്മയോടുമായി ഞാന് പറഞ്ഞു,<br />
"എനിക്ക് ആ കുട്ടിയെ ഇഷ്ട്ടായി. അവര്ക്ക് താത്പര്യമെങ്കില് നമുക്കിത് നടത്താം."<br />
<br />
<br />
വീട്ടില്, എന്റെ ആ തീരുമാനം ഒരു ആഘോഷമായി മാറി. വീട്ടില് എല്ലാവരും, നാട്ടില് ഒരുമാതിരിപ്പെട്ടവരും എന്നോട് നിരന്തരം ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്ന ഏക കാര്യം വിവാഹമായിരുന്നു. എന്നെക്കൊണ്ടുള്ള ശല്ല്യംക്കൊണ്ടാല്ലാട്ടോ ഒരു പെണ്ണ്ക്കെട്ടുവാന് നാട്ടുക്കാര് ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നത്, ഇഷ്ട്ടംകൊണ്ടാ..<br />
<br />
<br />
വാക്കിലും, പ്രവര്ത്തിയിലും, എന്തിന്.. നോട്ടത്തില്പോലും പ്രതിഫലിച്ച അമ്മയുടെ സന്തോഷം ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ഒരിക്കലും അയല്വീടുകളില് പോകാത്ത എന്റെ അമ്മ, മതിലരുകത്ത്നിന്ന് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുക്കൊണ്ട് അയല്ക്കാരോടു സംസാരിക്കുന്നത് ഞാന് കേട്ടു.<br />
എന്റെ പ്രിയ്യപ്പെട്ട ഒരു കൂട്ടുക്കാരിയോട് ഈ പെണ്ക്കുട്ടിയുമായി ഞാന് നടത്തിയ സംസാരത്തിന്റെ വിശദാംശങ്ങള് എല്ലാം ഞാന് പങ്കുവച്ചു. എല്ലാം ശ്രദ്ധാപൂര്വം കേട്ടുകഴിഞ്ഞപ്പോള് അവള് എന്നോട് ചോദിച്ചു,<br />
" എന്നിട്ട് നീ എന്ത് തീരുമാനിച്ചു?"<br />
"അവളെത്തന്നെ കേട്ടിയെക്കാം എന്നൊരു തോന്നല്.."<br />
"എന്താ ലോകത്ത് വേറെ പെണ്ണില്ലാഞ്ഞിട്ടോ, അതോ ഫ്രെഷ് ആയ ഒന്നിനേം കിട്ടില്ലെന്ന് ഉറപ്പുള്ളതുക്കൊണ്ടോ..?" എന്റെ മറുപടിക്കേട്ട് ഇങ്ങനെയായിരുന്നു അവളുടെ മറുചോദ്യം.<br />
"അങ്ങിനെയല്ല.... ആ പെണ്ക്കുട്ടിക്ക് ഞാന് ഇഷ്ട്ടപ്പെടുന്ന രൂപവും ഭാവവും ഉണ്ട്. പെരുമാറ്റത്തില് കുലീനതയുണ്ട്. സുന്ദരമായ ശബ്ദമുണ്ട്. മനോഹരമായ വാക്കുകള് ഉപയോഗിച്ചു വ്യക്തമായി സംസാരിക്കുവാനുള്ള കഴിവുണ്ട്. സര്വ്വോപരി, ആത്മാഭിമാനം ഉണ്ട്. ഞാന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന, ഇത്രയും പോസറ്റീവ് ഗുണങ്ങള് ഉള്ള ആ പെണ്ക്കുട്ടിക്ക് എന്നോ സംഭവിച്ച ഒരു പ്രണയതകര്ച്ച ഒരു ഗൌരവമായി കാണേണ്ട വിഷയമാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല."<br />
<br />
<br />
" കേവലമൊരു പ്രണയം മാത്രമല്ലല്ലോ, അതിനെത്തുടര്ന്നുള്ള സെക്ഷ്വല് കോണ്ടാക്റ്റ്സും അവര്ക്കിടയില് ഉണ്ടായിരുന്നു..." അവള് ഒരു വാഗ്വാദത്തിന് തയ്യാറായി നിന്നു.<br />
"അതെല്ലാം എന്റെ ജീവിതത്തിലും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്.." ഞാന് അതിനെ നിസാരവല്ക്കരിക്കുവാന് ശ്രമിച്ചു.<br />
<br />
<br />
"നിനക്ക് അങ്ങിനെ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് കരുതി, അതുപോലെഎല്ലാം സംഭവിച്ച ഒരു പെണ്ണിനെമാത്രമേ നീ കെട്ടു എന്ന് നിര്ബന്ധംഉണ്ടോ?"<br />
<br />
<br />
"നിര്ബന്ധമില്ല... പക്ഷെ അങ്ങിനെ കെട്ടിക്കൂടായ്ക ഇല്ലല്ലോ..., മാത്രവുമല്ല അവള് പറഞ്ഞതിനാല് മാത്രം നമ്മള് ഈ വിവരങ്ങള് അറിഞ്ഞു. അവള്ക്കു വേണമെങ്കില് പറയാതിരിക്കാമായിരുന്നു. ഞാന് ഒരിക്കലും വിവാഹശേഷം അവളുടെ പഴയ പ്രണയകഥകള് തിരഞ്ഞു നടക്കുവാന് പോകുന്നില്ല. അതിനാല്ത്തന്നെ നമ്മള് ആരും ഇതൊന്നും അറിയുവാനും ഇടയില്ലായിരുന്നു. എനിക്ക് മനസ്സിലായിടത്തോളം ആ കുട്ടി ആരെയും വഞ്ചിക്കാനോ, വിഡ്ഢിയാക്കുവാനോ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. ഒന്നും മറച്ചു വക്കാതെ എല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞപ്പോള് എനിക്ക് അവളോട് ബഹുമാനമാണ് തോന്നിയത്."<br />
<br />
<br />
"ഒലക്കാണ്... ബഹുമാനം.. എനിക്ക് തോന്നണത് അവള് ആളൊരു പഠിച്ച കള്ളി ആണെന്നാണ്. ആവുന്ന കാലത്ത് പരമാവുധി ആസ്വദിച്ചു നടന്നു. അവസാനം കല്യാണം ആയപ്പോള് ഒരു പ്രണയതകര്ച്ചയുടെ കഥയും ക്കൊണ്ട് ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നു.... നിന്നെപോലുള്ള കുറെ പൊട്ടന്മാരെ എല്ലാകാലത്തും ബഹുമാനിക്കാന് കിട്ടുന്നതുക്കൊണ്ട് ഇവളുമാരോക്കെ നിലന്നിന്നുപോകുന്നു. എന്റെ അഭിപ്രായം നോക്കണ്ട, നീ നിനക്ക് ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടപോലെ ചെയ്യ്... ജീവിക്കേണ്ടതും അനുഭവിക്കേണ്ടതും നീയല്ലേ...." അല്പ്പം ഈര്ഷ്യയോടെതന്നെ അവള് സംസാരം അവസാനിപ്പിച്ചു.<br />
<br />
<br />
ഇവളെകൂടാതെ, എനിക്ക് നല്ല അടുപ്പമുള്ള ഒരു വല്യമ്മയുടെ മകളോടും ഞാന് ആ പെണ്ക്കുട്ടി പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളെല്ലാം പറഞ്ഞിരുന്നു. ഞാന് പറഞ്ഞതില്നിന്നും ഒട്ടും കുറവ് വരുത്താതെ, ഒന്നുംകൂടെഒന്ന് പൊലിപ്പിച്ച് അവള് അത് എന്റെ വീട്ടില് അവതരിപ്പിച്ചു.<br />
<br />
<br />
വീട്ടുക്കാര് വെളിച്ചപ്പാടായി....!!<br />
<br />
<br />
"ഇങ്ങനെ മുഖത്തുനോക്കി പഴയ ബന്ധങ്ങള് വിളിച്ചുപറയുന്ന പെണ്ണിനെതന്നെ വേണോ നിനക്ക് കെട്ടാന്..." അമ്മ:<br />
" പിന്നെ ഞാന് ആരെ കെട്ടണമെന്നാണ് അമ്മ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്? എന്നോട് എല്ലാം മറച്ചുവച്ച് എന്നെ ഒരു വിഡ്ഢിയാക്കുന്ന പെണ്ണിനെയോ?"<br />
<br />
<br />
"ഒരാളെ പ്രേമിച്ച പെണ്ണിനെ കെട്ടേണ്ട കാര്യം നിനക്കെന്തിരിക്കുന്നു" എന്നായിരുന്നു ചേച്ചിയുടെ ചോദ്യം.<br />
"പ്രേമം ഇത്ര മോശം കാര്യമാണോ? മറ്റൊരാളെ പ്രേമിച്ചിരുന്നു എന്നതിനര്ത്ഥം അവള്ക്കു പ്രേമിക്കാനുള്ള ഒരു മനസുണ്ട് എന്നതാണ്.അതിനാല് അവള്ക്കു എന്നെയും പ്രേമിക്കാന് സാധിക്കും, നിങ്ങളെ എല്ലാവരെയും സ്നേഹിക്കാനും." ഇങ്ങനെ സ്വീകാര്യമല്ലാത്ത ഒരു മറുപടി ഞാന് ചേച്ചിക്ക് നല്കി.<br />
<br />
<br />
എന്തായാലും വീട്ടുക്കാര് എല്ലാവരും ഒറ്റക്കെട്ടായി എതിര്ക്കുകയാണ്. എതിര്പ്പ് ശക്തമായി, എന്റെ സ്വൈര്യം കെടാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് ഞാന് വീട്ടില് എല്ലാവരോടുമായി കുറച്ചു ശക്തമായി തന്നെ ഇങ്ങനെപ്പറഞ്ഞു,<br />
<br />
<br />
"എന്റെ ഇഷ്ട്ടങ്ങള്ക്ക് ചേരുന്ന, എന്നെ മനസിലാക്കുന്ന, എന്നോടൊപ്പം നില്ക്കുന്ന, എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരു പെണ്ക്കുട്ടി.. ഒരുപക്ഷെ അവള് ഒരു വേശ്യയായിരുന്നു എന്നറിഞ്ഞാല് പോലും ചിലപ്പോള് ഞാന് കെട്ടിയിരിക്കും."<br />
എല്ലാവരും നിശബ്ദരായി. സഹിക്കെട്ടാണ് ഞാന് അങ്ങിനെ പറഞ്ഞത്.<br />
<br />
<br />
സാത്താന്റെ ഉപദ്രവത്താലാണ് ഞാന് ഇത്തരത്തിലെല്ലാം ചിന്തിക്കുകയും പ്രവര്ത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് എന്നാണു വീട്ടുക്കാരുടെ പുതിയ കണ്ടുപ്പിടുത്തം. അമ്മയുടെ അപേക്ഷപ്രകാരം വികാരിയച്ചന് വീട്ടില് വന്ന് തലയില് കൈവച്ചു പ്രാര്ഥിച്ച് പോയിട്ടുണ്ട്. കഴിഞ്ഞ ദിവസം കിടന്നുറങ്ങുമ്പോള് അമ്മ എന്റെ തലയിണക്കടിയില് വലിയൊരു കൊന്ത കൊണ്ട് വച്ചിരുന്നു. നിലവില് എന്റെ കഴുത്തില് രണ്ടു കൊന്തയുണ്ട്, അത് പോരാഞ്ഞിട്ട്....<br />
പ്രാര്ഥനയും ഉപവാസവുമെല്ലാം നല്ലതുതന്നെ, മേലാല് ഒരു സ്ഥലത്തേക്കും എന്നെ പെണ്ണ്കാണുവാന് വിളിച്ചെക്കരുതെന്നു കര്ശനമായി ഞാന് വീട്ടില് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. വിവാഹമൊന്നും ഒരു അവശ്യ സംഭവമല്ല എന്ന ഒരു തോന്നല് എനിക്ക് മുന്പുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോള് ആ തോന്നല് വീണ്ടും ശക്തമാവാന് തുടങ്ങി.....</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #4e2800; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span><br />
<br />
................................................................................................................................................<br />
<div>
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.<br />
താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-19745853027316786862011-03-13T18:35:00.001+05:302012-02-23T15:54:07.677+05:30ഹൃദയപ്പൂര്വ്വം...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="color: #4e2800; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px;"></span><br />
<div class="post-body entry-content" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 536px;">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആമ, മുയല്, തവള, ഉടുമ്പ്, കാട്ടുപന്നി, മാന്, കാട്ടുപോത്ത്, കോക്കാന്പൂച്ച, മയില്, കൊക്ക്, കൊളക്കോഴി...... ഇങ്ങനെ കഴിച്ചിട്ടുള്ള വന്യജീവികളുടെ ഒരു ലിസ്റ്റ് അവള്ക്കു മുന്നില് ഞാന് അവതരിപ്പിച്ചു.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എല്ലാം കേട്ടുക്കഴിഞ്ഞ്, ഏതാനും നിമിഷത്തെ നിശബ്ദമായ ചിന്തക്ക് ശേഷം അവള് എന്നോട് പറഞ്ഞു,</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">“അവസാനം നീ എന്നേം പിടിച്ചുതിന്നും.”</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ബംഗ്ലൂര്ലെ താമസത്തിനിടക്കാണ് ആ പെണ്ക്കുട്ടി എന്റെ ജീവിതത്തില് സന്ദര്ശകയായി എത്തുന്നത്. സ്ഥിരമായി ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന ഹോട്ടലിനരികത്തുള്ള, മലയാള സിനിമാഗാനങ്ങള് പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തില് മിക്കപ്പോഴും പുറത്തെത്താറുള്ള, മൂന്നുനിലവീടിന്റെ മുകളിലെ ബാല്ക്കണിയില് ഒതുങ്ങിയിരുന്ന് തിരക്ക്ക്കൂട്ടുന്ന നഗരത്തെ കാണുന്ന ആ പെണ്ക്കുട്ടിയെ ഞാന് എല്ലായ്പ്പോഴും ശ്രദ്ധിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഒരു സന്ധ്യക്ക്, കോഫിഡേ യുടെ മുന്നില് സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന വലിയ നിയോണ്ബള്ബില് നിന്നും വീണു ചിതറിയ പ്രകാശത്തിനിടയിലൂടെ നടന്നകലുന്ന അവള്ക്കൊപ്പമെത്തി, “മലയാളിയാണല്ലേ...?” എന്ന എന്റെ ചോദ്യത്തിന്, “ ആണെങ്കില് എന്താ, തന്നെ പേടിക്കണോ..?” എന്ന് മറുപടിപറഞ്ഞ ആ പെണ്ക്കുട്ടി, പിന്നീട് ഒരുപാട് സന്ധ്യകളില് എന്റെ കയ്യില് തൂങ്ങി, ചിലപ്പോള് എന്നെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച്, തോളില് തല ചായ്ച്ച് ഇരുള് കൂടുക്കെട്ടിയ തെരുവുകള് തിരഞ്ഞു നടന്നു...</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അവള് ആഗ്രഹിക്കുന്ന സമയത്തെല്ലാം ഞാന് അവളെവിളിക്കുന്നുണ്ടെന്നും, ചിലപ്പോള്, എന്നെ വിളിക്കുന്നതിനായി അവള് മൊബൈല്ഫോണ് കയ്യിലെടുക്കുന്ന ആ നിമിഷംതന്നെ എന്റെ ഫോണ്കോള് അവളുടെ മൊബൈലില് എത്താറുണ്ടെന്നും അവള് വിസ്മയപ്പെട്ടപ്പോള്, പരസ്പരം തീവ്രമായി സ്നേഹിക്കുന്ന രണ്ട് മനസ്സുകള്ക്കിടയില് സംഭവിക്കാവുന്ന ടെലിപതി എന്ന പ്രതിഭാസത്തെ ഞാന് അവള്ക്കു വിശദീകരിച്ചുകൊടുത്തു. അത് അവള്, ഒരു ബിടെക്ക് വിദ്യാര്ഥിനിയുടെ ഗൌരവം ഉപേക്ഷിച്ച് ഒരു കൊച്ച്ക്കുട്ടിയുടെ കൌതുകത്തോടെ കേട്ടിരുന്നു.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പിന്നീട് പാതിരാവുകളിലും, പുലര്ക്കാലങ്ങളിലും, നട്ടുച്ഛക്കുമെല്ലാം അവള് എന്നെ വിളിച്ച്, അവള് ആ സമയത്ത് എന്നെ ഓര്ത്തതും, എന്നോട് സംസാരിക്കുവാന് തീവ്രമായി ആഗ്രഹിച്ചതും അറിയിച്ചുക്കൊണ്ടുള്ള ടെലിപതി ലഭിച്ചുവോ എന്ന് അന്വേഷിക്കുവാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് ടെലിപതിയെകുറിച്ച് അവളോട് പറയുവാന്തോന്നിയ നിമിഷത്തെ ഞാന് ശപിച്ചു.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഒരു മുഴുവന് രാത്രിയും മുക്കാല് പകലും അവള് എന്നോട് പിണങ്ങി മൊബൈല് ഓഫ് ചെയ്ത് വച്ചപ്പോള് എനിക്കുണ്ടായ ക്ഷോപവും, ദുഖവും, ആ സമയം അവളുടെ ശബ്ദമൊന്നുകേള്ക്കുവാന് മനസ്സിലുണ്ടായ ആഗ്രഹവും ഞാന് അവളെ അറിയിച്ചപ്പോള് അതിനെകുറിച്ചുള്ള ടെലിപതി ലഭിക്കാഞ്ഞതിലാണ് അവള് ആകുലതപ്പെട്ടത്.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial;">
<br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പാതിരാവുകളില്, ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ ഗോവണി കയറി, അവള് തുറന്നുതന്ന വാതിലിലൂടെ അകത്തേക്ക് കടന്ന്, ടെറസ്സില് കട്ടിയേറിയ കമ്പിളിപുതപ്പുകള് വിരിച്ച്, അതില്ക്കിടന്ന്, ഞങ്ങള് രണ്ടു കമ്പിളിപുതപ്പുകളായിമാറി പരസ്പരം ചൂട് തേടി.....</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എന്റെ ജീവിതം ഒരു സിനിമ ആയിരുന്നുവെങ്കില് ഞാനിന്ന് മദ്യപിച്ചോ, അല്ലാതെയോ ഏതെങ്കിലും കടല്ക്കരയിലൂടെ ശോകഗാനംപാടി നടക്കുകയായിരിക്കും..... കാരണം ഇന്ന് അവളുടെ വിവാഹമാണ്!!</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">വളരെ ബ്യുട്ടിഫുള് ആയി പ്രണയിച്ച്, ആ പ്രണയത്തിന്റെ ചുടുനീരോഴുകുന്ന ഉറവകള്ക്ക് തണുത്തുറക്കുവാനും, കിതപ്പണക്കുവാനും ആവോളം ഇടം നല്കി അവസാനം മറ്റൊരാളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായി തീരുവാന് തയ്യാറെടുക്കുമ്പോള് സാഹചര്യം പോലെ ആണായാലും പെണ്ണായാലും നടത്തുന്ന ഒരു സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസ്താവനയുണ്ട്, നീയെന്റെ സഹോദരനല്ലേ.., അല്ലെങ്കില് സഹോദരിയല്ലേ.... ഇത്തവണ ആ നാട്ടുചിന്തയുടെ ആനുകൂല്യം ഞാന് കൈപ്പറ്റുന്നു.....,</span><o:p></o:p></div>
<div style="border-bottom-style: solid; border-color: initial; border-left-style: none; border-right-style: none; border-top-style: none; border-width: initial; font-family: Arial; padding-bottom: 1pt; padding-left: 0cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;">
<div class="MsoNormal" style="border-bottom-style: none; border-color: initial; border-left-style: none; border-right-style: none; border-top-style: none; border-width: initial; padding-bottom: 0cm; padding-left: 0cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"><br />
</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">“ പ്രിയ്യ സോദരീ... ഭാവുകങ്ങള്!!!! നീ ഗര്ഭംധരിച്ച് ഒരു പെണ്സൂര്യനെ പ്രസവിക്കട്ടെ... ആ നാള് മുതല് അവളായിരിക്കട്ടെ ഈ ലോകത്തിന്റെ പകല്!!!!”</span><o:p></o:p></div>
</div>
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif; line-height: 17px;">ഞാന് ഒരു നിരാശാ കാമുകള് ആണെന്ന് ആര്ക്കും തോന്നിയേക്കരുത്. കാരണം, ഒന്പത് മാസങ്ങള്ക്ക്മുന്പ് നടന്ന അവളുടെ വിവാഹ നിശ്ചയത്തിന് ശേഷമാണ് ഞങ്ങള് പ്രണയം ആരംഭിച്ചത്</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif; line-height: 17px;"><br /></span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif; line-height: 17px;"><br /></span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif; line-height: 17px;"><br /></span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif; line-height: 17px;"></span><br />
<div style="font-family: 'Times New Roman'; line-height: normal;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif; line-height: 17px;"> ................................................................................................................................................</span></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman'; line-height: normal;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif; line-height: 17px;">ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.</span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif; line-height: 17px;">താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</span></div>
</div>
</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-89233016718904988322011-02-04T18:13:00.006+05:302012-02-24T10:05:41.998+05:30സത്യം പറയുവാന് സാഹചര്യം നോക്കേണ്ടതുണ്ടോ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 18px;">മൂര്ത്താടന് ദിലീപ്നു ആമാശയം ഇല്ലയെന്ന എക്സ്ക്ലൂസ്സീവ് കണ്ടുപിടുത്തം നടത്തിയതിന്റെ ക്രെഡിറ്റ് ഉണ്ണിബിജുവിന് അവകാശപ്പെടാവുന്നതാണ്. ആമാശയം സംബന്ധിയായ സംശയം ഉണ്ണിബിജുവിനേക്കാള് മുന്പ് ഉടലെടുത്തത് എന്റെ മനസ്സില് ആണെന്ന് ഞാന് പൂര്ണ്ണമായും വിശ്വസിക്കുന്നു. പക്ഷെ നിശബ്ദമായ സംശയങ്ങള് കണ്ടുപിടുത്തമായി ഗണിക്കപ്പെടാത്തതിനാലും, അവ പരസ്യമായോ, ഉറപ്പിച്ചോ, മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്പില് അവതരിപ്പിക്കാഞ്ഞതിനാലും ആ കണ്ടുപിടുത്തത്തിന്റെ പിതൃത്ത്വം മാടക്കത്രനിവാസികള് ഉണ്ണിബിജുവിന് കല്പ്പിച്ചു നല്കിയിരിക്കുന്നു.</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> മൂന്ന് പ്ലൈറ്റ് താറാവ്കറിയോടൊപ്പം രണ്ടു പ്ലൈറ്റ് പുഴുങ്ങി ഉടച്ച കപ്പ മിക്സ് ചെയ്തത്,ശേഷം..., രണ്ട് പ്ലൈറ്റ് പന്നിയിറച്ചിയോടൊപ്പം ഒരു പ്ലൈറ്റ് കപ്പ..... മുന്പ് തയ്യാറാക്കിയ രീതിയില്തന്നെ, പിന്നീടായി പോത്ത്, പോത്തിന്റെ കുടല്...., വീണ്ടും കപ്പ, ചിക്കന്റെ പാര്ട്സ്... ഇത്തരത്തിലാണ് ടി യാന്റെ മദ്യപാനത്തിനു ശേഷമുള്ള ടച്ചിംഗ് പ്രോഗ്രാം.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">മണ്ണുത്തി, കല്ലട ബാറില് നിന്നും ഒരു ടസ്ക്കര് പൈന്റ് കഷ്ട്ടിച്ച് ഒരു ഏഴ് ഏഴര മിനിട്ടോളം എടുത്ത് കുടിച്ചവസാനിപ്പിച്ച്, ബാറിനു പുറത്തിറങ്ങി, റോഡിനു മറുവശം കുടിക്കൊള്ളുന്ന മോഹനേട്ടന്റെ തട്ട്കടയില് വച്ചാണ് അങ്ങേര് മേല്വിവരിച്ച കസര്ത്തുക്കള് എല്ലാം കാട്ടിക്കൂട്ടുന്നത്.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 115%;"> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ഞാനും എന്റെ കുറച്ച് സുഹൃത്തുക്കളും ആ സമയത്ത് മോഹനേട്ടന്റെ കടയില്നിന്നും ലൈറ്റ് ആയി എന്തെങ്കിലും (ദിലീപ് നെ പോലെയല്ല) കഴിക്കുക പതിവുണ്ട്. മോഹനേട്ടന്റെ കടയിലെത്തിയാല്,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> ‘വിറ്റ് തീരില്ലാ എന്ന് മോഹനേട്ടന് ഉറപ്പുള്ള സാധനങ്ങള് മാത്രം കഴിക്കുവാന് മതി’ എന്ന് ആദ്യമേ ഞങ്ങള് അങ്ങോട്ട് പ്രഖ്യാപിച്ചുകളയും. പിന്നീട് ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോള് മോഹനേട്ടന് വലിയൊരു സഹായം ചെയ്യുന്നുവെന്ന നിര്വൃതി ഞങ്ങള്ക്ക് അനുഭവപ്പെടാറുണ്ട്.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ബില്ലിന്റെ വലിയൊരുഭാഗം ഈ സഹായമായും, കുറച്ചുഭാഗം എല്ലാവരും പങ്കിട്ടെടുക്കുന്ന കാശായും നല്കേണ്ടതാണ് എന്ന് ഞങ്ങള് ഒറ്റക്കെട്ടായി എടുത്ത തീരുമാനം ഒരിക്കലും തെറ്റിക്കാറില്ല.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിനേക്കാള് ഞാന് ശ്രദ്ധ കൊടുക്കുന്നത്, ഒരു പ്ലൈറ്റ്മായി എല്ലാവരില്നിന്നും അകന്നുമാറി നില്ക്കുന്ന ദിലീപ്, ഭക്ഷണത്തിനോട് കാണിക്കുന്ന അതിക്രമങ്ങള് നിരീക്ഷിക്കുന്നതിനായാണ്. അധികം വൈകാതെതന്നെ എനിക്കൊരു കാര്യം ബോധ്യപ്പെട്ടു... ഇക്കണ്ട സാധനങ്ങളെല്ലാം, പ്രത്യേകിച്ചും മുക്കാല്ഭാഗവും എല്ല് മാത്രമായ താറാവ് പോലുള്ള ഇറച്ചികളും മറ്റും, വാരി വലിച്ചു തിന്നിട്ടും ഒരു എല്ലിന്റെ കഷ്ണം പോലും ദിലീപ്ന്റെ പാത്രത്തില് അവശേഷിക്കാറില്ല!!!</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> ഇക്കാര്യം ഞാന് മനസിലാക്കിയത്നുശേഷമാണ് ഉണ്ണിബിജു അത് ശ്രദ്ധിക്കാന് ആരംഭിക്കുന്നത്. അവനതു ശ്രദ്ധിക്കുക മാത്രമല്ല, ‘ആമാശയം ഇല്ല’ എന്നാ പ്രസ്താവന ദിലീപിനുംകൂടെ കേള്ക്കാവുന്ന വിധത്തില് പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ഈ ദിലീപ്ന് രണ്ട് മക്കളാണ്. മൂത്തവന് ഡിബിന്. രണ്ടാമത് ഒരു പെണ്ക്കുട്ടിയാണ്. രണ്ട്പേരും എന്റെ ചേച്ചിയുടെ മക്കളുടെ അതേ പ്രായം. ടിവി യില് ക്രിക്കറ്റ് കളിയുള്ള ദിവസങ്ങളില് ഡിബിന് ഇടയ്ക്കിടെ വീട്ടിലേക്ക് ഓടിയെത്താറുണ്ട്, സ്കോര് അറിയുന്നതിനായി. ക്രിക്കറ്റ്നോട് വീട്ടില് ഒരാള്ക്കുപോലും മമതയില്ല എങ്കിലും സാധിക്കാവുന്ന സമയങ്ങളിലെല്ലാം ഡിബിന് വേണ്ടി ഞാന് കളി വയ്ക്കും.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ദിലീപ്നെ മോഹനേട്ടന്റെ കടയില് കാണുന്ന ദിവസങ്ങളിലെല്ലാം, പിറ്റേന്ന് ഞാന് ഡിബിനെ കാണുമ്പോള് വീട്ടില് കറി എന്തായിരുന്നുവെന്ന് അന്വേഷിക്കുക പതിവുണ്ട്.. പരിപ്പ്, മുതിര... അപൂര്വ്വമായി കുമ്പളങ്ങ.., ഇതിനപ്പുറത്തേക്ക് ഒരു മറുപടി ലഭിക്കണമെങ്കില് ഓണം, അമ്പലത്തിലെ ഉത്സവം ഇത്യാതി വല്ലതും സംഭവിക്കണം.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ഡിബിനാണ് നമ്മുടെ കഥയിലെ നായകന്. കഥയായാലും കാര്യമായാലും നായകനെ ഇന്ട്രഡ്യൂസ് ചെയ്യുമ്പോള് ഒരു ‘പഞ്ച്’ ഒക്കെ വേണ്ടേ..... സോ..... ഞാന് ഒരു ചെറിയ സംഭവം പറയാം.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">മാടക്കത്തറയോട് ചേര്ന്ന് കിടക്കുന്ന ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമമാണ് കള്ളായി. പ്രകൃതിരമണീയമായ നാട്. രമണീയം അവിടെ നിക്കട്ടെ,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> എന്നെ അങ്ങോട്ട് ആകര്ഷിച്ചതിന്റെ പ്രധാന ഘടകം നല്ല ശുദ്ധമായ വാറ്റുചാരായമാണ്. അമോണിയ കലക്കാത്ത, പച്ചതേരട്ടയെ അരച്ചുചേര്ക്കാത്ത നല്ല ശുദ്ധമായ വാറ്റ് ഈ അടുത്ത പ്രദേശങ്ങളിലായി അവിടെ മാത്രമാണ് ലഭിക്കുക. അതിന്റെ രുചിയെകുറിച്ച് ഓര്ക്കുമ്പോള് പലപ്പോഴും മദ്യപാനം നിറുത്തേണ്ടിയിരുന്നില്ലെന്ന് തോന്നാറുണ്ട്. </span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">കള്ളായിയില് ഒരു പയ്യനുണ്ട്, ഇത്തിരി വേവ്കുറവ് ഉള്ള കൂട്ടത്തിലാണ്.</span><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="ML" style="line-height: 115%;">അവന്റെ അമ്മയാണെങ്കില് ആ പഞ്ചായത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ പൊങ്ങച്ചക്കാരിയും. ജോലിസ്ഥലത്ത് വച്ച് ഹാര്ട്ട് അറ്റാക്ക് വന്നാണ് അവന്റെ അച്ഛന് മരിച്ചത്. ബോഡി വീട്ടിലെത്തിച്ചപ്പോള് അമ്മയുടെ അലമുറയിട്ടുള്ള കരച്ചില് ഇത്തരത്തില് ആയിരുന്നു,</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ഒന്ന് കണ്ണ്തൊറക്ക് എന്റെ മനുഷ്യാ.... നിങ്ങള് പറഞ്ഞട്ടല്ലേ ഞാന് നാടന്കോഴി കൂട്ടാന്വച്ചത്.. അതീന്ന് ഒരു കഷ്ണം പോലും കഴിക്കാണ്ട് പോയീല്ലേ..... ചേട്ടാ....,</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> കണ്ണ് തൊറന്ന് എന്നോടൊന്നു മിണ്ട് ചേട്ടാ... വെട്ടുമീന് കൊടംബുളീട്ട് വറ്റിച്ചത് ഒരാളും കഴിക്കാണ്ട് ആ ഉറീലിരിക്ക്യാ.... ഒക്കെ എന്റെ ചേട്ടന് വേണ്ടീട്ടല്ലേ ഞാന് ഇണ്ടാക്കീത്.... കണ്ണ് തൊറക്ക് ചേട്ടാ.....”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ഇതെല്ലാം കേട്ട് വീടിനുപുറത്ത്, ചുമരും ചാരി വിഷണ്ണനായി നിന്നിരുന്ന പയ്യന്, ആശ്വാസിപ്പിക്കുവാനായി ചുറ്റും കൂടിനിന്നവരോട് പറഞ്ഞു,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> “ശവിത്തള്ള നൊണ പറയാ.... ഇന്ന് ഇവടെ ചമ്മന്ത്യാര്ന്നു.”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">വകതിരിവില് ഡിബിന് ഈ പയ്യന്റെ അപ്പനായി വരും.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">പുതുതായി എടുത്ത രണ്ടു സാരിയും, ഒരു ചുരിദാറുമായി എന്റെ ഏക സഹോദരി ബിന്ദു എന്റെ മുന്പില് വന്നു നിന്നു. ഞങ്ങളുടെ പ്രദേശത്തെ ജലനിധി എന്ന പ്രോജക്ടിന്റെ പ്രസിഡന്റ് ആണ് അവള്.. അവള് എന്നേപോലെയല്ല. ഇത്തരം കാര്യങ്ങളില് എല്ലാം വളരെ ആക്റ്റീവ് ആണ്. പള്ളിയിലെ അമ്മസംഘം സെക്രട്ടറി, പ്രസുദന്തി ( ഈ സംഭവം എന്താണെന്ന് എനിക്കറിയില്ല. അവള് അതാണെന്ന് ഘോരാഘോരം ഇടയ്ക്കിടെ അവകാശപ്പെടാറുണ്ട്) അവളുടെ മകന് പഠിക്കുന്ന തലോര് ദീപ്തി ഹയര് സെക്കണ്ടറി സ്കൂളിലെ പി.ടി.എ പ്രസിഡന്റ്, തൃശൂര് അതിരൂപതാ അമ്മസംഘത്തിന്റെ സഹ ഭാരവാഹി..... ഇങ്ങനെ പോകുന്നു അവളുടെ ഓരോ ഭാരവാഹിത്വങ്ങള്...</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> അന്ന് വൈകീട്ട് അഞ്ചുമണിയോടെ വീടിനു സമീപത്തായുള്ള ജലനിധിയുടെ ഹാളില് വച്ച്, ആ പഞ്ചായത്തിലേയും, സമീപ പഞ്ചായത്തുകളിലേയും ജലനിധി പ്രസിഡന്റ് മാരുടെ ഒരു യോഗം വിളിച്ചു ചേര്ത്തിട്ടുണ്ട്. അതിനുപോകുമ്പോള് ഏതു ധരിക്കണം എന്നറിയുവാനാണ് ഈ മൂന്ന് വസ്ത്രങ്ങളും എന്റെ മുന്പില് നിരത്തിയിട്ട് അവള് എന്റെ മറുപടിക്കായി കാത്തു നില്ക്കുന്നത്.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> ഞാനാണെങ്കില് ട്രാവല് ആന്ഡ് ലിവിംഗ് ചാനല്ലെ ഒരു കുക്കറിഷോ വളരെ ശ്രദ്ധാപൂര്വ്വം കണ്ടുക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അവള് മുന്നില് നിരത്തിയിരിക്കുന്ന മൂന്നില്, പ്രത്യേകമായി ഒരെണ്ണം ഞാന് തിരഞ്ഞെടുത്താല് അടുത്തതായി അതിന്റെ കാരണം ഞാന് പറയേണ്ടിവരും. മാത്രവുമല്ല എന്തുക്കൊണ്ട് മറ്റ് രണ്ടും ഈ അവസരത്തിന് യോജിക്കില്ല എന്നും ഞാന്തന്നെ വിശദീകരിക്കേണ്ടിവരും.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 115%;"> അതിനാല് മൂന്നും അതിഗംഭീരം തന്നെയെന്നു ഞാന് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. ഒപ്പംതന്നെ, അവനാവന് ആത്മവിശ്വാസം നല്കുന്ന വസ്ത്രമേതാണോ, അതാണ് ധരിക്കേണ്ടത് എന്ന ഒരു ഉപദേശവും നല്കി.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">അവള് സാരി ധരിക്കുവാന് തീരുമാനിച്ചു. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">സാരി കാല്പാദത്തിലേക്ക് കൃത്യമായി അളവോപ്പിച്ച് വലിച്ചിടുകയും,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> ലൈറ്റായി അല്പ്പം ലിപ്സ്റ്റിക് വേണോ വേണ്ടയോ, യാര്ഡ്ലി ആണോ അതോ ഇമാമിയാണോ കൂടുതല് മികച്ച പൌഡര്, മുഖത്ത് ഫേസ് വാഷ് ഉപയോഗിക്കുന്നതല്ലേ സോപ്പിനേക്കാള് നല്ലത്.... ഇത്തരം അവളുടെ കുറെ ചൊദ്യങ്ങള്ക്കെല്ലാം ഉത്തരം നല്കേണ്ടി വരികയും ചെയ്തു കഴിഞ്ഞപ്പോള് പ്രോഗ്രാം കാണുന്നതിനിടയില് എനിക്കത് ഒരു വലിയ ശല്ല്യമായി തോന്നി.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ നീ എന്തേലുമൊക്കെ കാട്ടി പോ....”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">എന്ന് ഞാന് അല്പ്പം കടുപ്പിച്ചു പറയുകയും ചെയ്തു.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“നിനക്ക് എന്റെഅത്രേം ഭംഗി ഇല്ലാത്തേന്റെ അസൂയല്ലേ?” അവള് എന്നോട്.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“സാരല്ല്യ, നിനക്ക് ഭംഗീണ്ടല്ലോ.. അതുമതി.” എന്ന് ഞാന് മറുപടി നല്കി.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ഈശ്വരാ... എന്തിനു എനിക്കിത്ര സൌന്ദര്യം നീ തന്നു. അതില്നിന്നും ഒരല്പ്പം നീ എന്റെ അനിയന് കൊടുത്തിരുന്നെങ്കില് അവനിങ്ങനെ പെണ്ണ്കിട്ടാതെ നടക്കേണ്ടി വരുമായിരുന്നോ......”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">കണ്ണാടിയില് നോക്കിനിന്ന് അവള് തുടര്ന്നു,</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ ഡാ നീ പ്രാര്ത്ഥിച്ചോളോ.. ആ ഫെയര് ആന്ഡ് ലവ്ലിയുടെ പരസ്യക്കാരോന്നും ഈ വഴിക്ക് വരാണ്ടിരിക്കാന്... എനിക്ക് വയ്യ ഇനി പരസ്യത്തിലും കൂടി അഭിനയിക്കാന്....”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">അവളെന്നെ പരമാവുധി ഇറിട്ടേറ്റ് ചെയ്യുവാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ്. ഞാന് ടിവി ഓഫ് ആക്കി, മുകളില് കയറി എന്റെ റൂമില് ചെന്നിരുന്നു. അല്പ്പം കഴിഞ്ഞ്, ഞാന് നെറ്റ് നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് അവള് അങ്ങോട്ടും കയറി വന്നു.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ഇപ്പൊ എങ്ങിനിണ്ട് എന്നെ മൊത്തത്തില് കാണാനായിട്ട്?”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ജുവലറിയുടെ പരസ്യത്തില് മോഡലുകള് നില്ക്കുന്നപോലെ നിന്നുക്കൊണ്ട് അവള് എന്നോട് ചോദിച്ചു. അവള് കാണുവാന് നല്ല സുന്ദരി ആയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. എങ്കിലും ഞാന് പറഞ്ഞു,</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ആ കരുവാത്തി ഉഷേടെ പോലീണ്ട്...”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">അവള് ഉറക്കെയുറക്കെ ചിരിച്ചു, എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു,</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“സാരല്ല്യ... അത് ഞാന് സഹിച്ചു. പക്ഷേ, നിന്റെ കാര്യത്തില് എനിക്കുള്ള നിര്വ്യാജമായ ഖേദം ഞാന് പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> </span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 115%;"> മീറ്റിംഗ് ലെ താരം താന്തന്നെ ആയിരിക്കും എന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ച്ക്കൊണ്ട് അവള് മീറ്റിംഗ് ഹാള്ലേക്ക് പോയി.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> അവള് പോയി, അല്പ്പസമയം കഴിഞ്ഞ് ഞാന് ടിവി കണ്ടുക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് ഡിബിന് വീട്ടിലേക്ക് ഓടികയറി വന്നു. സന്തോഷാധിക്ക്യത്താല് ഉറക്കെ ചിരിച്ച്, ബിജുവേട്ടാ... എന്ന് അലറിവിളിച്ചാണ് വരവ്.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ഞാന് ഒരു കടംകഥ പഠിച്ചു, ചോദിക്കട്ടെ...?”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">വന്നപാടെ അവന് എന്നോട് ചോദിച്ചു. ശെരി, ചോദിക്കൂ എന്ന് ഞാന്. അല്പ്പസമയത്തെ ആലോചനയ്ക്ക് ശേഷം അവന് പറഞ്ഞു,</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“അല്ലെങ്കീ വേണ്ട, ബിജേട്ടനെ ചമ്മിക്കണത് എനിക്കിഷ്ട്ടല്ല...”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“അതെന്താ..?” ഞാന് ചോദിച്ചു.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ബിജേട്ടന് എനിക്ക് കാശൊക്കെ തരണതല്ലേ....”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">വല്ലപ്പോഴും വന്ന് അഞ്ചുരൂപ, പത്തുരൂപ യെല്ലാം ചോദിക്കുമ്പോള് ഞാന് അവനു നല്കാറുണ്ട്. അതിന്റെ ഒരു ആനുകൂല്യമാണ് അവന് എനിക്ക് പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നത്.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ബിന്ദേച്ചി എവിട്യാ...?”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“അവള് ആ ഹാളിലേക്ക് ഒരു മീറ്റിംഗ് നു പോയിട്ടുണ്ട്.” ഞാന് അത്ര കാര്യമാക്കാതെ മറുപടി നല്കി.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="ML" style="line-height: 115%;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">“ശെരി, ഞാന് അവിടെപോയി കാണാം.” ഇതും പറഞ്ഞ് അവന് പുറത്തേക്കോടി. ഞാന് എന്റെ ടിവി കാണല് തുടര്ന്നു.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika, serif; font-size: x-small;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika, serif; font-size: medium;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="line-height: 21px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="line-height: 21px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">കുറേകഴിഞ്ഞ് ഭൂമി ചവിട്ടിക്കുലുക്കി, കലിത്തുള്ളിക്കൊണ്ട് ബിന്ദു കയറിവന്നു.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ആ കുരുത്തംക്കെട്ട ചെക്കനെ നാളെമേലാക്കം ഈ കുടുംബത്തെക്ക് കടത്തരുത്..”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">വന്നപാടെ അവള് എല്ലാവരോടുമായി ആക്രോശിച്ചു.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">അമ്മയ്ക്കും മറ്റുള്ളവര്ക്കും, ഇവള് പറയുന്നത് ആരെകുറിച്ചാണെന്നോ കാര്യമെന്താണെന്നോ പിടിക്കിട്ടിയിട്ടില്ല. ആള് ഡിബിന് ആയിരിക്കുമെന്ന് ഞാന് ഊഹിച്ചു. പക്ഷേ കാര്യമെന്താണെന്ന് എനിക്കും വ്യക്തമല്ല.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> ദേഷ്യം അല്പ്പമൊന്നു അടങ്ങിയപ്പോള് അവള് സംഭവം വിവരിച്ചു.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ബിന്ദു ഹാളില് എത്തുമ്പോള് മീറ്റിംഗ് ആരംഭിച്ചിരുന്നില്ല. പ്രധിനിധികളും, പഞ്ചായത്ത് അതികൃതരും, ജലനിധിയുടെ പ്രായോജകരുമെല്ലാം വട്ടംകൂടിനിന്നു നാട്ടുവാര്ത്തകളില് ആണ്. ഇവള് എത്തിയപ്പോള്, കൂട്ടത്തില് പ്രായംകുറവുള്ള തരുണീമണി എന്നതിനാല് പുരുഷകേസരികള് എല്ലാം ഇവള്ക്ക്ചുറ്റും കൂടി.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ഇവള് വിളിച്ചുകൂവുന്ന ഓരോ വിഡ്ഢിത്തങ്ങള്, പഞ്ചായത്ത് ചിലവില് ആരാധനാപൂര്വ്വം കേട്ടുനില്ക്കുന്ന വായില്നോക്കികള്ക്കിടയിലെക്കാണ് ഡിബിന് കയറിച്ചെല്ലുന്നത്.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ഡിബിന് വരുന്നത് കണ്ടപ്പോഴേ അവള്ക്കു തോന്നിയത്രേ, എന്തോ ആപത്ത് സംഭവിക്കാന് പോകുന്നുവെന്ന്..!!</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ആള്ക്കൂട്ടവും, വേദിയുമൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ വന്നപാടെ, ‘ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കുവാന് ഉണ്ടെന്ന്’ അവന് ബിന്ദുവിനെ അറിയിച്ചു.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"> ചോദ്യം ചോദിക്കലെല്ലാം വീട്ടില് വച്ചാകാം എന്ന് ബിന്ദു പറഞ്ഞുവെങ്കിലും ഒരൊറ്റ മിനിട്ടോണ്ട് ചോദിക്കാം എന്നവന് വാശിപ്പിടിച്ചു.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“എന്നാ വേഗം ചോദിക്ക്, ഇവിടെ മീറ്റിംഗ് തുടങ്ങാന് പോവ്വാ...”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ശല്ല്യം വേഗം ഒഴിവാക്കുവാന് വേണ്ടി ബിന്ദു പറഞ്ഞു.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">എന്തോ വലിയ ക്വിസ്സ് പ്രോഗ്രാം നടക്കാന്പോകുന്നു എന്ന രീതിയില് എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധ ഇവരിലെക്കായി.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ബിന്ദേച്ചീടെ ഷഡിക്ക് ഓട്ടീണ്ടാ...?”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ചോദ്യം ചോദിച്ച്, കഴിവുണ്ടെങ്കില് ഉത്തരം പറയു എന്ന ഭാവത്തില് ഡിബിന് നിന്നു.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ആ പ്രദേശമാകെ നിശബ്ദമായി. ബിന്ദു ആദ്യം ഒന്ന് കിടുങ്ങി. പിന്നെ ഒരു ഇളിഞ്ഞ ചിരി എല്ലാവരെയും നോക്കി ചിരിച്ചു.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ പോ ചെക്കാ അവടന്ന്... ഓരോവക കൊത്രാംകൊള്ളിതരോം കൊണ്ട് വരണത്....”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">അവള് അവനെ ചീത്തപറഞ്ഞു ഒഴിവാക്കുവാന് ശ്രമിച്ചു. </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">പക്ഷേ, മറുപടി ലഭിക്കാതെ പിന്മാറുവാന് ഡിബിന് തയ്യാറല്ല. അവളുടെ നിസഹായാവസ്ഥകണ്ട് കൂട്ടത്തിലെ ഒരു മാന്യന് ഡിബിനെ പിന്തിരിപ്പിക്കാന് ഒരു ശ്രമം നടത്തി. എങ്കില് ഉത്തരം അയ്യാള് പറഞ്ഞാല് മതിയെന്നായി അവന്.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">‘ഷഡിക്ക് ഓട്ടീണ്ടാ...?’ എന്ന ചോദ്യം അവന് അയാളോടും ആവര്ത്തിച്ചു.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ഒരു ചമ്മിയ ചിരിയോടെ 'നോട്ടിബോയ്' എന്നമട്ടില് ഡിബിന്ന്റെ ചുമലില് തട്ടി. അയാളും രംഗത്തുനിന്നും പിന്മാറി.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;"><br /></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ബിന്ദേച്ചീ... ഒട്ടീണ്ടോ ഇല്ല്യോ...? ഉത്തരം പറയീ...”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ഡിബിന്റെ ചോദ്യം മുന്പത്തേക്കാള് ഉറക്കെയായി.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">സഹിക്കെട്ട് ‘ഇല്ല’ എന്ന് അവള് മറുപടി നല്കി.</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ബിന്ദുവിന്റെ മറുപടികേട്ട് ഡിബിന് ആര്ത്തുല്ലസിച്ച് ചിരിച്ചുക്കൊണ്ട് ഒരു ചോദ്യംകൂടെ ചോദിച്ചു,</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ഓട്ട ഇല്ലെങ്കില് പിന്നെങ്ങന്യാ കാല് ഇടാ?”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">തികച്ചും ന്യായമായ ഈ ചോദ്യം ഉന്നയിച്ചതിനു ശേഷം, അവന് ഒരു വിജയിയെപോലെ നിന്ന് സനാതനമായ ഒരു സത്യംകൂടെ അറിയിച്ചു,</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ML" style="line-height: 115%;">“ലോകത്തുള്ള എല്ലാ ഷഡിക്കും ഓട്ടീണ്ട്”</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="ML" style="line-height: 115%;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span><br />
<span lang="ML" style="line-height: 115%;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഇത് ഞാന് മനപ്പൂര്വ്വം അവനെക്കൊണ്ട് ചോദിപ്പിച്ചതാണ് എന്ന ബിന്ദുവിന്റെ ആരോപണം ഇപ്പോഴും നിലനില്ക്കുന്നുണ്ട്, ഈ സംഭവത്തില് യാതൊരുവിത ഉത്തരവാദിത്വവും എനിക്കില്ല എന്ന് ഞാന് ആണയിട്ടു പറഞ്ഞിട്ടും.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="ML" style="line-height: 115%;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> പിന്നീട് ഞാന് ഡിബിനെ കാണുമ്പോഴെല്ലാം ഇങ്ങോട്ട് ചോദിക്കാതെതന്നെ അഞ്ചും, പത്തുമെല്ലാം കൊടുക്കാറുണ്ട്. ഇനി മറ്റൊരു സാഹചര്യത്തില് ഇവന്റെ ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒരു ചോദ്യത്തെ എനിക്ക് നേരിടേണ്ടി വരരുതല്ലോ....</span></span><br />
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span><br />
................................................................................................................................................<br />
<div>
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.</div>
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്. <o:p></o:p></span></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-66275404243377339192011-02-01T09:19:00.001+05:302018-05-19T23:22:36.640+05:30ബ്ലഡ്കാന്സര് !! (രണ്ടാംഭാഗം)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: "trebuchet ms" , "verdana" , "arial" , sans-serif;"></span><br />
<div class="deleteBody">
<div class="postBody" style="color: #777777; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
അവളുടെ വീടിന്റെ ഒരു വശത്തെ ജനല് തുറന്നിട്ടിട്ടുണ്ട്. അത് അവളും അനുജനും ഉറങ്ങാന് കിടക്കുന്ന മുറിയാണ്. ആ മുറിയിലൊരു കട്ടിലുമുണ്ട്. നല്ല വെയിലുള്ള നേരങ്ങളില് സൈനയെ ഉമ്മ പുറത്തേക്ക് കളിക്കുവാന് വിടാറില്ല. അങ്ങിനെയുള്ള സമയങ്ങളില് അവള് ആ കട്ടിലില് കയറിയിരുന്ന് പഴയ മാസികകളിലെ ചിത്രങ്ങള് വെട്ടിയെടുത്ത് ഒരു പുസ്തകത്തില് ഒട്ടിച്ചു വക്കാറുണ്ട്. അത്തരം അവസരങ്ങളില് ചിലപ്പോഴൊക്കെ ആ തുറന്നിട്ട ജനാലയിലൂടെ ഞാന് അവളോട് സംസാരിച്ചിട്ടുമുണ്ട്.<br />
<br />
ഞാന് ജനാലക്കല് എത്തി. ജനലിന്റെ അഴികളില് പിടിച്ച് തൂങ്ങിനിന്ന് അകത്തേക്ക് നോക്കി. അകത്ത് കട്ടിലില് പുറംതിരിഞ്ഞു സൈന കിടക്കുന്നു. ഞാന് പതിയെ വിളിച്ചു,<br />
"സൈനൂ...."<br />
<br />
അവള് പെട്ടെന്ന് തല ഉയര്ത്തി നോക്കി. ജനാലക്കള് എന്നെ കണ്ടതും വിതുമ്പി കരയുവാന് തുടങ്ങി. പിന്നെ അവിടെത്തന്നെ ഒന്നുംകൂടെ ചുരുണ്ട് കിടന്നു. ഞാന് അവളോട് പതിയെ ചോദിച്ചു,<br />
" മാറീല്ല്യെ...?"<br />
അല്പ്പംകൂടെ ഉച്ചത്തിലായ കരച്ചില് പുറത്തു കേള്ക്കാതിരിക്കുന്നതിനായി തലക്കല് വച്ചിരുന്ന പുതപ്പ് മുഖത്തിനോട് ചേര്ത്തു പിടിച്ചുക്കൊണ്ട് അവള് പറഞ്ഞു, " ഇല്ല്യാ..."<br />
<br />
ചെറിയ ശബ്ദത്തിലുള്ള സൈനയുടെ കരച്ചില് തുടര്ന്നു. ഇനി മരിച്ചാലും വേണ്ടില്ല എന്ന മട്ടിലായി എന്റെ സ്ഥിതി. കാരണം സൈനയുടെ ഈ ദയനീയമായ അവസ്ഥ അത്രക്കണ്ട് എന്നെ വേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.<br />
അല്പ്പം കഴിഞ്ഞു അവള് പതിയെ എഴുന്നേറ്റ്,അകത്തേക്ക് ഒന്ന് എത്തി നോക്കി, ഉമ്മയോ മറ്റാരേങ്കിലുമോ വരുന്നില്ലെന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തിയതിനു ശേഷം ജനാലക്കലേക്ക് അല്പ്പം നിരങ്ങി നീങ്ങിയിരുന്നു. അവള് എന്താണ് പറയുവാന് ശ്രെമിക്കുന്നത് എന്നറിയുവാന് ജിഞാസാപൂര്വ്വം കാത്തു നില്ക്കുന്ന എന്നെയൊന്നു നോക്കി, ശബ്ദം താഴ്ത്തി അവള് പറയുവാന് തുടങ്ങി...<br />
<br />
"ഞാന് മരിച്ചാ...കുട്ട്യോളും ടീച്ചര്മാരുമെല്ലാം അറിയും യ്ക്ക് ബ്ലഡ് കാന്സര് ആയിരുന്നൂന്ന്... കുട്ട്യോളൊക്കെ നിന്നോട് ചോദിക്കും എങ്ങിന്യാ ബ്ലഡ് വന്നേന്ന്...അപ്പൊ നീ എന്തൂന്നാ പറയാ അവരോടു?<br />
എന്ത്ന്നാ പറയാ.... എനിക്കാകെ കണ്ഫ്യൂഷ്യന് ആയി. ഉണ്ടായത് പറഞ്ഞാല് പ്പോരെ എന്ന് ഞാന് ശങ്കിച്ച് നില്ക്കുമ്പോള് സൈന തന്നെ ഒരു സൊലൂഷ്യന് ഇങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞു,<br />
" ഏതില്യാ ചോരവന്നതെന്ന് ആരെങ്കിലും ചോദിക്ക്യാണെങ്കില്... മൂക്കില് കൂട്യാന്നു പറഞ്ഞാല് മതി... "<br />
അല്പ്പമൊന്ന് നിര്ത്തിയതിനുശേഷം അവള് തുടര്ന്നു,<br />
" അല്ലാതെ ഇങ്ങനെ ചോരവന്നിട്ടാ മരിച്ചതെന്ന് കുട്ട്യോളും ടീച്ചര്മാരുമൊക്കെ അറിഞ്ഞാല് യ്ക്ക് കൊറവാ..."<br />
പിന്നെ ദയനീയമായി എന്റെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് നോക്കിയിട്ട് ചോദിച്ചു,<br />
" നീ പറയോ...?'<br />
നടന്നതൊന്നും ആരോടും പറയില്ലെന്നും, സൈന പറഞ്ഞ പോലെ തന്നെ എല്ലാവരോടും പറഞ്ഞെക്കാംഎന്നും ഞാന് ഉറപ്പു നല്കി. <br />
<br />
ഞങ്ങളിങ്ങനെ സംസാരിക്കുമ്പോള് ആട്ടിന്കൂടിനടുത്തേക്ക് വന്ന സൈനയുടെ ഉമ്മ എന്നെ കണ്ട് ചോദിച്ചു,<br />
'ഈയെന്താ ചെക്കാ ജനാലക്കെ വന്നു നിക്കണെ?"<br />
" സൈനൂനെ കാണാന് വന്നതാ.." ഞാന് പറഞ്ഞു.<br />
"തമ്പുരാട്ടി അവടെ അകത്ത് കേറി കെടക്ക്ണ്ട്. മനുഷ്യനിവടെ നടു മടങ്ങണില്ല... ആ ആട്ടങ്ങളെ ഒന്ന് കൂട്ട്യെ കേറ്റാന് പറഞ്ഞപ്പോ അവള്ക്ക് മേല് വയ്യാത്രേ.. എങ്ങിന്യാ വയ്യാണ്ടിരിക്ക്യാ ... വെയിലാന്നും, മഴ്യാന്നും ഭേധല്ല്യാണ്ട് ലോകായ ലോകം മുഴുവന് ഓടീണ്ട് നടക്കല്ലേ.. ഉപ്പാടെ കയ്യീന്ന് ഇന്നലെ കിട്ടീതോന്നും പോരാ അവള്ക്ക്."<br />
ആട്ടങ്ങളെ കൂട്ടില് കയറ്റുന്നതിനിടയില് ഉമ്മ ഇങ്ങനെയെല്ലാം എന്നോട് പറഞ്ഞപ്പോള് ഞാന് മനസ്സില് പറഞ്ഞു,<br />
' ഉപ്പേടെ വക കിട്ടീത് പോരെങ്കില് ഇനി ഉമ്മാടെ വകേം കൂടി കൊടുത്തൂട് ഒരു പതിനാറ്... എന്തായാലും ഇന്നത്തേം കൂടിയല്ലേ ഉള്ളൂ.. ദ്രോഹികള്, പിള്ളേരെ കയ്യീ കിട്ട്യാ തല്ലണം തല്ലണം എന്ന വിചാരം മാത്രെ ഉള്ളു...<br />
<br />
രാത്രി ഒരു എട്ടു മണിയോട് കൂടി നടക്കുന്ന കുടുംബ പ്രാര്ത്ഥന എന്റെ വീട്ടില് നിര്ബന്ധമാണ്. പഠനകാര്യങ്ങളില് എന്തെങ്കിലും വിട്ടുവീഴ്ചക്ക് തയ്യാറായാല് പോലും, പ്രാര്ഥനാ കാര്യത്തില് അമ്മയില് നിന്നും യാതൊരു വിധത്തിലുമുള്ള ദാക്ഷ്ണ്ണൃവും പ്രതീക്ഷിക്കണ്ട. പനിപ്പിടിച്ചു കിടക്കുകയാണെങ്കില് പോലും പ്രാര്ഥനാ സമയത്ത് അല്പ്പനേരം എഴുനേല്പ്പിച്ചിരുത്തും.കുറേ സമയം മുട്ടിന്മേല് നിന്നും, കുറച്ചു സമയം ഇരുന്നുമെല്ലാം നടത്തുന്ന ഈ പ്രാര്ഥനാ പരിപാടി എനിക്ക് അല്പ്പം പോലും താത്പര്യമില്ലാത്ത ഒരു സംഗതി ആയിരുന്നു. അക്കാലത്ത് കളിക്കിടയിലുള്ള വീഴ്ചയിലോ മറ്റോ കാല്മുട്ടൊന്നു ഉരഞ്ഞു പൊട്ടിയാലും എനിക്ക് വലിയ വിഷമമൊന്നും തോന്നാറില്ല. കാരണം ആ വകുപ്പില് ഒരു രണ്ടാഴ്ചയെങ്കിലും മുട്ടുക്കുത്തിയുള്ള പ്രാര്ഥനയില് നിന്നും ഒഴിവാക്കി കിട്ടും.<br />
<br />
പക്ഷെ ആ ദിവസത്തെ പ്രാര്ഥനാ സമയം, ഞാന് മുട്ടിന്മേല് നിന്നും ഇറങ്ങിയതെയില്ല. മുട്ടിപ്പായി, അവേശപൂര്വ്വമുള്ള പ്രാര്ത്ഥന. വീട്ടിലെല്ലാവരും എന്നെ ശ്രെദ്ധിക്കുന്നുണ്ട്, പക്ഷെ ഞാന് അതൊന്നും അറിയുന്നില്ല. പ്രാര്ത്ഥനയില് ഉടനീളം ഒരേഒരു ആവശ്യമാണ് ഞാന് തമ്പുരാന് മുന്പില് അവതരിപ്പിക്കുന്നത്, ഒരു കാരണവശാലും എന്റെ സൈനു മരിക്കരുത്. കര്ത്താവ് വിചാരിച്ചാല് ഇമ്മാതിരി അസുഖങ്ങളെല്ലാം പുഷ്പ്പം പോലെ മാറ്റാമെന്ന് ഞായറാഴ്ച്ച നടക്കുന്ന വേദോപദേശ ക്ലാസ്സില് നിന്നും അറിവുണ്ട്. ജാതീം മതോം ഒന്നും നോക്കാണ്ട് കര്ത്താവിതു മാറ്റിതന്നെ പറ്റൂ.അവേശപൂര്വ്വമുള്ള എന്റെ പ്രാര്ത്ഥന ക്രമേണെ എങ്ങലടിച്ചുള്ള കരച്ചിലായി. ആ കരച്ചില് പിന്നീട് വാവിട്ടുള്ള നിലവിളിയിലേക്ക് ചുവടുമാറിയപ്പോള് അമ്മ പ്രാര്ത്ഥന നിര്ത്തി. എല്ലാവരും പ്രാര്ത്ഥന നിര്ത്തി നിശബ്ധമായപ്പോള് ഞാന് കരച്ചിലും നിര്ത്തി.<br />
<br />
എല്ലാവരും എന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്ന കാര്യം അപ്പോഴാണ് ഞാന് മനസിലാക്കിയത്.<br />
"എന്താ കാര്യം?" അമ്മ എന്നോട് ചോദിച്ചു.<br />
"എന്ത് കാര്യം?" എന്റെ തിരിച്ചുള്ള ചോദ്യം.<br />
" നീ എന്തിനാ കരഞ്ഞേ?"<br />
"വെഷമം വന്നിട്ട്."<br />
"എന്തിനാ വെഷമം വന്നേ..?"<br />
ഞാന് മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.<br />
"എന്തിനാ വെഷമം വന്നെന്ന്?"<br />
ഞാന് വീണ്ടും മറുപടി പറയുന്നില്ല..അമ്മ കുരിശു വരച്ച് എഴുനേറ്റ്, അടുക്കളയില് പോയി ചൂലുംക്കെട്ടു എടുത്തു. ചൂലും കെട്ട് എടുക്കല് ഒരു മുന്നറിയിപ്പാണ്. അടിക്കൊള്ളാനും കൊള്ളാതിരിക്കാനുമുള്ള സാധ്യതയുണ്ട്. നമ്മളൊന്ന് മനസ് വച്ചാല് അടി ഒഴിവാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ ചൂലും കെട്ടില് നിന്നും ഈര്ക്കിലി ഊരിയാല് കളി തിരിഞ്ഞു. പിന്നെ നമുക്കൊരു ചോയ്സ് ഇല്ല, അടിപ്പൊട്ടും ഉറപ്പാ.ചൂലുമായി എന്റെ മുന്നില് വന്നു നിന്ന് അമ്മ ചോദ്യം ആവര്ത്തിച്ചു. വെറുതെ ഈര്ക്കിലി ഊരി അമ്മയെ ബുദ്ധിമുട്ടിപ്പിക്കെണ്ടല്ലോ എന്ന് കരുതി ഞാന് പറഞ്ഞു,<br />
" സൈന ഇന്ന് മരിക്കും. ഇന്ന് മരിച്ചില്ലെങ്കില് നാളെ മരിക്കും."<br />
"എങ്ങിനെ?"<br />
" അവള്ക്ക് ബ്ലഡ് കാന്സര് ആണ്."<br />
"നിന്നോടാരാ പറഞ്ഞെ?"<br />
" ഞാന് കണ്ടു."<br />
"കാണേ....." അമ്മക്കൊരു പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല.<br />
<br />
" ഈ ചെക്കന് എന്തൊക്ക്യാ ഈ പറഞ്ഞു കൂട്ടണേ..." കാലു നീട്ടി വച്ച്, ചുമരും ചാരി, കൊന്ത കയ്യിലിട്ട് തിരിക്കുന്നതിനിടയില് അമ്മൂമ്മ പറഞ്ഞു.<br />
" ബ്ലഡ് കാന്സറാന്ന്.... പറഞ്ഞാ മനസിലാവില്ലേ.." അല്പ്പം ഈര്ഷ്യത്തോട് കൂടിത്തന്നെ ഞാന് അമ്മൂമ്മയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.<br />
<br />
ചൂല് അടുക്കളയില് തിരിച്ചു കൊണ്ട് വച്ച്, എന്നെ വിളിച്ചു അടുത്തിരുത്തി അമ്മ നടന്ന സംഭവങ്ങളെല്ലാം ചോദിച്ചറിഞ്ഞു. എല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോള് ചേച്ചിക്കും ഇളയമ്മക്കും അടക്കിപിടിച്ച ചിരി. അമ്മൂമ്മയാണെങ്കില് കൈ ക്കൊട്ടി ലാവിഷ് ആയാണ് ചിരിക്കുന്നത്. ഒരു കുത്ത് വച്ച് കൊടുക്കാന് തോന്നി എനിക്ക്. ആകെയുള്ള ഒരു കൂട്ടുക്കാരി അതീവ ഗുരുതരാവസ്ഥയില് മരണാസന്നയായി കിടക്കുന്ന കാര്യം ഹൃദയം തകര്ന്നു ഞാന് അറിയിച്ചപ്പം ഇരുന്നു കിണിക്ക്യാ..<br />
<br />
ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കിടന്നുറങ്ങാന് എന്നോട് നിര്ദേശിച്ച് അമ്മ ഇളയമ്മയെയും കൂട്ടി സൈനയുടെ വീട്ടിലേക്കു പോയി.<br />
ഉറങ്ങാന് കിടക്കുമ്പോള് എന്റെ മനസ് മുഴുവന് സൈനയും, ഞങ്ങള് ഒന്നിച്ചു കണ്ട കാഴ്ച്ചകളും, ഒന്ന് ചേര്ന്ന് കാണിച്ച കുസൃതികളും എല്ലാമായിരുന്നു. അതെല്ലാം എനിക്ക് എന്നെന്നേക്കുമായി നഷ്ട്ടപ്പെടുകയാണല്ലോ എന്നോര്ത്തപ്പോള് സഹിക്കാനാകുന്നില്ല. ഏങ്ങലടിച്ചു കരയുന്നതിനിടയില് ഞാന് ഓര്ത്തു, അടുത്ത പ്രാവശ്യം ആട് പ്രസവിക്കുമ്പോള് ഉപ്പയോട് പറഞ്ഞ് ഒരു കുട്ടിയാടിനെ എനിക്ക് തരാമെന്നു സൈന ഉറപ്പു പറഞ്ഞിരുന്നു. ഇനിയിപ്പോ അതും കിട്ടാന് പോകുന്നില്ല...അങ്ങിനെ എന്തൊക്കെയോ ഒര്ത്തുക്കൊണ്ട് ഞാന് ഉറക്കത്തിലേക്കെത്തി.<br />
തുടരും............<br />
<br />
<br />
<div style="color: black;">
................................................................................................................................................</div>
<div style="color: black;">
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.<br />
താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</div>
</div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-53309504453045790112011-02-01T09:18:00.000+05:302012-02-24T10:04:26.394+05:30ബ്ലഡ്കാന്സര് !! (ഒന്നാം ഭാഗം)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'trebuchet ms', verdana, arial, sans-serif;"></span><br />
<div class="deleteBody">
<div class="postBody" style="color: #777777;">
ഞാനും സൈനയും അന്ന് ആറാം ക്ലാസ്സിലാണ് പഠിക്കുന്നത്. അമ്മമാര് ഞങ്ങളെ ഒരുമിച്ചു കൊണ്ടുപോയാണ് ഒന്നാം ക്ലാസ്സില് ചേര്ത്തത്. അന്നുമുതലേ ഞങ്ങള് ഒരേ ക്ലാസ്സിലാണ് പഠിച്ചിരുന്നത്. സൈനയുടെ ഉപ്പാക്ക് ആടുവളര്ത്തലാണ്. വീട്ടില് നിറയെ ആടുകള്.അതില്നിന്നും തിരഞ്ഞെടുത്തതും, പുറമേനിന്നും വാങ്ങുന്നതുമായ ആടുകളെ അയാള് മാര്ക്കറ്റ് നടുത്തുകൊണ്ടുപോയി അറത്തു വില്ക്കും. അതുകൂടാതെ ആടുകളെ ചവിട്ടിക്കാന് അവിടെ ധാരാളം പേര് വരാറുണ്ട്. കുട്ടിയാടുകളുടെ വില്പ്പനയും ഉണ്ട്. ഇത് രണ്ടും അവളുടെ ഉമ്മയുടെ വകുപ്പാണ്.<br />
<br />
വീട്ടിലായിരിക്കുമ്പോഴും, എന്നോടൊപ്പം കളിക്കുവാന് വരുമ്പോഴുമെല്ലാം സൈന ട്രവ്സറും, ഷര്ട്ടും ആണ് ധരിക്കാറ്. അതിനു കാരണം, അവളും അനുജനും തമ്മില് ഒരു വയസിന്റെ വ്യത്യാസം മാത്രമേയുള്ളൂ. വലുപ്പത്തില് രണ്ടുപേരും ഒരുപോലെയാണ്താനും. അതിനാല് അവളുടെ ഉപ്പ ഒരു തുണിവാങ്ങി, അതുകൊണ്ട് തയിക്കാവുന്നതിന്റെ പരമാവുധി ട്രവ്സര്കള് തയിപ്പിക്കും. അതുക്കൊണ്ടുതന്നെ അവളുടെ ട്രവ്സര്കള്ക്ക് എന്നും ഒരേ നിറമായിരുന്നു.<br />
<br />
രാവിലെ ഞാന് ബാഗുമായി അവളുടെ വീട്ടിലെത്തുമ്പോള് അവള് ആട്ടിന്കൂടിനടുത്ത് ഉമ്മയോടൊപ്പം എന്തെങ്കിലും പണികളിലായിരിക്കും. എന്നെകണ്ടാല് ഉടനെ അവള് ഓടി വീടിനകത്തുകയറി ഇട്ടിരിക്കുന്ന ട്രവ്സര്നു മുകളില്ത്തന്നെ പാവാടയെടുത്തിട്ടു, ഷര്ട്ടമാറി ബാഗെടുത്തു എന്നോടൊപ്പം പോരും. സ്കൂള്വിട്ടു കളികളെല്ലാംകഴിഞ്ഞു വീടെത്തിയാല് കുളിക്കാറുണ്ട് എന്നാണു അവള് എന്നോട് പറയാറ്.<br />
<br />
സ്കൂള് വിട്ടുള്ള ഞങ്ങളുടെ വരവ് ഒരു ചടങ്ങായിരുന്നു. നേരിട്ടുള്ള വഴികളിലൂടെ ഒരിക്കലും വരാറേയില്ല. തോടുവക്കത്തുകൂടെ നടന്നു സാധിക്കാവുന്നയത്ത്ര പറമ്പ്കളില് കയറി കിട്ടാവുന്നയത്ര പുളി, മാങ്ങ , ചാമ്പക്ക എന്നിവയെല്ലാം ശേഖരിച്ചാണ് വരവ്. തരംക്കിട്ടിയാല് വരുന്നവഴിയിലെ അമ്പലക്കുളത്തിന്റെ ആഴമില്ലാത്ത ഭാഗത്ത് ഇറങ്ങിനിന്നുക്കൊണ്ട് ഞാനൊന്ന് മേല്കഴുകുകയും ചെയ്യും. ഈസമയം അതുവഴി ആരെങ്കിലും വരുന്നുണ്ടോ എന്നറിയുവാന് അവള് കാവല്നില്ക്കും. അഹിന്ദുക്കള് ആണല്ലോ രണ്ടുപേരും......<br />
<br />
രാവിലെ എഴുനേറ്റു കാപ്പികുടിച്ചുകഴിഞ്ഞാല് ഒരുമണിക്കൂര് ഇരുന്നു പഠിക്കണമെന്ന് അമ്മയുടെ കര്ശന നിര്ദേശമുണ്ട്. അവധിദിവസങ്ങളില് അത് രണ്ടു മണിക്കൂറാകും. അത്രയുംസമയം ഞാനിരുന്നു പഠിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് നോക്കുവാന് ഇളയമ്മയെയാണ് ചുമതലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. ഇളയമ്മ അമ്പിനും വില്ലിനും അടുക്കാത്ത ആളായതിനാല് ആ സമയക്രമം ഞാന് തെറ്റിക്കാറില്ല. സൈനയുടെ വീട്ടില് ഈ നിയന്ത്രണങ്ങള് ഒന്നുംതന്നെയില്ല. ആര് ചത്താലും ജീവിച്ചാലും രാവിലെ ആടിന് കാടിയും പിണ്ണാക്കും കൊടുത്തിരിക്കണം. സ്കൂള് ഉണ്ടെങ്കിലും ഇല്ലെങ്കിലും അതിനു ഉമ്മയെ സൈന സഹായിക്കുകയും വേണം. ഈയൊരു കാര്യത്തില് മാത്രമേ അവളുടെ ഉപ്പാക്ക് നിര്ബന്ധമുള്ളു. ഭാഗ്യവതിയായ സൈന!!!!<br />
<br />
അവധി ദിവസങ്ങളില് അവളുടെ ജോലി തീര്ന്നാല് അവള് ഇടയ്ക്കിടെ ഞങ്ങളുടെ വേലിക്കരികില്നിന്നും വീട്ടിലെക്കെത്തിനോക്കും, എന്റെ പഠിപ്പ് തീര്ന്നുവോ എന്നറിയുവാന്. ഞാന് പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് അവളെ ആ പരിസരത്തെങ്ങാനും കണ്ടാല് എന്റെ അമ്മ വഴക്കുപറയും എന്നതിനാല് പതുങ്ങി നിന്നാണ് നോട്ടം.<br />
<br />
ആ ശനിയാഴ്ച്ചയിലെ എന്റെ പഠനസമയം, ശ്..... ശ് ... എന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ഞാന് വേലിക്കലേക്ക് നോക്കി, സൈന. അങ്ങിനെ ശബ്ദം കേള്ക്കുമ്പോള് അത് സൈനയാണെന്ന് എനിക്കറിയാം. ഞാന് നോക്കിയില്ലെങ്കില് വീട്ടില് അമ്മയുണ്ടെന്നു അവള്ക്കും അറിയാം. അത് ഞങ്ങള് തമ്മിലുള്ളൊരു ധാരണയാണ്.<br />
<br />
" തീരാറായോ?" അവള് പതിയെ ചോദിച്ചു. പടിക്കുന്നസമയത്തു ഒരു അമ്പതു തവണയെങ്കിലും ഞാന് ക്ലോക്കില് നോക്കാറുണ്ട്. ഞാന് വീണ്ടും ക്ലോക്കില് നോക്കി. ആറോ ഏഴോ മിനുട്ടുകള് ബാക്കിയുണ്ട്. അമ്മയും ചേച്ചിയും വീട്ടിലില്ല, ഇളയമ്മ ഗോതമ്പ് വാങ്ങുന്നതിനായി റേഷന് കടയില് പോയിരിക്കുന്നു. കുറച്ചു നേരത്തെ പഠിത്തം അവസാനിപ്പിച്ചാലും അമ്മൂമ്മ പറഞ്ഞുകൊടുക്കില്ലെന്നു എനിക്കുറപ്പുണ്ട്. ബാഗ് ഒതുക്കിവച്ച് ഞാന് പുറത്തിറങ്ങി.<br />
<br />
വീടിനടുത്തുള്ള വലിയൊരു കശുമാവിന്തോപ്പാണ് ഞങ്ങളുടെ ലോകം. കശുമാവിന്റെ ചാഞ്ഞുകിടക്കുന്ന കൊമ്പുകളില് കയറിയിരുന്ന് കുലുങ്ങുക എന്നതാണ് പ്രധാന വിനോദം. ഇത്തരത്തില് ഞങ്ങള്ക്ക് എളുപ്പം കയറിയിരുന്ന് കുലുങ്ങാവുന്ന കശുമാവ് തോപ്പിന്റെ മധ്യ ഭാഗത്തായാണ് ഉള്ളത്.<br />
ഞങ്ങള് അങ്ങോട്ട് നടന്നുക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് കുറച്ചുദൂരെ പുല്ലുകള് വളര്ന്നു നില്ക്കുന്നിടത്ത് വീടിനടുത്തുള്ള പരിചയക്കാരായ ഒരു ചേച്ചിയും ചേട്ടനും. അവര് നിലത്തു കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകിടന്നു പരസ്പരം ഉമ്മവക്കുന്നു!!! ഞാനും സൈനയും ഒന്നിച്ചാണ് ഈ കാഴ്ച്ച കണ്ടത്. നാലഞ്ചു നിമിഷങ്ങള് ഞങ്ങള് അത് നോക്കി നിന്നു. അതിനിടക്ക് ചേച്ചി ഞങ്ങളെകണ്ട് ചാടിപിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റ് വളര്ന്നുനില്ക്കുന്ന പുല്ലുകള്ക്കിടയിലേക്ക് മറഞ്ഞു. കൂടെയുള്ളയാള് ആ പറമ്പിന്റെ സൂക്ഷിപ്പുക്കാരനും കൂടിയാണ്. അയാള് ഞങ്ങളെ കണ്ട്,<br />
" എന്താടാ ഇവിടെ.... ആരാ നിങ്ങളോട് ഇങ്ങോട്ട് കടക്കാന് പറഞ്ഞെ...?."<br />
എന്ന് ആക്രോശിച്ചു.<br />
<br />
ഞങ്ങള് തിരിച്ചു തോപ്പിനു പുറത്തേക്ക് ഓടി.<br />
തോട്ടത്തിനു പുറത്തെത്തിയപ്പോഴാണ് ഞങ്ങളുടെ ഓട്ടം നിന്നത്.<br />
" കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞാലെ ഇങ്ങനെ ചെയ്യാന് പാടുള്ളൂ"<br />
സൈന അവളുടെ വിജ്ഞാനം പങ്കുവച്ചു. ഇനി ഞങ്ങളറിയാതെ അവരുടെ കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞോ....? ഞങ്ങള്ക്ക് സംശയമായി.<br />
<br />
ഞങ്ങള് പോകുന്ന വഴിക്കരികിലുള്ള ഒരു വലിയമരം ചിലര് ചേര്ന്ന് മുറിക്കുന്നുണ്ട്. നാട്ടുക്കാരില് പ്രത്യേകിച്ച് പണിയൊന്നും ഇല്ലാത്ത കുറച്ചു പേര് അതും നോക്കി ആ സമയം അവിടെ നില്പ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ ആര്ത്തുല്ലസിച്ചുള്ള വരവുകണ്ട് അതിലൊരാള് ചോദിച്ചു,<br />
"രണ്ടാളും വല്ല്യ സന്തോഷത്തിലാണല്ലോ..?"<br />
ഞങ്ങള് രണ്ടുപേരെയും നന്നായി അറിയാവുന്ന ഒരാളാണ് അത് ചോതിച്ചത്.<br />
<br />
തോപ്പില് കണ്ട കാര്യങ്ങള് വിശദമായിതന്നെ ഞാന് അയാള്ക്ക് മുന്പില് അവതരിപ്പിച്ചു. മരം വെട്ടു നിന്നു. കാഴ്ച്ചക്കാര് ഞങ്ങള്ക്ക് ചുറ്റുമായി. തുടര്ന്നുള്ള അവരുടെ ആകാംക്ഷ നിറഞ്ഞ ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് എന്തൊക്കെയോ മറുപടിപറഞ്ഞു ഞങ്ങള് മുന്നോട്ടു നടന്നു.<br />
<br />
മനസ്സില് വല്ലാത്തൊരു സന്തോഷവും അഭിമാനവും. ജീവിതത്തില് ആദ്യമായി ഞങ്ങള് പറഞ്ഞത് കേള്ക്കാന് ആകാംക്ഷാഭരിതരായി നാട്ടുക്കാര് കൂടിനിന്നതിനെകുറിച്ചോര്ത്തപ്പോള് ഞങ്ങള് പുളകിതരായി. ആ പുളകത്തില് നിന്നുമുണ്ടായ രോമാഞ്ചം അവസാനിക്കുന്നതിനുമുന്പേ , ദാ കിടക്കുന്നു വേറെയൊരു മുട്ടന് ചാന്സ്.....!! ഞങ്ങള്ക്ക് നേരെയുള്ള മതിലില് കയറിയിരിക്കുന്നു, ചേട്ടന്..... തോട്ടത്തില് കണ്ട ചേച്ചിയുടെ സ്വന്തം ചേട്ടന്!! അതും ഒറ്റക്കൊന്നുമല്ല , കാശുവച്ച് ഗോലി കളിക്കുന്ന വേറെയും കുറച്ചു ചേട്ടന്മാര് ഉണ്ട് കൂടെ<br />
<br />
. ഞാന് ആവേശപൂര്വ്വം ചെട്ടനടുത്തുചെന്നു, ശബ്ദം ഒന്ന് നേരെയാക്കി തോട്ടത്തില് കണ്ടകാര്യങ്ങള് പൂര്വാധികം ഭംഗിയോടെ അവതരിപ്പിച്ചു.<br />
ചേട്ടന് മതിലില്നിന്നും ചാടിയിറങ്ങി. അതോ കെട്ടിമറിഞ്ഞ് വീണതോ..... എന്തായാലും ആള് താഴെയെത്തി. ഒപ്പം അവിടുത്തെ ഗോലി കളിയും നിന്നു. ഒട്ടും താമസിയാതെ ' ണേം......'എന്ന ശബ്ദത്തില് എന്റെ തലയിലൊരു കിഴുക്ക്, ചേട്ടന്മാരുടെ കൂട്ടത്തില് ഉണ്ടായിരുന്ന എന്റെ വല്ല്യമ്മയുടെ മകനില് നിന്നും<br />
കിട്ടി. ഒപ്പം ഒരു താക്കീതും,<br />
<br />
" മിണ്ടരുത് ഒരാളോടും..." മിണ്ട്യാല് എന്താ , കണ്ടതല്ലേ പറഞ്ഞുള്ളൂ.., എന്നുഞാന് വീട്ടിലേക്കു നടക്കുമ്പോള് മനസ്സില് കരുതി. എനിക്ക് കിഴുക്ക് കിട്ടുന്നത് കണ്ടപ്പോഴേ സൈന വീട്ടിലേക്കു എത്താറായിരുന്നു. വഞ്ചകി...., എന്നെ ഒറ്റയ്ക്ക്ഇട്ടു പോയി.<br />
<br />
നടക്കുമ്പോള് രണ്ടു കാര്യങ്ങളില് ഞാന് തീരുമാനമെടുത്തു, ഇനി മുതല് സൈനയുടെ കൂടെ സ്കൂളില് പോകില്ല. രണ്ടാമത്, വല്ല്യമ്മയുടെ മകന് ചെടി നനക്കുന്നതിനായി സഹായത്തിനു വിളിച്ചാലും പോകില്ല.<br />
വൈകീട്ട് അമ്മ വന്നതും ഇറയില് വച്ചിരിക്കുന്ന ചൂരലെടുത്തു എന്നെ പൊതിരെ തല്ലാന് തുടങ്ങി. അഞ്ചാറു അടി കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അമ്മൂമ്മ ഇടപ്പെട്ടു.<br />
" വെറുതെ ഇരിക്കുന്ന കുട്ട്യോളെ പിടിച്ചു തല്ലാ? "<br />
<br />
കാര്യമെന്താണെന്നു അറിയണമെന്നായി അമ്മൂമ്മ. കാര്യം എനിക്കും അമ്മയ്ക്കും നാട്ടുക്കാര്ക്ക് മുഴുവനും അറിയാം, പക്ഷെ എന്റെ അമ്മൂമ്മക്കും സൈനയുടെ ഉമ്മക്കും മാത്രം അറിയില്ല. പക്ഷെ സൈനയുടെ ഉപ്പ എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടാണ് വൈകീട്ട് വന്നത്. അതിനു ശേഷം അവള്ക്കു നിലത്തു നില്ക്കാന് പറ്റിയിട്ടില്ല. പുരക്കുചുറ്റും ഓട്ടംതന്നെ ഓട്ടം. അവളെ കയ്യില് കിട്ടുമ്പോള് ആജാനുഭാഹുവായ അവളുടെ ഉപ്പ അവളെ മാനത്തെക്കുയര്ത്തിയാണ് തല്ലുന്നത്.ഇടക്കൊന്നു റസ്റ്റ് ചെയ്യുവാന് വേണ്ടി അയാള് അവളെ താഴെ നിറുത്തിയാല് ഉടനെ അവള് ഓടാന് തുടങ്ങും.<br />
<br />
കിട്ടട്ടെ രണ്ടെണ്ണം.... എന്നെ ഒറ്റക്കിട്ടു പോയവളല്ലേ, ഞാന് വിചാരിച്ചു.<br />
രാത്രി കിടക്കുമ്പോള് സൈനക്ക് അടി കിട്ടിയതിനെ കുറിച്ചോര്ത്തു എനിക്ക് വിഷമം തോന്നി.<br />
നിറഞ്ഞുഒഴുകിയ എന്റെ കണ്ണ്നീര്തുടച്ചു എന്നെ അരികിലേക്ക്ചേര്ത്തു കിടത്തിക്കൊണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞു<br />
" എന്തുകണ്ടാലും എന്തുകേട്ടാലും മനസ്സില് വക്കുക, മറ്റാരോടും ഒരിക്കലും പറഞ്ഞു നടക്കരുത്".<br />
<br />
പിറ്റേന്ന് എന്റെ പഠനം കഴിഞ്ഞു കുറെ കഴിഞ്ഞിട്ടും സൈനയെ വീട്ടിലേക്കു കണ്ടില്ല.കുറേനേരം കാത്തിരുന്നിട്ടും കാണാതായപ്പോള് ഞാന് അവളുടെ വീടിന്റെ പടിക്കലേക്കുച്ചെന്നു. അവിടെ നിന്ന് ഞാന് കണ്ടു , തിണ്ണയില് കയറിയിരുന്നു കാല് നീട്ടി വച്ചു കാലിന്മേല് എന്തോ പുരട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സൈനയെ. എന്നെ കണ്ടതും അവള് അകത്തേക്ക്പോയി പാവാട എടുത്തിട്ടു പുറത്തേക്ക് വന്നു<br />
<br />
വീട്ടില്നിന്നും ഒരല്പ്പം നീങ്ങി, നാഷണല് ഹൈവേ കടന്നു പോകുന്ന പാലത്തിനടിയിലിരുന്ന് പാവാട ഉയര്ത്തി, ഉപ്പയുടെ തല്ലിന്റെ പാടുകള് കാട്ടി തന്നു. ചോര കിനിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ചില പാടുകളില് അവള് എന്തോ മരുന്നുകള് പുരട്ടിയിരിക്കുന്നു. എനിക്ക് ആകെ വിഷമമായി. കശുമാവിന്തോപ്പില് പോകുന്നതിനും, ഓടി കളിക്കുന്നതിനുമോന്നും വലിയ ഉത്സാഹം തോന്നാത്തതിനാല് ഹൈവേ യുടെ മറുവശത്ത് നില്ക്കുന്ന വലിയ മാവിന്റെ ചുവട്ടില് പൊഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കണ്ണിമാങ്ങ പെറുക്കാന് ഞങ്ങള് തീരുമാനിച്ചു.<br />
പണ്ട് ഒരാള് ആ മാവില് തൂങ്ങി മരിച്ചിട്ടുള്ളതിനാല് ഞങ്ങള് ആ ഭാഗം മാത്രം കളിയില് നിന്നും ഒഴിവാക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു. പക്ഷെ അന്നത്തെ നിവൃത്തികേട് ക്കൊണ്ട് ഞങ്ങള് അവിടെ പോകാമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു. നാട്ടുകാരുള്ള സ്ഥലത്തൊന്നും ഞങ്ങള്ക്ക് രണ്ടുപേര്ക്കും കടക്കാന് പറ്റാത്ത അവസ്ഥ ആയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.<br />
.<br />
ഉയര്ന്നും താഴ്ന്നും കിടക്കുന്ന ചെറിയ ചെറിയ പാറകള് കടന്നു വേണം മാവിനടുത്തെത്താന്. ഞങ്ങള് ഒരു പാറയില് നിന്നും വേറെയൊരു പാറയിലേക്ക്, അതില് നിന്നും മറ്റൊന്നിലേക്കു..... അങ്ങിനെ ചാടി ചാടി മാവിനടുത്തെത്തി. സൈനയുടെ പാവാടയില് കണ്ണിമാങ്ങ മുഴുവന് പെറുക്കിക്കൂട്ടി ഞങ്ങള് തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു നടക്കുകയായിരുന്നു.<br />
<br />
ഞാന് മുന്പിലും അവള് പിറകിലുമായാണ് നടത്തം.<br />
എന്തോ പറയുവാന് ഞാന് പിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നില്ക്കുന്നതിനിടയില് കണ്ണിമാങ്ങയിട്ടു പൊക്കിപിടിച്ച് നില്ക്കുന്ന അവളുടെ പാവാടക്കടിയിലൂടെ കാണുന്ന ട്രൌസര്ന്റെ മുന്ഭാഗം ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചു.<br />
അവിടമാകെ ചുവപ്പ് നിറം!!!<br />
കുറച്ചു ചോര അവളുടെ തുടയിലേക്ക് ഒലിച്ചു ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഉപ്പ തല്ലിയത് ആ ഭാഗത്ത് കൊണ്ടിട്ടില്ലെന്നു അവള് ഉറപ്പിച്ചു പറയുന്നു. പിന്നെ എങ്ങിനെയാണ് ചോര വരുന്നത്.....<br />
<br />
അടുത്തു തന്നെ ഒരു ടയര് റീസോളിംഗ് കമ്പനിയുണ്ട്. ഞായറാഴ്ച്ച ആയതിനാല് അതിനു അവധി ആയിരുന്നു. കമ്പനിയുടെ പുറകുവശത്തുള്ള പൈപ്പിനടുത്തെക്ക് സൈന പോയി. കണ്ണി മാങ്ങ എന്റെ ഷര്ട്ടിനകത്തിട്ട് ഞാന് മുന് വശത്ത് ഇരുന്നു.<br />
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞാണ് സൈന വന്നത്. വാവിട്ടു കരഞ്ഞു കൊണ്ടാണ് വരവ്. രണ്ടുമൂന്നു പ്രാവശ്യം കഴുകിയിട്ടും ചോര പിന്നെയും വന്നുക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നുവെന്നു അവള് കരച്ചിലിനിടയില് പറഞ്ഞു. പിന്നെ ഒരു നിമിഷം കരച്ചില് നിറുത്തി, എന്നിട്ട് പ്രഖ്യാപിച്ചു,<br />
" എനിക്ക് ബ്ലഡ് ക്യാന്സറാ........"<br />
<br />
ഞാന് ഞെട്ടി....... ഈശ്വരാ ബ്ലഡ് ക്യാന്സറോ..!!!!!<br />
എനിക്കോ അവള്ക്കോ ഇതിനുമുന്പ് ഇങ്ങനെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ആര്ക്കും ഇങ്ങനെ ഉണ്ടായതായി പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുമില്ല. വെറുതെ ഒരു കാരണവും ഇല്ലാതെ ചോര വരുന്നു. അപ്പോള് ഇത് ബ്ലഡ് കാന്സര് തന്നെ , ഞാനും ഉറപ്പിച്ചു.<br />
<br />
ബ്ലഡ് ക്യാന്സര് ന്റെ സാധ്യതയെ കുറിച്ച് അവള് ചിന്തിക്കുവാനും, ഞാന് വിശ്വസിക്കുവാനും ഒരു കാരണമുണ്ട്; അക്കാലത്ത് ഇറങ്ങുന്ന ഒരുമാതിരിപ്പെട്ട എല്ലാ സിനിമകളിലും കളിച്ചുചിരിച്ച് ഓടിച്ചാടി നടക്കുന്ന നായികക്കോ, പ്രണയാതുരനായ നായകനോ അവസാനം ബ്ലഡ് ക്യാന്സര് ആയിരിക്കും. അഥവാ ഇവര്ക്ക് രണ്ടു പേര്ക്കും ബ്ലഡ് ക്യാന്സര് ഇല്ലെങ്ങില് ഇവരുടെ വേണ്ടപ്പെട്ട ആര്ക്കെങ്ങിലും അതുണ്ടായിരിക്കും. ഇനി ആര്ക്കും ബ്ലഡ് ക്യാന്സര് ഇല്ലാത്ത ഒരു സിനിമയെങ്ങാനും കണ്ടുപോയാല്....<br />
" ഇതെന്തൂട്ട് സിനിമ്യാ ഇത്" എന്നൊരു തോന്നലും ഞങ്ങള്ക്കിടയിലുണ്ടായിരുന്നു.<br />
<br />
അക്കാലത്ത് ബ്ലഡ് ക്യാന്സറിനു അത്രത്തോളം സ്വാധീനം ഞങ്ങളുടെ മനസ്സില് ഉണ്ടായിരുന്നതിനാലും, ഈ സംഭവം എങ്ങിനെയിരിക്കും എന്നതിനെ കുറിച്ചു ഒരു രൂപവും ഇല്ലാതിരുന്നതിനാലുമാണ് ചോരയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സൈനയുടെ പ്രശ്നം ബ്ലഡ് ക്യാന്സര് തന്നെ എന്ന് ഞങ്ങള് ഉറപ്പിച്ചത്.<br />
<br />
ഇടയ്ക്കിടെ സൈനയുടെ കരച്ചില് ഉച്ച്ചത്തിലാകുന്നുണ്ട്. എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ നില്ക്കുകയാണ് ഞാന്. ഞാന് കരുതിയില്ല സൈനക്ക് ഇത്രവേഗം ബ്ലഡ് ക്യാന്സര് വരുമെന്ന്. കരച്ചിലിനിടക്കു അവള് പറഞ്ഞു, "ഞാന് മരിക്കട്ടെ എന്നാലെ എന്റെ ഉപ്പാക്ക് സന്തോഷം കിട്ടു...എന്നെ ഇഷ്ട്ടം ഇല്ല്യാത്തോണ്ടാല്ലേ ഇന്നലെ ഇത്ത്രക്കും എന്നെ തല്ല്യെ..ഞാന് മരിച്ചാല് ഉമ്മാനെ ഇനി ആരാ സഹായിക്കാന്നു കാണാല്ലോ.."<br />
ഇക്കാര്യങ്ങളൊന്നും ആരോടും പറയില്ലെന്ന് അവള് എന്നോട് സത്ത്യം ചെയ്തു വാങ്ങി .<br />
<br />
സമയം സന്ധ്യയോടടുത്തു. എനിക്ക് വീട്ടിലിരിക്കാന് ഒരു സമാധാനവും ഇല്ല. സൈന ഉച്ചക്ക് വീട്ടില് പോയതാണ്, ഇതുവരെ ഒരു വിവരവും ഇല്ല.എന്തായാലും മരിച്ചു കാണാന് വഴിയില്ല.. അങ്ങിനെയാണെങ്കില് എല്ലാവരുടെയും കരച്ചില് കേള്ക്കുമായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് എനിക്കൊരു തോന്നല്, അവള് മരിച്ചു കിടക്കുകയാണെന്ന് അവളുടെ വീട്ടിലാരും അറിഞ്ഞിട്ടില്ലെങ്കിലോ..... അവള്ക്കു സംഭവിച്ചു പോയ ഈ മാരകമായ അസുഖത്തിന്റെ വിവരം ഞങ്ങള്ക്ക് രണ്ടുപേര്ക്ക് മാത്രമല്ലേ അറിയൂ... എന്തായാലും അവളുടെ വീടുവരെ ഒന്ന് പോയിനോക്കാന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചു. </div>
<div class="postBody" style="color: #777777;">
(തുടരും.......)<br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 1.5em;">
<div style="line-height: normal;">
................................................................................................................................................</div>
<div style="line-height: normal;">
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.<br />താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</div>
</div>
<br class="Apple-interchange-newline" /></div>
</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-45114484390945718522011-02-01T00:39:00.002+05:302012-02-24T10:16:20.488+05:30ആത്മാക്കളെ മെനയുന്നവര് (2nd part)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
“തിരാണിക്കാവ് അമ്പലത്തിലെ വെളിച്ചപ്പാട് എങ്ങന്യാ ചത്തതെന്ന് അറിയോ നെനക്ക്..?<br />
ആ പുതിയ ചോദ്യം വീണ്ടുമെന്നെ അമ്മൂമ്മയുടെ അടുക്കലേക്കെത്തിച്ചു. വെളിച്ചപ്പാടിന്റെ മരണകാരണം അറിയുമെന്നോ, ഇല്ലെന്നോ ഞാന് പറഞ്ഞില്ല. അമ്മൂമ്മ തുടര്ന്നു,<br />
<br />
“ആമ്പല്ലൂര് അടുത്ത്, റോഡരീലെന്നെ ഒരമ്പലണ്ട്. എന്തൂട്ടാണ് അതിന്റെ പേര്..... ചാലക്കുടീല് നിന്റെ അപ്പാപ്പന്റെ വീട്ടില്ക്ക് പോവുമ്പോ ഞാന് നേരിട്ട് കണ്ടട്ട്ള്ളതാ ആ അമ്പലം. അതിന്റെ പേരുമാത്രം ഒരിക്കലും ഓര്മ്മേല് നിക്കില്ല്യ.....”<br />
അമ്മൂമ്മ വീണ്ടും ആ അമ്പലത്തിന്റെ പേര് ഓര്ത്തെടുക്കുവാന് ശ്രമിച്ച് പരാജയപ്പെട്ടു, പിന്നെ തുടര്ന്നു,<br />
“പേരെന്തൂട്ടെങ്കിലും ആവട്ടെ, റോട്ടീന്നു കൊറച്ച് താഴ്ത്തക്ക് എറങ്ങീട്ടണ് ആ അമ്പലം....... യെന്തൂട്ടാണ് അതിന്റെ പേര്പൊന്നേ........” വീണ്ടും പരാജയപ്പെടുവാന് ഒരു ശ്രമം. ഇക്കുറി, പേര് ഓര്ത്തെടുക്കുവാനുള്ള ശ്രമം പൂര്ണ്ണമായും ഉപേക്ഷിച്ച് അമ്മൂമ്മ കഥയിലേക്ക് കടന്നു.<br />
<br />
“അമ്പലത്തിന്റെ അടുത്ത് ഒരാല്ണ്ട്......, ലോകായലോകം മുഴുക്കെള്ള വവ്വാലോള് അതുമ്മേവന്നു തൂങ്ങി കിടക്കും. അമ്പലത്തിന്റെ പൊറകില് ഒരു പാലീണ്ട്...നല്ല നെടുനീളത്തില്, വട്ടനെ പന്തലിച്ചൊരു പാല. ഏഴിലം പാല്യണത്. അതുമ്യാണ് യക്ഷീടെ വാസം!!! അസമയത്ത് അവടെ എത്തിപ്പെടുന്ന കൊറേപേരെ അവളൊരു വഴിക്കാക്കീട്ടുണ്ട്. ഈ വിവരങ്ങളൊക്കെ അറിഞ്ഞപ്പോ തിരാണിക്കാവിലെ വെളിച്ചപ്പാട്, ‘അവളെ ആ പാലേമ്മേ തളച്ചട്ടാ ഇനി മടങ്ങളോ’ന്നും പറഞ്ഞ് ആമ്പല്ലൂര്ക്ക് പൊറപ്പെട്ടു.<br />
അയാള്ക്കതിന്റെ വല്ല കാര്യോം ഇണ്ടാര്ന്ന.....അതാ കാലന്റെ കളി. അവനു കൊണ്ടോണ്ട സമയാവുമ്പോ അവനിങ്ങനെ ഓരോ ബുദ്ധി ആള്ക്കാര്ക്ക് ഓതികൊടുക്കും..”<br />
<br />
“വെളിച്ചപ്പാടിനെ യക്ഷി കൊന്നോ?” ഞാന് അക്ഷമനായി.<br />
“കൊന്നോന്നാ........ അവടിള്ള നാട്ടുക്കാര് ആവുന്നതും വെളിച്ചപാടിനെ തടയാന് നോക്കി. പക്ഷെ വെളിച്ചപ്പാട്ണ്ടാ നിക്കണു .... നാട്ടാരെ വകവക്കാണ്ട് ആ യക്ഷിപാലേടെ ചോട്ടിലെന്നെ അയാള് രാത്രി കെടന്നോറങ്ങി. രാവിലെ പല്ലും നഖവും മാത്രാവും ഭാക്കി കിട്ടാന്നാ നാട്ടുക്കാര് കരുത്യെ....”<br />
“വെളിച്ചപ്പാട് മരിച്ചില്ലേ..?” മരിച്ചിട്ടുണ്ടാകുമെന്നായിരുന്നു നാട്ടുക്കാരുടെ കൂട്ട് ഞാനും കരുതീത്.<br />
<br />
“ഇല്ല്യ, അപ്പൊ മരിച്ചില്ല. കാലത്തെണീറ്റ് ഒരു കൊഴപ്പോം ഇല്ല്യാണ്ട് ആള് തിരാണിക്കാവില്ക്ക് പോന്നു. പക്ഷേ, അവള് മേത്ത്കൂടീട്ട്ണ്ടായിരുന്നു. അവടന്നങ്ങട് ഒരു എട്ടാഴ്ച്ച അടുപ്പിച്ച് വെള്ളീം, ചോവ്വേം വന്നാ വെളിച്ചപ്പാടിനൊരു ദെണെണളക്കാ... മുറി അടച്ചിട്ട് ഒറ്റിരുപ്പാ..സ്വന്തം കെട്ട്യോള് ആ പരിസരത്ത് വരണതേ കണ്ടൂട. ഒക്കെ മേത്ത് കൂട്യെക്കണോള്ടെ കളീണ്.........<br />
ഓരോ ആഴ്ച്ച കഴിയുംതോറും വെളിച്ചപ്പാട് ശോഷിച്ച്, ഇല്ല്യാണ്ടായി ഇല്ല്യാണ്ടായി വരാര്ന്നു. നല്ല ചൊകചോകാന്നു ഇരുന്നെര്ന്നാള് കറുത്ത് കരുവാളിച്ചു, കണ്ണൊക്കെ കുണ്ടില്ക്കായി ഒരു പ്രേതത്തിന്റെ കൂട്ടായി. കൃത്യം ഒന്പതാമ്മത്തെ വെള്ളിയാഴ്ച, ഒല്ലൂര് ചങ്ങലഗേറ്റ്ന്റെ അവിടെ, വെളിച്ചപ്പാടിന്റെ തലീല്ല്യാത്ത ശവം!!! സാമീടെ ഒട്ടലില്ക്ക് പുലര്ച്ചെ പണിക്ക് പോണോരണ് കണ്ടത്. റെയിലിന് തല വച്ചതാത്രേ...!!!!”<br />
<br />
അമ്മൂമ്മ ദീര്ഘമായൊന്നുശ്വസിച്ചു. പിന്നെ, അങ്ങിങ്ങായി അടര്ന്നു നില്ക്കുന്ന ചുമരിന്മേല് പറ്റിചേര്ന്നിരിക്കുന്ന, വല്യപ്പന്റെയും വല്ല്യമ്മയുടെയും വിവാഹ ഫോട്ടോയിലേക്ക് തല തിരിച്ച് നോക്കി. എന്റെ ശ്രദ്ധയും ആ ഫോട്ടോയിലേക്ക് ക്ഷണിച്ച്, ഫോട്ടോയില്നിന്നും കണ്ണെടുക്കാതെ അമ്മൂമ്മ എന്നോട് ചോദിച്ചു,<br />
“നീയാ പോട്ടോലിരിക്കണ നിന്റെ വല്ല്യപ്പനൊന്നു നോക്ക്യേ... ആ പോട്ടോം, അവന്റെ ഇപ്പള്ത്തെ കൊലോം തമ്മില് വല്ല ചേര്ച്ചീം തോന്ന്ണ്ടാ”?<br />
<br />
ഫോട്ടോയില്കാണുന്ന വല്യപ്പനെ ഞാന് കണ്ണെടുക്കാതെ, വിസ്മയത്തോടെ നോക്കി. ഒതുക്കി വെട്ടിയ കറുത്ത തലമുടി മുകളിലേക്ക് ചീകി വച്ചിരിക്കുന്നു. വീതുളി പോലെ താഴേക്കിറങ്ങി, പറന്നു കിടക്കുന്ന കൃതാവ്. പ്രകാശം വിതറുന്ന കണ്ണുകള്. ചുണ്ടിന്റെ അരിക്ചേര്ന്നുപോകുന്ന കരമീശയ്ക്കു ഒരു ചന്തം തോന്നി. വെളുത്തു തുടുത്ത കവിളുകള്, സുന്ദരന്തന്നെ.<br />
വല്യപ്പന്റെ നിലവിലുള്ള രൂപത്തെ ഞാന് എന്റെ മനസിലൂടെ ആ ഫോട്ടോയോടു ചേര്ത്ത്നിര്ത്തി താരതമ്മ്യപ്പെടുത്തി; കഷണ്ടി ബാക്കിവച്ച തലമുടിയുടെ ഭൂരിഭാഗവും നര കയറിയിരിക്കുന്നു. മുഖത്തിനോട് ചേര്ന്ന് നില്ക്കാതെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഇടറിവീണുകിടക്കുന്ന, ജീവനില്ലാത്ത കണ്ണുകള്. കരുവാളിപ്പ് പടര്ന്ന്, ചുളിവുകള് വീണ മുഖം.<br />
<br />
“നല്ല യോഗ്യനായിരുന്നവന്........” അമ്മൂമ്മ ഓര്മകളിലേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി പറയുവാന് തുടങ്ങി,<br />
“കുടുംബത്തിലെ ഒരാള്ക്കും അവന്റെയാ ചന്തം കിട്ടിയിട്ടില്ല. നിങ്ങള്ക്കൊക്കെ കൊറേ വെളുപ്പുണ്ടന്നേളളൂ... അവന് അങ്ങനല്ല്യ, എന്താ ഒരു മൊഖശ്രീ....സൂര്യനുദിച്ചോണം ആയിരുന്നു.<br />
അവന് ഞായറാഴ്ച്ച കുറുബാനക്ക് പോകുമ്പം, കുണ്ടായിരോടത്തെ റോസീം, പിന്നേ.... അവരടെ തെക്കേല് താമസിക്കണ ഒരു റപ്പായി ഇണ്ടാര്ന്നു, അയാള്ക്ക് എഴുത്താപ്പീസിലണ് പണി... അവനൊരു മോളുണ്ട്, ഒരാട്ടക്കാരി.......മാത്തിരി......, അതന്നെ..... മാത്തിരീന്നാണ് അവള്ടെ പേര്. ഇവര് രണ്ടാളും അവന് വരണത് നോക്കി നിക്കും..., അവന്റെ ഒപ്പം പള്ളിവരെ നടക്കാനായിട്ട്.. എന്നിട്ട് രണ്ടാളുംകൂടി ഇവന്റെ എടോം വലോം നടന്ന് ഓരോരോ കിന്നാരങ്ങളാ.... ‘വര്ഗീസേട്ടനെന്താ മിണ്ടാത്തെ....., വര്ഗീസേട്ടനെന്താ ചിരിക്കാത്തെ.........’<br />
<br />
ഒരുകാലത്ത് അന്നാട്ടിലെ പെണ്കിടാങ്ങളുടെ ആരാധനാപാത്രമായിരുന്ന, സര്വ്വയോഗ്യനായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്റെ അമ്മ എന്ന അഭിമാനം ഓര്ത്ത്ക്കൊണ്ടായിരുന്നോ എന്നറിയില്ല, നിലാവ് പെയ്യുന്ന മുഖത്തോടെ ആയിരുന്നു അമൂമ്മ ഇതെല്ലാം പറഞ്ഞുക്കൊണ്ടിരുന്നത്.<br />
<br />
“അതുമാത്രാ.....,” അമ്മൂമ്മ ആവേശത്തോടെ വിവരണം തുടര്ന്നു,<br />
“കൊല്ലന്മാര്ടെ എടോഴീല്ക്കന്ങ്ങട് അവനെറങ്ങ്യാ...... കൊല്ലത്തിപ്പെണണുങ്ങള് മുഴുവനും വേലിക്ക്വന്ന് നെരന്നുനിക്കും. പിന്നോരോ ലോഹ്യം പറച്ചിലോളാ....,ന്റെ വര്ഗീസ്നോട്.<br />
ഒരു മൂളിച്ച..., അല്ലങ്ങേ, ഉവ്വാന്നോ ഇല്ല്യാന്നോആയി ഒരുവാക്ക്......., ഇതുവിട്ട് ഒരു നെല്ലിട കൂടുതല് അവന്റെ നാവുംമേല്ന്നു പൊറത്തക്ക് കിട്ടില്ല ഈ പെണ്ണുങ്ങള്ക്ക്. അവനറിയാം വയലേതാ വരമ്പേതാന്ന്.”<br />
<br />
ഏതാനും നിമിഷത്തെ നിശബ്ദത അമ്മൂമ്മയുടെ മുഖത്തെ പ്രസന്നത തുടച്ചുമാറ്റി. ചുമരില് ഇരിക്കുന്ന വല്യപ്പന്റെ ഫോട്ടോയില് ഒരിക്കല്ക്കൂടി വാല്സല്ല്യപ്പൂര്വ്വം നോക്കുമ്പോള് അമ്മൂമ്മയുടെ കണ്ണുകള് നിറഞ്ഞിരുന്നു. അലക്കി, നീലംമുക്കി വെളുപ്പിച്ച മല്മ്മുണ്ടിന്റെ തുമ്പുയര്ത്തി കണ്ണുകള് തുടച്ച്, മടിയിലിരിക്കുന്ന മുറത്തിലേക്ക് തലതാഴ്ത്തിയിട്ട് അമ്മൂമ്മ കപ്പ തൊണ്ട്കളയുവാന് തുടങ്ങി.<br />
<br />
എന്റെ ശ്രദ്ധ ചുമരിലെ ഫോട്ടോയിലേക്കായി. വല്യപ്പന്റെ മുഖം ഏതോ ബ്ലാക്ക് ആന്ഡ് വൈറ്റ് സിനിമയില് കണ്ട നായകനെ ഓര്മിപ്പിച്ചു.<br />
“എന്തോരു നല്ല ചെക്കനായിരുന്നു എന്റെ വര്ഗീസ്. ഈ മന്തുകാലീനെ കേട്ടീതില്പിന്നെ എന്റെ ചെക്കന് ഇങ്ങനെ വവ്വാല് ചപ്പ്യോണം ആയി. അതിനെങ്ങന്യാ...., ഒന്ന് സമാധാനായിട്ടിരുന്നു രണ്ട് വറ്റ് തിന്നാനോ, ഒന്ന് കെടന്ന് ഒറങ്ങാനോ ഈ താടക സമ്മതിക്കോ.........”<br />
<br />
അമ്മൂമ്മയുടെ പരിഭവം തീരുന്നില്ല. അമ്മൂമ്മ പറയുന്നതില് കാര്യമുണ്ട് എന്ന് എനിക്കുതോന്നി. വല്ല്യമ്മ അല്പ്പാല്പ്പമായി വല്യപ്പന്റെ ചോര കുടിച്ച്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനാലാണ് ഇത്രേം സുന്ദരനായിരുന്ന വല്യപ്പന് ഇങ്ങനെ കൊലംക്കെട്ടു പോയതെന്ന് ഞാന് ഉറപ്പിച്ചു. വല്ല്യമ്മ ഭയങ്കരിതന്നെ...!!!!<br />
തലയിലെ, നടുവാച്ചിലിട്ടു ഒതുക്കി ചീകിവച്ചിരിക്കുന്ന മുടികള്ക്കിടയിലൂടെ ഏതുനിമിഷവും വല്യമ്മയ്ക്ക് കൊമ്പ് മുളച്ചേക്കാമെന്നും, രാത്രിയുടെ ഏതോ രഹസ്യവേളയില് വല്യപ്പന്റെ ചുടുച്ചോരക്കായുള്ള ദാഹത്തോടെ വല്യമ്മയ്ക്ക് ദംഷ്ട്രകള് ഉണ്ടാകാറുണ്ടെന്നും, ആ കാലുകള് ഒരിക്കലും നിലം തൊടാറില്ലെന്നും ഞാന് വിശ്വസിച്ചു.<br />
<br />
പാവം വല്യപ്പന്റെ കാര്യം ഓര്ത്തപ്പോള് എനിക്ക് വിഷമം തോന്നി. ഓരോ ദിവസവും തന്റെ രക്തം അല്പ്പാല്പ്പം നഷ്ട്ടപ്പെടുന്നതറിയാതെ വല്യപ്പന്, വല്ല്യമ്മക്കടുത്ത് വിശ്വാസപൂര്വ്വം കിടന്നുറങ്ങുന്നു!!!! അധികം വൈകാതെതന്നെ വല്യപ്പന് ഏതെങ്കിലും തീവണ്ടിക്ക് തല വച്ചേക്കാമെന്നും ഞാന് സംശയിച്ചു. അമ്മൂമ്മപോലും ഈ വിവരങ്ങളൊന്നും വല്യപ്പനെ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കുന്നില്ല എന്നതില് ഞാന് അതിശയിച്ചു. തരംകിട്ടുമ്പോള് വല്യപ്പനെ ഈ വിവരങ്ങള് അറിയിക്കണമെന്നും, എങ്ങിനെയെങ്കിലും രക്ഷപ്പെടുവാനായി പ്രേരിപ്പിക്കണമെന്നും ഞാന് തീരുമാനിച്ചു.<br />
<br />
അമ്മ വീട്ടിലില്ലാത്ത അവധി ദിവസങ്ങളില് ഉച്ച ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് ഒരു ഉറക്കം എനിക്ക് പതിവാണ്. അമ്മ വീട്ടിലുണ്ടെങ്കില് ഒരിക്കലും അതിനു അനുവദിക്കാറില്ല. പഠിക്കുന്ന കുട്ടികള് പകലുറങ്ങിയാല് ക്ലാസ്സില് ചെല്ലുമ്പോഴും ആ പതിവ് തുടരും എന്നാണു അമ്മയുടെ പക്ഷം.<br />
<br />
അമ്മയുടെ അഭാവത്തില് അന്ന് ഞാന് നടത്തിയ ഉച്ചയുറക്കത്തിനിടയില് കുറേയേറെ സ്വപ്നങ്ങള് ഞാന് കണ്ടു; ഭയപ്പെടുത്തുന്നവ. അറ്റമില്ലാത്ത, വിജനമായ ഒരു പറമ്പില് നിറയെ അഗാധമായ കിണറുകള്..... കിണറുകളുടെയെല്ലാം അടിത്തട്ടില്, മുകളില് പാടക്കെട്ടിയ അല്പ്പം മലിനജലവും, കരിമ്പാറ കൂട്ടങ്ങളും..!! ഈ കിണറുകള്ക്കിടയിലൂടെ ഞാന് ഭയപ്പെട്ട് എങ്ങോട്ടോ ഓടുന്നു. ചെന്നുമുട്ടുന്നിടതെല്ലാം ചുവന്ന പട്ടുടുത്തു, മുടി നീട്ടിവളര്ത്തി, കയ്യില് ചിലമ്പുമായി ഒരു മദ്ധ്യവയസ്കന് നിന്ന് തുള്ളുന്നു....., അലറുന്നു..!!<br />
<br />
ഞാന് എന്റെ ഓട്ടം തുടര്ന്നുക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കാണെക്കാണെ കിണറുകള്ക്കിടയിലെ അകലം കുറഞ്ഞു വരുന്നു. അവസാനം രണ്ട് കിണറുകള്ക്കിടയിലെ അകലം ഒരു കാല്പാദത്തിന്റെ വീതിയിലേക്ക് ചുരുങ്ങി. രണ്ട് ചോയ്സ് ആണ് എനിക്കുള്ളത്. അതൊരിക്കലും എന്റെ രക്ഷപ്പെടലുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതല്ല. മറിച്ച്, എന്റെ ഇടതുഭാഗത്തെ കിണറ്റില് വീഴണമോ അതോ, വലതുഭാഗത്തെ കിണറ്റില് വീഴണമോ എന്നത് മാത്രമാണ്. ചിലമ്പിന്റെ അലര്ച്ച കാതോളം ചേര്ന്നുവരുന്നു. ചുവന്നപ്പട്ടുടുത്ത രൂപം എന്റെ തൊട്ടുപുറകെയുണ്ട് എന്നെനിക്കറിയാം. പക്ഷെ, തിരിഞ്ഞു നോക്കുവാന് എനിക്ക് ധൈര്യം ലഭിക്കുന്നില്ല. ആരെങ്കിലും എന്റെ രക്ഷക്കെത്തും എന്നാ പ്രതീക്ഷയോടെ ഞാന് ഉറക്കെ കരയുകയാണ്... ഉറക്കെ......വീണ്ടും വീണ്ടും ഉറക്കെ.......<br />
<br />
“വിഷ്ണോ.....”<br />
<br />
ഞാന് ഉറക്കത്തില്നിന്നും ഞെട്ടിയുണര്ന്നു. ആകെ വിയര്ത്ത് കുതിര്ന്നിരിക്കുന്നു... ഞാന് എവിടെയാണ് കിടക്കുന്നത് എന്നതിനെ കുറിച്ച് ഒരു വ്യക്തതയും ഇല്ല. ചുറ്റിനും പകച്ച് നോക്കി കിടക്കുമ്പോള് വീണ്ടും ആരോ വിളിക്കുന്നു,<br />
“വിഷ്ണോ.....ഡാ....”<br />
വിഷ്ണു എന്ന് എന്നെവിളിക്കുന്നത് വല്ല്യമ്മയാണ്, വല്യമ്മ മാത്രമാണ്. അവരെന്തിനാണ് എന്നെ ആ പേര്, പ്രത്യേകിച്ചും ഒരു ഹിന്ദു പേര് വിളിക്കുന്നത് എന്നെനിക്ക് അക്കാലത്ത് തോന്നാറുണ്ട്. ആ പേര് എനിക്ക് ഒട്ടും ഇഷ്ട്ടമല്ലായിരുന്നു.<br />
ഞാന് മുറിയില് കിടന്ന് പുറത്തേക്ക് നോക്കി. പുറത്ത് ഉമ്മറപ്പടിയില് വല്ല്യമ്മ നില്ക്കുന്നു.<br />
(തുടരും............)<br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px;">................................................................................................................................................</span><br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 1.5em;">
<div style="line-height: normal;">
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.<br />താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</div>
</div>
<br class="Apple-interchange-newline" /> <br />
<div>
<br /></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-34554523872863384352011-02-01T00:38:00.000+05:302012-02-24T10:11:16.683+05:30ആത്മാക്കളെ മെനയുന്നവര് ( 1st part)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
വല്യമ്മയ്ക്ക് കാലിനു മന്താണ്. വല്യപ്പനും വല്യമ്മയും തമ്മിലുള്ള വിവാഹം നടക്കുന്നതിനും അല്പ്പം നാള് മുന്പാണ് ഈ അസുഖവിവരം തിരിച്ചറിയുന്നത്. കാല്പാദം മുതല് കാല്മുട്ടുവരെ വന്നുവീര്ത്ത നീര് മന്ത് തന്നെയെന്ന് ആശുപത്രി അധികൃധര് സ്ഥിതീകരിച്ച അന്നുമുതല് വല്യമ്മയ്ക്ക് തകൃതിയായ വിവാഹ ആലോചനകള് ആരംഭിച്ചു. അധികം വൈകാതെതന്നെ വല്യമ്മയുടെ കുടുംബ നിലവാരത്തിനോട് അല്പം താഴെ നില്ക്കുന്ന നമ്മുടെ തറവാട്ടില് നിന്നും വല്യപ്പനെ അവര് എറിഞ്ഞു പിടിച്ചു.<br />
<br />
മനസുചോദ്യം നാള്, റോസ്യെകെട്ടാന് സമ്മതമാണോ എന്ന പള്ളീലച്ചന്റെ ചോദ്യത്തിന്, പണ്ടേ സമ്മതമായിരുന്നു എന്ന് മറുപടിയും നല്കി ഇരു വീട്ടുക്കാരും പള്ളിക്ക് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോഴാണ് വല്യപ്പന് വല്യമ്മയുടെ കാലിലെ നീര് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. ഔചിത്യതിലെല്ലാം വലിയ വിശ്വാസമുള്ള വല്യപ്പന് നേരിട്ടുള്ള അന്വേഷണം ഒഴിവാക്കി, വിവരം തിരക്കാന് മൂത്ത സഹോദരിയെ ഏല്പ്പിച്ചു.<br />
<br />
ദൈവഭയവും, കുടുംബ സ്നേഹവും, ദുശീലങ്ങള് ഇല്ലാത്തവനും, സുന്ദരനും, ആരോഗ്യവാനുമായ ഭര്ത്താവിനെ ലഭിക്കുന്നതിനായി വല്യമ്മ സ്വയം സമര്പ്പിച്ച് ഒരു ധ്യാനകേന്ദ്രത്തില് ഒരുമാസകാലത്തോളം പ്രേഷിത പ്രവര്ത്തനം ചെയ്തെന്നും, പുലര്ക്കാലം മുതല് പാതിരാവു വരെ കഷ്ട്ടപ്പെട്ട് കര്ത്താവിനു വേണ്ടി വേല ചെയ്തതിനാലാണ് കാലില് നീര് വന്നതെന്നുമുള്ള പെണ്ണ് വീട്ടുക്കാരുടെ മറുപടിയില് നമ്മുടെ കുടുംബക്കാര് ഹാപ്പിയോടു ഹാപ്പി. കഷ്ട്ടപ്പെട്ടാലും, കാലിനു നീര് വന്നാലുമെന്താ, ആഗ്രഹിച്ചപോലെയൊരു ഭര്ത്താവിനെതന്നെ കിട്ടിയില്ലേയെന്ന പെണ്ണുവീട്ടുക്കാരില്പ്പെട്ട ഒരു കാര്ന്നോരുടെ സാക്ഷ്യപ്പത്രം വല്യപ്പന് ഇശ്യങ്ങട് ബോധിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
വിവാഹത്തിനു ശേഷം, കാലിലെ നീര് കര്ത്താവിനു വേല ചെയ്തട്ടല്ല, മന്താണ് എന്ന് നമ്മുടെ കുടുംബക്കാര്ക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടു. പക്ഷെ കാലിലെ നീര് കൂടുന്നതിനൊപ്പം വയറും വീര്ത്ത് വന്നിരുന്നതിനാല് വല്യപ്പനും കുടുംബവും, ഇനി പറഞ്ഞിട്ടെന്താകാര്യം എന്നയൊരു നിലപാടിലേക്ക് നീങ്ങി. എന്തായാലും, ഒന്നാം വിവാഹ വാര്ഷികത്തിന് മുന്പേതന്നെ വല്യമ്മ ആദ്യത്തെ പ്രസവിച്ചു. പിന്നീട് പലപ്പോഴായി മൂന്നുംകൂടെ.<br />
<br />
ക്രമേണ മന്തിന്റെ പ്രശ്നം വീട്ടിലും നാട്ടിലും ഒരു പ്രശ്നമേ അല്ലാതായ് തീര്ന്നെങ്കിലും അമ്മൂമ്മയുടെ മനസ്സില് മാത്രം ആ ചിതയോടുങ്ങാതെ നിന്നു. അമ്മൂമ്മയുടെ ഉണ്ടാക്കികഥകളും പഴബുരാണങ്ങളും വളരെ ശ്രദ്ധാപൂര്വ്വം ഇരുന്നു കേള്ക്കുന്ന വീട്ടിലെ ഏക വ്യക്തിയെന്നനിലയില് ഇടയ്ക്കിടെ ആ രോക്ഷം, അമ്മൂമ്മ രഹസ്യമായി എന്നോട് അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്.അവയെല്ലാം നിശബ്ദം ഞാന് കേള്ക്കാറുണ്ടെങ്കിലും “മന്തിക്കാലി..... എന്റെ ചെക്കന്റെ രക്തം ഊറ്റി കുടിക്കാന് വന്ന യക്ഷീണ് അവള്..” എന്ന, ഇടയ്ക്കിടെ അമ്മൂമ്മ നടത്തുവാറുള്ള പ്രസ്താവനയോടുമാത്രം എനിക്കത്ര യോജിപ്പ് തോന്നിയില്ല. യക്ഷിയും ഗന്ധര്വനുമെല്ലാം മനുഷ്യര് പറഞ്ഞുണ്ടാക്കുന്ന തോന്ന്യാസങ്ങള് ആണെന്നാണ് അമ്മ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്.പിന്നെ , ഇല്ലാത്ത യക്ഷിയാവാന് വല്ല്യമ്മക്കെങ്ങിനെ കഴിയും....<br />
<br />
“നിന്റെ അമ്മക്ക് എന്തൂട്ടണ് അറിയാ...., ഒരു പൊട്ടി..” എന്റെ സംശയം കേട്ട്, കപ്പ കൊത്തിനുറുക്കി പാത്രം നിറക്കുവാനുള്ള ശ്രമത്തിന് അല്പ്പം വിശ്രമം നല്കി അമ്മൂമ്മ പറയുവാന് തുടങ്ങി. “വെലൂപ്പാടന്റെ പൊറിഞ്ചേട്ടന് മാസം ഒന്നാ പനിച്ച് വെറച്ച്, ചെമ്മീന് ചുരുളണപോലെ ചുരുണ്ട് കെടന്നേര്ന്നത്.... എന്താ കാരണം?? ചോദ്യം എന്നോടാണ്.ഞാനാകെ വിഷണ്ണനായിപോയി. വേലൂപ്പാടന് പൊറിഞ്ചു ആരാണെന്നു എനിക്കൊരു പിടിയുമില്ല, പിന്നെങ്ങിനെ അയാള്ക്ക് പനി വന്നതിന്റെ കാരണം ഞാന് അറിയും!!<br />
<br />
എന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും പ്രതികരണമൊന്നും ഇല്ലാത്തതിനാല് അമ്മൂമ്മതന്നെ മറുപടി പറഞ്ഞു,<br />
“പോത്തുംകാല് കണ്ടട്ടാണ്.....”<br />
“പോത്തുംകാല് കണ്ടതിന് എന്തിനാ പനിക്കണേ?” എന്റെ ന്യായമായ സംശയം.<br />
“മ്മ്മ്.... നല്ല ചോദ്യന്നെ....” എന്നും പറഞ്ഞ്, അമ്മൂമ്മ എന്റെ അടുത്തെക്കൊന്നു ചാഞ്ഞിരുന്ന്, കണ്ണുകളില് ഭീതിനിറച്ച്, അല്പ്പം ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു, “ചെക്കാ.... ഒടിയനണ്.., ഒടിയന്.”<br />
<br />
എനിക്കാകെ കണ്ഫ്യൂഷനായി. കുറച്ചുമുന്പേ പറഞ്ഞു വേലൂപ്പാടന് പൊറിഞ്ചു ആണെന്ന്, ഇപ്പോള് പറയുന്നു ഏതോ ഒരു ഓടിയനാണെന്ന്. “അപ്പോള് പൊറിഞ്ചുനല്ലേ പനിച്ചേ?” എന്റെ സംശയം ചോദ്യമായി.<br />
“അയ്യടീ..... ഇതാപ്പോ നന്നായെ...” എന്നും പറഞ്ഞ് അമ്മൂമ്മ പഴയമട്ടില് തന്നെ പുറകിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്ന് കപ്പ കൊത്തിനുറുക്കുവാന് തുടങ്ങി.അമ്മൂമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി ഞാന് മറുപടിക്കായ് കാത്തിരുന്നു.ഇത്തിരിപോന്ന ഒരു നിശബ്ദതക്ക് ശേഷം, കപ്പ കൊത്തിയരിയുന്ന കത്തി വീണ്ടും നിശ്ചലമാക്കി അമ്മൂമ്മ പറയുവാന് തുടങ്ങി,<br />
<br />
“പറയന്മാരടെ എടേലും, കൊല്ലന്കോളനീലെ ചെലോര്ക്കും ഒടിയന്വിദ്യ നല്ല വശാ.... പൊറിഞ്ചേട്ടനന്ന് യൂണീസിറ്റീല് (യൂണിവേഴ്സിറ്റീല്) എറിച്ചിവെട്ട്ള്ള കാലാ.... ഏതാണ്ട് പുലര്ച്യാവും അറവും കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലെത്തുമ്പോള്..... ഒരീസം...., അന്നിത്തിരി നേരത്തീണ് പൊറിഞ്ചേട്ടന്റെ വരവ്. ഏതാണ്ട് പാതിരോടടുതായിട്ടുണ്ട്. കൊല്ലന്മാര്ടെ എടോഴീല്ക്ക് തിരിയണ മൂലയ്ക്ക് എത്തീപ്പ്ണ്ട്, അവടെ ഒരാള്, നല്ല പൊക്കത്തില്... തീപ്പട്ടി ഉണ്ടോന്ന് പൊറിഞ്ചേട്ടനോട് ഒരു ചോദ്യം. തീപ്പട്ടി കൊടുക്കണേന്റെ എടേല് അതെങ്ങന്യോ നിലത്തക്ക് വീണു. പൊറിഞ്ചേട്ടന് അത് കുനിഞ്ഞെടുത്ത് നിവരാന് നേരം ഇയാള്ടെ കാലുമേല്ക്ക് ഒരു നോട്ടം നോക്കി...... യെന്റെ പൊന്നേ.......” എന്നും പറഞ്ഞ്, താടിക്ക് കൈക്കൊടുത്ത് അമ്മൂമ്മ തുടര്ന്നു, “ഒന്നേ നോക്കീളോ..കണ്ടതെന്താ....? മനുഷ്യന്റെ കാല് വേണ്ടോട്ത്ത് രണ്ട് പോത്തുംകാല്..!!!! ഈ കാഴ്ച്ചകണ്ടതും വാഴ വെട്ടിട്ടോണല്ലേ പൊറിഞ്ചേന് തല്ല്യലച്ചു വീണത്.. പൊറിഞ്ചേട്ടന് മോശക്കാരനോന്നും അല്ലാട്ടാ.... നല്ല അസ്സല്ല് ധീരനാ.. പക്ഷെ പറഞ്ഞട്ടു എന്താ കാര്യം,പ്രതീക്ഷിക്കാണ്ട് ഇങ്ങനൊരു കാഴ്ച്ചകണ്ടാല് ആരാ ബോധം കേടാണ്ടിരിക്ക്യാ...”<br />
<br />
ഞാന് അല്പ്പംകൂടെ ആശയകുഴപ്പത്തിലായി. ഒരു കഥാപാത്രംകൂടെ രംഗത്തെത്തിയിരിക്കുന്നു. ശെരിക്കും പനിച്ചതാര്ക്കാണെന്നു എനിക്കപ്പോഴും വ്യക്തമല്ല.അപ്പോള് ഒടിയന് ആരായിരിക്കും?? അമ്മൂമ്മയോടുതന്നെ ചോദിച്ചു,<br />
“അപ്പൊ, ആരാ ഇതില് ഒടിയന്?”<br />
“നിന്റെ അപ്പന്.. എണീറ്റ് പോടചെക്കാ ഇവടന്ന്..” അമ്മൂമ്മയുടെ സഹിക്കെട്ടുള്ള മറുപടി. അതോടെ എനിക്കൊരു സമാധാനം കിട്ടി.<br />
<br />
അമ്മൂമ്മ എല്ലായ്പ്പോഴും ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. അമ്മൂമ്മ പറയുന്ന കഥകള് പൂര്ണ്ണമായും മനസിലാക്കാന് എനിക്ക് സാധിക്കാറില്ല. എന്നുകരുതി സംശയ നിവാരണത്തിനായി ചോദ്യങ്ങളൊന്നും.ചോദിച്ചേക്കരുത്, ശുണ്ഡി കയറും. അമ്മൂമ്മ പറയുന്ന കാര്യങ്ങളെല്ലാം എനിക്കറിയാം, അല്ലെങ്കില് അറിയണം.. എന്നതാണ് അമ്മൂമ്മയുടെ നിലപാട്. എന്റെ സംശയങ്ങളെന്നും അങ്ങിനെത്തന്നെ അവശേഷിക്കും. ഈ സംശയങ്ങളെ തിരിച്ചും മറിച്ചും ചോദ്യം ചെയ്താണ് മിക്കരാത്രികളിലും ഞാനെന്റെ ഉറക്കത്തിലേക്ക് എത്താറ്.<br />
<br />
ചായക്കടക്കാരി സീതമ്മ, വിറക് കച്ചവടക്കാരന് കൊന്തരമാന്, പൊറാട്ടുനാടകക്കാരന് വാറുണ്ണി.......ഇങ്ങനെ അമ്മൂമ്മയുടെ പരിചയക്കാരുടെയും സതീര്ത്യരുടെയും ലിസ്റ്റ് നീണ്ടു കിടക്കുന്നു.ഇവരെല്ലാവരുംതന്നെ ഞാന് ജനിക്കുന്നതിനും, കുറഞ്ഞത് പതിനഞ്ച് വര്ഷം മുന്പെങ്കിലും മരിച്ചുപോയവര് ആയിരിക്കും. പക്ഷെ, ഇവരെ ആരെയെങ്കിലും അറിയുകയില്ലെന്ന് ഞാന് ആത്മാര്ഥമായി പറഞ്ഞാല് അമ്മൂമ്മക്ക് അല്ഭുതമാണ്.<br />
“എന്തൂട്ടാ ഈ ചെക്കന് പറയണേ... പൊറാട്ടുനാടകകാരന് വാറുണ്ണിനെ അറിയാത്തോരു ഈ തൃശ്ശൂര് രാജ്യത്ത്ണ്ടാ....” എന്ന് അമ്മാമ്മ അതിശയപ്പെടും.<br />
<br />
മുന്പത്തെതിനേക്കാള് വേഗത്തിലാണ് ഇപ്പോള് അമ്മൂമ്മ കപ്പ നന്നാക്കുന്നത്.ഞാന്, അനാവശ്യ ചോദ്യം കുറുകേയിട്ട് കഥയുടെ ഒഴുക്ക് തടസ്സപ്പെടുത്തിയതിനുള്ള നീരസം മുഖത്തുണ്ട്.<br />
<br />
സവിശേഷമായ ചടുലതയോടെ, ഒരു പ്രത്യേക താളത്തില് അമ്മൂമ്മ കപ്പയുടെ തൊലി നീക്കിക്കോണ്ടിരുന്നു. അഴിഞ്ഞിറങ്ങിയ, മണ്നിറവും, ഇളം വയലറ്റ് നിറവും, ഇളം റോസ് നിറവുമെല്ലാം മിശ്രിതമായ മേലാവരണങ്ങള് താഴേക്ക്, ഒരു ചുരുള് രൂപത്തില് തൂങ്ങി നില്ക്കുന്നു. അമ്മൂമ്മയുടെ കയ്യിലിരിക്കുന്ന കത്തിയുടെ ചലനമനുസരിച്ച് അവയ്ക്ക് നീളം കൂടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. കപ്പയുടെ നഗ്നതയില് അമ്മൂമ്മയുടെ കൈയ്യിലെ മണ്ണെല്ലാം പറന്നു കിടക്കുന്നു. ഇതെല്ലാംനോക്കി നിശബ്ദനായി ഞാന് ഒരരികത്തിരുന്നു.<br />
<br />
അല്പ്പം കഴിഞ്ഞ് അമ്മൂമ്മ കഥയിലേക്ക് തിരികേയെത്തി.<br />
“പറയന്മാര് മന്ത്രം ചെയ്താണ് ഓടിയന്മാരാവണത്. മന്ത്രത്തിന്റെ ശക്തീല് ഒരു രാത്രിമുഴുവന് പോത്തുംകാല് വച്ച് അവര് ആള്ക്കാരെ പേടിപ്പിക്കും.”<br />
എന്തിന്, എന്ന ചോദ്യം എന്റെ മനസ്സില് തികട്ടിനിന്നു, ചോദിച്ചില്ല. അത് മനസിലാക്കിയിട്ടോയെന്തോ, അമ്മൂമ്മ അതിന്റെ കാരണവും വിശദീകരിച്ചു.<br />
പോത്തുംകാലുക്കണ്ട് പേടിച്ചു ബോധംക്കെട്ട് വീഴുന്നവരുടെ കയ്യിലുള്ള പൊന്നും, പണവുമെല്ലാം അവര് അപഹരിക്കുമത്രേ..!!!<br />
നല്ലകഥ. യക്ഷീം ഇങ്ങനെതന്ന്യാവോ?? എനിക്ക് വീണ്ടും കണ്ഫ്യൂഷ്യന് ആയി.<br />
<br />
പോത്തുംകാലുക്കാട്ടി ആളുകളെ ബോധംക്കെടുത്തി പൊന്നും പണവും കവരുന്ന ഒരു യക്ഷിയെ എനിക്ക് എത്രശ്രമിച്ചിട്ടും സങ്കല്പ്പത്തില് വരുത്തുവാന് സാധിക്കുന്നില്ല. ഇനി, ഇതൊക്കെതന്ന്യാണ് യക്ഷി എന്നെങ്കില്കൂടി, വല്ല്യമ്മ അത്തരക്കാരിയാവാന് വഴിയില്ല. ഞായറാഴ്ച്ച കുറുബാനക്കല്ലാതെ വല്ല്യമ്മ വീടിനു പുറത്തിറങ്ങാറില്ല. പിന്നെയെങ്ങിനെ ആളുകളെ പേടിപ്പിച്ചു പൊന്നും പണവും കവരും? വല്യമ്മയുടെ ഒരു കാലില് മന്തുണ്ട് എങ്കിലും, അതൊരിക്കലും പോത്തുംകാല് അല്ലായെന്ന് എനിക്കറിയാം. അമ്മൂമ്മ പറയുന്നതില് വല്ല വാസ്തവവും കാണോ.....? സംശയങ്ങള് ഇങ്ങനെ എന്റെ മനസ്സില് പെരുകിക്കൂടി.<br />
<br />
“യക്ഷിക്ക് പോത്തുംകാലാണോ?” രണ്ടും കല്പ്പിച്ച് ഞാന് അമ്മൂമ്മയോട് ചോദിച്ചു.<br />
“ഹേയ്..... യക്ഷി ഇതുമാതിര്യോന്നും അല്ല.” അമ്മൂമ്മ ആവേശത്തോടെ, കണ്ണുകള് വിടര്ത്തി, പദാനുപദങ്ങളുടെ കൈമുദ്രകള് കാട്ടി, അനുയോജ്യ മുഖഭാവങ്ങള് ചേര്ത്തുവച്ച് വര്ണ്ണിക്കുവാന് തുടങ്ങി,<br />
“ദുര്മ്മരണപ്പെടുന്ന വല്ല്യവല്ല്യ സുന്ദരികള് മാത്രേ യക്ഷി ആവുള്ളൂ. തീപ്പന്തം പോല്യാവും അവറ്റോള്ടെ കണ്ണുകള്. മുട്യാണെങ്കി..... കാലിന്റെ കൂച്ചി വരീണ്ടാവും. അതി......ങ്ങനെ അഴിച്ച് പരത്തീട്ട് നടക്കും. സാധാ സമയോം മുറുക്കലെന്നെ മുറുക്കല്.. അതോണ്ടെന്താ, ചുണ്ട് ഇങ്ങനെ.. ചോക ചോകാന്നിരിക്കും.”<br />
'ഇവറ്റൊള്ക്ക് എവടന്നണാവോ ഇക്കണ്ട മുറുക്കാനൊക്കെ കിട്ടണത്?' അതിനിടയില് അമ്മൂമ്മയുടെ ആത്മഗതം.<br />
“ഇത്ങ്ങളെ തിരിച്ചറിയാനായിട്ട് ഒരൊറ്റ മാര്ഗാ ഉള്ളോ..കാലുമ്മയ്ക്ക് നോക്കണം. നെലം തൊടാണ്ടാവും ഇവരടെ നടപ്പ്.”<br />
<br />
“ഇത്രേം സുന്ദരികള് ആണെങ്കില് പിന്നെന്തിനാ ആള്ക്കാര് യക്ഷ്യോളെ പെടിക്കണേ?” എന്നില്നിന്നും ആ ചോദ്യം പ്രതീക്ഷിച്ചെന്നോണം, ചോദ്യം തീരുംമുന്പേ അമ്മൂമ്മ മറുപടി തുടങ്ങി,<br />
“ചെക്കാ, ഈ പൊറംമോട്യൊക്കെ അവര്ടെ സൂത്രങ്ങളണ്. ആണുങ്ങളെ വശത്താക്കാനുള്ള സൂത്രങ്ങള്!! ഇതൊക്കെ കാട്ടി ആണുങ്ങളെ വശീകരിച്ചെടുത്ത്, കൊറേശ്ശെ കൊറേശ്ശ്യായി അവരുപോലും അറിയാണ്ട് അവര്ടെ ചോരേം നീരുമൊക്കെ ഊറ്റിയെടുത്ത് തീരുമ്പം യക്ഷ്യോള് തനി സ്വരൂപം പൊറത്തെടുക്കും. പിന്നെ ഇവറ്റോള് തനി പിശാച്ക്കളാവും, ചൊടല പിശാച്ക്കള്.”<br />
“ചൊടല പിശാച്ക്കള് എങ്ങന്യാ?” എന്റെ ആകാംക്ഷ.<br />
“ചൊടലകളാ.... അവറ്റ ഒരു തെങ്ങോളം വലുപ്പം കാണും. അതിനൊത്ത കറുകറുത്ത തടീം... നീണ്ട പല്ലുണ്ടാവും, തലേല് രണ്ടു കൊമ്പും.. മുടി..., കമ്പി വളച്ചപോലെ ഇങ്ങനെ പിര് പിരാന്നിരിക്കും.....,,<br />
<br />
അമ്മൂമ്മ യക്ഷിയുടെ വിവരണങ്ങള് തുടര്ന്നു. ഞാന് എന്റെ ചിന്തകളുടെ ചിത്രശാലയില് രണ്ട് യക്ഷികളെ മെനെഞ്ഞെടുക്കുവാനുള്ള ശ്രമത്തില് മുഴുകി. തീപ്പന്തം ആവാഹിച്ച കണ്ണുകളോടെ, മുറുക്കിച്ചുവപ്പിച്ച ചുണ്ടുകളുമായി ഇരയെ പ്രതീക്ഷിച്ച് നിലം തൊടാതെ നില്ക്കുന്ന സുന്ദരിയായ യക്ഷി. ആ സൗന്ദര്യോത്സവത്തില് ആടിതിമിര്ക്കാന് മയങ്ങിയെത്തുന്ന പുരുഷന്മാരുടെ ചോരയും നീരും അവര്പോലും അറിയാതെ ഊറ്റികുടിച്ച്, അലറിച്ചിരിച്ച്, ഒരു തെങ്ങോളം നിവര്ന്നു നില്ക്കുന്ന ഭീകരരൂപിയായ ചുടലയക്ഷി!!!<br />
പക്ഷെ, ഇവക്ക് രണ്ടിനും അമ്മായിയുടെ മുഖച്ചായയും, സാദൃശ്യവും വരുന്നില്ല, വീണ്ടും വീണ്ടും ശ്രമിച്ച്നോക്കിയിട്ടും.<br />
തുടരും....<br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 1.5em;">
<div style="line-height: normal;">
................................................................................................................................................</div>
<div style="line-height: normal;">
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.<br />താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</div>
</div>
<br class="Apple-interchange-newline" /><br />
<div>
<br /></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-83506838963061293822011-02-01T00:35:00.000+05:302012-02-24T09:58:20.592+05:30ഈ സഹീര്നെകൊണ്ട് ഞാന് തോറ്റു..... ( 1st part)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
ത്രിശൂര് ജില്ലയില് കാശ് പലിശക്ക് കൊടുക്കുന്ന തമിഴന്മാര് ആരും സഹീര്നു കാശ് കൊടുക്കാറില്ല. കൊടുക്കാറില്ല എന്നു പറഞ്ഞാല്, ഒരിക്കല് കൂടി കൊടുക്കാറില്ല. മിക്ക തമിഴന്മാരും ഓരോ പ്രാവശ്യം സഹീര്നു കാശ് കൊടുത്തവരായിരിക്കും. അവര്ക്കെല്ലാവര്ക്കുംതന്നെ ആ കൊടുക്കുന്ന സമയത്ത് മാത്രമാണ് സഹീര്നെ ദര്ശിക്കാനുള്ള ഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ചിട്ടുള്ളത്.<br />
<br />
ഒരു മാതിരിപ്പെട്ട തമിഴന് മാര്ക്കൊന്നും സഹീര്ന്റെ മുഖം ഓര്മ കാണില്ല. പക്ഷെ വീട് ക്രിത്യമായിട്ടറിയാം.<br />
സ്വന്തം വീട് കാണിച്ചാല് കാശ് കിട്ടാത്തതിനാല്, സഹീര്, കുറച്ചു ദൂരെയുള്ള ഒരു വീട് സ്വന്തം വീടാണെന്നും, അവിടുത്തെ കല്മേയിതാത്ത സ്വന്തം ഉമ്മയാണെന്നും പറഞ്ഞ് ഒരു പുതു പലിശക്കാരന് തമിഴനില് നിന്നും മുവായിരം രൂപ പലിശക്ക് വാങ്ങി.<br />
<br />
എല്ലാ ആഴ്ചയും കല്മേയിതാത്തയുടെ വീട്ടില് തമിഴന് കാശ് പിരിക്കുന്നതിനായി എത്തുകയും, സഹീര് അവിടെയില്ലെന്ന മറുപടി കേട്ട് മടങ്ങി പോകുകയും പതിവാണ്.<br />
സഹിക്കെട്ട തമിഴന് കാശ് കിട്ടിയിട്ടേ പോകു എന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ച് കല്മേയിതാത്തയുടെ വീട്ടില് കുത്തിയിരുപ്പ് ആരംഭിച്ചപ്പോള് ഇത്താത്തയുടെ മക്കള് പ്രശ്നത്തില് ഇടപ്പെട്ടു.<br />
<br />
കല്മേയിതാത്തയുടെ നേതൃത്വത്തില് കുടുംബക്കാര് കൂട്ടം ചേര്ന്ന് സഹീര്ന്റെ വീട്ടിലെത്തി.<br />
പെണ്ണുകാണാന് പോയിടത്തു നിന്നും അന്വേഷിക്കാന് വന്ന ആളാണെന്നും വിശ്വസിപ്പിച്ച്, സഹീര്നെ കുറിച്ചു തമിഴന്റെ അടുത്ത് നല്ല അഭിപ്രായം പറയിപ്പിച്ചത് മുതല്ക്കുള്ള കാര്യങ്ങള് കല്മേയിതാത്ത വിസ്ത്തരിച്ചു പറഞ്ഞു.<br />
<br />
എല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോള് സഹീര്ന്റെ ഉമ്മ, കൈമുദ്രകളോടൊപ്പം ഭാവാഭിനയവും മിക്സ് ചെയ്ത് പറഞ്ഞു,<br />
" ഇതിപ്പോ..... തമിഴന് ഇന്റെ ചെക്കന് പൈസ കൊടുത്തതും, നിങ്ങളതിനു വേണ്ടി ഓനെ റെക്കമെന്റ് ചെയ്തതൊന്നും കുടുംബക്കാരറിഞ്ഞട്ടുള്ള സംഭവങ്ങളല്ല. കാര്ന്നോര്മാരുള്ള ചെക്കന്, നിങ്ങള് റെക്കമെന്റ് ചെയ്ത് കാശ് വാങ്ങികൊടുക്കേണ്ട കാര്യെന്തിരിക്കണു... ...? ഈ.., പിള്ളേര്ക്ക് കാശ് കൊടുക്കുമ്പോള് അവരടെ വീട്ടിലോരുവാക്ക് ചോദിച്ചിട്ട് വേണ്ടേ കൊടുക്കാന്.... മിണ്ടും പറയും ചെയ്യാണ്ട് ഈ പൊടിപ്പിളെര്ക്ക് കാശ് കൊടുക്കും, എന്നിട്ട് കിട്ടാണ്ടാവുമ്പോ എല്ലാവരൂടെ വീട്ടിലിരിക്കനോര്ടെ മേക്കട്ടക്കാ കേറ്റം"<br />
<br />
അവസാനമായി കല്മേയിതാത്തയെ ഒരു പാതി നോട്ടം നോക്കിയിട്ട് സഹീര് ന്റെ ഉമ്മ ഇതുംകൂടെ പറഞ്ഞു,<br />
" ആരൊക്കെ കൂട്യാ കാശ് വാങ്ങി കൊടുത്തതെങ്കില് അവരൊക്കെ കൂടി തന്നെ തിരിച്ചു കൊടുത്തോളാ... അല്ലാതെ ഈ കുടുംബത്തീന്നു അണപൈ കിട്ടൂന്നു ആരും മോഹിക്കണ്ട...<br />
<br />
"പ്ഫാ.... അറുവാണിച്ചി...."<br />
ഉമ്മറ കോലായിലെ തിണ്ണയില് ഇരുന്നിരുന്ന കല്മേയിതാത്ത അലറിക്കൊണ്ട് ചാടി എഴുന്നേറ്റു. അകത്തേക്കുള്ള കട്ടിള പടിയിന്മേല് ചാരി നിന്നിരുന്ന സഹീര്ന്റെ ഉമ്മ, അല്പം പിന്നോട്ട് വലിഞ്ഞ്, അടുക്കളയോട് ചെര്ന്നാക്കി നില്പ്പിന്റെ പൊസിഷന്.<br />
<br />
" ഈ കയ്യ് വീശി ഒന്നങ്ങട് തന്നാല്ണ്ടല്ലാ നിന്റെ ആ ഉന്തിനിക്കണ നാല് പല്ല് ഇവടെ താഴെ കെടക്കും... ഹല്ലേ...കരിക്കിന്റെ മൂട് ചെത്ത്യോണള്ള മോന്തേം വച്ചു അവള് പറയണ വര്ത്താനം കേട്ടാ... നിന്റെ ചെക്കന് വേടിച്ചു പറ്റ്യ കാശ് ഇപ്പോതന്നെ മര്യാദക്ക് തിരിച്ചു കൊടുത്തില്ലെങ്കില്..... നിന്നേം നിന്റെ ചെക്കനേം ഈ മിറ്റത്ത് കുഴിച്ചിടാന് കല്മേയിക്ക് എന്റെ ആണ്മ്പിളെര്ടെ ആവശ്യല്ല്യ.. " ഒരൊത്ത ആണ്നോളം പോന്ന കല്മേയിതാത്ത കട്ടായമായി തന്നെ പറഞ്ഞു.<br />
<br />
കാര്യങ്ങളുടെ പോക്ക് പന്തിയല്ലെന്നു കണ്ടപ്പോള്, സഹീര്ന്റെ ഉപ്പ വിഷയത്തില് ഇടപ്പെട്ടു. എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും അയാളൊരു മാന്യനാണ് കേട്ടോ.. സഹീര്ന്റെ ഉപ്പയാണെന്ന് പറയില്ല.<br />
കെട്ടിച്ചുവിട്ട മൂത്തമോള്ടെ ഭര്ത്താവിനു വിസക്ക് കൊടുക്കുവാനായി വച്ചിരുന്ന കാശില് നിന്നും, മുതലും പലിശയും ചേര്ത്ത് 4500 രൂപ അയാള് തമിഴനു കൊടുത്തു. ഒപ്പം തന്നെ വീട്ടുക്കാര്ക്ക് പ്രയോജനപ്രദവും, നാട്ടുക്കാര്ക്ക് മുള്ളുംക്കെട്ടും ആകുന്നവിധത്തിലൊരു പ്രഖ്യാപനവും നടത്തി, 4500 രൂപ ഉപ്പക്കു കൊടുത്ത് തീര്ക്കുന്നവരെ സഹീര് വീട്ടില് കടക്കരുത്.<br />
<br />
സഹീര്ന്റെ കാര്യം ആകെ പരുങ്ങലിലായി. നല്ലൊരു ബ്യുട്ടീഷ്യന് ആണവന്. പക്ഷെ, വീട്ടില് നിന്നും സമൃദ്ധമായ ഫുഡും, ഉമ്മയില് നിന്നും അത്യാവശ്യത്തിനു കാശും ലഭിക്കുന്നതിനാല് തൊഴില്വാര്ത്തയുടെ പരസ്യം പോലെയാണ് അവന്റെ ജീവിതം. ജോലിക്ക് പോകുന്നവരോട് ഒരുതരം പുച്ഛം!!<br />
<br />
എങ്ങിനെയെങ്കിലും വീട്ടില് കയറികൂടിയേ പറ്റൂ. അല്ലെങ്കില് ജോലിക്കുപോകാന് നിര്ബന്ധിതനാകും.<br />
ഇതിന്റെപേരില് അഞ്ചുപൈസ തരില്ലെന്ന് ഞങ്ങള് സുഹൃത്തുക്കള് എല്ലാവരും ഒറ്റക്കെട്ടായി പറഞ്ഞു. അവസാനം നിവൃത്തി കേടുക്കൊണ്ട് സഹീര് പഠിച്ച പണിക്ക് പോകാന് തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. എന്റെ വീട്ടില് ഞാനും അമ്മയും മാത്രമേ ഉള്ളു എന്നതിനാല് സഹീര് കിടപ്പ് എന്നോടൊപ്പമാക്കി.<br />
<br />
കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്ക്ക് ശേഷം, ഒരാള് കുറച്ചു കാശ് തരാമെന്നു സമ്മതിച്ചിട്ടുള്ളതിനാല് അത് പോയി വാങ്ങുന്നതിനായി വണ്ടിയോന്നു വേണമെന്ന് സഹീര് എന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.<br />
മുന്പൊരിക്കല് ഒരു സുഹൃത്ത് സഹീര്നു വണ്ടി കൊടുത്ത് വിടുകയും, വഴിക്കുവച്ച് സഹീര് കാശ് കൊടുക്കുവാനുള്ള ഏതോ ഒരാള് ആ വണ്ടി പിടിച്ചു വക്കുകയും ചെയ്ത ഒരു സംഭവം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. പിന്നീട് പോലീസും, നാട്ടുക്കാരുമെല്ലാം ഇടാപ്പെട്ടാണ് ആ വണ്ടി തിരിച്ചു കിട്ടിയത്. ഈ കാര്യം എനിക്കറിയാവുന്നതിനാല്, സഹീര്നെ കാണെണ്ടയാളിനടുത്തു വണ്ടിയില് കൊണ്ടെത്തിക്കുന്നതിനും തിരിച്ചു വീട്ടില് കൊണ്ടാക്കുന്നതിനുമായിവീടിനടുത്തുള്ള ഒരു പയ്യനെ ഞാന് ഏല്പ്പിച്ചു.<br />
<br />
സഹീറും പയ്യനും ചേര്ന്ന് കാശ് തരാമെന്നു ഏറ്റിരുന്ന ആളെ കാണുന്നതിനായി പോയി. പക്ഷെ അയാള് വാഗ്ദാനത്തില് നിന്നും പിന്മാറി. നാട്ടുക്കാര് സഹീര്ന്റെ നല്ല സ്വഭാവത്തെ കുറിച്ചു പറഞ്ഞു ബോധ്യപ്പെടുത്തിയത് കൊണ്ടാണോ, അതൊ, ധന നഷ്ട്ടവും മാനഹാനിയും സംഭവിക്കാന് ജാതകവശാല് അയാള്ക്ക് സമയമാകാത്തത് കൊണ്ടാണോ എന്നറിഞ്ഞു കൂടാ.<br />
<br />
എന്തായാലും പെട്ടെന്ന് തന്നെ വീട്ടില് തിരിച്ചു കയറാം എന്ന സഹീര്ന്റെ മോഹത്തിന് താത്കാലിക വിരാമമായി.<br />
അയാളുടെ വീട്ടില് നിന്നും, അങ്ങേരും കുടുംബവും പണ്ടാരടങ്ങി പോവുകയേ ഉള്ളു എന്ന് പരസ്യമായി പ്രഖ്യാപിച്ച് തിരിച്ചു പോരുമ്പോള്, സഹീറും പയ്യനും ചേര്ന്ന് മയൂരബാറില് കയറി ദുഖഭാരം മുഴുവന് ഒരു ജോഹര് പയിന്റ്ല് ഇറക്കിവച്ചു.<br />
<br />
ദോഷം പറയരുതല്ലോ, മദ്യപിച്ച് കഴിഞ്ഞാല് സഹീര് ആളൊരു പരോപകാരിയാണ്. ഏക്കര് കണക്കിന് വിസ്താരമുള്ള ഒരു മനസും ആസമയത്തു അവനു സ്വന്തമായി കാണും. ആ ഒരു മനസും വച്ചാണ് അവന് ബാറില് വച്ച് കണ്ട ഞങ്ങളുടെ നാട്ടുകാരന് ചേട്ടനെ തിരിച്ചുള്ള യാത്രയില് കൂടെ കൂട്ടിയത്.<br />
<br />
അങ്ങിനെ സഹീറും പയ്യനും, സഹീര്നാല് ക്ഷണിക്കപ്പെട്ട് മൂന്നാമതായി ബൈക്കില് അകപ്പെട്ട നാട്ടുക്കാരന് ചേട്ടനും ചേര്ന്ന് മദ്യത്തിന്റെ നിലവാര തകര്ച്ചയെ കുറിച്ചും, മദ്യപന്മാര്, മനസാക്ഷിയില്ലാത്ത ഈ സമൂഹത്തില് നിന്നും അനുഭവിക്കുന്ന അവഗണനയെ കുറിച്ചുമെല്ലാം കുലന്കുഷമായി ചര്ച്ച ചെയ്ത് യാത്ര തുടരുമ്പോള്, കുറച്ചു മുന്നില് റോഡിന്റെ അരികു ചേര്ന്ന് നിന്നുകൊണ്ട് ഒരു പാവം പോലീസുകാരന് ബൈക്കിനു കൈ കാണിച്ചു.<br />
<br />
മദ്യപാനത്തിനു ശേഷം ബൈക്കിന്റെ സാരഥിയായി മാറിയ സഹീര്, വളരെ മര്യാദയോടെ പോലീസുകാരന് മുന്പില് ബൈക്കിന്റെ വേഗത കുറച്ച്, സൌഹാര്ദപൂര്വ്വം അയാളോട് പറഞ്ഞു,<br />
" ഇനി ഇതിന്മേല് സ്ഥലമില്ല സാറേ.." എന്ന്!!!<br />
പോലീസ്കാരന് കൈ കാണിച്ചപ്പോള് അവന് കരുതിയത്രേ അയാള് ലിഫ്റ്റ് ചോദിച്ചതാണെന്ന്.<br />
<br />
എന്നാല് സഹീര്ന്റെ തോന്നലിനെ മുഖവിലക്ക്എടുക്കാത്തതിനാല്, റോഡരുകില് ഒതുക്കിയിട്ടിരുന്ന ജീപ്പില് നിന്നും ചാടി ഇറങ്ങിയ എസ്.ഐ. അടക്കമുള്ള പോലീസുകാര് ചേര്ന്ന്, ബൈക്കിനൊപ്പം ചേര്ത്ത് സഹീര് നെയും മറ്റു രണ്ടു പേരേയും, പൊക്കി സ്റ്റേഷനില് എത്തിച്ചു.<br />
പരാതികാരെ പോലും തരം കിട്ടിയാല് തല്ലുന്ന സ്വഭാവമുള്ള ഒരു വൃത്തിക്കെട്ട പോലീസുകാരന് ആ സ്റ്റേഷനില് ഉണ്ട്. അയാളില് നിന്നും ചെവിക്കല്ല് ഇളകുന്ന വിധത്തില് മൂന്നുപേര്ക്കും ഓരോന്ന് കിട്ടി. എസ്. ഐ. യില് നിന്നും ആഘോഷമായ ഒരു പാട്ടുകുര്ബാനയും കേട്ടു.<br />
<br />
പരിചയമില്ലാത്ത ഒരു ലാന്റ്ലയിന് നമ്പറില് നിന്നും തുടര്ച്ചയായി രണ്ടുമൂന്ന് തവണ കോള് വന്നുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്, തൊട്ടടുത്തവീട്ടില് സുഹൃത്തുമായി സംസാരിച്ച്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്ന എന്റെ അടുത്തേക്ക് അമ്മ മൊബൈലുമായി വന്നു. അടുത്ത കോള് ഞാന് അറ്റന്ഡ് ചെയ്ത്, നീട്ടിപിടിച്ച് ഒരു ഹലോ വച്ചപ്പോള് അങ്ങേ തലക്കല്നിന്നും തെക്കന് ച്ചുവയില് അല്പ്പം പരുഷമായ ഒരു ചോദ്യം,<br />
" എന്തുവാടെയ് വിളിച്ചാല് ഫോണ് എടുക്കാന് മേലെ..?"<br />
ഏതെങ്കിലും സുഹൃത്തുക്കളുടെ കളിപ്പീരായിരിക്കും എന്ന് കരുതി,<br />
" നിന്റെ അപ്പന് സ്ത്രീധനം കിട്ട്യ കാശോണ്ടല്ല ഞാന് മൊബൈല് വാങ്ങീത്... നീ വിളിക്കുംബോഴേക്കും ചാടിയെടുക്കാന്." എന്ന് ഞാന് മറുപടി പറയുകയും ചെയ്തു.<br />
കണ്ടകശനി കൊണ്ടെപോകുന്നല്ലേ....<br />
<br />
രണ്ട് നിമിഷത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്ക് ശേഷം വിളിച്ചയാള് ഫോണ് കട്ടാക്കി. ഒരു പത്തു മിനിറ്റ് നു ശേഷം വീണ്ടും ആ നമ്പറില് നിന്നും ഒരു കോള്. ഇത്തവണ മറ്റൊരാളായിരുന്നു എന്നോട് സംസാരിച്ചത്. അല്പ്പം പ്രായമായ ഒരു ശബ്ദം. എന്റെ പേരും, വിലാസവും, തൊഴിലുമെല്ലാം ഇങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞതിനുശേഷം അദ്ദേഹം മണ്ണുത്തി പോലിസ് സ്റ്റേഷനില് നിന്നാണ് വിളിക്കുന്നത് എന്നെന്നെ അറിയിച്ചു. ഒപ്പം ഒരു ചോദ്യവും,<br />
" KL8 W 8806 എന്ന നമ്പറില് ഉള്ള ബ്ലാക്ക് ഹീറോഹോണ്ട സ്പ്ലെണ്ടര് നിങ്ങളുടെ വണ്ടിയാണോ?"<br />
<br />
'സപ്തനാഡികള് തളര്ന്നു' എന്ന് കഥകളില് വായിച്ച് മാത്രമാണ് എനിക്ക് പരിചയം. തളര്ച്ച ഈ വിധമാണെന്ന് അപ്പോഴാണ് ഞാന് അറിയുന്നത്.<br />
തുടര്ന്ന് വണ്ടിയുടെ ഒറിജിനല് രേഖകളും, എന്റെ ഡ്രൈവിംഗ് ലൈസന്സുമായി സ്റ്റേഷനില് എത്തുവാനും, ഒപ്പം സഹീര്നെയും കൂട്ടരേയും ജാമ്യത്തില് എടുക്കുന്നതിന് രണ്ടു ജാമ്യക്കാരെ കൂടെ കൂട്ടുവാനും അദ്ദേഹം ആവശ്യപ്പെട്ടു. സംഭാഷണം അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിന് മുന്പായി അങ്ങേരെന്നോട് ചോദിച്ചു,<br />
" നേരത്തെ ഇവിടെ നിന്നും വിളിച്ച സാറിന്റെ, അപ്പന് നിങ്ങള് വിളിച്ചെന്ന് കേട്ടു, ശെരിയാണോ?"<br />
ഞാന് വളരെ ദയനീയമായി പറഞ്ഞു," അത് സാറേ....ഞാന് കരുതി... കൂട്ടുകാര് ആരെങ്കിലും ആയിരിക്കൂന്ന്.."<br />
"കൂട്ടുക്കാരോട് ഇങ്ങനെയാണോ സംസാരിക്കുന്നത്?" അടുത്ത ചോദ്യം.<br />
"അല്ല.... തമാശയ്ക്ക്...."<br />
അത് മുഴുമുപ്പിക്കാന് സമ്മതിക്കാതെ അങ്ങേര്, ചില സിനിമകളില് പോലിസ് വേഷത്തിലുള്ള ഭീമന്രഘു പേടിച്ചരണ്ടു നില്ക്കുന്ന നായികമാരോട് പറയുന്ന പോലെ ഒരു പ്രത്യേക ടോണില് എന്നോട് പറഞ്ഞു,<br />
"ങ്ങും..... സ്റ്റെഷനിലേക്ക് വാ.... ബാക്കി ഇവിടെ വന്നിട്ടാകാം.."<br />
<br />
അങ്ങിനെ എന്റെ കാര്യത്തിലൊരു തീരുമാനമായി.<br />
മേല്പറഞ്ഞ സാധന സാമഗ്രികളുമായി സ്റ്റേഷനില് എത്തിയാല് ജാമ്യം കിട്ടിയില്ലെങ്കിലും 'നടയടി ' കിട്ടുമെന്നുറപ്പ്.<br />
<br />
പ്രമാണങ്ങളും, ജാമ്യക്കാരും തയ്യാര്. നടയടി ഒഴിവാക്കാന് എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് കൂട്ടുക്കാരുമായി കൂടിയാലോചിച്ചപ്പോള് ഒരുത്തന് നിര്ദേശിച്ചു, "നമുക്ക് പഞ്ചായത്ത് പ്രസിഡന്റ് നെ വിളിക്കാം."<br />
സ്വന്തം പാര്ട്ടിക്കാരനെ തെറി വിളിച്ച എസ്.ഐ. യെ പറഞ്ഞ സമയം കൊണ്ട് പുല്ലുപോലെ കാസര്ഗോട്ടെക്ക് സ്ഥലം മാറ്റി കരുത്ത് തെളിയിച്ചയാളാണ് ഞങ്ങളുടെ പ്രസിഡന്ന്റ്. കക്ഷിയാണെങ്കില് എന്ത് ആവശ്യത്തിനും വിളിച്ചാല് മതിയെന്ന് പറഞ്ഞ് മൊബൈല് നമ്പര് തന്നതിനുശേഷം എപ്പോള് കണ്ടാലും ചോദിക്കും, എന്താ വിളിക്കാത്തെയെന്നു...<br />
<br />
പാടത്ത് വച്ച് സ്മാള് അടിക്കുമ്പം ഇടയ്ക്കുവച്ച് സോഡാ തീര്ന്നാല് പോയി വാങ്ങാന് ഒരാള്, ഇനി ബാറില് വച്ചാണ് കുടിയെങ്കില് ബില് കൊടുക്കാന് കാശ് തികയാതെവന്നാല് എവിടെ നിന്നെങ്കിലും സംഘടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുവരാന് ഒരാള്.... ഇത്തരത്തിലാണ് അക്കാലത്തെ നമ്മുടെ ഓരോ ആവശ്യങ്ങള്. ഇതിനെല്ലാം പ്രസിഡണ്ട് നെ വിളിക്കാന് പറ്റില്ലല്ലോ.. പുള്ളിക്കാരന്റെ റേഞ്ച്നു ചേരുന്നൊരു ആവശ്യം വന്നുപെടുന്നത് ഇപ്പോഴാണ്. എന്തായാലും അങ്ങേരുടെ പരാതി തീര്ക്കാന് തന്നെ തീരുമ്മാനിച്ചു.<br />
<br />
പ്രസിഡണ്ട് ന്റെ ശുഷ്ക്കാന്തിയുടെ കാര്യം ഇവിടെ പറയാതെ വയ്യ..., ഞാന് വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞ് അഞ്ചു മിനിറ്റ് നകം ആളെന്നെ തിരിച്ചു വിളിച്ചു. നേരിട്ടുപോയി എസ്.ഐ. നെ കണ്ടുകൊള്ളാനും, എല്ലാം പറഞ്ഞ് ശെരിയാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്നും അറിയിച്ചു.<br />
<br />
പ്രസിഡണ്ട് ന്റെ ധൈര്യത്തില് ജാമ്യക്കാരുമായി ഞാന് സ്റ്റേഷനില് എത്തി. അസമയത് ബസ് സ്റ്റാന്ഡില് കാണുന്ന സ്ത്രീകളെ ഓരോ അവന്മമാര് നോക്കുന്ന ഭാവത്തിലാണ് പോലീസുകാര് എന്നെ നോക്കുന്നത്. അല്പ്പസമയത്തിനുശേഷം ഞാന് എസ്.ഐ. യുടെ മുറിയിലേക്ക് ആനയിക്കപ്പെട്ടു.<br />
ഹോ... എന്താ ആ മഹാമനുഷ്യന്റെ ഒരു ഭാഷാ നൈപുണ്യം!!!!<br />
ആ ആഴ്ച റിലീസ് ചെയ്ത പച്ചത്തെറികള് കോര്ത്തിണക്കിയാണ് അയാള് എന്നോട് ഭരണിപ്പാട്ട് പാടുന്നത്. അതെങ്ങാനും കേള്ക്കേണ്ടവര് കേട്ടാല് അങ്ങേരെ പിടിച്ച് വല്ല ദേവസ്വം മന്ത്രിയോ മറ്റോ ആക്കികളയും.<br />
<br />
ഒരുമാതിരിപ്പെട്ടവര്ക്കൊന്നും താങ്ങാനാകാത്ത തരത്തിലുള്ള ഈ തെറിയഭിഷേകം സ്വാമി സന്ദീപ് ചൈതന്യയുടെ ഗീതാ പാരായണം കേള്ക്കുന്ന ഭാവത്തിലാണ് ഞാന് നിന്ന് കേള്ക്കുന്നത്.... ബൈക്ക് വിട്ടുകിട്ടിയല്ലേ പറ്റൂ. <br />
<br />
എന്തായാലും എനിക്കുള്ളത് അതില് തീര്ന്നു. ഭേദ്യം ചെയ്യല് ഉണ്ടായില്ല.<br />
സഹീര് നു ISI മാര്ക്കുള്ള നല്ല നാല് തല്ല് ഒരു പോലീസ് കാരനില് നിന്നും കിട്ടിയെന്നറിഞ്ഞു. ഒരു തല്ലില് അവസാനിക്കേണ്ടതായിരുന്നു, എന്നാല് വായനാശാല സെക്രട്ടറിയും താനും തമ്മിലുള്ള ഇരിപ്പുവശം പറഞ്ഞ് അയാളെ വിരട്ടാന് ശ്രമിച്ചതാണ് അടി നാലാവാന് കാരണം. നാട്ടിലെ വായനശാലാ സെക്രട്ടറി , ഒരു "വായനശാലാ സെക്രട്ടറിയുടെ" സ്വാധീന മേഖലകളെ കുറിച്ച് വിസ്തരിച്ച് സഹീര് നെ ശെരിക്കും തെറ്റിദ്ധരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന കാര്യം വളരെ വ്യക്തം!!<br />
<br />
ഇതൊന്നും കൂടാതെ സഹീര് ന്റെ പേരില് ഏതാണ്ട് മൂവായിരത്തോളം രൂപ കോടതിയില് പിഴയൊടുക്കേണ്ട വിധത്തിലുള്ള വകുപ്പുകള് ചേര്ത്ത് ഒരു പെറ്റികേസും ചാര്ജ് ചെയ്യപ്പെട്ടു. ഒരു പത്ത്മുന്നൂറ് രൂപക്കുള്ള പണി എനിക്കും കിട്ടി, മദ്യപന്മാരുടെ കൈവശം വണ്ടി കൊടുത്ത് വിട്ടതിന്.<br />
<br />
എന്തായാലും, ഇതില് തീര്ന്നല്ലോ എന്നാശ്വസിച്ച്ബൈക്കെടുത്തു പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോള് സഹീര് ന്റെ വക ഒരു പ്രഖ്യാപനം വന്നു, അവനെ തല്ലിയ പോലീസുകാരനെ തിരിച്ച് തല്ലാതെ, കുറഞ്ഞപക്ഷം നാല് തെറിയെങ്കിലും വിളിക്കാതെ അവന് തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്കില്ലഎന്ന്... (തുടരും.)<br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 1.5em;">
<div style="line-height: normal;">
................................................................................................................................................</div>
<div style="line-height: normal;">
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.<br />താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</div>
</div>
<br class="Apple-interchange-newline" /><br />
<div>
<br /></div>
<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-57913899586861850272011-02-01T00:33:00.000+05:302012-02-23T16:18:10.565+05:30എന്റെ സ്വന്തം തുടയും, പിന്നെ ചില ചൂരലുകളും.. (part2)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
സ്കൂള് കാലഘട്ടത്തിലെ അവസാനത്തേതും, ആഘോഷപൂര്വ്വവുമായ അടി കിട്ടുന്നത് പത്താംക്ലാസ്സ് ഏതാണ്ട് അവസാനിക്കാറായ നാളുകളിലാണ്. ഞാന് പത്താം ക്ലാസ്സില് പഠിക്കുമ്പോഴാണ് എന്റെ ചേച്ചി വിവാഹിതയാകുന്നത്. ചേച്ചിയെ വിവാഹം ചെയ്ത് അയച്ചതിനു ശേഷം വീട്ടിലെ സ്ഥിതി അങ്ങേയറ്റം ദയനീയമായിരുന്നു.<br />
<br />
ആ സമയത്ത് ഞാന് പഠിക്കുന്നത്, നിര്ദ്ധന വിദ്യാര്ഥികള്ക്ക് നിന്നു പഠിക്കുന്നതിനായി ക്രിസ്ത്യന് സഭ നടത്തുന്ന ഒരു ബോയ്സ് ഹോമില് താമസിച്ചായിരുന്നു. ഇടയ്ക്കിടെ എന്നെ കാണുന്നതിനായി അമ്മ അവിടെ എത്തും. വരുമ്പോള് കയ്യിലൊരു പൊതി കാണും. പലതരം ചിപ്സുകള്, വ്യത്യസ്തമായ വറവു പലഹാരങ്ങള്, മധുരാഹാരങ്ങള്, ഇവയെല്ലാം ചേര്ന്ന ഒരു പൊതി.<br />
<br />
അതില് പലതിനും എണ്ണ കാറിയ മണമുണ്ടായിരിക്കും. അതിനു കാരണം, പല വീടുകളില്നിന്ന് അമ്മക്ക് കഴിക്കുവാന് നല്കുന്നതും, എവിടെനിന്നൊക്കെയോ അമ്മക്ക് ലഭിക്കുന്നതുമായ എല്ലാ പലഹാരങ്ങളും അമ്മ എനിക്കായി സൂക്ഷിച്ച് വയ്ക്കും. ഒരിക്കല് അമ്മ വന്നു പോയാല്, അടുത്ത വരവിന് എനിക്ക് കൊണ്ടുവരേണ്ട പലഹാരങ്ങള് കൂട്ടിവക്കാന് ആരംഭിക്കും. അവ എന്റെയടുക്കല് എത്തുമ്പോഴേക്കും ആദ്യമാദ്യം സംഭരിച്ചവയെല്ലാം പഴകിയിരിക്കും.<br />
പക്ഷെ, ഞാനത് കാത്തിരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു.<br />
<br />
ഈ പൊതി എനിക്ക് നല്കുന്നതിനോപ്പംതന്നെ വീട്ടിലെ കഷ്ട്ടപ്പാടുകളെ കുറിച്ചും, ഒരു സാധു സ്ത്രീക്ക് താങ്ങാവുന്നതിനപ്പുറം അമ്മ തോളിലേറ്റി നടക്കുന്ന പ്രാരബ്ദങ്ങളെ കുറിച്ചും, ജീവിതത്തില് നിലനില്ക്കുന്നതിനായി നടത്തുന്ന നിശബ്ദ പോരാട്ടങ്ങളെ കുറിച്ചുമെല്ലാം അമ്മ പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തില് വിവരിക്കും. മോഹങ്ങള്ക്ക് യാതോരുവിത പ്രസക്തിയും ഇല്ലാത്ത അമ്മയുടെ ജീവിതത്തിലെ ഏക പ്രതീക്ഷ ഞാനാണെന്ന് എന്നെ ഓര്മിപ്പിക്കും. അമ്മ പറയുന്ന ഓരോ വാക്കും ഞാന് എന്റെ ഹൃദയംക്കൊണ്ട് ശ്രവിച്ചിരുന്നതിനാല് പത്താംക്ലാസ്സില് ഞാന് എന്റെ പഠന വിഷയങ്ങളെ അതീവ ഗൌരവത്തോട്ക്കൂടിതന്നെ സമീപിച്ചു.<br />
<br />
പത്താംക്ലാസ്സില്, സ്കൂള് അധികൃതര് എനിക്ക് തീരുമാനിച്ച ക്ലാസ്സില് നിന്നും നിര്ബന്ധപൂര്വ്വം ഞാന് മറ്റൊരു ക്ലാസ്സിലേക്ക് മാറി. അതിനു കാരണം, ഹരിനാരായണന് എന്നാ മലയാളം അദ്ധ്യാപകന് ആയിരുന്നു.<br />
മലയാളമായിരുന്നു എനിക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയ്യപ്പെട്ട വിഷയം. കണക്കില് ആയിരുന്നു ഞാന് ഏറ്റവും മോശം. കണക്കില് ഞാന് പലപ്പോഴും സം"പൂജ്യന്" ആയി ആദരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.<br />
<br />
ഹരിനാരായണന് മാഷടെ മലയാളം ക്ലാസ്സ്, കാവ്യഭംങ്ങിയുടെ ആഴങ്ങളും, മഹത്തായ സാഹിത്യദര്ശനങ്ങളും, ഒപ്പം തീവ്രമായ മനുഷ്യസ്നേഹവും പകര്ന്നു നല്കുന്നതായിരുന്നു. അദ്ദേഹം സര്വ്വസമ്മനും, വിദ്യാര്ഥികാളാലും, സഹപ്രവര്ത്തകരാലും ആദരിക്കപ്പെടുന്നവനും ആയിരുന്നു.<br />
<br />
നിര്ഭാഗ്യവശാല് ഒന്പതാം ക്ലാസ്സ് വരെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിദ്യാര്ത്ഥിയാകുവാന് എനിക്ക് സാധിച്ചില്ല. പലപ്പോഴും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ക്ലാസ്സിനരികത്ത്കൂടെ എനിക്ക് പോകുവാന് സാധിക്കുകയാണെങ്കില്, അല്പ്പസമയം അവിടെ ഒതുങ്ങിനിന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാഗ്ധോരണിയില് ഞാന് വിസ്മയിക്കാറുണ്ട്.<br />
<br />
പത്താംക്ലാസ്സില് സാധിച്ചില്ലെങ്കില് ഇനിയൊരിക്കലും ഹരിനാരായണന് മാഷുടെ വിദ്യാര്ഥിയാകുവാന് എനിക്ക് സാധിക്കില്ലെന്ന് ഓര്ത്തപ്പോള്, അദ്ദേഹമില്ലാത്ത മറ്റൊരു ക്ലാസ്സില് ഉള്പ്പെട്ടത്തില് എനിക്ക് രോക്ഷം തോന്നി. അത് ഞാന് സ്റ്റാഫ് റൂമില് ചെന്ന് പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഹരിനാരായണന് മാഷടെ ക്ലാസ്സിലേക്ക് മാറിയെതീരൂ എന്ന് ഞാന് വാശി പിടിച്ചു. ബഹിഷ്ക്കരണ ഭീഷണിയും ശ്രമിച്ചു നോക്കി, പക്ഷെ ഏറ്റില്ല.<br />
അധ്യാപകര് ആരുംതന്നെ എന്റെ ആവശ്യം അംഗീകരിക്കുവാന് തയ്യാറായില്ല. പക്ഷെ, സംഭവമറിഞ്ഞ ഹരിനാരായണന് മാഷ് ഇടപ്പെട്ട് എന്നെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ക്ലാസ്സില് ഉള്പ്പെടുത്തി.<br />
<br />
ആ അദ്ധ്യയന വര്ഷത്തിന്റെ ആരംഭം മുതല്ക്കേ ക്ലാസ്സില് ഒരു പ്രത്യേക പരിഗണന ഹരിനാരായണന് മാഷില് നിന്നും എനിക്ക് ലഭിച്ചിരുന്നു. ഏതൊരു പാഠഭാഗവും ഒരു സംശയവും ഭാക്കിവക്കാതെ ഞാന് മനസിലാക്കി എന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തിയതിനു ശേഷം മാത്രമേ അദ്ദേഹം അവസാനിപ്പിചിരുന്നുള്ളൂ... കണക്ക്, ഹിന്ദി തുടങ്ങി, എനിക്ക് പ്രയാസമുള്ള എല്ലാ വിഷയങ്ങളുടേയും അധ്യാപകര് ഹരിനാരായണന് മാഷടെ അഭ്യര്ത്ഥനയെ തുടര്ന്ന് എന്റെ പഠനക്കാര്യത്തില് കൂടുതല് താത്പര്യം കാണിക്കുവാന് തുടങ്ങി.<br />
സ്കൂളില് മൊത്തത്തിലുള്ള എന്റെ പെരുമാറ്റവും, സഹ വിദ്യാര്ത്ഥികളോടുള്ള എന്റെ സമീപനങ്ങളും അദ്ദേഹം സദാ വിലയിരുത്തുകയും, തിരുത്തപ്പെടേണ്ടവാ അപ്പാപ്പോള് ചൂണ്ടി കാണിക്കുകയും ചെയ്തുപോന്നു. ഇതുകൂടാതെ എന്നെ കാണുന്നതിനായി അമ്മ വരുന്ന ദിവസങ്ങളില് അമ്മയോട് വീട്ടുക്കാര്യങ്ങള് തിരക്കാനും, അധികം വൈകാതെതന്നെ, കുടുംബത്തിനെ നിലവിലെ ദുരിതകയത്തില് നിന്നും ഞാന് പിടിച്ചു കയറ്റും എന്ന അമ്മയുടെ ശുഭവിശ്വാസത്തിനു കരുത്ത് പകരാനും അദ്ദേഹം തയ്യാറായി.<br />
<br />
മറ്റു അധ്യാപരെല്ലാം, വിദ്യാര്ഥികള് എഴുതി എടുക്കേണ്ടതായ പാഠഭാഗങ്ങളും ചോദ്യോത്തരങ്ങളും പറഞ്ഞു നല്കി വിദ്യാര്ഥികളെക്കൊണ്ട് എഴുതിക്കുകയാണ് പതിവ്. എന്നാല് ഹരിനരയന് മാഷ് ഇത്തരം കാര്യങ്ങളെല്ലാം ആദ്യാവസാനം, നല്ല വടിവൊത്ത കയ്യക്ഷരത്തില് ബോര്ഡില് നിറച്ചെഴുതും. വിദ്യാര്ത്ഥികള് അവ തങ്ങളുടെ ബുക്കിലേക്ക് പകര്ത്തി എഴുതണം.<br />
<br />
മാഷ് ബോര്ഡില് എഴുതിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് ഒരിക്കലും വിദ്യാര്ഥികള് എഴുതുവാന് പാടില്ല. എല്ലാം എഴുതി കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം ഓരോ വാക്കുകളും വളരെ സ്പഷ്ട്ടമായ ശബ്ദത്തില് അദ്ദേഹം വിദ്യാര്ഥികള്ക്ക് വായിച്ചു നല്കും. പിന്നീട് ഏതെങ്കിലുംതരത്തിലുള്ള സംശയങ്ങള് ഉള്ളവര്ക്ക് നിവൃത്തി വരുത്തുന്നതിനുള്ള അവസരമാണ്. ഇവയെല്ലാം തീര്ന്നതിനു ശേഷം ക്ലാസ്സിനൊന്നടങ്കം പകര്ത്തി എഴുത്ത് തുടങ്ങാം. ഇങ്ങനെ പകര്ത്തി എഴുതുന്നതില് എന്തെങ്കിലും അക്ഷരത്തെറ്റ് സംഭവിച്ചാല് അടി ഉറപ്പ്.<br />
<br />
അന്ന്, പാഠഭാഗ വിശദീകരണങ്ങള്ക്കു ശേഷം മാഷ് ബോര്ഡിലെ എഴുത്ത് പരിപാടികളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. ഞാന്, ബോര്ഡില് പുതുതായി രൂപമെടുക്കുന്ന വാക്കുകളിലേക്ക് ശ്രദ്ധാപൂര്വ്വം നോക്കിയിരിക്കുന്നു. പൈന് വശത്തെ ഡെസ്കില് ചാരിയിരിക്കുന്ന എന്നോട്, എനിക്ക് പുറകിലായിരിക്കുന്ന സലിം പതിയെ ചോദിച്ചു, "ഒരു കഥ കേള്ക്കണോ?"<br />
കുറെ വര്ഷങ്ങളായി പല ക്ലാസ്സുകളില് തോറ്റുതോറ്റ്...... തട്ടിതടഞ്ഞ് എങ്ങിനെയോ പത്താംക്ലാസ്സില് എത്തിപ്പെട്ടയാളാണ് സലിം. ഉപ്പാപ്പ എന്നാണ് ഞങ്ങളെല്ലാം അവനെ വിളിക്കാറ്.<br />
കഥ കേള്ക്കണമെന്നോ, കേള്ക്കെണ്ടെന്നോ ഞാന് പറഞ്ഞില്ല. സലിം ശബ്ദം താഴ്ത്തി കഥ പറയുവാന് ആരംഭിച്ചു, ഒരു ചെറുകഥ.<br />
<br />
അവന് പറഞ്ഞ ചെറുകഥ അതിനേക്കാള് ചെറുതാക്കി ഞാന് ഇവിടെ അവതരിപ്പിക്കാം. ആദ്യമേ ഒരു മുന്നറിയിപ്പ് തരാം, ഈ കഥ തികഞ്ഞ അശ്ലീലമാണ്. അതിനാല് സദാചാരവാധികള് ഈ കഥയ്ക്ക് ശേഷമുള്ള പാരഗ്രാഫ് മുതല് വായന തുടരുക. ഇനി, കഥ വായിക്കുന്നവരുടെ ശ്രദ്ധയ്ക്ക്, കഥയിലെ അശ്ലീലം ഒഴിവാക്കി നര്മ്മം മാത്രം സ്വീകരിക്കുക.<br />
<br />
'രാജാവിന്, പരപുരുഷന്മാരുമായി ബന്ധപെടുത്തി രാജ്ഞിയെ സംശയം. രാജാവിന്റെ സംശയത്തില് പൊരുള് ഉണ്ട്താനും. വേട്ടയ്ക്ക് പോകുന്നതിനു മുന്പ്, രാജാവ് രാജ്ഞിയുടെ -------------------------- ല് ഒരു ബ്ലേഡ് വച്ചു. കുറച്ചു നാളത്തെ വേട്ടയാടലിനുശേഷം തിരിച്ചെത്തിയ രാജാവ് കൊട്ടാരക്കെട്ടിലെ എല്ലാ പുരുഷന്മാരെയും നിരത്തി നിര്ത്തി അവരുടെ സുന പരിശോധിച്ചു. മന്ത്രിയുടേതൊഴിച്ചു ഭാക്കി എല്ലാവരുടേയും മുറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. മന്ത്രിയെ ആശ്ലേഷിച്ച് രാജാവ് പറഞ്ഞു<br />
," പ്രിയ്യ മന്ത്രി..... താങ്കള് ഒരാളെങ്കിലും ഉണ്ടല്ലോ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാവുന്നവനായി....താങ്കളെ ഞാന് എന്റെ പ്രധാനമന്ത്രിയായി നിയമിച്ചിരിക്കുന്നു,"<br />
സന്തോഷവാനായ മന്ത്രി രാജാവിനോട് നന്ദി പ്രകടിപ്പിച്ചു,<br />
" സ്ലാങ്ക്യു സര്..."<br />
മന്ത്രിയുടെ നാവാണ് മുറിഞ്ഞിരുന്നത്.<br />
<br />
കഥ കേട്ട് ഞാന് പെട്ടെന്ന് ചിരിച്ചു പോയി. ചിരി അല്പ്പം ഉച്ചത്തിലായുംപോയ്. ബോര്ഡിലെ എഴുത്ത് മതിയാക്കി മാഷ് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. എന്റെ മുഖത്ത് അപ്പോഴും ചിരി ബാക്കി. എഴുന്നേറ്റു നില്ക്കുവാനായി മാഷ് എന്നോട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു. ഞാന് അനുസരിച്ചു.<br />
<br />
" ബിജു ചിരിച്ചതിന്റെ ശബ്ദമാണോ ഞാന് അല്പ്പം മുന്പ് കേട്ടത്?" അല്പ്പം ഗൌരവത്തോടെയുള്ള മാഷടെ ചോദ്യത്തിന് ഞാന് 'അതെ' എന്ന് ഉത്തരം നല്കി.<br />
"എന്തായിരുന്നു ഈ സമയത്ത് ചിരിക്കുവാനുള്ള പ്രേരണ?" എന്റെ മുഖത്തേക്ക് രൂക്ഷതയോടെ ഉറ്റുനോക്കിക്കൊണ്ട് അടുത്ത ചോദ്യം.<br />
<br />
എന്ത് പറയണമെന്ന് ഒരു പിടിയും ഇല്ലാത്തതിനാല് ഞാന് നിശബ്ദത പാലിച്ചു.<br />
"വേഗം മറുപടി പറയു.... മറ്റു കുട്ടികള്ക്ക് പഠിക്കുവാനുള്ള സമയമാണ് നഷ്ട്ടപ്പെട്ടുക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. എന്റെ ക്ലാസ്സ് റൂമില് ഇത്തരത്തില് പൊട്ടിചിരിക്കത്തക്കവണ്ണം എന്ത് തമാശയാണ് സംഭവിച്ചത് എന്ന് ഞാന് അറിയണ്ടെ..?.....പറയു....."<br />
<br />
ഞാന് വിയര്ക്കുവാന് തുടങ്ങി. കൈയ്യും കാലും തളരുന്ന പോലെ. അടിയും ചീത്തയുമൊന്നും എനിക്കൊരു പ്രശ്നമേ അല്ല. ഹരിനാരായണന് മാഷടെ മുന്നില് ഇങ്ങനെ ഒരു അപരാധിയായി നില്ക്കേണ്ടി വന്നല്ലോ എന്നാ ചിന്ത മാത്രമാണ് മനസ്സില്.<br />
" നിങ്ങള് എന്തിനാണ് ചിരിച്ചതെന്ന് പറയുന്നുണ്ടോ?" അതൊരു അലര്ച്ചയായിരുന്നു.<br />
"ഓരോന്നോര്ത്ത്....വെറുതെ..ചിരിച്ചതാ..." ഞാന് പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.<br />
" ഓഹോ.... വെറുതേ പഴയ തമാശകളെല്ലാം ഓര്ത്തു ചിരിച്ചതാണല്ലേ...അത് കൊള്ളാം.... ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്, ചിന്തിച്ചു കൂട്ടിയ തമാശകള് എന്തൊക്കെയാണെന്ന് ഒന്ന് പറയ്...കേള്ക്കട്ടെ. എല്ലാവര്ക്കുംകൂടെ ചിരിക്കാലോ.. മാഷ് നിയന്ത്രാതീതമായ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.<br />
<br />
ഞാന് എന്റെ നിശബ്ദത തുടര്ന്നു.<br />
"ആറും ഏഴും പിരീഡ് ഇങ്ങനെ നിങ്ങള്ക്ക് മുന്നില്നിന്ന് തൊണ്ട കീറുന്നതിന്റെ സുഖം എന്താണെന്നറിയോ തനിക്ക്....?"<br />
കൈയ്യിലിരിക്കുന്ന ചോക്ക് എന്റെ നേരെ വലിച്ചെറിഞ്ഞ് തുടര്ന്നു,<br />
"ദാ..... അതെടുത്ത് ഈ ബോര്ഡു നിറയെ ഒന്ന് എഴുതി തീര്ക്ക്. അപ്പോളറിയാം അതിന്റെ സുഖമെന്താണെന്ന്. ചിലരൊക്കെ ചെയ്യുന്നപോലെ കസേരയിലിരുന്ന് പാഠം വായിച്ച്, ബാക്കി സമയം സ്വയമിരുന്നു പഠിക്കുവാന് പറയാന് എനിക്കും അറിയാം. ഞാനത് ചെയ്യാത്തത് നീയൊന്നും ഭാവീല് പെഴച്ചു പോകരുതല്ലോ എന്ന് കരുതീട്ടാണ്." മാഷ് കോപത്തിന്റെ പാരമ്യത്തില് നിന്ന് വിറക്കുകയാണ്.<br />
"ഒരിക്കല്കൂടെ ഞാന് തന്നോട് പറയുന്നു, ചിരിച്ചത് എന്തിനാണെന്നുള്ള കൃത്യമായ മറുപടി തരിക."<br />
എന്താണ് പറയേണ്ടത് എന്ന് ഒരു പിടിയുമില്ലാതെ ഞാന് നില്ക്കുകയാണ്. എന്റെ മറുപടിക്കായി അല്പ്പസമയം കാത്തു നിന്ന മാഷ്, അത് ലഭിക്കാതായപ്പോള് തിടുക്കത്തില് ക്ലാസ്സിനു പുറത്തേക്കു പോയി.<br />
<br />
മാഷ് പുറത്തിറങ്ങിയ ഉടന് സലിം എന്നോട് കെഞ്ചുവാന് തുടങ്ങി,<br />
" ഡാ .. നീയെന്റെ പേര് പറയോ?......പറയല്ലടാ....പ്ലീസ്..... പറയോ?<br />
<br />
ഏതാനും നിമിഷങ്ങള്ക്ക് ശേഷം ഒരു കൊടുംകാറ്റ് പോലെ മാഷ് ക്ലാസ്സിലേക്ക് കയറിവന്നു. കയ്യില് സാമാന്യം ഭേദപ്പെട്ട വലുപ്പമുള്ള ഒരു ചൂരല് ഇരുന്നു വിറക്കുന്നു. വന്നപ്പാടെ എന്റെ തോളിനു താഴെയായി കയ്യില് മാഷ് വീശിയടിച്ചു. എന്റെ ചുറ്റുവട്ടത്തിരിക്കുന്ന കുട്ടികളെല്ലാം ഒതുങ്ങിമാറി ക്ലാസ്സിന്റെ ഒരു മൂലയിലേക്ക് നിന്നു. നീളന് ചൂരല് ദേഹത്താകമാനം വരിഞ്ഞു. അടി മുഖത്ത് കൊള്ളാതിരിക്കാന് ഞാന് പരമാവുധി ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്.<br />
എണ്ണമില്ലാത്ത അടികള്ക്ക് ശേഷം, ചൂരല് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പിക്കൊണ്ട് മാഷ് പുറത്തേക്കിറങ്ങി പൊയി<br />
<br />
കിടപ്പ് വിരിക്കു മുകളില്, എന്റെ അമ്മയുടെ ഒരു പഴയ സാരി വിരിച്ച്, അതില്കിടന്നാണ് ഞാന് എന്നും രാത്രി ഉറങ്ങാറുള്ളത്. ബോയ്സ് ഹോമില് നിന്നും ആദ്യ വെക്കേഷന് വീട്ടിലെത്തി തിരിച്ച് വരുമ്പോള്, തണുപ്പിന് പുതക്കുവാന് എന്ന കാരണം പറഞ്ഞ് അമ്മയോട് ചോദിച്ചു വാങ്ങിക്കൊണ്ടുവന്നതാണ് ആ സാരി. അതില് കിടക്കുമ്പോള് എനിക്ക് എന്റെ അമ്മയുടെ സാമിപ്യം ആയിരുന്നു അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നത്. എത്രയോ രാത്രികളില് ആ സാരി നെഞ്ചോട് ചേര്ത്ത്പ്പിടിച്ച് ഞാന് നിശബ്ദമായി കരഞ്ഞിരിക്കുന്നു.....<br />
<br />
അന്ന് രാത്രിയും ഞാന് ഒരുപാട് കരഞ്ഞു. അതൊരിക്കലും അമ്മയെകുറിച്ചോര്ത്തായിരുന്നില്ല. ഞാന് ഏറെ ബഹുമാനിക്കുന്ന, എന്നോട് അത്രയേറെ കരുതലും വാത്സല്യവും പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന ആ മഹാനായ അധ്യാപകന് മുന്പില് ഒരു കുറ്റവാളിയായി തീര്ന്നല്ലോ എന്നോര്ത്തായിരുന്നു.<br />
<br />
പുലര്ച്ചെ ജനാല വഴി വീശിയടിച്ച തണുപ്പില്കിടന്ന് ഞാന് വിറക്കുവാന് തുടങ്ങി. എനിക്ക് കടുത്ത പനി. പുലര്ച്ചെ കൃത്യം 5: 55 നു ബോയ്സ് ഹോമിലെ കുട്ടികള്ക്ക് ഉണരുന്നതിനായുള്ള മണിയടിക്കും. കൃത്ത്യം ആറിന് ആ മണി ഒരിക്കല്കൂടെ അടിക്കും. എന്നിട്ടും എഴുന്നേല്ക്കാത്തവര്ക്കായി മൂന്നാമതൊരു മണിയടി ഇല്ല. അവരെ ഉണര്ത്തുവാന് ഒരു നീളന് ചൂരലുമായി ഡയരക്ടര് അച്ഛന് വരും. സാധാരണ ഒന്നാമത്തെ മണിയടിയില് ഞാന് ഉണരുകയും, രണ്ടാമത്തെ മണിയടിയില് എഴുന്നെല്ക്കുകയുമാണ് പതിവ്. അന്ന് ഞാന് എഴുന്നേറ്റില്ല. എന്റെ പുതപ്പിനകത്തെക്ക് കൂടുതല് കൂടുതല് ചുരുണ്ടു.<br />
<br />
തലേന്നാള് ഞാന് വാങ്ങികൂട്ടിയ തല്ലുകളെ കുറിച്ചു അറിഞ്ഞിരുന്നതിനാലാണെന്നുതോന്നുന്നു, വടിയുമായി എത്തിയ അച്ഛന് എന്നെ അടിച്ച് ഉണര്ത്തുവാനായി മുതിര്ന്നില്ല. എന്റെ മുഖത്ത്നിന്നും പുതപ്പെടുത്തുമാറ്റി, അദ്ധേഹംഎന്നെ രണ്ടുമൂന്നു തവണ പേര് വിളിച്ചു. ഒരു ഞെരക്കം മാത്രമായിരുന്നു എന്റെ മറുപടി. എന്റെ കഴുത്തിലും നെറ്റിയിലും കൈവച്ചു നോക്കിയ അച്ഛന്, ഞാന് പനിയുടെ ഏതാണ്ട് മൂര്ദ്ധന്യതയില് ആണെന്ന് മനസിലാക്കിയ ഉടന് എന്നെ ആശുപ്പത്രിയില് എത്തിച്ചു.<br />
<br />
ഏതാണ്ട് പതിനൊന്ന് മണിയോടെ ഞാന് ആശുപ്പത്രിയില്നിന്നും തിരിച്ച് ബോയ്സ് ഹോമില് എത്തി. ആശുപ്പത്രിയില് നിന്നും ലഭിച്ച ഇഞ്ചക്ഷനും മരുന്നുകളും എന്റെ വിറയല് പാടെ നിര്ത്തുകയും, പനിയുടെ കാഠിന്യം കുറക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അത്രയധികം മരുന്നുകള് കുറഞ്ഞ സമയത്തിനകം ശരീരത്തില് എത്തിയതിനാലാണെന്നു തോന്നുന്നു, ബോയ്സ് ഹോമില് എത്തി അല്പ്പം കഴിയുന്നതിനുമുന്പേ ഞാന് ബോധമില്ലാത്ത ഉറക്കം ആരംഭിച്ചു. ഇടക്കെപ്പോഴോ ഞാന് ഉണര്ന്നപ്പോള് എന്റെ അരികില് ഹരിനാരായണന് മാഷ് ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. ഞങ്ങള് പരസ്പരം ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഞാന് വീണ്ടും കണ്ണുകള് അടച്ചു കിടന്നു. മാഷ് എന്റെ മൂര്ദ്ധാവില് പതിയെ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഞാന് വീണ്ടും ഉറങ്ങിപോയ്. പിന്നീട് ഉണരുമ്പോള് മാഷ് അരികത്തുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഏതൊക്കെയോ പഴവര്ഗ്ഗങ്ങള് നിറഞ്ഞ ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് കൂട് എന്റെയടുത്തു ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. <br />
<br />
പിന്നീട് ആ സ്കൂള് ജീവിതത്തിന്റെ അവസാനം വരെ ഹരിനാരായണന് മാഷോട് പഴയ അടുപ്പം കാണിക്കുന്നതിനായി എനിക്ക് സാധിച്ചിട്ടില്ല, മാഷ്ക്ക് തിരിച്ചും. പാഠഭാഗങ്ങള് വിശദീകരിച്ചു തീരുമ്പോള്, ഒരുപാട് സംശയങ്ങളുമായി എഴുനേറ്റു നില്ക്കുവാനോ, ചോദ്യങ്ങള് ചോദിച്ച് തീരും മുന്പേ ആവേശത്തോടെ അതിനു മറുപടി നല്കുവാനോ ഞാന് ശ്രമിച്ചില്ല.<br />
<br />
അന്ന് ക്ലാസ്സ്റൂമില് എന്നില് നിന്നും സംഭവിച്ച തെറ്റ്, ആ സ്കൂളിലെ മറ്റേതെങ്കിലും വിദ്യാര്ഥിയില് നിന്നാണ് ഉണ്ടാകുന്നതെങ്കില് ഹരിനാരായണന് മാഷ് അതൊരിക്കലും ശ്രദ്ധിക്കുമായിരുന്നില്ലെന്നും, എന്നില്നിന്നും അത്തരത്തില് നിരുത്തരവാദപരമായ ഒരു പെരുമാറ്റം മാഷ് ചിന്തിചിട്ടെയില്ല എന്നതിനാല് അത്തരത്തില് സംഭവിച്ചപ്പോള് നിയന്ത്രിക്കാനാവാതെപോയതാണെന്ന്, ബോയ്സ് ഹോംന്റെ ഡയരക്ടര് അച്ഛനോട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞതായി അറിഞ്ഞു.<br />
<br />
കുറെ വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം, മറ്റൊരു സ്ഥലത്തും കാണിക്കാത്ത മര്യാദയോടെ, ശാന്തതയോടെ, ചിട്ടകളെല്ലാം പാലിച്ചുക്കൊണ്ട് ബിവറേജസ് കോര്പ്പറഷന്റെ മണ്ണുത്തി ശാഖയിലെ നീണ്ട ക്യു വിനിടയില് ഞാന് നില്ക്കുന്നു. അല്പ്പസമയത്തിനു ശേഷമാണ് ക്യു വില് എന്റെ മുന്പില് സ്ഥാനംപിടിച്ചിട്ടുള്ള വ്യക്തിയെ ഞാന് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്, സ്കൂളില് എന്റെ ഹിസ്റ്ററി അധ്യാപകനായിരുന്ന ജോസഫ് മാഷ്!!!!<br />
<br />
കാഴ്ച്ചയില് മാഷ്ക്ക് എന്നെ മനസില്ലായില്ല. പക്ഷെ വിശദീകരിച്ചപ്പോള് ഞാനെന്ന വിദ്യാര്ഥി ഓര്മയില് എത്തി. അടുത്ത വര്ഷം മാഷ് റിട്ടയേര്ഡ് ആവും. വിരമിക്കലിനുശേഷം വീട്ടില് വെറുതെ ഇരിക്കേണ്ടല്ലോ എന്ന് കരുതി അദ്ദേഹം ഇപ്പോഴേ നാട്ടില് ചെറിയതോതില് പൂചെടികളുടെ വില്പ്പന ആരംഭിച്ചിരിക്കുന്നു. ആ ആവശ്യത്തിലേക്കായി കുറെ ചെടികള് വാങ്ങുന്നതിനായാണ് മാഷ് മണ്ണുത്തിയില് എത്തിയത്.<br />
<br />
അദ്ദേഹം പഠിപ്പിക്കുന്ന സ്കൂളില്നിന്നും ഏതാണ്ട് 35 കിലോമീറ്റര്കള്ക്കിപ്പുറം ഒരുനാട്ടിലെ, ബീവറേജസ് കോര്പ്പറേഷന്റെ ക്യുവില് ഒരു പൂര്വ്വ വിദ്യാര്ഥിയെ കണ്ട്മുട്ടുമെന്നു മാഷ് ഒരിക്കലും കരുതിക്കാണില്ല.<br />
<br />
"കുറച്ച് പണിക്കാര് കൂടെ ഇണ്ടേ.... അവര്ക്ക് കുടിക്കാനായിട്ട് എന്തെങ്കിലും വാങ്ങിക്കൊടുക്കാന്നു കരുത്യാ...... ഈ ബ്രാണ്ടി... വിസ്കി...ന്നൊക്കെ പറയണത് ഒരു പോലത്തെ സാധനങ്ങള് തന്ന്യാണോ...?" മാഷ് എന്നോട്;<br />
'ഉവ്വ, മനസിലായി....' എന്നമട്ടില് ഞാന് തലകുലുക്കി.<br />
അവസാനമാണ് മാഷ് എന്നെ അറിയിച്ചത്, സ്കൂളിന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ ഹെഡ് മാസ്റ്റര് അദ്ദേഹമാണെന്ന്. ആ സമയത്ത് എനിക്ക് ജോലി സംബന്ധമായി സ്കൂളില് നിന്നും ഒരു സര്ട്ടിഫിക്കറ്റ് ന്റെ ആവശ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. അക്കാര്യം ഞാന് അറിയിച്ചപ്പോള്, ഏറ്റവും അടുത്തദിവസം സ്കൂളിലെത്തിയാല് സര്ട്ടിഫിക്കറ്റ്മായി തിരിച്ചു പോരാമെന്ന് അദ്ദേഹം എനിക്കുറപ്പുനല്കി.<br />
<br />
മൂന്നു ദിവസങ്ങള്ക്ക് ശേഷമാണ് ഞാന് സ്കൂളില് എത്തുന്നത്. സ്കൂളില് എത്തിയപ്പോഴാണ്, സ്കൂള് മാനേജ്മന്റ് എന്നോടും, എന്റെ ബാച്ച് ലെ സഹവിദ്യാര്ഥികളോടും ചെയ്ത കൊടും ചതിയുടെ യഥാര്ത്ഥ ചിത്രം എനിക്ക് വ്യക്തമാകുന്നത്. ഞങ്ങള് പത്താംക്ലാസ് കഴിഞ്ഞ് സ്കൂളിനോട് വിടപറഞ്ഞതിന്റെ തൊട്ടടുത്ത വര്ഷം മുതല് ആ ബോയ്സ് സ്കൂള് ലേക്ക് പെണ്ക്കുട്ടികള്ക്കും പ്രവേശനം നല്കിക്കൊണ്ട്, നേരും നെറിവുംക്കെട്ട സ്കൂള് മാനേജ്മന്റ് അതൊരു മിക്സ്ഡ് സ്കൂള് ആയി പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
'നീയൊന്നും ഒരു കാലത്തും ഗുണം പിടിക്കില്ലടാ....' എന്ന് മാനേജ്മന്റ്നെ മൊത്തം മനസ്സില് പ്രാകിക്കൊണ്ടാണ് ഞാന് സ്കൂളിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നത്<br />
<br />
ജോസഫ്മാഷ്തന്നെ പ്രത്യേക താത്പര്യമെടുത്തു ആവശ്യമായ സര്ട്ടിഫിക്കറ്റുകള് എല്ലാം ശെരിയാക്കി തന്നു. മണ്ണുത്തിയിലെ ഏതു ആവശ്യത്തിനും ബന്ധപ്പെട്ടാല് മതിയെന്ന് അറിയിച്ച്, മാഷിനു എന്റെ നമ്പര് നല്കി തിരിച്ചിറങ്ങുമ്പോള് ഞാന് അദേഹത്തോട് ഹരിനാരായണന് മാഷേക്കുറിച്ചു അന്വേഷിച്ചു. ഹരിനാരായണന് മാഷ് റിട്ടയേഡ് ആയെന്നും, പെന്ഷന് സംബന്ധമായ എന്തോ കാര്യത്തിനായി അദ്ദേഹം അന്ന് സ്കൂളില് എത്തിയിട്ടുണ്ടെന്നും ജോസഫ്മാഷ് എന്നെ അറിയിച്ചു.<br />
<br />
സ്കൂള് ഗ്രൌണ്ട്നോട് ചേര്ന്നുള്ള സ്റ്റേജ് ന്റെ സമീപത്തായാണ് ഞാന് ഹരിനാരായണന് മാഷെ കണ്ട്മുട്ടിയത്, ഒരു നിയോഗം പോലെ. അന്ന് ഞാന് അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടില്ലായിരുന്നുവെങ്കില് ഒരു പക്ഷെ, പിന്നീട് എപ്പോഴെങ്കിലും അദ്ദേഹത്തെ കാണുവാന് എനിക്ക് സാധിക്കുമായിരുന്നോ എന്നത് സംശയമായിരുന്നു.<br />
<br />
ഒരൊറ്റനോട്ടത്തില്തന്നെ അദ്ദേഹംഎന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞതില് ഞാന് സന്തോഷിച്ചു. എന്നെ കുറിച്ച് നിരന്തരം ബോയ്സ് ഹോംന്റെ ഡയരക്ടര് അച്ഛനോട് അന്വേഷിക്കാറുണ്ടായിരുന്നെന്നും, അവിടെനിന്നും ലഭിച്ച എന്റെ വിലാസത്തിലേക്ക് ചില എഴുത്തുകള് അയച്ചിരുന്നുവെന്നും മാഷ് എന്നെ അറിയിച്ചു. എന്നാല് ആ വിലാസത്തില്നിന്നും ഞങ്ങള് മറ്റൊരിടത്തേക്ക് താമസം മാറിയിരുന്നതിനാല് അവ എനിക്ക് കൈപ്പറ്റുവാന് സാധിച്ചിരുന്നില്ല.<br />
<br />
"ആയിരകണക്കിന് വിദ്യാര്ത്ഥികളെ ഈ ഔദ്യോകിക ജീവിതത്തിന്റെ കാലയളവിനിടയില് പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. അതില് കുറേപ്പേരെ കാണുമ്പോള് ഓര്ക്കാറുണ്ട്. കുറച്ചു പേര് കണ്ടില്ലെങ്കിലും ഓര്മകളില് ഉണ്ടാകും. വിരലില് എണ്ണാവുന്നവര് മാത്രമേ ഹൃദയത്തെ സ്പര്ശിക്കാറുള്ളു. അതില് ഒന്നാമനാണ് നീ....."<br />
തുടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെ, നിറകണ്ണുകളോടെ ഞാന് ഹരിനാരായണന് മാഷ്ടെ ഈ വാക്കുകള് കേട്ടിരുന്നു.<br />
<br />
ഞങ്ങള്ക്കിടയില് രൂപംക്കൊണ്ട ആലപ്പ നേരത്തെ നിശബ്ദതക്ക് ശേഷം ഞാന് മാഷ് നോട് പറഞ്ഞു,<br />
"എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാന്ഉണ്ടായിരുന്നു..."<br />
"ഉം..?" മാഷ് അന്വേഷിച്ചു.<br />
"ക്ലാസ്സില് എന്റെ പുറകു ബഞ്ചില് ഇരുന്നിരുന്ന സലിംനെ ഓര്ക്കുന്നുണ്ടോ മാഷ്?"<br />
" പിന്നേ..... അവന് നമ്മുടെ നാട്ടുക്കാരനല്ലേ... ഇപ്പൊ ആള് ഗള്ഫില് എവിടെയോ ആണ്. അവധിക്കു നാട്ടിലെത്തുന്ന സമയത്ത് റോഡിലൊക്കെ വച്ചു വല്ലപ്പോഴും കാണേം വിശേഷം പറയേം ഒക്കെ ഉണ്ടാവാറുണ്ട്.."<br />
'എന്താ ചോദിച്ചത്' എന്ന ഭാവത്തില് മാഷ് എന്നെ നോക്കി.<br />
" അവന് പറഞ്ഞ കഥകേട്ടു ചിരിച്ചതിനാണ് മാഷെന്നെ പണ്ട് ക്ലാസ്സില് വച്ച് കുറെ തല്ലിയത്"<br />
<br />
മാഷ് അല്പ്പസമയം നിശബ്ദനായി. മാഷടെ മനസ്സ് അന്നത്തെ ആ ഓര്മകളില്ആണ് എന്ന് വ്യക്തം.<br />
" താന് ആരെയോ സംരക്ഷിക്കുകയാണെന്ന് എനിക്കുറപ്പായിരുന്നു. കാരണം..., എന്റെ ക്ലാസിനിടയില് താന് മറ്റൊരു ചിന്തയുമായി ഇരിക്കില്ല എന്ന കാര്യത്തില് എനിക്ക് യാതൊരുവിധ സംശയവും ഇല്ല. മറ്റേതോ ഒരാള്ക്ക് വേണ്ടി എന്നെ ധിക്കരിക്കുവാനും, എന്റെ ചോദ്യങ്ങളെ അവഗണിക്കുവാനും താന് തയ്യാറായപ്പോള് ..., ഞാന് ബിജുവിനോട് കാണിച്ച സ്നേഹത്തിനും ആത്മാര്ത്ഥതക്കും എന്ത് അര്ത്ഥമാണ് ഉള്ളത് എന്ന തോന്നലാണ് അന്നെന്നെ ചൊടിപ്പിച്ചത്.... എന്നോട് അതിന്റെ വിരോധം തനിക്കിപ്പോഴും മനസിലുണ്ടോ?"<br />
"ഹേയ്....ഇല്ല്യ മാഷേ... മാഷിനോട് ഒരുക്കാര്യം ഒളിച്ചുവക്കേണ്ടിവന്നല്ലോ എന്ന കുറ്റബോധം മാത്രേ ഉള്ളൂ." ഞാന് ആത്മാര്ഥമായിതന്നെ പറഞ്ഞു.<br />
<br />
" കൌമാരത്തിന്റെ ഓരോ വികൃതികള്.....ആട്ടെ.., എന്ത് കഥയായിരുന്നു സലിം അന്ന് പറഞ്ഞു തന്നത്?"<br />
മാഷടെ ആകാംക്ഷകണ്ട് ഞാന് ആദ്യമൊന്നു ചിരിച്ചു. പിന്നെ അല്പ്പം ചമ്മലോടെ പറഞ്ഞു,<br />
"A യാ...."<br />
"A യോ...... എന്ന് വച്ചാല്...?<br />
"ഈ അടല്ട്ട്സ് ഒണ്ലി എന്നൊക്കെ പറയില്ലേ.... അതില്പ്പെടുന്നത്.."<br />
അത് കേട്ടപ്പോള് മാഷ്ന്റെ മുഖത്തൊരു ചിരി തെളിഞ്ഞു. പിന്നെ, ആംഗ്യങ്ങളോടെ പറഞ്ഞു,<br />
" ഈ വൃത്തമിട്ട് അതിനകത്ത് എഴുതുന്ന A അല്ലേ...?"<br />
വീണ്ടുമൊരു ചിരി.പിന്നെ തുടര്ന്നു,<br />
"സാരല്ല്യ... ഒന്ന് മയപ്പെടുത്തി പറഞ്ഞാല് മതി."<br />
മാഷടെ അനുവാദം ലഭിച്ചു. ഞാന് കഥ മുഴുവന് പറഞ്ഞു. പക്ഷെ, ഒട്ടും മയപ്പെടുത്തിയില്ല. വിശദമായിതന്നെ പറഞ്ഞു. കഥകേട്ടു മാഷ് അല്പ്പനേരം അന്തിച്ചിരുന്നുപോയ്. പിന്നെ ഉറക്കെയുറക്കെ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.<br />
"കുട്ട്യോള് ഈ പ്രായത്തില് ഇങ്ങന്യൊക്കെ ചിന്തിക്കേം പറയേം ചെയ്യുന്നുണ്ടല്ലോ ന്റെ കൃഷ്ണാ...." എന്ന് മാഷ് ആദിശയപ്പെട്ടു.<br />
<br />
സ്റ്റേജ് ന്റെ പുറകുവശത്തേക്ക് മാറിനിന്ന്, സിഗരറ്റ് പുക ഊതി വിട്ടുക്കൊണ്ട്, മാഷ് ഒരുപാട് വിശേഷങ്ങള് എന്നോട് ചോദിക്കുകയും പറയുകയും ചെയ്തു. റിട്ടയര്മെന്റ് ജീവിതത്തെകുറിച്ച് പറയുമ്പോള് അദ്ദേഹം വികാരാധീനന് ആയിരുന്നു, കണ്ണുകള് നിറഞ്ഞിരുന്നു.<br />
"ഏതെങ്കിലും പാരലെല് കോളേജ്കളില് ഒന്ന് ശ്രമിക്കണം. അദ്ധ്യാപനം ജീവിതത്തില് ഇല്ല്യാണ്ടാവണ അവസ്ഥ സഹിക്കാനാവണില്ലടോ...<br />
ഏറ്റവും വെഷമം, ഇത്രയേറെ വര്ഷങ്ങള് എന്റെ സ്വന്തമെന്നോണം ഞാന് കൊണ്ട് നടന്ന ഈ സ്കൂളില് ഇങ്ങനെ ഒരു അപരിചിതനായി വന്നു നില്ക്കേണ്ട അവസ്ഥയാ...."<br />
<br />
ഗോള്ഡ് ഫ്ലൈക് സിഗരറ്റിന്റെ കട്ടിപുകയും, നര കയറിയ കനത്ത നീണ്ട മീശയും, ഇവയോട് ഒട്ടും ചേരാതെ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുകളുമായി ഹരിനാരായണന് മാഷ് ഏതോഒരു അവാര്ഡ് സിനിമയിലെ പേര് ഓര്മയില്ലാത്ത ഒരു കഥാപാത്രത്തെ എന്നെ ഓര്മിപ്പിച്ചു.<br />
<br />
<br />
................................................................................................................................................<br />
<div>
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.<br />
താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-32596693770944742962011-02-01T00:31:00.000+05:302012-02-23T15:47:09.665+05:30എന്റെ സ്വന്തം തുടയും, പിന്നെ ചില ചൂരലുകളും... (part 1)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
ചൂരലും എന്റെ തുടയും പഠിക്കുന്നകാലത്ത് ഒരു നല്ല കോമ്പിനേഷന് ആയിരുന്നു. ചാറി ചാറി വല്ലപ്പോഴും കിട്ടുന്ന അടികള് കൂടാതെ ത്രിശൂര് പൂര വെടിക്കെട്ടിന്റെ കൂട്ടപൊരിച്ചില് പോലെയുള്ള തല്ലും എനിക്ക് ഇടക്കൊക്കെ കിട്ടാറുണ്ട്. അങ്ങിനെ ചില ഉശിരന് തല്ലുകളെ കുറിച്ചു പറയാം.<br />
<br />
നാലാം ക്ലാസ്സില് പഠിക്കുമ്പോള് കേരള പ്രൈവറ്റ് എക്സാമിനേഷന് ബോര്ഡ് ന്റെ പരീക്ഷയില് എനിക്ക് ഒന്നാം റാങ്ക്. തൃശൂരില് നിന്നും സ്കൂള് വക കാറില് ടീച്ചര് മാരോടും അമ്മയോടും ഒപ്പം ഏറണാംകുളത്ത് വന്നു, ടൌണ് ഹാള് ളില് വച്ച് കോട്ടിട്ട ഏതോ കക്ഷിയില് നിന്നും സമ്മാനം വാങ്ങി. അന്നാണ് ആദ്യമായി ഞാന് റ്റൈ കെട്ടിയത്. റ്റൈ കെട്ടി, തലയനക്കാതെയുള്ള എന്റെ നടപ്പുക്കണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞു,<br />
" പേടിക്കണ്ട, അഴിഞ്ഞു പോകില്ല."<br />
<br />
തിരിച്ചു സ്കൂളില് എത്തിയതുമുതല് ഞാന് സ്റ്റാര് ആയി.അസംബ്ലിയിലും , ഓരോ ക്ലാസ് കളിലും എന്നെ കൊണ്ടുപോയി പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു. കുട്ടികള്ക്കെല്ലാം വല്ലാത്ത ആദരവ്. ടീച്ചര്മാര്ക്കാണെങ്കില് ഒടുക്കത്തെ സ്നേഹവും.<br />
<br />
അങ്ങിനെ വിളങ്ങി നില്ക്കുന്ന കാലത്താണ് ക്ലാസ് ടീച്ചര് ഷേര്ലി , ഒരു നല്ല ചൂരലിന്റെ ആവശ്യകതയെ കുറിച്ചും ക്ലാസ്സില് അതിന്റെ അഭാവം കൊണ്ടുണ്ടാകുന്ന പ്രശ്നങ്ങളെ കുറിച്ചും വാചാലയായത്.<br />
നമ്മുടെ സ്വന്തം ടീച്ചര്..... പോരാത്തതിന് ടീച്ചറോട് എനിക്ക് മുടിഞ്ഞ പ്രേമവും, സത്യം!!<br />
ഒന്ന് സഹായിക്കാന് തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. അഗ്രികള്ച്ചര് യുനിവേഴ്സിറ്റിയില് നിന്നും നല്ല നാല് ചൂരലുകള് വെട്ടി ടീച്ചര്ക്ക് അഭിമാനപൂര്വ്വം നല്കി. ടീച്ചര് തോളില് ചേര്ത്തു പിടിച്ചു പറഞ്ഞു, മിടുക്കന്.....<br />
<br />
ക്ലാസ്സിലെ കുട്ടികളെ നാല് ടീമുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുകയാണ്. ഒരു ടീമിന്റെ ലീഡര് ഞാനാണ്. സ്കൂളിലെ ഓരോ ക്ലാസ്സിലെയും ഓരോ ടീമുകളും എന്തോ ആവശ്യത്തിന്റെ പേരില് ആ സമയത്ത് ഒരു ഫണ്ട് സ്വരൂപിക്കണ മായിരുന്നു. പല കാരണങ്ങള് പറഞ്ഞുള്ള ഇത്തരം പിരിവുകള് ഒന്നിനുപുറകെ ഒന്നായി സ്കൂളില് ധാരാളം ഉണ്ടാവാറുണ്ട്. ഏറ്റവും അധികം ഫണ്ട് പിരിക്കുന്ന ടീമിന്റെ ലീഡര്ക്ക് ഹെഡ് മിസ്ട്രെസ്സ് അസംബ്ലിയില് വച്ച് ഷര്ട്ടില്, റോസ് റിബണ് കെട്ടിയ മെഡല് കുത്തിതരും.<br />
<br />
അന്ന് ഉച്ച കഴിഞ്ഞുള്ള ആദ്യ പിരീഡില് ഷേര്ളി ടീച്ചര് ക്ലാസ്സില് എത്തിയപ്പോള് ഒരു ടീമിന്റെ ലീഡര് ആയ പ്രിന്സ് ന്റെ വക ഒരു പരാതി കിട്ടി. അവനും ടീം അംഗങ്ങളും ചേര്ന്ന് പിരിച്ചെടുത്ത ഫണ്ടില് നിന്നും അഞ്ചു രൂപ കാണ്മാനില്ല.<br />
ശിവ.. ശിവ.... എന്തായീ കേള്ക്കണേ... എന്ന മട്ടിലായി ഞാനടക്കമുള്ള എല്ലാവരും. തകര്തിയായ അന്വേഷണം. ആരില്നിന്നും നഷ്ട്ടപ്പെട്ട അഞ്ചു രൂപ കണ്ടെത്താനായില്ല. മറ്റു മാര്ഗങ്ങളൊന്നും ഇല്ലാത്തതിനാല് ഷേര്ളി ടീച്ചര് ഒരു ഓഫര് മുന്നോട്ടു വച്ചു. കാശ് എടുത്തത് ആരാണെന്ന് സത്യം പറഞ്ഞാല് അടി ഒഴിവാക്കിക്കൊണ്ട് രണ്ടു നാരങ്ങ മുട്ടായി തികച്ചും ഫ്രീ ...!!!<br />
<br />
നാരങ്ങാ മുട്ടായിയെ കുറിച്ച് കേട്ടതോടെ ക്ലാസ്സിലെ ഒരുതടിയന് സത്യം പറയുവാന് തീരുമാനിച്ചു മുന്നോട്ടു വന്നു. അവന് എന്നെയൊന്നു ഒളിക്കന്നിട്ട് നോക്കിയതിനുശേഷം ടീച്ചറോട് പറഞ്ഞു,<br />
"കാശെടുത്തത് ബിജു.എം.ജി യാണ്. ഞാന് കണ്ടു."<br />
ഞാനൊഴിച്ച് മറ്റെല്ലാവരും അതുകേട്ടു ഞെട്ടി. എനിക്കാണെങ്കില് അവന് എഴുനേറ്റപ്പോഴേ തലയില് ഇരുട്ട് കയറിയിരുന്നതിനാല് ഞെട്ടാനുള്ള അവസരം കിട്ടിയ്യില്ല. അവന് പറഞ്ഞത് വാസ്തവ വിരുദ്ധമായ ഒരു ആരോപണം എന്ന രീതിയില് ടീച്ചര് എന്നോട് ചോദിച്ചു, "<br />
എന്താ ബിജുവിന്റെ മറുപടി?<br />
<br />
" അവന് പറഞ്ഞത് ശര്യാ, കാശെടുത്തത് ഞാനാ..." ഞാന് പറഞ്ഞു. സമ്മതിക്കാതെ നിവൃത്തിയില്ല . കൂട്ട് പ്രതിയാണ് മാപ്പുസാക്ഷി ആയിരിക്കുന്നത്.<br />
ടീച്ചറുടെ മുഖത്തു അപ്പോഴും ഒരു അവിശ്വാസം.<br />
<br />
കഴിഞ്ഞയാഴ്ചത്തെ കണക്കു പ്രകാരം പ്രിന്സി ന്റെ ടീമിനു ഞങ്ങളുടെ ടീമിനേക്കാള് 4.25 രൂപ കൂടുതല് ആയിരുന്നു.. എന്റെ ടീമിലാണെങ്കില് ഞാന് എത്ര പറഞ്ഞിട്ടും കുട്ടികളാരും കാശ് പിരിച്ച് ക്കൊണ്ട് വരുന്നുമില്ല. ഫണ്ട് സ്കൂളില് ഏല്പ്പിക്കേണ്ട അവസാന ദിവസം അടുത്തിരിക്കുന്നു. ഹെഡ് മിസ്ട്രെസ്സ് ന്റെ കയ്യില്നിന്നും മെഡല് വാങ്ങാന് മറ്റു മാര്ഗങ്ങളൊന്നും ഇല്ലാത്തതിനാലാണ് ഞാനും ആ തടിയനും ചേര്ന്ന് ഈ കാശ് അടിച്ചുമാറ്റല് ആസൂത്രണം ചെയ്തു നടപ്പിലാക്കിയത്.<br />
<br />
പിറ്റെന്നു എന്റെ അമ്മയെ വിളിച്ചുവരുത്തി, എന്റെ ക്ലാസ്സില് വച്ച്, ഞാന് പ്രണയപൂര്വ്വം ടീച്ചര്ക്ക് സമ്മാനിച്ച ചൂരല്ക്കൊണ്ട് ആഘോഷപൂര്വ്വ്വം ഹെഡ്മിസ്റ്റ്രെസ്സ്ന്റെ കയ്യില് നിന്നും എനിക്കു അടി കിട്ടി.<br />
<br />
അന്നു രാത്രിയില് എന്റെ അമ്മ ഉറങിയിട്ടില്ല. ഇടയ്ക്കിടെ ജനാലക്കല് പോയി നില്ക്കുന്നതും, മുറിയുടെ മൂലക്കല് ചാരിയിരിക്കുന്നതും , അടുക്കളയില് ചെന്ന് വെള്ളം കുടിക്കുന്നതുമെല്ലാം എനിക്ക് കാണാം.<br />
<br />
പിറ്റേന്ന് രാവിലെ അമ്മ എന്നെയും കൊണ്ട് പള്ളിയിലേക്ക് പോയി. പള്ളിയിലെ അമ്മസംഘം എന്നൊരു സംഘടനയില് അമ്മ പ്രവര്ത്തിക്കുന്നുണ്ട്. ആ സംഘത്തില് പെട്ടവരില്നിന്നും, കുറുബാനക്ക് വന്ന മറ്റു ചിലരില്നിന്നുമായി അമ്മയെനിക്കു കുറെ പൈസ പിരിച്ചു തന്നു. കുറച്ചു പൈസ അമ്മയും തന്നു.<br />
<br />
കണക്കെടുപ്പ് ദിവസം സ്കൂള് അസംബ്ലിക്ക് മുന്നില് വച്ചു ഞാന് ഹെഡ് മിസ്ട്രെസ്സില് നിന്നും മെഡല് വാങ്ങി. ഒപ്പം ഒരു ചെറിയ പാക്കെറ്റ് മിഠായിയും ലഭിച്ചു. ആ മിഠായി പാക്കെറ്റ് അമ്മയുടെ നിര്ദ്ദേശം പോലെ ഞാന് പ്രിന്സിനു നല്കി. എന്നിട്ട് അമ്മ വാങ്ങി തന്നിരുന്ന മിഠായി ഞാന് ടീമിലെ എല്ലാവര്ക്കുമായി വീതിച്ചു. തടിയന് ഒരു മിഠായി കുറവേ കൊടുത്തുള്ളൂ. അവന് അതുംപോയി ടീച്ചറോട് പറഞ്ഞു.<br />
<br />
ഒന്പതാം ക്ലാസ്സില് എത്തിയപ്പോഴേക്കും സ്കൂളില് നിന്നുമുള്ള അടിതടകളെ എങ്ങിനെ പ്രതിരോധിക്കാം എന്ന വിഷയത്തില് ഞാനൊരു എക്സ്പെര്ട്ട് ആയി മാറിയിരുന്നു. അധ്യാപകര് ചൂരല് ഉയര്ത്തുന്നതിനോടൊപ്പം തന്നെ കൈ മുകളിലേക്കുയര്ത്തി അടിയുടെ കാഠിന്യം കുറക്കുക്ക, ചില അധ്യാപകര് അടിക്കുവാന് ഓങ്ങ്മ്പോഴേക്കും അവരെ വട്ടനെ കെട്ടിപ്പിടിക്കുക....<br />
അങ്ങിനെയങ്ങിനെ ഒരുപാട് രീതികള് ഞാന് പരീക്ഷിച്ചു പോന്നിരുന്നു.<br />
<br />
പക്ഷെ ഒന്പതാം ക്ലാസ്സിന്റെ മധുവിധു നാളുകളില് മലയാളം മാഷിന്റെ തല്ലില് നിന്നും രക്ഷപ്പെടുവാന് കാണിച്ച നമ്പര് അല്പ്പം സാഹസമായിപ്പോയി.<br />
മാഷ് ചൂരലുമായി എന്റെയടുക്കല് എത്തിയതും ഞാന് അഴികളില്ലാത്ത ജനല് വഴി പുറത്തേക്ക് ചാടി, ഓടി, കി ണറിന്റെ യടുത്തു നിലയുറപ്പിച്ചു . വടിയുമായി മാഷ് പുറകെ. കിണറി ന്റെ ഒരു വശത്ത് ഞാന് , മറു വശത്ത് മാഷ്. എന്നെ തല്ലിയാല് കിണറ്റിലേക്ക് ചാടുമെന്നു ഞാന്, ഇനി തല്ലുക്കൊള്ല്ളുന്നതിനെക്കാള് നിനക്ക് നല്ലത് കിണറ്റില് ചാടുന്നതായിരിക്കുമെന്നു മാഷ്......,.<br />
മാഷിനെ ഞാന് കിണറിനു ചുറ്റും ഓടിക്കുകയാണ്. കാഴ്ച്ചക്കാരായി ക്ലാസിലെ കുട്ടികള് വാതില്ക്കലും ജനലിലും നില്ക്കുന്നു.<br />
ഒറ്റയ്ക്ക് എന്നെ പിടിക്കുവാന് സാധിക്കില്ലെന്ന് മനസിലായപ്പോള് മാഷ് ക്ലാസ്സിലെ കുട്ടികളെ വിളിച്ചു. ക്ലാസ് ലീഡറും , തടിമിടുക്കുള്ള വേറെ രണ്ടുക്കുട്ടികളും കൂടെ എന്നെ പിടിക്കുവാന് തയ്യാറായി വന്നു. വര്ഗ്ഗവഞ്ചകന്മാര്!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1......................................,......!!<br />
<br />
ഇനി നിന്നാല് പണി പാളുമെന്നു മനസിലായപ്പോള് ഞാന് സ്കൂള് മതില് എടുത്തു ചാടി, അടുത്തുള്ള സെമിനാരിയുടെ വളപ്പിലേക്ക് ഓടി. പിന്നാലെ ലവന്മാരും . എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുവെട്ടിച്ചു ഞാനൊരു മാവിന് മുകളില് കയറിയിരുപ്പായി.<br />
മാവില് പുളിയുറുംബുകളുടെ സംസ്ഥാന, ദേശീയമോന്നുമല്ല.... വിശ്വ മഹാ സമ്മേളനമാണ് നടക്കുന്നത്. എന്റെ അസ്ഥാനത്തെല്ലാം ഉറുന്പ് കയറി കടിക്കുവാന് തുടങ്ങി.<br />
അല്പ്പം കൂടെ കഴിഞ്ഞാല് ഞാന് കുട്ടപ്പെട്ടന്റെ അവസ്ഥയിലാകുമെന്നു എനിക്ക് മനസിലായി.<br />
<br />
കുട്ടപ്പേട്ട ന്റെ അവസ്ഥ എന്താണെന്നല്ലേ, പറയാം<br />
കുട്ടപ്പെട്ടനെയും അവിടെത്തന്നെ കടന്നല് കുത്തി. നീരുവന്നു വീര്ത്തു. ഭാര്യയോടൊപ്പം ഡോക്ട്ടരുടെ അടുത്തെത്തിയപ്പോള് അങ്ങേരു രണ്ടു ഗുളികകള് നല്കി, ഒന്ന് വേദന മാറുവാന്, ഒന്ന് നീര് വറ്റുവാന്. ഭാര്യ ഡോക്ട്ടരോട് പറഞ്ഞു, തത്കാലം വേദന മാറുവാനുള്ള ഗുളിക മാത്രം മതി.<br />
<br />
ഉറുമ്പുകടി അസഹ നീയം ആയപ്പോള് ഞാന് മാവില്നിന്നും ഊര്ന്നു താഴെയിറങ്ങി. എന്റെ സഹപാഠികള് എന്നെ കയ്യോടെ പിടികൂടി മാഷിന്റെ മുന്നില് എത്തിച്ചു. ഒരു ചൂരലി ന്റെ മൊത്തം ആയുസ്സ് അയാളെന്റെ ദേഹത്തു തീര്ത്തു.<br />
<br />
ഒന്പതാം ക്ലാസ്സിലെ ഓണ പരീക്ഷ. അന്ന് ഫിസിക്സ് ആയിരുന്നു. സിനിമാ സംവിധായകനാവാന് ഫിസിക്സ് പഠി ക്കേണ്ടതില്ലെന്ന് ആരോ എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നതിനാല് ആ വിഷയത്തിനും മറ്റുള്ള വിഷയങ്ങളെ പോലെതന്നെ ഞാന് അത്രയ്ക്ക് ശ്രെദ്ധ കൊടുത്തിരുന്നില്ല. അതിനാല് പരീക്ഷക്ക് വിശേഷിച്ചൊന്നും എഴുതുവാനും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.<br />
15 മിനിട്ട് കൊണ്ട് അറിയാവുന്നതെല്ലാം എഴുതി തീര്ത്ത് വെറുതെയിരിക്കുമ്പോള് എനിക്കൊരു തോന്നല് ,<br />
ഫിസിക്സ് മാഷിനു ഒരു ഓണാശംസ നെര്ന്നാലോ.....<br />
<br />
പെയ്പ്പറി ന്റെ പുറകുവശത്തു കുത്ത് കുത്തുക്കള് ഇട്ടു ഞാന് എഴുതിവച്ചു, കരടിക്ക് ഓണാശംസകള്!!<br />
കരടിയെന്നാണ് മാഷിന്റെ ഇരട്ട പേര്.<br />
<br />
ഓണ അവധിക്കു ശേഷം സ്കൂളിലെത്തി. ഫിസിക്സുമാഷ് മാര്ക്ക് അനുസരിച്ചു ഉത്തരകടലാസ് എല്ലാവര്ക്കും വിതരണം ചെയ്യുന്നു. കൂടുതല് മാര്ക്കുള്ളവന് ആദ്യം പെയ്പ്പര് നല്കും, പിന്നെ ക്രമമായി കുറവുള്ളവര്ക്ക് നല്കി പോരും . ഇതാണ് പതിവ്.<br />
<br />
ഏറ്റവും അവസാനത്തില് എന്റെ പേര് വിളിച്ചപ്പോഴും എനിക്ക് അത്ഭുതമൊന്നും തോന്നിയില്ല, മുന്പും അങ്ങിനെയൊക്കെ തന്നെയാണ് പതിവ്. പെയ്പ്പര് എന്റെ കയ്യില് തരാതെ , സ്റ്റാഫ് റൂമില് പോയി ഒരു ചൂരല് വാങ്ങി വരുവാന് മാഷ് എന്നോട് പറഞ്ഞു. സാധാരണയായി പരീക്ഷയില് തോറ്റതിന് മാഷ് ഒരിക്കലും തല്ലാറില്ല. ആ ഒരു ധൈര്യത്തില് സ്റ്റാഫ് റൂമില് ചെന്ന് കിട്ടാവുന്നതില് വച്ചും ഏറ്റവും നല്ല വടിതന്നെ തിരഞ്ഞെടുത്തു ഞാന് മാഷിനു കൊടുത്തു.<br />
<br />
മാഷ് എല്ലാവര്ക്കും എന്റെ പെയ്പ്പര് കാണിച്ചു കൊടുത്തപ്പോഴാണ് ഓണാശംസ യുടെ കാര്യം എനിക്ക് ഓര്മ വന്നത്. അവധിക്കിടയില് ഞാനത് മറന്നു പോയിരുന്നു.<br />
<br />
അടിക്കാന് വരുമ്പോള് ഞാന് ഇറങ്ങി ഓടാറുണ്ട് എന്നാ കാര്യം മാഷ് അറിഞ്ഞിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു, എന്റെ കയ്യില് മുറുകെ പിടിച്ചാണ് മാഷെന്നെ പൊതിരെ തല്ലുന്നത്. അന്നുമുതല് ഫിസിക്സ് ക്ലാസ്സില് നിന്നും ഞാന് ഔട്ട്. ക്രിസ്ത്തുമസ്സ് പരീക്ഷയുടെ മുന്പുള്ള മിഡ് ടേം പരീക്ഷവരെ ഇത് തുടര്ന്നു. പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും എന്റെ മനസിലൊരു വാശി കയറിയിരുന്നതിനാല് ഞാന് മിനക്കെട്ടു പഠിച്ചാണ് ഫിസിക്സ് പരീക്ഷ എഴുതിയത്.<br />
<br />
പരീക്ഷക്ക് എന്റെ തൊട്ടടുത്തു ഇരിക്കുന്നത് ക്ലാസ്സിലെ വന്കിട പഠിപ്പിസ്റ്റ്. ഒന്നാമത് കിടക്കുന്ന ചോദ്യത്തിന്റെതൊഴിച്ചു ബാക്കിയെല്ലാ ചോദ്യങ്ങള്ക്കും എനിക്ക് ഉത്തരം അറിയാം. ഒന്നാമത്തെ ചോദ്യത്തിന് ഒരു മാര്ക്കാണ്.ബ്രായ്ക്കെറ്റില് 3 ഉത്തരങ്ങള് നല്കിയിരിക്കുന്നു. അതില് ഒരു ഉത്തരം അതിന്റെ തല്ലെന്നു എനിക്കറിയാം. ബാക്കി രണ്ടെണത്തില് ഞാന് ഉടക്കി നില്ക്കുകയാണ്. ആ സമയം പഠിപ്പിസ്റ്റ് എന്റെ സഹായത്തിനെത്തി. ബ്രായ്ക്കെറ്റില് കൊടുത്തതിലെ രണ്ടാമത്തെ ഉത്തരമെന്ന് അവന് ആന്ഗ്യത്തിലൂടെ എന്നോട് പറഞ്ഞു. അവന് പറഞ്ഞപോലെ ഞാന് എഴുതി.<br />
<br />
ഒരാഴ്ച്ചക്കു ശേഷം മൂല്യ നിര്ണ്ണയം കഴിഞ്ഞു ഉത്തര പെയ്പ്പര് ലഭിച്ചു. ഫിസിക്സില് ഒന്നാമത് പതിവുപോലെ, എനിക്ക് ഉത്തരം പറഞ്ഞു തന്നു സഹായിച്ച മഹാനുഭാവന്.. അമ്പതില് അമ്പതു മാര്ക്ക്.<br />
തുടര്ന്ന് എന്റെതൊഴിച്ച് മറ്റെല്ലാവരുടെയും ഉത്തര കടലാസുകള് നല്കി. ഈശ്വരാ...!!! ഇപ്പ്രാവശ്യവും ഞാന് ലാസ്റ്റോ .....? ഇതെന്തു കഥ എന്നായി ഞാന്..<br />
<br />
അവസാനം എന്റെ പേര് വിളിക്കുന്നതിനു മുന്പായി എല്ലാവരോടും എഴുന്നേറ്റു നിന്ന് കയ്യടിക്കാന് മാഷ് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ആ കയ്യടികള്ക്കിടയിലൂടെ മാഷെന്നെ മേശക്കരികിലേക്ക് വിളിച്ചു. പെയ്പ്പര് കയ്യില് തന്നു. 49 മാര്ക്ക്.<br />
<br />
ഒരു മാര്ക്ക് എവിടെ പോയി, ഞാന് നോക്കി. പഠിപ്പിസ്റ്റി ന്റെ നിര്ദ്ദേശപ്രകാരം എഴുതിയ ഉത്തരം തെറ്റ്!!!! അതെ ചോദ്യത്തിന് അവന് ശെരിയായി ഉത്തരം എഴുതുകയും ചെയ്തു.... വൃത്തിക്കെട്ടവന്...<br />
<br />
മാഷ് എനിക്ക് ഷെഐക്ക് ഹാന്ഡ് നല്കുന്നതിനായി കൈ നീട്ടി. ഞാന് മാഷിനു കൈ നല്കാതെ ബഞ്ചില് പോയി ഇരുന്നു. ഒട്ടും നീരസം പ്രകടിപ്പിക്കാതെ വളരെ സ്നേഹപ്പൂര്വ്വം മാഷ് എന്നോട് ചോദിച്ചു,<br />
എന്താ കൈ തരാത്തെ? "<br />
<br />
മാഷുക്ക് കൈ തരേണ്ട കാര്യം എനിക്കില്ല. മാഷ് പഠിപ്പിച്ചത് എഴുതിയല്ല ഞാന് മാര്ക്ക് വാങ്ങിയത്. എന്റെ വീട്ടുക്കാര് വാങ്ങിതന്ന ബുക്ക് നോക്കി പഠിച്ചാണ് ഞാന് മാര്ക്ക് വാങ്ങിയത്."<br />
ഇത്രയും പറഞ്ഞു ഞാന് എന്തിനും തയ്യാറായി നിന്നു. അടിക്കുവാന് വരികയാണെങ്കില് ജനല് വഴി ചാടി ഓടുവാന് തീരുമാനിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല. കുറച്ചു നേരം കസേരയില് എന്തോ ചിന്തിച്ചിരുന്നതിനുശേഷം മാഷ് പുറത്തെക്കി റങ്ങി പോയി . ആ പിരീഡു ഞങ്ങള്ക്ക് ഒഴിവായിരുന്നു.<br />
<br />
(തുടരാം.....)<br />
................................................................................................................................................<br />
<div>
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.<br />
താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-3533384970404850042011-01-20T15:15:00.002+05:302012-02-24T09:49:52.961+05:30പിന്നേയും ഒരു പ്രവാസിയുടെ കഥ,<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 18px;"></span></span><br />
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">ഒരുക്കാലത്ത് ഞാന് കരുതിയിരുന്നത് ഗള്ഫ് വലിയൊരു സംഭവം തന്നെയാണെന്നാണ്.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"> </span><br />
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">എന്റെ വല്യമ്മയുടെ മകനും</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">, </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">അടുത്ത സുഹൃത്തുമായ ഒരു ചേട്ടന് ഗള്ഫില് നിന്നും കറുത്ത കൂളിംഗ് ഗ്ലാസ് വച്ച്</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">, </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">വലിയ കറുത്തപ്പെട്ടിയും ഉരുട്ടി നാട്ടില് ലീവിന് എത്തിയപ്പോള് ഞാന് കോരിത്തരിച്ചു പോയി.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">കാണാന് എത്തിയ പുരുഷന്മാര്ക്കെല്ലാം</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">, </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">ഉമ്മറത്തിരുന്നു തീ കൊളുത്തിയാല് തീ എരിയുന്ന തലഭാഗം പടിക്കല് വരെയെത്തുന്ന തരത്തില് വലുപ്പമുള്ള സിഗരറ്റ് സമ്മാനിച്ചു.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">കാജ ബീഡിയുടെ ബ്രാന്ഡ് അമ്പാസിഡര് മാരായ പാവം നാട്ടുക്കാര് അതുക്കണ്ട് വാ പൊളിച്ചു.</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">നാട്ടിലെ തരുണീ മണികള്ക്ക് വല്ലാത്ത ഗന്ധമുള്ള അത്തറും</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">,</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">കുട്ടികള്ക്ക് വര്ണകടലാസില് പൊതിഞ്ഞ മിഠായിയും നല്കി.</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">രാത്രിയില്</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">,</span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;"> റൂമില് എസി ഇല്ലാത്തതിനാല് ഉറക്കം വരാത്തതില് ആകുലതപ്പെട്ട് വയലരികത്ത് കാറ്റുകൊള്ളാന് പോയ് നിന്നു.</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">സര്വ്വീസ്സില് നിന്നും പിരിഞ്ഞു പോന്ന പട്ടാളക്കാരെപോലെ</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">, </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">കാണുന്നവരോടെല്ലാം ഗള്ഫിലെ മാനംമുട്ടെ നില്ക്കുന്ന കെട്ടിടങ്ങളെ കുറിച്ചും</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">,</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">താമസിക്കുന്നതിനകത്ത് ബാത്റൂമില് പോലും സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന എസിയുടെ തണുപ്പിനെ കുറിച്ചും</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">,</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">കഴിച്ച് മടുത്ത വൈവിധ്യമാര്ന്ന ആഹാര സാധനങ്ങളെ കുറിച്ചും</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">,</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">കാണുമ്പോള് കാണുമ്പോള് കെട്ടിപ്പുണരുന്ന അറബിയുടെ സ്നേഹത്തെകുറിച്ചും വിവരിച്ചു.</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
"</span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">എന്നിട്ടും വല്ലാത്ത ക്ഷീണമാണല്ലോ" എന്ന് സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചവരോട്</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">,</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">ഡെയിലി മൂന്ന് മണിക്കൂര് യോഗ ചെയ്ത് ക്ഷീണിപ്പിച്ചതാണെന്ന് മറുപടിയും നല്കി.</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">പിന്നീട് ഒരു രാത്രിയില്</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">,</span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;"> കുമാരന് ചേട്ടന്റെ വാറ്റുച്ചാരായ ലഹരിക്കിടയില് ഞങ്ങള് തനിച്ചായപ്പോള്</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">,</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">ഉണക്കപ്പുല്ലും കുറ്റിച്ചെടികളും അങ്ങിങ്ങായി നില്ക്കുന്ന മരുഭൂമിക്കിടയിലൂടെ ഒരുപറ്റം ചെമ്മരിയാടുകളും</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">, </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">കുറെ ഒട്ടകങ്ങളുമായി മല്ലിട്ട് ദിവസം തീര്ക്കുന്ന അവന്റെ ജീവിതത്തോടൊപ്പം എന്നെയും കൂട്ടി.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">ഉണങ്ങി വരണ്ട രണ്ടു കുബ്ബൂസ്, കറന്നെടുത്ത ഒട്ടക പാലില് നനച്ച് ഒരു ദിവസത്തെ വിശപ്പടക്കുന്ന അവനെക്കണ്ട് എന്റെ ഹൃദയം കരഞ്ഞു.</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">ബാത്റൂമിലും</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">, </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">ആട്ടിന്കൂടിന്റെ ഇരുള് മറവുകളിലുംവച്ച് ഫിലിപ്പീന് സ്വദേശിയായ വീട്ടുവേലക്കാരി വല്ലപ്പോഴും</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">,</span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">ശബ്ധമടക്കി പകര്ന്നു നല്കുന്ന ശരീരത്തിന്റെ ചൂടാണ് അവന്റെ ഏക സന്തോഷമെന്നരിഞ്ഞപ്പോള്</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;">,</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">അതില് നൂറുശതമാനം ന്യായമുണ്ട് എന്ന് ഞാന് ഉറപ്പിച്ചു.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">തിരിച്ചു നാട്ടില് പോരുന്നതിനും മുന്പ് ശമ്പളബാക്കി ചോദിച്ച മഹാ അപരാധത്തിന് തുകല്വാറുക്കൊണ്ടുള്ള അറബിയുടെ അടിയേറ്റു മുറിഞ്ഞു ഉണങ്ങിയ പാട് എനിക്ക് കാട്ടിത്തന്ന് അവന് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞ ആ നിമിഷം മുതല്</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span lang="ML" style="color: #333333; font-family: Kartika, serif;">ഞാന് പ്രവാസികളെ ബഹുമാനിക്കാന് ആരംഭിച്ചു......</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', Verdana, Arial, sans-serif;"><br /></span></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-438507565609052556.post-90666782078027567872010-01-18T10:17:00.001+05:302012-02-24T09:48:08.280+05:30താത്ത!!!!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
3 പെഗ്ഗുവരെ സാധാരണരീതിയില് ഞാന് ഓവര് ആവാറില്ല. പക്ഷെ നാലാമത്തെ പെഗ്ഗുമുതല് ഞാന്പോലുമറിയാതെ എന്നില് ചിലമാറ്റങ്ങള് സംഭവിച്ചുതുടങ്ങും.. അതിന്റെഭാഗമായി പുതിയചില കണ്ടുപ്പിടുത്തങ്ങള് നടത്തുക, ചില വെളിപ്പാടുകള് ഉണ്ടാവുക, വിചിത്രമായ ചില ആഗ്രഹങ്ങള് പ്രകടിപ്പിക്കുക, മള്ട്ടി നാഷണല് പ്രശ്നങ്ങളില് ഇടപെടുക എന്നിവയെല്ലാം ഉണ്ടായേക്കാം.<br />
<br />
നാലഞ്ചു വര്ഷങ്ങള്ക്കുമുന്പ് ത്രിശൂര് പുത്തന്പള്ളിയിലെ പെരുനാളുധിനത്തില് അത്തരമൊരു വെളിപാടെനിക്കുണ്ടായി . പെരുനാളുംകണ്ട് വളരെ സമാധാനപരമായി നടന്നുപോകുന്ന യുവാക്കളുടെയോ, കുടുമ്പങ്ങളുടെയോ കൂട്ടത്തിലെക്കുകയറി, വളരെ ഉച്ചത്തില് ശബ്ദമുണ്ടാക്കുന്ന ഒരു പീപീ അവരുടെ ചെവിയോടുപിടിചൂതിയാല് അവര് വളരെഅധികം സന്തോഷിക്കും എന്നതായിരുന്നു എനിക്ക് എങ്ങിനെയോ ലഭിച്ച വെളിപ്പാട് .<br />
<br />
ആരീതിയില് ,ഒരുകൂട്ടംയുവാക്കളെ ഞങ്ങള് സന്തോഷിപ്പിക്കാന് ശ്രെമിച്ചപ്പോള്, പോലീസ് ലാത്തിയെക്കാള് വലുപ്പമുള്ള കരിമ്പ് കൊണ്ട് അവര് എന്റെയും മറ്റുചില സുഹൃത്തുക്കളുടെയും മുതുകത്തു നടത്തിയ നന്ദിപ്രകടനത്തിന്റെ വേദന ഇപ്പോഴും പനി, ജലദോഷം മുതലായ അസുഖങ്ങള് വരുമ്പോള് ചെറുതായി അനുഭവപ്പെടാറുണ്ട്.<br />
<br />
ഈ സംഭവം കഴിഞ്ഞു കുറച്ച് നാളുകള്ക്കു ശേഷം നാലാമത്തെ പെഗ്ഗും കഴിച്ച് ധ്യാനനിമഗ്നനായി വയലിനോട് ചേര്ന്ന തെങ്ങിന്തോപ്പില് കിടക്കുമ്പോള് എനിക്കൊരു ആഗ്രഹമുണ്ടായി, തമിഴ്നാട്ടില് പോകണം!!!<br />
<br />
അങ്ങിനെ, ഞങ്ങള് നാല് സുഹൃത്തുക്കള് ചേര്ന്ന് മറ്റൊരു സുഹൃത്തിന്റെ ഇന്നോവ കാര് വാടകക്കുവിളിച്ചു യാത്ര ആരംഭിച്ചു. എന്റെയൊരു കസിന് മാനേജര് ആയിരിക്കുന്ന ബാറില് കയറി വയറുനിറയെ എല്ലാവരും വീണ്ടും കുടിച്ചു, വഴിചിലവിനായി നാല് ഫുള്കുപ്പി വൈറ്റ്മിസ്ചീഫ് ബ്രാണ്ടിയും വാങ്ങി കടം പറഞ്ഞു.<br />
<br />
രാവിലെ ഞങ്ങള് എത്തിച്ചേര്ന്നത് ഊട്ടിയില്. ഒരു റൂം അറേഞ്ച് ചെയ്യുവാനുള്ള ശ്രമങ്ങള് ആരംഭിച്ച്പ്പോഴാണ് ആരുടേയും കയ്യില് കാശ് ഇല്ലെന്ന സത്യം വളരെ കൂള് ആയി ഞങ്ങള് തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. സഹൃദയനായ ഞങ്ങളുടെ ഡ്രൈവര് സുഹൃത്തിന്റെ കൈവശം തലേനാള് ഏതോ ഓട്ടം പോയവകയില് കിട്ടിയതടക്കം ഒരു ആറായിരത്തോളം രൂപ ഉണ്ടായിരുന്നതിനാല് വലിയ പ്രശ്നങ്ങള് ഒന്നുമില്ലാതെ തിരിച്ചെത്തി.<br />
<br />
പക്ഷെ, പറയാന് വന്നത് ഇതൊന്നുമല്ല. ഈ പോക്കിനും വരവിനും ഇടയിലുണ്ടായ ഒരു സംഭവത്തെ കുറിച്ചാണ്. ഊട്ടിയിലേക്കുള്ള യാത്രയില് ഞങ്ങള് കോയമ്പത്തൂര് കഴിഞ്ഞു. അധികം പരിഷ്കാരങ്ങള് ഒന്നുമില്ലാത്ത ഒരു സാധാ തമിഴ് ഗ്രാമത്തിലൂടെ കാര് മുന്നോട്ടു പോകുന്നു. എന്റെ പ്രിയ്യപ്പെട്ട സുഹൃത്ത് ഉണ്ണിബിജുവിന്റെ പാട്ടിനു ഞങ്ങള് താളമിട്ടുക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് കുറച്ചകലെ ഒരു ആള്ക്കൂട്ടം, ഉച്ചത്തിലുള്ള മേളം, ഡപ്പാന്കുത്തു ഡാന്സ്.<br />
ഇത് കണ്ടതും മുന്സീറ്റില് ഇരിക്കുന്ന സഹീര് അലറി. " വണ്ടി നിറുത്ത്............"<br />
<br />
സഹീര്നെകുറിച്ചു രണ്ടു വാക്ക് : അവന് ഞങ്ങളുടെ ആശയാണ്, ആവേശമാണ്, പ്രചോധനമാണ്, അഹങ്കാരമാണ്, നല്ല ഇടി മാനത്തുകൂടെ പോവുകയാണെങ്കില് കോണിവച്ചിട്ടാണെങ്കിലും കയറി വാങ്ങും. അത്രയ്ക്ക് മര്യാദകാരനുമാണ്.<br />
ആള്ക്കൂട്ട ത്തിനോടുചെര്ന്നു വണ്ടി നിറുത്തുന്നതിന് മുന്പേ സന്മനസ്സുള്ളവര്ക്ക് സമാധാനം എന്ന സിനിമയില് ശ്രീനിവാസന് ജീപ്പില് നിന്നും ചാടി ഇറങ്ങുന്നത്പോലെ സഹീര് ചാടി ഇറങ്ങി അവരോടൊപ്പം തുള്ളാന് ആരംഭിച്ചു.<br />
<br />
ഒരു വീടിന്റെ മുന്പിലാണ് ഈ സംഭവങ്ങളെല്ലാം നടക്കുന്നത്. വീടിന്റെ മുന്വശത്ത് കെട്ടിയിരിക്കുന്ന കൊച്ചു പന്തലില് ഒരു മൃതശരീരം കിടത്തിയിരിക്കുന്നു. വളരെയധികം പ്രായമായ ഒരു മനുഷ്യന്റെത്. അതിനടുത്തിരുന്നു ചില സ്ത്രീകളൊക്കെ മൂക്കുതുടക്കുകയും കണ്ണുനീര് ഒലിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. രംഗം പന്തിയല്ലെന്ന്കണ്ടപ്പോള് ഞങ്ങള് സഹീര്നോട് പറഞ്ഞു," പോകാം... ഇത് ആരോ മരിച്ച വീടാണ്. നമ്മള് വിചാരിച്ചപോലെ ഉല്സാഹമല്ല"<br />
<br />
മരണവീടാണെന്നു അറിഞ്ഞതും സഹീര് വികാരാധീനനായി. കൂടെ തുള്ളിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു പാണ്ടി പയ്യനോട് അറിയാവുന്ന തമിഴില് ചോദിച്ചു, " യാരാ മരിച്ചത്? " പയ്യന് മറുപടി പറഞ്ഞു, "താത്ത".<br />
<br />
എന്നാല് താത്തയെ അവസാനമായി ഒരുനോക്കു കാണെണമെന്നായി സഹീര്. അതിന്റെ ആവശ്യമില്ലെന്ന് ഞങ്ങളും.മൃതദേഹത്തോട് കാണിക്കേണ്ട ആദരവിനെകുറിച്ചും, ജീവിതത്തിന്റെ നിരര്ത്ഥതയെ കുറിച്ചും സഹീര് ഒരു ലഘു പ്രഭാഷണം നടത്തി. നമ്മളും ഇതുപോലെ ഒരുനാള് മരിക്കുമെന്ന് ഓര്മിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. അത്രയും കേട്ടപ്പോള് ഞങ്ങള്ക്കും തോന്നി, മണ്ണിലേക്ക് മടങ്ങുന്ന മനുഷ്യന്....... അവസാനമായി ഒന്ന് കണ്ടേക്കാം. <br />
<br />
മൃതശരീരത്തിനടുത്ത് അങ്ങിങ്ങായി ഇരിക്കുന്ന അസ്സല് പാണ്ടികള്ക്കിടയിലേക്ക്, ബര്മൂഡായും, ടി ഷര്ട്ടും ധരിച്ചു ഞങ്ങള് കയറിചെന്നപ്പോള് എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് വിസ്മയം!!! കൂട്ടത്തില് ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന് എഴുനേറ്റുവന്ന് , പുറംനാട്ടില് നിന്നുവന്ന ബന്ധുക്കള് എന്ന രീതിയില് അഭിമാനപൂര്വ്വം ഞങ്ങളെ വരവേറ്റു. താത്ത മരിച്ചതിനെകുറിച്ച് എന്തൊക്കെയോ തമിഴില് പറഞ്ഞു.<br />
<br />
ചന്ദനതിരിയുടെയും മറ്റും ഗന്ധം അന്തരീക്ഷത്തില് നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്നതിനാല് എനിക്ക് വല്ലാത്തൊരു അസ്വസ്ഥത അനുഭവപ്പെട്ടു.ഞാന് പുറത്തേക്കു കുറച്ചുമാറിനിന്നു. അതെ പ്രശ്നം അനുഭവപ്പെട്ടതിനാല് സഹീര് ഒഴിച്ച് ഭാക്കിയുള്ളവരും കുറച്ചു പുറകിലെക്കുമാറി.<br />
<br />
മരിച്ചുകിടക്കുന്ന താത്തക്ക് മുന്പില് കൂപ്പുകൈകളോടെ നില്ക്കുകയാണ് സഹീര്. അവന്റെ മുഖത്തിന്റെ ഒരുഭാഗം എനിക്ക് വ്യക്തമായി കാണാം. ആസമയത്തെ അവന്റെ മുഖഭാവം അഭിനയത്തിന്റെ മൊത്തക്കച്ചവടക്കാരായ രാഷ്ട്രീയ, സിനിമാ നടന്മാര്ക്കുപോലും പ്രതിഫലിപ്പിക്കുക അസാധ്യമായിരിക്കും.<br />
<br />
ആനില്പ്പു കുറച്ചുസമയംകൂടെ അവന് തുടര്ന്നു. അതിനുശേഷം മൃതദേഹത്തിന്റെ കാല്തൊട്ടു വന്ദിക്കുന്നതിനായി പതിയെ കുനിഞ്ഞു. സഹീര് ഒന്ന് തേങ്ങി.... സഹീര് തകര്ക്കുന്നുണ്ട്, മികച്ചപ്രകടനം...ഞാന് മനസ്സില് കരുതി. അടുത്തനിമിഷം സഹീര് ഒരു അലര്ച്ചയോടെ പാവം താത്തയുടെ ദേഹത്തേക്ക് ശര്ദ്ദിച്ചു.<br />
<br />
വാള്.......... വാളെന്നുപറഞ്ഞാല്, കൊടുവാള്....... താത്തയുടെ മുഖത്തേക്ക് എത്തിയില്ലയെന്നെയുള്ളൂ .<br />
ഒരുനിമിഷം എല്ലാവരും സ്തബ്ധരായി....<br />
<br />
പുളിമരത്തില് കെട്ടിയിട്ടു പട്ടമടല് ഉപയോഗിച്ച് പാണ്ടികള് ഞങ്ങളെ തല്ലുന്നൊരു ദൃശ്യം എന്റെ മനസിലൂടെ ഇരമ്പിപാഞ്ഞു .<br />
<br />
ആലോചിച്ചുനില്ക്കാന് സമയമില്ല, സഹീര്നെയുംകൊണ്ട് വണ്ടിയില്കയറുവാന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാന് ആദ്യം ചാടി വണ്ടിയില് കയറി.ഡോര്ന്റെ വശങ്ങളില് ഇരുന്നാല് വലിച്ചുപുറത്തേക്കിട്ടു കുനിച്ചുനിര്ത്തി മുതുകത്തിടിക്കുവാന് സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് മുന്കാലഅനുഭവങ്ങളില്നിന്നും ഞാന് മനസിലാക്കിയിരുന്നു. അതിനാല് നേരെ ലഗേജുസ്പെയ്സില് കടന്ന് അവിടെ കിടന്നു.<br />
<br />
പാണ്ടികളുടെ ഡേയ്...........ഡേയ് ..........എന്നവിളികള് ഉയര്ന്നു കേള്ക്കുന്നുണ്ട്.<br />
എല്ലാവരും വണ്ടിയില് കയറി. സഹീര്ന്റെ അരക്ക്നിന്നും മേല്പ്പോട്ടുള്ള ഭാഗം വണ്ടിക്കകത്ത് ഞങ്ങളുടെ കയ്യില്, കീഴ്പ്പോട്ടുള്ള ഭാഗം പുറത്ത് പാണ്ടികളുടെ കയ്യിലും.... അവര് കാലില്പിടിച്ച് അവനെ പുറത്തേക്കും, ഞങ്ങള് അകത്തേക്കും വലിച്ചുക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
നൂറ്റിപ്പത്തു കിലോയോളം വെയ്റ്റ് ഉള്ള രാജേഷിന്റെ പവര് ഈ സമയം ഞങ്ങള്ക്ക് തുണയായി. പുറത്തുനിന്നു സഹീര്നെ വലിക്കുന്ന പാണ്ടികളെ അവന് കാറിലിരുന്നു ചവിട്ടിവീഴ്ത്തി. സഹീര്ന്റെ കുറച്ചുഭാഗം വെളിയിലായിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയില്ത്തന്നെ കാറ് പാഞ്ഞു പോയി......<br />
അതിനുശേഷം എത്ര മദ്യപിച്ചാലും എനിക്ക് തമിഴ്നാട്ടില് പോകണമെന്ന് തോന്നാറില്ല.<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 1.5em;">
<div style="line-height: normal;">
................................................................................................................................................</div>
<div style="line-height: normal;">
ഈ പോസ്റ്റ് ഇഷ്ട്ടായോ??? ആയെങ്കില് ഒരു സഹായം അഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു, എഴുതുന്ന ഓരോ പോസ്റ്റുകളും കൂടുതല് സുഹൃത്തുക്കള് വായിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സന്തോഷവും വീണ്ടും എഴുതുവാനുള്ള പ്രചോദനവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.<br />താങ്കള്ക്കു സാധിക്കുമെങ്കില്, ഈ പോസ്റ്റ് ഫേസ്ബുക്ക് ലോ, ഗൂഗിള് പ്ലസ് ലോ ഒന്ന് ഷെയര് ചെയ്യാമോ...??? സഹായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്, ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടത്തോടെ, നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ ബിജു ജോര്ജ്.</div>
</div>
<br class="Apple-interchange-newline" /></div>Unknownnoreply@blogger.com18